சூலம்: பாடலாசிரியர் வைரமுத்துவின் முதல் படம்

ஆஸ்கார் மூவிஸ் M.பாஸ்கர் M.A. தயாரித்து கதை, திரைக்கதை எழுதி இயக்கிய படம் ‘சூலம்’ (1980). வசனம் மதுரை தங்கம். இந்தப் படத்தில்தான் வைரமுத்து பாடலாசிரியராக முதல் வாய்ப்பைப் பெற்றிருக்கிறார். இந்தப் படத்தின், ‘பெண்ணின் மானம் காக்கும் சூலம்…’, ‘பூனைக்கண்ணி ஜூலி…’ என்னும் இரண்டு பாடல்களை வைரமுத்து எழுதியிருக்கிறார். திரைத்துறைக்கு வைரமுத்துவை அறிமுகப்படுத்தியவர் பாஸ்கர்தான். ஆனால், இந்தப் படம் வெளிவரும் முன்னரே அவர் பாடலெழுதிய ‘நிழல்கள்’ படம் வெளியாகிவிட்டது. ஆக, வைரமுத்துவின் முதல் படம் ‘நிழல்கள்’ என்றாகிவிட்டது.  

ராதிகா, ராஜ்குமார், சுதிர், புஷ்பலதா, தேங்காய் சீனிவாசன், மனோரமா உள்ளிட்டோர் நடித்திருக்கும் படம் இது. ‘சூல’த்தின் ஒருவரிக் கதை என்று பார்த்தால், வீரமான பெண் ஒருத்தியின் ஞானமிகு மானப் போராட்டம் என்று சொல்லலாம். தன்மானம் மிக்க பெண் ஒருத்தியைக் குடும்ப கௌரவத்தையும் அந்தஸ்தையும் உயர்வாக நினைக்கும் இளைஞன் ஒருவன் வல்லுறவுக்கு ஆளாக்குகிறான். தனக்கு ஏற்பட்ட அந்த மோசமான சம்பவத்தை அந்தப் பெண் எப்படிக் கையாளுகிறார் என்பதே திரைக்கதையாக விரிந்திருக்கிறது.

மகாலட்சுமி மில் அதிபர் மகாலட்சுமி அம்மா மில் தொழிலாளர்கள் மீது அன்பும் அக்கறையும் கொண்டவர். அவருடைய மகன் அமெரிக்காவில் படித்துவிட்டு வரும் சின்னதுரை. அவருக்கோ பணமும் கௌரவமும்தாம் பெரிது. தொழிலாளர்களைவிட மில்லே அவருக்கு முதன்மையானது. அந்த மில் அருகே உணவுக் கடை நடத்திவருகிறார் அன்னம்மா. அவள் தன்மானமிக்க குப்பத்துப் பெண். பர்மாவிலிருந்து வந்தவள். அவள் என்ன சொன்னாலும் குப்பத்து ஜனங்கள் கேட்பார்கள். அந்த அளவுக்கு அவளுக்கு அங்கே செல்வாக்கு.

அமெரிக்காவிலிருந்து திரும்பிய சின்னதுரை குப்பத்து மக்களின் குடியிருப்பு அமைந்திருக்கும் இடத்தில் மில் ஒன்றை நிறுவத் துடிக்கிறான். இதற்கு மறுப்பும் எதிர்ப்பும் தெரிவிக்கிறாள் அன்னம்மா. பணத்துக்கும் அவள் மசியவில்லை. தங்களது குடிசைகளை எரிக்க வந்த சின்னதுரை அனுப்பிய ஆட்களையும் குப்பத்து ஜனங்கள் விரட்டி அடித்துவிடுகிறார்கள். அவர்கள் ஒன்றுசேர்ந்து சின்னதுரையின் கொடும்பாவியை எரிக்க ஆத்திரமடைந்த சின்னதுரை அதற்குப் பழிவாங்க நினைத்து அன்னம்மாவைப் பாலியல் வல்லுறவுக்கு ஆளாக்குகிறான். 

சின்னதுரை கையாலேயே தனக்குத் தாலி கட்டவைப்பதாகச் சவால் விடுகிறாள் அன்னம்மா. சின்னதுரையின் காதலியான ரீட்டா எனும் நடனக்காரி ஹோட்டலில் கொலைசெய்யப்பட்டுக் கிடக்கிறாள். அந்தப் பழி அன்னம்மாமீது விழுகிறது. அவள் கொலைப்பழியிலிருந்து மீண்டாளா, சின்னதுரையிடம் இட்ட சவாலில் வெற்றிபெற்றாளா என்பதுதான் திரைக்கதையின் எஞ்சிய பயணம். 

படத்தில் அன்னம்மாவுக்கு ஆதரவாக, உடன் பிறக்காத அண்ணனாக இருப்பவன் பீட்டர் (சுதிர்). பீட்டர் ஒரு தொழுநோயாளி. மருத்துவமனையில் அன்னம்மாவுக்குக் குழந்தை பிறந்த மகிழ்ச்சியில் அவன் அனைவருக்கும் பிரியத்துடன் சாக்லேட் வழங்குகிறான். ஆனால், அவனது தொழுநோய் பாதிப்பு கண்ட கையைப் பார்த்த ஒருவரும் அவனிடம் சாக்லேட் வாங்கிக்கொள்ளவில்லை. அந்த நேரத்தில் அவனிடம் அன்னம்மா மாத்திரம் பிரியத்துடன் சாக்லேட்டைப் பெற்று, ‘உங்க மனசு மாதிரி ரொம்ப இனிப்பா இருக்கு அண்ணன்’ என்று சொல்லிச் சுவைக்கிறாள். தொழுநோய் என்பது தொற்று நோயல்ல என்பதை வசனமாகச் சொல்லாமல் காட்சியாகச் சொல்லிய விதத்தில் ‘சூலம்’ நிமிர்ந்து நிற்கிறது. வேறு எந்தத் தமிழ்ப் படத்திலும் தொழுநோயாளிகளை இவ்வளவு நேர்மறைத் தன்மையுடன் காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறார்களா?  

திரைக்கதையின் அடுத்த பகுதி உடுப்பியில் நிகழ்கிறது. அங்கேயும் சின்னதுரை மில் ஒன்றை நிறுவ முயல்கிறான். ஆனால், அங்கே எஸ்டேட் அதிபராக இருக்கும் ஜூலி என்னும் பெண் அவனது நினைப்புக்கு இடைஞ்சலாக இருக்கிறாள். அந்த ஊரில் ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் காமுகன் ஒருவன் அப்பாவிப் பெண் ஒருவரைப் பாலியல் வல்லுறவுக்கு ஆளாக்கினான். அவனை மாறு கை மாறு கால் வாங்க பஞ்சாயத்து முடிவுசெய்து நிறைவேற்றியது. அதை நினைவுகூரும் வகையில் ஆண்டுதோறும் மாறு கை மாறு கால் விழா எடுப்பது அவர்களது வழக்கம்.

ஜூலியின் கொட்டத்தை அடக்க அவள் நடத்தும் மீன்பிடித் தொழிலில் சின்னதுரையும் ஈடுபடுகிறான். அன்னம்மாவுக்கு அவன் செய்த துரோகத்துக்குப் பழிவாங்குவது போல் ஜூலி ஒவ்வொன்றாக நிகழ்த்துகிறாள். இறுதியில் தன்னை அவன் பாலியல் வல்லுறவுசெய்துவிட்டதாகவும் பழி போடுகிறாள். அவளைப் பழிவாங்க சின்னதுரை அவளைக் கொல்ல முயல்கிறான். அப்போது அவன் புதை மணலில் விழுந்துவிடுகிறான். தனது மானத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் தான் உடுத்தியிருந்த உடையைக் கழற்றி, கயிறாக்கி அவனைக் காப்பாற்றுகிறாள் ஜூலி. அன்னம்மாவின் மானம்போகக் காரணமாக இருந்த சின்னதுரையைத் தனது மானத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் காப்பாற்றுகிறாள் ஜூலி. இப்போது ஜூலி தான் யாரெனச் சொல்கிறாள். என்றபோதும் அவளை சின்னதுரை திருமணம் செய்துகொள்கிறான்.

ராதிகாவுக்குக் கிடைத்த வேடத்தைப் பயன்படுத்தி வெற்றிகரமாக நடிப்பாற்றலை வெளிப்படுத்தியுள்ளார். படத்தின் பெரிய குறை என்றால் நாயகனாக நடித்த, நடிகை லதாவுடைய தம்பியான ராஜ்குமார்தான். ஏனோ அவர் அந்தக் கதாபாத்திரத்தில் ஒட்டவேயில்லை. ஒரு செல்வந்தனுக்குரிய தோற்றம் இருந்தபோதும் அவரிடம் ஓர் அந்நியத்தன்மை வெளிப்படுகிறது. இந்த வேடத்தில் முதலில் நடிகர் சிரஞ்சீவி தமிழில் அறிமுகமாவதாக இருந்திருக்கிறது.

இதன் பின்னர் வெளியான ‘விதி’, ‘புதியபாதை’, ‘வள்ளி’ போன்ற படங்களில் பாலியல் வல்லுறவுக்காளான பெண்கள் என்ன முடிவு எடுக்கிறார்கள் என்பதுதான் கதையாக இருந்தது. ‘சூலம்’ அதற்கெல்லாம் முன்னோடிப் படம். படத்தின் நாயகிப் பாத்திரம்தான் கனமானது. நாயகனுக்குப் பெரிய பங்கில்லை. இப்போது படத்தைப் பார்க்கும்போது, பாலியல் வல்லுறவுக்கு ஆளான நாயகி தற்கொலை செய்துகொள்ளவில்லையே தவிர அவள் பாலியல் வல்லுறவுசெய்தவனையே அடைவேன் எனப் போராடுவதும் ஒரு பிற்போக்குத்தனமாகத்தான் தெரிகிறது. ஆனால், அந்தப் பாத்திரம் மரபுக்கு உட்பட்டு முற்போக்கை வெளிப்படுத்தும் வகையிலேயே இயக்குநர் பாஸ்கர் அதை உருவாக்கியிருக்கிறார்.

தனது ‘பைரவி’ திரைப்படத்தில் நாயக அம்சம் தூக்கலாக இருந்தது என்றால் தான் தயாரித்த முதல் படமான இதில் இயக்குநர் பாஸ்கர் நாயகியை முதன்மையாக்கியிருந்தார். இந்தப் படத்தில்தான், விஜயகாந்த் நாயகனாக நடித்த ‘பூந்தோட்ட காவல்காரன்’ படத்தை இயக்கிய செந்தில்நாதன் உதவி இயக்குநராக அறிமுகமானார். செந்தில்நாதன்தான் சரத்குமாரை நாயகனாக்கியவர். தயாரிப்பாளர் கே. ராஜன் ‘சூலம்’ திரைப்படத்தில் ஊர்த் தலைவராக நடித்திருக்கிறார். திரைக்கதையை நேர்த்தியாக அமைத்திருக்கிறார் பாஸ்கர். எந்த இடத்திலும் பிசிறு தட்டாமல் அப்படியே நூல் பிடித்ததுபோல் உள்ளது திரைக்கதை. ஆனால், சின்னதுரைக்கு ஜூலி யாரென்பதுகூடத் தெரியவில்லை என்பதை நம்ப இயலவில்லை. பொழுதுபோக்கு அம்சங்கள் கொண்ட அதே நேரத்தில் வழக்கமான பாதையிலிருந்து சற்று விலகிப் பயணப்படும் படம் ‘சூலம்’.

பொழுதுபோக்கும் அம்மன்

மக்களின் கடவுள் நம்பிக்கையைப் பயன்படுத்தி ஆன்மிகவாதிகள் என்னும் போர்வையில் மதவாதிகள் எப்படியெல்லாம் பணம் சம்பாதிக்கிறார்கள் என்பதை நகைச்சுவையாகக் கூறியிருக்கும் படம் மூக்குத்தி அம்மன். அரசியல் காமெடிப் படமாக எல்.கே.ஜி.யைத்தந்த ஆர்ஜே பாலாஜி இப்போது இந்த பக்தி காமெடியை என்ஜே.சரவணனுடன் இணைந்து தந்திருக்கிறார். மூக்குத்தி அம்மனாக லேடி சூப்பர் ஸ்டார் நயன்தாரா அழகழகான சேலைகளில் தரிசனம் தந்து பெண்களைப் பரவசப்படுத்துகிறார். 

நாகர்கோவிலில் ஒரு தனியார் செய்தி நிறுவனத்தின் செய்தியாளர் ஏங்கெல்ஸ் ராமசாமி (ஆர்.ஜே.பாலாஜி). இவருக்கு தெய்வாமிருதம், தேவாமிருதம், வேண்டாமிருதம் என மூன்று தங்கைகள். அப்பா குடும்பத்தைவிட்டு ஓடிச் சென்றுவிட்டார். அம்மா ஊர்வசி. அப்பாவழித் தாத்தா மௌலி. வெள்ளிமலைப் பகுதியில் 11,000 ஏக்கர் நிலத்தை சாமியார் ஒருவர் ஆக்கிரமிக்க முயல்கிறார். இதைச் செய்தியாக்குகிறார் ஏங்கெல்ஸ் ராமசாமி. 

வீட்டுக்கு ஒரு மகாலட்சுமி வந்தபின்னரே வீட்டு மகாலட்சுமிகளை வெளியில் அனுப்ப வேண்டும் என்பதால் முதலில் ஏங்கெல்ஸுக்குத் திருமணத்துக்குப் பெண் பார்க்கிறார் அம்மா. சுசீந்திரம் கோயிலில் சென்று பெண் பார்க்கிறார்கள். அவரும் திருமணத்துக்கு மறுப்பு சொல்கிறார். எதுவுமே சரியாக நடக்காததால் குடும்பத்துடன் ஒருநாள் குலதெய்வம் கோயிலுக்குப் போகும் ஆர்.ஜே.பாலாஜிக்கு குலதெய்வமான மூக்குத்தி அம்மன் காட்சி தருகிறார். முதலில் கடவுள் என்பதை நம்ப மறுக்கிறார் பாலாஜி. பின்னர் அம்மன் நிகழ்த்திய அதிசயத்தை உணர்ந்த பின்னர் நம்புகிறார். 

பக்தர்களே வராமல் பாழடைந்த தன் கோவிலைப் பிரபலமாக்கும் வேலையை அம்மன் பாலாஜியிடம் ஒப்படைக்கிறார். அவரும் அதற்கு முயல்கிறார் ஆனால், பாச்சா பலிக்கவில்லை. அப்போது தான் அம்மன் ஒரு ஐடியா தருகிறார். அம்மன் கோயில் புற்றிலிருந்து பாலை ஊற்றெடுக்கவைக்கிறார் அம்மன். இப்போது புற்றில் பால் பொங்கிவழிவதைப் பார்க்க ஊரார் திரண்டு வருகிறார்கள். மூக்குத்தி அம்மனும் பிரபலமாகிறாள். அதைத் தொடர்ந்து அந்தப் பகுதியில் பகவதி பாபா என்னும் சாமியார் 11,000 ஏக்கர் நிலத்தை ஆக்கிரமிக்கப் பார்க்கிறார். சாமியார் நிலத்தை ஆக்கிரமித்தாரா, மூக்குத்தி அம்மன் ராமசாமிக்கு ஏன் காட்சி தந்தார் போன்ற கேள்விகளுக்கு விடைதருகிறது மூக்குத்தி அம்மன். 

நாடி ஜோதிடர்கள் முதல் யோகா சாமியார்வரை மக்களை எப்படிப் பணத்துக்காக ஏமாற்றுகிறார்கள் என்பதைத் தோலுரித்துக் காட்டுகிறது மூக்குத்தி அம்மன்.  தமிழில் இப்படிப் பல படங்கள் வந்துள்ளன. வி.கே.ராமசாமி தயாரித்த ருத்ர தாண்டவம் தொடங்கி சிம்பு தேவனின் இயக்கத்தில் வெளிவந்த அறை எண் 305-ல் கடவுள் எனப் பல படங்களைப் பார்த்துள்ளோம். இதுவும் அதே விஷயத்தைத் தான் சொல்கிறது என்பதால் புதிதாக எதுவும் இல்லை. சம கால விஷயங்களைக் குறிப்பிடுவதால் அவற்றுடன் பொருத்திப் பார்த்துச் சிரிக்க முடிகிறது. மற்றபடி இந்த மூக்குத்தி அம்மன் பெரிய விசேஷமானவள் அல்ல. 

படத்தை ஊர்வசி ஓரளவு கலகலப்பாக்குகிறார். என்றாலும் அவரை இப்படியான பல படங்களில் பார்த்துப் பார்த்து சலித்துவிட்டது. மௌலியை நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு பார்க்கிறோம் என்பதைத் தவிர பெரிய திருப்தி இல்லை. அடுத்ததாக, படத்தின் பெரிய பலவீனம் நடிகர் ஆர்.ஜே.பாலாஜி. அவரைப் பார்க்கத்தான் சுத்தமாக முடியவில்லை. அதுவும் அவர் விரைவாக சத்தமாக மளமளவென வசனங்களைப் பேசுவது ஆகியவற்றை ரசிக்க முடியவில்லை. இதுபோதாதென்று ரஜினி படத்தில் ரஜினி ஷாட்டுக்கு ஷாட் வருவது போல் இவரும் படம் முழுவதையும் ஆக்கிரமித்திருக்கிறார். 

கதை இலாகா உதவியுடன் கதையை எழுதியுள்ள பாலாஜி, நண்பர்கள் உதவியுடன் திரைக்கதை வசனத்தை எழுதியிருக்கிறார். படத்தைப் பார்க்கும்போது, அத்திவரதர், நித்தியானந்தா, ஜக்கிவாசுதேவ் எனப் பலர் நினைவுக்கு வருகிறார்கள்.  எல்.ஆர்.ஈஸ்வரியின் குரலில் ஒரு அம்மன் பாடல் இடம்பெற்றுள்ளது. குறிப்பிடத் தகுந்த படம் இல்லை என்றாலும், சும்மா பொழுதுபோக்க குடும்பத்துடன் பார்க்கக்கூடிய வகையில் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. ஜோராக ஜொலிக்கவில்லை என்றாலும் பார்க்கக்கூடியவள் இந்த மூக்குத்தி அம்மன்.

சூரரைப் போற்று: ஒரு தடவையாவது ஃப்ளைட்ல ஏறிடணும்

எல்லாருக்கும் எல்லாமும் கிடைக்க வேண்டும் என்பது உண்மையானால் விமானம் என்பது ஏழைகளும் பயணம் செல்லும் வகையில் அமைய வேண்டுமல்லவா? அதற்கு என்ன வழி? விமானத்தில் அவர்கள் கட்டணம் செலுத்திச் செல்லும் வகையில் அதன் கட்டணம் குறைந்துவிட்டால் அவர்களும் செல்ல முடியும். அப்படியான ஒரு விமான நிறுவனத்தை உருவாக்கிய ஏர் டெக்கான் நிறுவனத்தின் ஜி.ஆர்.கோபிநாத்துடைய வாழ்க்கைச் சம்பவங்களுடன் கற்பனை கலந்து உருவாக்கப்பட்ட படமே சூரரைப் போற்று. 

சூரியா கதாநாயகனாக நடித்த இந்தப் படம் தொடர்ந்து செய்திகளில் இடம்பெற்றது. அதை அவர் அமேசான் பிரைம் ஓடிடி தளத்துக்குத் தந்ததே அதற்குக் காரணம். பெரிய நடிகர் ஒருவர் நடித்து ஓடிடியில் வெளியாகும் படமாக அது மாறியுள்ளது. 11.11.2020 அன்று இரவு பத்து மணிக்கு அமேசான் பிரைமில் படம் பார்க்கக் கிடைத்தது. தந்தை மரணம் அடைந்ததால் உடனடியாகச் சொந்த ஊரான சோழவந்தானுக்கு விமானத்தில் செல்ல முடிவெடுக்கிறார் நெடுமாறன் (சூர்யா) ஆனால் அவரால் அந்த அளவு கட்டணம் செலுத்திச் செல்ல முடியவில்லை. கட்டணத்துக்காகப் பிறரிடம் நெடுமாறன் கையேந்தும் காட்சி அப்பட்டமான நாடகம். அப்பாவின் மரணத்தில் குறித்த நேரத்தில் கலந்துகொள்ளவும் முடியவில்லை. அந்த நேரத்தில் அவருக்கு ஏழைகளும் செல்லும் வகையில் விமானக் கட்டணத்தைக் குறைக்க வேண்டும் என்றும், அப்படி ஒரு விமான நிறுவனத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்றும் வைராக்யம் வருகிறது. ஒழுங்காக டாக்ஸி பிடித்துச் சென்றாலே அவரிடம் இருந்த தொகைக்கு மதுரை சென்றிருக்கலாமே என்று தோன்றுகிறதா?

பள்ளிக்கூட ஆசிரியரான ஆறுவிரல் வாத்தியார் (பூ ராம்) அறவழியில் மனுப் போட்டு சோழவந்தான் கிராமத்தில் ரயில் நின்று செல்லப் போராடுகிறார். அவருடைய மகனான நெடுமாறனோ ரயில் மறியல் நடத்துகிறார். மனு எழுதி மனு எழுதித் தோற்றுப்போன தந்தையின் மகனான தான் எப்படியும் வெற்றிபெற வேண்டும் என்னும் வெறியுடன் இயங்கும் இளைஞராக இருக்கிறார் நெடுமாறன். இப்படியான நிலையில் உள்ள நெடுமாறன் கையில் குறைந்தவிலையில் விமானப் பயணம் செய்வதற்கு உதவும் விமான நிறுவனம் அமைக்கும் ஐடியாவை வைத்திருக்கிறார். அவருடைய ஹீரோ ஜாஸ் விமான நிறுவனத்தின் அதிபர் பரேஷ் கோஸ்வாமி. அவரைப் போல் தானும் ஒரு விமான நிறுவனத்தைத் தொடங்கிவிட வேண்டும் என்று முடிவெடுக்கிறார். விமானப் படையில் சேர்ந்து பயிற்சி பெற்று, விமானப் படை அதிகாரியாகப் பணியாற்றுகிறார். அந்த வேலையிலிருந்து விடுபட்டு வருகிறார். தனது கனவை நனவாக்கப் புறப்படுகிறார். அதில் அவர் வெற்றிபெற்றாரா இல்லையா என்பதே கதை. 

விமானம் என்பது பணக்காரர்களுக்கான வாகனம் என்னும் மாயையை உடைக்க வேண்டும் என்பதே மாறனின் கனவு. கிராமங்களுக்கும் விமானம் வந்துசெல்ல வேண்டும் என ஆசைப்படுகிறார். அவர் விமான நிறுவனம் அமைக்க ஆசைப்பட்டு அதற்கான முயற்சியில் ஈடுபடுகிறார். அவருடைய ஆதர்ஸமான பரேஷ் கோஸ்வாமியே அவரை அவமானப்படுத்துகிறார். கனவுக்கும் நனவுக்கும் இடையில் மிகப் பெரிய பள்ளமிருக்கிறது. அதை அவர் கடந்தால்தான் எல்லாருக்கும் விமானம் என்னும் கனவு நனவாகும். அந்தப் பள்ளத்தை அவர் எப்படிக் கடக்கிறார் என்பதையே திரைக்கதை விவரிக்கிறது. 

மனுவைப் பற்றிப் பேசுகிறார் நெடுமாறன். அந்த மனு அல்ல, புகார் மனு. படத்தில் சுயமரியாதைத் திருமணம் இடம்பெறுகிறது. பின்னணியில் ஒரு காட்சியில் பெரியார் படம் இடம்பெறுகிறது. இதனால் இதைத் திராவிட ஆதரவுப் படம் என முடிவுகட்ட வேண்டியதில்லை. இன்னொரு காட்சியில் விவேகானந்தர் படம் இடம்பெற்றுள்ளது. அலைபாயுதே திரைப்படத்துச் சுவரொட்டியும் தென்படுகிறது. ஒரு காட்சியில் நாயகி சீதாவுடன் ஒப்பிடப்படுகிறார்.  ஷாலினி உஷாதேவியும் சுதா கொங்கராவும் திரைக்கதை எழுதி, சுதா கொங்கரா இயக்கினாலும், கதாநாயகனுக்குப் பையன் பிறந்தால் அவர் நாயகனின் தந்தை போல் ஆறுவிரல்களுடன்தான் பிறக்க வேண்டியதிருக்கிறது. 

ஒரு உடுப்பி ஹோட்டல் தோசையுடன் ஃபைவ் ஸ்டார் ஹோட்டல் தோசையை ஒப்பிட்டு நெடுமாறன் பேசுகிறார். அந்தக் காட்சியின் போது உஸ்தாத் ஹோட்டல் காட்சி ஒன்று நினைவுவருகிறது. விமான நிறுவனம் அமைக்கும் முயற்சியில் அவர் தடுமாறும் காட்சிகளும் அவற்றிலிருந்து அவர் மீண்டு எழும் காட்சிகளும் படபடவென்று நகர்கின்றன. அப்துல் கலாம் போன்று ஒரு ஜனாதிபதியைக்கூடச் சந்திக்கிறார் நெடுமாறன். ஜனாதிபதி அமர்ந்திருக்கும் நாற்காலியின் பின்னால் ஒரு வீணை சுவரில் சாத்திவைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதுவும் தனது தந்தை இறந்த கதையை எல்லாம் ஜனாதிபதியிடம் சொல்கிறார். அவரும் பொறுமையாகக் கேட்டு உடனடியாக அவருக்கு உதவுகிறார். இந்த இடத்தில் எழுவர் விடுதலைக்குத் தமிழ்நாடு படும்பாடு உங்களுக்கு நினைவுக்கு வருகிறதா?

அவருடைய கனவில் அவர் தோல்வியுறும்போதெல்லாம்  அவருக்கு ஏதோவோர் உதவி கிடைக்கிறது. மீண்டும் மீண்டும் அவர் முயல்கிறார். எந்த இடத்திலும் தனது கனவிலிருந்து அவர் பின்வாங்கவில்லை. வட்டிக்குப் பணம் வாங்குகிறார், கிராமத்தினர் அதுவும் ஊர்க்காரர்கள் திரண்டு உதவுகிறார்கள். இப்படி எல்லாம் அவருக்குச் சாதகமாக இருந்தாலும் அவருக்குத் தடைகள் வருகின்றன. தடைகளை நாயகன் உடைக்காவிட்டால் என்ன நாயகன்? ஆக, அவற்றை அவர் சுலபமாக ஊதித்தள்ளுகிறார். 

நெடுமாறனுக்கு விமான நிறுவனம் தொடங்கும் கனவு இருப்பதைப் போல் அவருடைய மனைவிக்கு பேக்கரி தொடங்குவது கனவு. ஆனால், நெடுமாறனுக்கு முன்னர் அவர் கனவை நனவாக்கிவிடுகிறார். நெடுமாறனின் கனவு எல்லாரும் விமானத்தில் பறக்க வேண்டும் என்பது. அதில் அடிப்படையிலேயே ஒரு பிரச்சினை இருக்கிறது. அவர் விமானம் என்பதைப் பணக்காரர்களுக்கான வாகனம் என்கிறார். உண்மையில் அது நேரத்தை மிச்சப்படுத்த நினைப்பவர்களுக்கான வாகனம். எளிய மனிதர்களுக்கு விமானம் அடிக்கடி தேவைப்படுவதில்லை. எப்போதோ ஒரு முறை தேவைப்படலாம். விமானம் இல்லாமலே மகிழ்ச்சியான வாழ்வு வாழ்பவர்கள் எளிய மனிதர்கள். அவர்களை விமானப் பயணத்துக்காக ஏங்குபவர்களாகச் சித்தரித்திருப்பது மிகையானது. சிலருக்கு அப்படியோர் ஆசை இருக்கலாம். அதைப் பொதுவான ஆசையாகக் கட்டமைப்பது சரியா? ஏனெனில், எளியவர்கள் வாழ்வு பூமியுடன் தொடர்புகொண்டது. அது மரத்தின் வேரைப் போல் நிலத்துடன் பிணைப்பைக் கொண்டது. 

அண்மையில் வந்த க.பெ/ ரணசிங்கம் படத்துடன் இந்தப் படத்தை ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும்போது ஒன்று புலப்படுகிறது. மனிதர்கள் கசப்பான உண்மையைவிட இனிப்பான பொய்க்கே முகம் கொடுக்கிறார்கள். சூரரைப் போற்று படத்தைப் பார்க்கும்போது, அது ஃபைவ் ஸ்டார் ஹோட்டலில் பழைய சோறு சாப்பிடுவது போல் இருக்கிறது. மணி ரத்னத்தின் படம் போல் எலைட் தன்மையுடன் சாமானியர்களின் விமானப் பயணக் கனவை விவரிக்கிறது. மணிரத்னம், குரு என்னும் ஒரு படத்தை உருவாக்கினார். சுதா கொங்கரா, சூரரைப் போற்று என்னும் படத்தை உருவாக்கியிருக்கிறார். பொழுதுபோக்குப் படம் என்பதால் எல்லாவற்றையும் பொறுத்துக்கொள்ளலாம். சூர்யா இந்தப் படம் விவகாரத்தில் செய்த ஒரு புத்திசாலித்தனம் என்னவென்றால் இதை ஓடிடியில் வெளியிட்டது. அதன் மூலம் எல்லாரும் படத்தைப் பார்க்கும் வாய்ப்பைத் தந்தது. நெடுமாறன் செயலைவிட சூர்யாவின் செயல் மெச்சத்தகுந்தது. மொத்தத்தில், ஆகாயத்தில் பறக்கும் விமானத்துக்கும் அதைத் தரையில் இருந்து பார்க்கும் மனிதருக்கும் இடையில் எவ்வளவு இடைவெளி இருக்குமோ அதைவிட அதிகமான இடைவெளி படத்துக்கும் எனக்கும் இருந்தது. என்னைப் பொறுத்தவரையில், படத்தின் எந்தக் காட்சியும் அன்போடு பார்வையாளனை அணைக்கவில்லை. காட்சிகளில் ஆடம்பரம் மிளிர்கிறது. ஏழைக்குடிசையை அலங்கார விளக்குகளால் அலங்கரித்ததுபோல் பார்ப்பதற்கே ஒவ்வாததாக இருக்கிறது.  

எழுத்து இயக்கம்: சுதா கொங்கரா

திரைக்கதை: ஷாலினி உஷாதேவி, சுதா கொங்கரா

வசனம்: விஜயகுமார்

ஒளிப்பதிவு: நிகேத் பொம்மி

இசை: ஜி.வி.பிரகாஷ்

ரஜினி பேசிய மிகச் சிறிய பஞ்ச் டயலாக்...

ஆண்டு 1988, நவம்பர் 8 தீபாவளி நாள். இலஞ்சி இராமசாமிப் பிள்ளை மேல்நிலைப்பள்ளியில் பதினோறாம் வகுப்பில் படித்துக்கொண்டிருந்தேன். வீடும் இலஞ்சியில்தான் இருந்தது. அப்போதெல்லாம் தீபாவளி, பொங்கல் கொண்டாட்டத்தின் ஒரு பகுதி என்பது புதிதாக வந்துள்ள திரைப்படத்தைப் பார்ப்பதுதான். அதுவும் மனத்துக்குப் பிடித்த நடிகரின் படத்தைப் பார்ப்பது என்றால் மனத்துக்கு இறக்கை முளைத்துவிடும். பருவ வயதும் அந்தப் பைத்தியக்காரத்தனமும் மோடியும் வெற்றுப்பேச்சும்போல் எப்போதும் சேர்ந்தேதான் இருக்கிறது. 

அந்தத் தீபாவளிக்கு பரதன் தியேட்டரில் கொடிபறக்குது படம் வெளியாகயிருந்தது என்பதால் தீபாவளி நாளை மிகவும் ஆர்வத்துடன் எதிர்பார்த்துக் காத்துக்கொண்டிருந்தேன். உலகப் படங்களோ இந்தியப் படங்களோ பார்த்திராத பருவம் அது. பாரதிராஜாவைத் தான் உலகத்தின் சிறந்த இயக்குநர் என்பதாக நம்பிய நாட்கள் அவை. ஆகவே, பாரதிராஜா இயக்கத்தில் ரஜினி காந்த் நடித்திருந்ததால் படத்துக்கும் மிகப் பெரிய எதிர்பார்ப்பு இருந்தது. மேலும் மிகப் பெரிய ரஜினி ரசிகன் என்று காட்டிக்கொள்வதில் அப்படியொரு பெருமை. மேய்க்கிறது எருமை இதுல என்ன பெருமைன்னு கேக்குறீங்களா? அப்போ அதெல்லாம் தெரியல. அந்தக் காலகட்டத்தில் தென்காசியில் திரையிடப்படும் ரஜினியின் திரைப்படங்களை முதல் நாளிலேயே பார்த்துவிட வேண்டும் என்னும் வெறியே இருந்தது. 1987ஆம் ஆண்டுதான் முதன்முதலில் தென்காசியில் மாவீரன் என்னும் ரஜினி படம் வெளியாகியிருந்தது. அப்போது தென்காசி போன்ற மூன்றாம் நிலை நகரங்களில் திரைப்பட ரிலீஸ் என்பதே பெருமைமிகு சம்பவம்தான். இப்போதோ தென்காசியே மாவட்டத் தலைநகராகிவிட்டது. அந்தப் பெருமை எல்லாம் மண்ணோடு மண்ணாகப் போய்விட்டது. 

தீபாவளி அன்று வீட்டிலிருந்த ஹெல்குலஸ் சைக்கிளை எடுத்துக்கொண்டு சென்றேன். எனக்குப் பொழுதுபோக்காக இருந்தவந்த அந்த சைக்கிளில்தான் அப்பா அலுவலகம் சென்றுவந்துகொண்டிருந்தார். வடகரையில் நாங்கள் இருந்தபோது வாங்கிய சைக்கிள், அப்போது அதன் விலை ரூ.750 என்று நினைவு.  பாண்டியன் திரைப்படத்துக்கு தாய்பாலா சென்றபோது, போலீஸ் லத்தி அடியை அந்த சைக்கிளின் பெல் வாங்கிக்கொண்டது. பெல் மேற்பகுதி உள்வாங்கிவிட்டது. அந்த அடி மட்டும் கையில் பட்டிருந்தால், அவ்வளவுதான். சைக்கிளின் தகர செயின் கார்டின் வலது பக்கவாட்டுப் பக்கத்தில் அப்பாவின் பெயரும் அலுவலப் பணி குறித்த விவரமும் வெள்ளை நிறத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கும். சைக்கிளின் நிறம் இளம்பச்சை. வாங்கிய புதிதில் டைனமோ மீது மஞ்சள் நிறத் துணியைக் கட்டியிருப்போம். கால ஓட்டத்தில் அந்த சைக்கிள் கரைந்து போய்விட்டது. காலம்தான் எல்லாவற்றையும் உண்டு செரித்துவிட்டு, இன்னும் இன்னும் என்று கேட்கிறதே. 

ஒருமுறை தென்காசி பழைய பஸ் ஸ்டாண்ட் அருகே இரவு நேரத்தில் டைனமோ  விளக்கு எரியவில்லையாதலால், என்னை நிறுத்தி, சைக்கிளின் காற்றைப் பிடிங்கிவிட்டார் போலீஸ்காரர் ஒருவர். அப்படியொரு தண்டனை தருவதில் அவருக்கு ஒரு திருப்தி. அதிகாரத்தைக் கையில் வைத்திருக்கும் மனிதனுக்கு அதைப் பயன்படுத்திப் பார்ப்பதில் ஓர் அற்ப மகிழ்ச்சி. நான் சைக்கிளை உருட்டிக்கொண்டு திரும்பியபோது அந்த சைக்கிளில் எழுதப்பட்ட விவரத்தைப் பார்த்ததும், முதலிலேயே சொல்லியிருக்கக் கூடாதா என்று கேட்டார்.  அந்த விவரம் எழுதப்பட்டதற்கு அப்படி ஒரு நோக்கம் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. 

இலஞ்சியில் இருந்தபோது, மாதந்தோறும் மளிகைச் சாமான்களை தென்காசி கூலக்கடை பஜாரில் சம்பளத் தேதியை ஒட்டிய நாளில் வாங்குவோம். அம்மா சென்று எல்லா சாமான்களையும் வாங்கி பலசரக்குக் கடையில் வைத்திருப்பார். நான் சென்று சைக்கிளின் கேரியரில் சாமான்களை வைத்துக் கட்டிக் கொண்டுவருவேன். நான் கொடிபறக்குது படம் பற்றித் தான் எழுதத் தொடங்கினேன். கதை ஏனோ சைக்கிளை நோக்கி நகர்கிறது. சரி சைக்கிளை விட்டுவிட்டு கொடிபறக்குது பக்கம் நகர்ந்துவிடுவோம். 

தீபாவளியன்று பரதனுக்குச் சென்று காத்துக் கிடந்ததுதான் மிச்சம். அன்று படப்பெட்டி வரவில்லை. மறுநாள் 9ஆம் தேதி அன்றுதான் படப் பெட்டி வரும் என்று சொல்லிவிட்டார்கள். மறுநாள் பள்ளி இருந்தது. எப்படியாவது பள்ளிக்கு லீவ் போட்டுவிட்டு வந்துவிடலாம் எனத் திட்டமிட்டேன். அதே போல் ஏதேதோ பொய் சொல்லி பள்ளிக்குச் செல்லவில்லை. பள்ளிக்குத்தான் செல்லவில்லையே படத்துக்குப் போய் வருகிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு, தப்பித்தோம் பிழைத்தோம் என பரதனுக்கு சைக்கிளை விட்டேன். டிக்கெட்டும் கிடைத்தது. உற்சாகமாகப் படம் பார்த்தாகிவிட்டது. படம் பார்த்துவிட்டு வெளியே வந்தால் நண்பனொருவன் வந்துவிட்டான். உடனே அப்படியே சைக்கிளைப் போட்டுவிட்டு அவனுடன் அடுத்த காட்சி பார்த்தேன். அடுத்தடுத்து இரண்டு காட்சிகள் அதுவும் கொடிபறக்குது. யோசித்துப் பாருங்கள். என்ன தலைசுத்துகிறதா? 

என் இனிய தமிழ் மக்களே என்று தொடங்கி, ரஜினியைப் பற்றி பாரதிராஜா பேசும் வசனங்கள் அப்படியே காதுக்குள் இன்னும் ஒலிக்கின்றன: “ என் காதலுக்குரிய ராஜகுமாரன் ரஜினியுடன் பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு பவனி வருகிறேன். ரஜினிக்கு நான் ரசிகனாய் ரஜினி எனக்கு ரசிகனாய் தாகம்கொண்ட இரு நதிகள் சந்தித்துக்கொண்ட சந்தோஷ சங்கமம் கொடிபறக்குது. முதல் மரியாதையில் ஒரு தென்றலின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு நந்தவனத்தைச் சுற்றிவந்த திருப்தி எனில் இந்தப் படத்தில் ஒரு புயலின் கையைபிடித்துக்கொண்டு பூமியைச் சுற்றிவந்த திருப்தி ...” இப்படியான வசனங்களைக் கேட்டுக் கேட்டுக் கிறங்கிக் கிடந்த காலம் அது. படத்தின் கதைவசன கேஸட்டைக்கூட வாங்கிவைத்திருந்து கேட்டுக்கொண்டிருப்போம். லஹரி நிறுவனம் வெளியிட்டிருந்த அந்த கேஸட்டை. 

கொடிபறக்குது படம் படுதோல்வியடைந்தது. ஒருவேளை எஸ்பி.முத்துராமன் இயக்கியிருந்தால் படம் வெற்றியடைந்திருக்கக்கூடும் என்று அப்போது சொல்லி மனத்தை ரஜினி ரசிகர்கள் தேற்றிக்கொண்டோம். படத்துக்கு இசை அம்சலேகா. கடலோரக் கவிதைகள் படத்துக்குப் பின்னர் இளையராஜாவிடம் ஏற்பட்ட கருத்து மோதலால் பாரதிராஜா வேதம் புதிது படத்தில் தேவேந்திரனையும் இந்தப் படத்தில் அம்சலேகாவையும் இசையமைப்பாளராகப் பயன்படுத்தியிருந்தார். பின்னர் அவர் இளையராஜாவுடன் என் உயிர்த் தோழன் படத்தில்தான் இணைந்தார். அதனால்தான் அந்தப் படத்துக்கே அப்படி ஒரு தலைப்பைத் தேர்ந்தெடுத்திருந்தார். என் உயிர்த் தோழன் திரைப்படமும் பரதனில்தான் வெளியானது. நான்கைந்து நாட்கள் மட்டுமே ஓடியது. அந்தப் படத்தை பாரதிராஜாவே விநியோகித்தார் என்று சொன்னார்கள். வேதம்புதிது படத்தின் பாடல்களுடன் கொடி பறக்குது படத்தின் பாடல்களை ஒப்பிட்டால் மிகவும் சுமார் ரகம்தான். ‘சேலை கட்டும் பெண்ணுக்கொரு வாசம் உண்டு’, ‘அன்னை மடியில்’ ஆகிய பாடல்கள் நினைவலைகளில் தவழ்ந்துவருகின்றன. 

வேலைக்காரன் படத்துக்குப் பிறகு இந்தப் படத்தில் ரஜினியுடன் அமலா ஜோடி சேர்ந்திருந்தார். இயக்குநர் மணிவண்ணன் வில்லனாக இதில் தான் அறிமுகமானார். படத்தில் அவருக்கு பாரதிராஜா குரல் கொடுத்திருந்தார். படத்தில் இரண்டு தோற்றங்களில் ரஜினி வருவார். ஆனால் அதை இரண்டு வேடங்கள் என்று சொல்ல முடியுமா எனத் தெரியவில்லை. ஏனெனில், அந்த இரண்டும் ஒரே ரஜினிதான். ஒருவர் அஸிஸ்டெண்ட் கமிஷனர், மற்றொருவர் தாதா. தாதா பேசிய யப்பா என்பதுதான் ரஜினி பேசிய மிகச் சிறிய பஞ்ச் டயலாக் என நினைக்கிறேன். படம் பார்த்துவிட்டு மறு நாள் பள்ளியில் வேதியியல் ஆசிரியர் முத்துசாமியிடம் படத்தின் ஒரு காட்சி பற்றிய விளக்கம் கேட்டேன். அவரும் சொன்னார். ஆனால், என்ன சொன்னார் என்பது மறந்துவிட்டது. விளக்கத்தைத் தொடர்ந்து, இதைப் போல் என்றாவது பாடத்தில் சந்தேகம் கேட்டிருக்கிறாயா என்று வினவியது மட்டும் ஞாபகத்தில் உள்ளது. 

வேதியியல் ஆசிரியர் முத்துசாமி நிறையக் கதைகள் சொல்வார். அவரிடம் டியூஷன் படித்த காலத்தில் அவருடைய காதல் கதைகளைக்கூடக் கூறியிருக்கிறார். பள்ளியில் ரெனால்ட் பால் பாயிண்ட் பேனாவை அவர்தான் அறிமுகப்படுத்தினார். பிற ஆசிரியர்களிடமிருந்து வேறுபட்டவர் அவர். ரெனால்ட் பேனா என்பதை எங்கு கேள்விப்பட்டாலும் அத்துடன் ஆசிரியர் முத்துசாமியையும் மனம் நினைவில் கொண்டு நிறுத்திவிட்டு இதுதானே என்பதுபோல் ஒரு பார்வை பார்க்கும். மனத்தின் இது போன்ற குழந்தைவிளையாட்டு இல்லாவிட்டால் வாழ்க்கையில் என்ன சுவாரசியம் இருந்துவிடப் போகிறது.

கண்களால் பேசிய அபூர்வ ராகம்

இன்று (ஜூலை 24) நடிகை ஸ்ரீவித்யாவின் பிறந்தநாள். அவரைப் பற்றிய சில நினைவுகளை அசைபோடுவோமா? சில முகங்களை வெறுக்க நினைத்தாலும் வெறுக்க இயலாது அப்படியொரு முகம் கொண்டவர் ஸ்ரீவித்யா. பார்த்தவுடன் ஈர்க்கும் அழகு அவருக்கு இருந்தது. ஆனால், அவரது வெற்றிக்குக் காரணம் அந்த அழகு அல்ல; அவரது நடிப்புத் திறனே. எந்த வேடமிட்டாலும் அதில் தனது திறமையை வெளிப்படுத்தித் தனக்கு வாய்ப்புத் தந்த இயக்குநருக்குத் திருப்தியை அளித்துவிடும் நுட்பம் அவருக்குள் நிறைந்துகிடந்தது.

ஒரு கதாபாத்திரத்தின் உணர்வுகளைப் பார்வையாளர்களுக்குத் தருவதற்கு நடிகர்களுக்குப் பெரிதும் உதவுபவை கண்கள். நடிப்பைக் கண்களில் வெளிப்படுத்த இயலாத நடிகர்கள் திரையில் வெற்றிபெறுவது கடினம். அந்த வகையில் நடிகை ஸ்ரீவித்யா கொடுத்துவைத்தவர். அவரது அழகான இருவிழிகள் உணர்வுகளின் ஊற்றுக்கண்கள். இதயத்தில் ததும்பும் மெல்லிய உணர்வை இதழ் சொல்லத் தயங்கும்போது அவரது கண்கள் அந்த வேலையைச் செம்மையாகச் செய்யும். சொந்த வாழ்வின் ஏற்ற இறக்கமான சம்பவங்களால் உருவான, இதழ்களால் சொல்ல முடியாத எத்தனையோ சோகங்களை அந்த இரு கண்களுக்குள் பதுக்கிக்கொண்டு தனது நடிப்பைக் காண வரும் ரசிகர்களை ஏமாற்றாமல் அவர் அந்தக் கண்களின் வழியே அள்ளித்தந்த குறும்பு, காதல், தோழமை, ஏக்கம், சோகம் போன்ற பல்வேறு உணர்வுகளை வேறிரு கண்களால் தந்திருக்க முடியுமா?

எல்லோரையும் கவரும் அந்தக் கண்களைப் பற்றி, மிகப் பெரிய நடிகர் ஒருவர், ’ஸ்ரீவித்யாவா அவருக்கு ஹெட் லைட் போல் ரெண்டு கண்ணுதானே உண்டு’ எனக் கூறி இவருடன் நடிக்க மறுத்திருக்கிறார். அதே நடிகர் ’அபூர்வ ராகங்கள்’ படத்தின் நூறாம் நாள் விழாவில் வந்து ஸ்ரீவித்யாவின் கண்களின் மகத்துவத்தைப் புகழ்ந்து பேசியுள்ளார். நேருக்கு நேராக அவரிடமே ஸ்ரீவித்யா, என் கண்களைப் பற்றி இப்படிக் கூறியிருக்கிறீர்களே என்று கேட்டபோது, அந்த நடிகர் ஏதோதோ சொல்லிச் சமாளித்து நழுவிவிட்டாராம். ஸ்ரீவித்யா தனது நேர்காணல் ஒன்றில் இதைக் கூறியிருக்கிறார்.

ஸ்ரீவித்யா சிறுவயதிலேயே இசை ஞானத்துடன் இருந்தார். அதற்குக் காரணம் அவருடைய தாய் எம்.எல். வசந்த குமாரியும் தாத்தா அய்யாசுவாமியும். இருவருமே இசைக் கலைஞர்கள். வசந்தகுமாரி  மிக இளையவயதில் சங்கீத கலாநிதி விருது பெற்றவர். எனினும், ஸ்ரீவித்யா இசை கற்றுக்கொண்டது பி.கிருஷ்ணமூர்த்தியிடம். பதினோரு வயதிலேயே இசையில் நல்ல தேர்ச்சி பெற்றிருக்கிறார். இவருடைய தந்தையான விகடம் கிருஷ்ணமூர்த்தி திரைப்பட நகைச்சுவை நடிகர். அரசியல் ஆர்வம் கொண்டவர். காங்கிரஸிலும் பின்னர் சுதந்திரா கட்சியிலும் தன்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டவர். நேரு, ராஜகோபாலாச்சாரி, டாக்டர் ராதாகிருஷ்ணன் உள்ளிட்ட அரசியல் தலைவர்கள் போல் மிமிக்ரி செய்வதில் வல்லவர் என்று தந்தையைப் பற்றி ஸ்ரீவித்யா கூறியிருக்கிறார்.   

ஏறக்குறைய 800 படங்களிலும் 25 தொலைக்காட்சி தொடர்களிலும் நடித்துள்ளார். என்றபோதும், அவர் சிறிய நடிகர் பெரிய நடிகர் என்ற பேதம் பார்த்ததில்லை. ரஜினி அறிமுகமான ‘அபூர்வ ராகங்க’ளில் அவருக்கு மனைவியாக நடித்த ஸ்ரீவித்யா 1991-ல் ‘தளபதி’ படத்தில் தன்னைவிட மூன்று வயது அதிகமான ரஜினிக்குத் தாயாக நடிக்கத் தயங்கவே இல்லை. அதே போல் சினிமா என்றோ தொலைக்காட்சி என்றோ வேறுபாடு காட்டியதில்லை. இயக்குநர்கள் என்ன கேட்கிறார்களோ அதை அப்படியே நடித்துத் தருவது மட்டுமே தனது பணி என்று கருதி கருமமே கண்ணாக இருந்திருக்கிறார். ‘பல நேரம் என்ன சாப்பிட்டேன் என்பதுகூட நினைவில் இல்லை’ என்று சொல்லியிருக்கிறார். “புகழுக்காகவோ விருதுக்காகவோ பணத்துக்காகவோ இவ்வளவு கஷ்டங்களைப் பட்டு நான் நடிக்கவில்லை. என்னைப் பொறுத்தவரை நான் யார் என்பதை நிரூபிக்க விரும்பினேன். அதனால் இத்தனை சிரமங்களுக்கும் மத்தியில் தொடர்ந்து நடித்தேன்” என்று தனது நடிப்பார்வத்துக்கு அவர் காரணம் கூறுகிறார்.

இயக்குநர் ஒருவர் தனது படத்தில் நடிக்க அழைத்து இரண்டு நாட்கள் ஷூட்டிங் நடத்தின் அதன் பின்னர் அவரைப் படத்திலிருந்து நீக்கியிருக்கிறார். அதே இயக்குநர் பின்னர் ஸ்ரீவித்யாவிடம் வந்து, ’தான் செய்தது தவறு’ என்று கூறி மன்னிப்பு கேட்ட சம்பவத்தையும் அவர் பார்த்திருக்கிறார். அவருக்கு நடித்தும் கொடுத்திருக்கிறார். அநேகப் பிரச்சினைகள் அவரைச் சூழந்தபோதும் பாறைபோல் எல்லாவற்றையும் தாங்கிக்கொண்டு கடவுள் நம்பிக்கையை மட்டும் துணையாகக் கொண்டு காலம் கடத்தியிருக்கிறார். ஒரு நிழல் போல் தன்னைக் கடவுள் பின் தொடர்வதான நம்பிக்கையில் எல்லாத் துயரங்களையும் கடந்தவர் ஸ்ரீவித்யா.

கடவுள்மீது இவர் நம்பிக்கை வைத்திருந்தபோதும், கடவுள் இவருக்குத் தனிப்பட்ட கருணை எதையும் காட்டியதாகத் தெரியவில்லை. கமல் ஹாசனுடனான காதல் தோல்வியில் முடிந்தது. அந்த ஏமாற்றத்தை மறக்க அடுத்த காதல் அவருக்குக் கைகொடுக்கும் என நம்பினார். மலையாளப் படமான ‘தீக்கன’லில் நடிக்கும்போது ஏற்பட்ட பரிச்சயத்தால் அதில் துணை இயக்குநராகப் பணியாற்றிய ஜார்ஜ் தாமஸை மதம் மாறித் திருமணம் புரிந்துகொண்டார். எல்லோரும் தடுத்தும் தனக்கு அது நன்மை பயக்கும் எனக் கருதினார். ஆனால், காதலனும் காலமும் அவரை ஏமாற்றியது. அதைக்கூடப் பொறுத்துக்கொள்ளலாம் கடவுளும் கையைவிரித்துவிட்டார் அதுதான் பரிதாபகரமானது. அதன் பின்னரும் காதலும் துயரமும் அவர்மீது பேரார்வம் கொண்டு பின் தொடர்ந்தன. இயக்குநர் பரதனுக்கும் அவருக்கும் காதல் அரும்பியது. மகிழ்ச்சி தர வேண்டிய காதல்கள் அவரது மன நிம்மதியைப் பறித்தன. ஆனாலும், அவர் எதுபற்றிய கவலையும் கொள்ளாமல் இயங்கிவந்திருக்கிறார். தன் தாய் மறைந்த பத்து நாட்களில் அவர் மலையாளப் படமொன்றில் நடித்தார். ஒரு நடிகருக்குத் தனிப்பட்ட முறையில் எந்த சோகம், வருத்தம் இருந்தலும் கேமராவுக்கு முன்னே  வரும் போது அது மறந்துவிடும் அதுதான் கேமராவின் மகத்துவம் என்று கூறியிருக்கிறார் ஸ்ரீவித்யா. 

தமிழில் எம்.ஜி.ஆருடன் ரகசிய போலீஸ் 115-ல் நடித்திருக்க வேண்டியது. ஆனால், சிறு பெண்ணாகத் தெரிகிறார் என்று அந்த வாய்ப்புத் தட்டிப்போனது. 1967-ல் ஏ.பி. நாகராஜன் இயக்கத்தில் சிவாஜி நடித்த ‘திருவருட்செல்வர்’ படத்தில் உமையவளாக வந்து ஒரு நடனம் ஆடுவார். அதுதான் அவரது அறிமுகப்படம். பின்னர், நூற்றுக்குநூறு, ஆறு புஷ்பங்கள், இமயம், அம்மன் கோவில் கிழக்காலே, மைதிலி என்னைக் காதலி, மனிதன்,  அபூர்வ சகோதரர்கள், கற்பூர முல்லை, நம்மவர், காதலுக்கு மரியாதை எனப் பல படங்களில் தன் நடிப்பால் ரசிகர்களைக் கவர்ந்தார். ஆனாலும், தமிழ்ப் படங்களைவிட அவரது நடிப்புக்கு மலையாளப் படங்களே பெரும் வாய்ப்பாக அமைந்திருந்தன. மலையாளத்தில் முதலில் சத்யனுடன் ’சட்டாம்பிகா’ படத்தில் நடித்திருந்தார். ஆனால், ‘செண்டா’ படத்து சுமதி என்னும் கதாபாத்திரம் தனக்குப் பிடித்த ஒன்று என்று  ஸ்ரீவித்யா குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.

தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடம் எனத் தொடர்ந்து பல்வேறு மொழிகளில் நடித்திருக்கிறார். எல்லா மொழிகளிலும் சொந்தக் குரலிலேயே பேசி நடித்துள்ளார். ’வாழ்க்கையில் பெரிய அதிர்ச்சியோ பெரிய மகிழ்ச்சியோ ஏற்பட்டதில்லை. வாழ்க்கையில் ஆச்சரியமான எந்தச் சம்பவமும் நடக்கவில்லை’ என்று கூறும் ஸ்ரீவிதா திரைப்படத் துறை ஆணாதிக்கம் மிகுந்தது என்பதை உணர்ந்திருக்கிறார். ஆனால், அதற்காகக் குறைப்பட்டுக்கொள்ளவில்லை. ’எல்லோரையும் நேசியுங்கள், யாருக்கும் துரோகம் இழைக்காதீர்கள் இயன்றவரை உண்மையைப் பேசுங்கள் முடியாதபோது அமைதி காத்திடுங்கள்’ என்று அழகாகச் சொல்கிறார் ஸ்ரீவித்யா ஒரு நேர்காணலில். அப்படியே அவர் வாழ்ந்தும் மறைந்தார். புற்றுநோய் காரணமாக 2006 அக்டோபர் 19 அன்று அவர் உயிர் பிரிந்தது. கேரளம் அவரை முழு அரசு  மரியாதையுடன் அடக்கம் செய்தது. அவரது துயரங்களிலிருந்து மரணம் அவரை விடுவித்தது ஆனால், தனது பண்பட்ட நடிப்பின் வழியே ரசிகர்கள் மனங்களில் அவர் வாழ்ந்துகொண்டேயிருப்பார்.

இந்து தமிழ் திசை இணையதளத்தில் வெளியான கட்டுரை.

தளபதி: சில நினைவுகள்

உலகப் பொருளாதாரம் இந்தியாவுக்குள் காலைவைக்கத் தொடங்கிய வேளை அது. 1991 நவம்பர் 5 அன்று தான் ரஜினிகாந்த் நடித்த ‘தளபதி’ திரைப்படம் வெளியானது. ‘தளபதி’ படத்தை வைத்து பலவகையான வியாபாரமும் முன்னெடுக்கப்பட்டது. தளபதி காலண்டர், தளபதி டி ஷர்ட், தளபதி தொப்பி எனப் பல பொருட்கள் வியாபாரத்துக்கு வரலாயின. தென்காசியில் பரதன், வாஹினி இரண்டு திரையரங்கிலும் ‘தளபதி’ திரைப்படம் வெளியானது. பரதன் இப்போது இடிக்கப்பட்டுவிட்டது. வாஹினி திரையரங்கு இருந்த இடத்தில் ஏதோ ஷோபா கம் பெட் தயாரிப்பு நிறுவனம் ஒன்று இயங்கிவருகிறது. இந்த ஆண்டு கமல் நடித்து வெளியான ‘குணா’ தாய்பாலா திரையரங்கில் திரையிடப்பட்டிருந்தது. தாய் பாலா இப்போதைக்கு இயங்கிவருகிறது. இன்னும் எவ்வளவு காலம் இது நீடிக்குமோ?

தீபாவளியன்று இருபது ரூபாய் கொடுத்து டிக்கெட் வாங்கி ஓபனிங் ஷோ பார்த்தோம். அதுவரை தென்காசியில் எந்தப் படத்துக்கும் அப்படி அதிகத் தொகை கொடுத்து டிக்கெட் வாங்கியதில்லை. எவ்வளவு கூட்டம் இருந்தாலும் எந்தப் பண்டிகை என்றாலும் தியேட்டர்களில் டிக்கெட்டின் அசல் விலைக்கே டிக்கெட் கிடைத்துவந்தது. கூட்டம் அதிகமாக இருந்தாலும் சைக்கிளை எடுத்துக்கொண்டு சென்றால் போதும் டிக்கெட் கிடைத்துவிடும். சைக்கிள் டோக்கனுக்கான கட்டணம் ஒரு ரூபாய். ஆகவே, நானூறு ஐந்நூறு டிக்கெட்டுகள் சைக்கிள் வைத்திருப்பவர்களுக்குக் கிடைத்துவந்தது. அந்த நடைமுறையை மாற்றியது ‘தளபதி’. அன்றே வாஹினியிலும் நண்பர்களுடன் படம் பார்த்தேன். எனக்குத் தெரிந்து ‘தளபதி’ படத்தைப் பத்துப் பன்னிரண்டு ஊர்களில் பார்த்திருப்பேன். சுந்தரி கண்ணால் ஒரு சேதி என்னும் பாடல் தொடங்கியதும் ஒரு கூட்டமே அப்படியே எழுந்து வெளியில் போய்விடும். படத்தின் ஓபனிங் காட்சியிலேயே இந்தச் சம்பவம் நடைபெற்றது. 

ஜப்பானிய சாமுராய் போன்ற உடையில் ரஜினியை அந்தப் பாடல் காட்சியில் உலவவிட்டிருந்தார் மணிரத்னம். அந்தத் தீபாவளிக்கு வெளியான தினமலர் தீபாவளி மலருடன் ரஜினியின் ஆளுயர ஃபுளோ அப் ஒன்றைத் தந்தார்கள். அதில் இந்தத் ‘தளபதி’ தோற்றத்தில் தான் ரஜினிகாந்த் காட்சியளித்தார். மலையாளத்தில் வெளியான ‘தளபதி’ படத்தில் இறுதிக் காட்சி மாற்றியமைக்கப்பட்டிருந்தது என்றும் அந்தக் காட்சியில் ரஜினி இறந்து மம்முட்டி உயிருடன் இருப்பார் என்றும் அப்போது வதந்தி உலவியது.    

மகாபாரதத்தின் கர்ணன் கதாபாத்திரத்தின் பாதிப்பில் ‘தளபதி’ படத்தை உருவாக்கியதாக மணி ரத்னம் கூறியிருக்கிறார். ஆனால், இந்தப் படம் ஒருவகையில் நாயகனின் உல்டாதான். ‘நாயக’னில் ஒருவர் என்றால் ‘தளபதி’யில் இருவர். மற்றபடி அதே நிழலுலக தாதாக்களின் வாழ்க்கைதான் படத்துக்குச் சம்பவங்களாயிருந்தன. ரஜினியை மிக அழகாகக் காட்சிப்படுத்தியிருந்த படம் ‘தளபதி’. 

ஆனால், படம் மிகப் பெரிய வெற்றியா என்பது சந்தேகம்தான். ஓரளவுக்குப் பெயர் சொல்லும்படி ஓடியதே தவிர, ரஜினி, மம்முட்டி இணையின் நடிப்பு, மணிரத்னத்தின் இயக்கம், இளையராஜாவின் அட்டகாசமான பாடல்கள், சந்தோஷ் சிவனின் அமர்க்களமான ஒளிப்பதிவு ஆகியவை காரணமாக எகிறியிருந்த எதிர்பார்ப்பைப் படம் பூர்த்திசெய்யவில்லை என்றே சொல்ல வேண்டும். படம் தீபாவளி அன்று வெளியானாலும் படத்தில் இடம்பெற்ற முக்கியமான காட்சி போகியையும் அதைத் தொடர்ந்து பொங்கல் திருவிழாவையுமே நினைவூட்டியது. படம் பொங்கலுக்கு வெளியாகியிருந்தால் பொருத்தமாக இருந்திருக்கும். 

படத்தில் அடிக்கடி ரஜினி காந்த் தனியாகச் சென்று அமர்ந்துவிடுவார். பின்னணியில் சூரியன் தகதகக்கும். சூர்ய புத்திரன் கர்ணன் என்பதால் சூர்யா கதாபாத்திரத்தையும் அப்படியே உருவாக்கியிருந்தார் மணிரத்னம். இப்படியான காட்சி உருவாக்கங்கள் படத்துக்கு ஒரு சர்வதேசத் தன்மையை அளித்திருந்தன. இருபது வயதில் பார்த்தபோது பெரிய மயக்கத்தைத் தந்த ‘தளபதி’ நாற்பது வயதில் பார்த்தபோது எந்தக் கிறக்கத்தையும் தரவில்லை. விடலைத்தனத்தின் துறுதுறுப்பின்போது ரசனைக்குரியதாக இருந்த படம் நாற்பதின் நிதானத்தில் ரசிக்க முடியாமல் போனது. இதுதான் மணிரத்னம் எனும் இயக்குநரின் மகிமை. 

1990 தீபாவளியின் போது ரஜினி காந்த் நடித்த எந்தப் படமும் வெளியாகியிருக்கவில்லை. ஆகவே மதுரை ரஜினி ரசிகர்கள் அந்த தீபாவளியைத் துக்க நாளாகக் கருதி சுவரொட்டி அடித்து ஒட்டியிருந்தார்கள். இந்தத் திரைப்படம் வெளியானபோது செல்வி ஜெ.ஜெயலலிதா தலைமையிலான அதிமுக தமிழக ஆட்சியை நடத்திக்கொண்டிருந்தது. அப்போதே ரஜினிக்கும் ஜெ.வுக்குமான உரசல் ஏற்பட்டுவிட்டது. இதைத் தொடர்ந்து வந்த ‘மன்னன்’ திரைப்படத்தில் விஜய சாந்தி ஏற்று நடித்த கதாபார்த்திரம் ஜெயலலிதாவுடன் பொருத்திப்பார்க்கப்பட்டு ரஜினி ரசிகர்களால் சிலாகிக்கப்பட்டது.

‘தளபதி’யின் வெற்றியைத் தொடர்ந்து, அடுத்தும் ரஜினி நடிக்க மணிரத்னம் இயக்கத்தில் ‘யாரடா நீ மன்மதா?’ என்னும் பெயரில் படம் ஒன்று வெளியாகக் கூடும் என அப்போது பத்திரிகைகளில் செய்திகள் வெளியாயின என நினைவு. 29 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு அந்த நாளை நினைத்துப் பார்க்கையில் ஆச்சரியமான பல சம்பவங்கள் மன அலைவரிசையில் அகப்படுகின்றன. எல்லாவற்றையும் எடுத்திடவோ எழுதிடவோ இயலவில்லை என்பது பெரும் சோகம். 

இயக்குநர் மணிவண்ணன்: நிழல்கள் முதல் நாகராஜசோழன் வரை

இயக்குநர் மணிவண்ணன் என்று சொன்னவுடன் கொங்கு பாஷையில் நக்கலும் நையாண்டியுமாகச் சமகால அரசியலைக் கிண்டலும் கேலியுமாகச் சொல்லும் பாங்கு நம் நினைவின் மதகுகளைத் திறந்து வரும். எல்லோருக்கும் ஓர் அரசியல் புரிதல் இருக்கும் என்றபோதும் சிலர் அதைத் தமது தொழில் தொடர்பான விஷயங்களில் வெளிப்படுத்துவதில்லை. ஆனால், வேறு சிலரோ தமது தொழிலிலும் தமது அரசியல் வெளிப்படும்படி நடந்துகொள்வர். மணிவண்ணன் இரண்டாம் ரகம். அவரைப் பொறுத்தவரை அரசியல் என்பது உழைக்கும் மக்களுக்கான அரசியல், ஒடுக்கப்பட்டவர்களுக்கான அரசியல். அவை தொடர்பான படங்களை உருவாக்குவதில் மட்டுமே மணிவண்ணனுக்கு நம்பிக்கை இருந்தது. ஆனாலும் அவர் எல்லாவகையான படங்களையும் உருவாக்கியுள்ளார். 

மார்க்சிய சித்தாந்தம், தமிழ்த் தேசியம், தமிழீழப் போராட்டம் போன்றவற்றில் பிடிப்பு கொண்டிருந்த மணிவண்ணன், கோவை மாவட்டம் சூலூரில் 1953-ல் ஒரு வியாபாரக் குடும்பத்தில் R.சுப்ரமணியம், மரகதம் தம்பதிக்கு மகனாகப் பிறந்தார். சூலூர் அரசுப் பள்ளியில் பயின்ற நாட்கள் முதலே அவர் கலைகளில் ஆர்வங்கொண்டிருந்திருக்கிறார். பள்ளிநாட்களில் ‘கதாகாலட்சேபம்’ என்னும் பெயரில் மேடைகளில் தனது கற்பனைத் திறனை வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். கோவை அரசுக் கல்லூரியில் பி.யூ.சி. படித்த நாட்களில் ஷியாம் பெனகல், மிருணாள் சென் ஆகியோரது படங்களையும் மலையாளத்தில் வெளியான யதார்த்தவாதப் படங்களையும் கண்டுகளித்திருக்கிறார். அதன் வழியே சினிமாவுக்கான உந்துதல் கிடைத்துள்ளது. தமிழ்ப் படங்கள் ஒரே மாதிரியாக இருக்கின்றனவே என்று அவர் சலிப்படைந்திருந்த நேரத்தில் ‘16 வயதினிலே’, ‘முள்ளும் மலரும்’, ‘உதிரிப்பூக்கள்’ போன்ற மாற்றத்தை நோக்கிய திரைப்படங்கள் வெளிவந்தது அவருக்கு உற்சாகத்தைத் தந்திருக்கிறது. மாறுபட்ட படத்தைத் தர வேண்டும் என்ற எண்ணம் கொண்டிருந்த அவருக்கு சினிமாவில் தாமும் சாதிக்கலாம் என்ற நம்பிக்கையை இத்தகைய திரைப்படங்கள் அளித்துள்ளன. எனவே, மணிவண்ணன் சென்னைக்கு வந்துள்ளார். “என்னையும் சினிமாவையும் மட்டுமே நம்பி நான் சென்னைக்கு வந்தேன்” என்கிறார் மணிவண்ணன்.

இயக்குநர் பாரதிராஜாவுக்கு, ‘கிழக்கே போகும் ரயில்’ பற்றி எழுதிய விமர்சனக் கடிதம் வழியே அவரது அறிமுகத்தைப் பெற்ற மணிவண்ணன் அவரிடம் உதவி இயக்குநராகச் சேர்ந்திருக்கிறார். ‘நிழல்கள்’, ‘அலைகள் ஓய்வதில்லை’ ஆகிய படங்களின் கதையையும் வசனத்தையும் எழுதிய மணிவண்ணன், ‘காதல் ஓவியம்’ படத்தில் வசனத்தை மட்டும் எழுதியுள்ளார். ‘ஆகாய கங்கை’ படத்தின் வசனத்தை எழுதியுள்ளதுடன் அதன் திரைக்கதையை இயக்குநர் மனோபாலாவுடன் இணைந்து எழுதியுள்ளார்.

மணிவண்ணன் பல படங்களுக்குக் கதை எழுதியபோதும் அவரது முதல் படமான ‘கோபுரங்கள் சாய்வதில்லை’யின் கதை கலைமணியுடையது. அந்தக் கதைக்கு மணிவண்ணன் திரைக்கதை, வசனம் ஆகியவற்றை எழுதி இயக்கியிருந்தார். அவருக்கு அந்த வாய்ப்புக் கிடைத்ததற்கு இளையராஜாதான் காரணம் என்று அவர் கூறியிருக்கிறார். இந்தப் படத்தில் வினுச்சக்ரவர்த்திக்கு அருமையான கதாபாத்திரம் அமைந்திருந்தது. அருக்காணி என்னும் வேடத்தில் நடிகை சுஹாசினி நடித்திருந்தார். இந்தக் கதாபாத்திரத்தை யாரும் மறந்திருக்க மாட்டார்கள். எளிமையான கதை, சுவாரசியமான திரைக்கதை உணர்வுபூர்வக் காட்சிகள் என்று தனது இயக்குநர் பயணத்தை மிகத் தெளிவான புரிதலுடன் தொடங்கியிருந்தார் மணிவண்ணன். அடுத்த ஆண்டில், 1983இல் ‘ஜோதி’, ‘வீட்ல ராமன் வெளியில கிருஷ்ணன்’, ‘இளமைக் காலங்கள்’ என்னும் மூன்று படங்களை இயக்கினார்;  1984இல் அவர் இயக்கிய ஆறு படங்களில் ‘நூறாவது நாள்’, ‘இங்கேயும் ஒரு கங்கை’ ஆகிய இரண்டும் முக்கியமானவை.

‘நூறாவது நாள்’ படத்தில் நடிகர் சத்யராஜ், காட்சி ஒன்றுக்காக மொட்டை போட்டு நடித்திருந்தார். படம் பெரிய வெற்றியைப் பெற்றது. இதற்குப் பிறகு மொட்டை போட்டு நடிகர் நடித்தால் படம் வெற்றிபெறும் எனும் ஒரு நம்பிக்கை திரைத்துறையில் உருவாகிவிட்டது. ‘சூரியன்’ திரைப்படத்தில் சரத்குமாரும் ‘ஜென்டில் மேன்’ படத்தில் சரண் ராஜும் மொட்டை போட, அந்தப் போக்கு தொடர்ந்தது. நடிகரை மொட்டை போட வைத்தாலும் அவருடைய தயாரிப்பாளர் மொட்டை போடும்படியான நிலைமையை மணிவண்ணன் உருவாக்கியதில்லை. 50 படங்களை இயக்கியுள்ள மணிவண்ணனின் படங்களில் முப்பதுக்கும் மேற்பட்டவை வசூலைக் குவித்தவை. என்றபோதும், வெற்றியின்போது தனக்குத் தலையில் கொம்பு முளைத்ததும் இல்லை, தோல்வியின்போது தான் தலைகுனிந்ததுமில்லை என்றே அவர் கூறியிருக்கிறார். அவர் இயக்கிய ஐம்பது படங்களில் 25இல் நாயகனாக சத்யராஜ் நடித்திருக்கிறார்; அதில் ‘ஜல்லிக்கட்டு’ முதல் ‘அமைதிப்படை’ வரை 12 படங்கள் தொடர்ந்து வெற்றிபெற்றுள்ளன.

‘இங்கேயும் ஒரு கங்கை’ படத்தின் கதை சற்றேறக்குறைய ‘அந்த ஏழு நாட்கள்’ படத்தின் கதையை ஒத்திருக்கும். சூழல் காரணமாகக் காதலியைப் பிரிந்துவிடுகிறான் காதலன். அவளுக்கு மணமாகிவிடுகிறது. இந்த வேளையில் மீண்டும் அவள் வாழ்வில் குறுக்கிடுகிறான். இப்போது காதலி மனைவியாகத் தொடர்கிறாளா, காதலனைக் கைபிடிக்கிறாளா என்பதுதான் முடிவு. படத்தின் திரைக்கதை விஷயத்தில் மணிவண்ணன் வேறு ஒரு பாதையில் பயணம் செய்திருந்தார். காதலனாக முரளியும், காதலியாக தாராவும், கணவனாக சந்திரசேகரும் (இந்தப் படத்தில்தான் சந்திரசேகர் தாடியை எடுத்துவிட்டு நடிக்கத் தொடங்கியிருந்தார்) நடித்திருந்தனர். பாக்யராஜ் தாலி செண்டிமெண்டைக் கையில் எடுத்திருந்தார். மணிவண்ணனோ மனிதாபிமான அடிப்படையில் முடிவை எடுத்திருந்தார்.

1986ஆம் ஆண்டு தீபாவளி நாளில் மணிவண்ணன் இயக்கிய ‘விடிஞ்சா கல்யாணம்’, ‘பாலைவன ரோஜாக்கள்’ என்னும் இரு படங்கள் வெளியாகி வெற்றிபெற்றன. இரண்டிலும் நாயகன் சத்யராஜ்தான். இரண்டும் வெவ்வேறு வகையான படங்கள். ‘பாலைவன ரோஜாக்கள்’ மு.கருணாநிதி கைவண்ணத்தில் உருவான அரசியல் படம். இது மலையாளப் படமான ‘வர்தா’வின் மறு உருவாக்கம். ‘விடிஞ்சா கல்யாணம்’ ஒரு திரில்லர். ஆஃபாயில் ஆறுமுகம் என்ற வித்தியாசமான கதாபாத்திரத்தில் சத்யராஜ் நடித்திருந்தார். ஒரே நாள், ஒரே இயக்குநர் இரண்டும் வெற்றி என்பதையெல்லாம் இனிப் பார்க்க முடியுமா என்பது சந்தேகம்தான். போதைப் பொருள் பழக்கத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு மணிவண்ணன் இயக்கிய படம் ‘புயல் பாடும் பாட்டு’.

மணிவண்ணன் இயக்கிய படங்களில் கிட்டத்தட்ட எல்லாப் படங்களும் பொழுதுபோக்கை நோக்கமாகக் கொண்ட படங்கள்தாம். அதில் மாறுபட்டு நிற்கிறது ‘இனி ஒரு சுதந்திரம்’. சிறந்த நடிகருக்கான தேசிய விருதுப் போட்டியில் ‘நாயக’னின் வேலுநாயக்கருடன் களத்தில் மோதிய கதாபாத்திரம் இது. விடுதலை பெற்ற நாட்டின் அரசியல் எவ்வளவு பாழ்பட்டுப்போயிருக்கிறது என்பதைக் குறித்து அவருக்கு எழுந்த ஆதங்கத்தில் உருவான படம் அது. விடுதலைப் போராட்டத் தியாகியாக நடிகர் சிவகுமார் நடித்திருப்பார். அவர் நுட்பமாக நடித்திருந்த படம் இது. அரசு கையகப்படுத்திய நிலத்துக்கான பணத்துக்காக, வட்ட வடிவ மூக்குக் கண்ணாடி, வெள்ளை வேட்டி சட்டை, கையில் மஞ்சள் பை, குடை சகிதம் அவர் ஆட்சியர் அலுவலகத்துக்கு நடந்துநடந்து தேய்ந்துபோன அழகை மணிவண்ணன் வசனமே இன்றிக் காட்டியிருப்பார். “உண்மை ஊசலாடிக்கிட்டிருக்கப்போ அதைக் காப்பாத்துறதுக்கு உணர்ச்சியாவது இருக்கனும். உணர்ச்சியே செத்துப்போனதுக்கப்புறம் உண்மையை யார் காப்பாத்துறது?”, “நாப்பது வருஷமா எனக்குள்ள ஊறிப்போயிருந்த நல்ல தத்துவத்தை நாலே வருஷத்துல நாசமாக்கிட்டியேடா” போன்ற வசனங்கள் அவரது உட்கிடக்கையைத் தெளிவாகக் காட்டும். கல்வி வியாபாரமான அவலத்தையும் இதில் சொல்லியிருப்பார் அவர்.

அவரை வெகுமக்களிடம் கொண்டுபோய்ச் சேர்த்த முக்கியமான படம் ‘அமைதிப் படை’. நறுக்குத் தெறித்தாற்போன்ற வசனங்கள் குத்தீட்டியாகக் குத்தவல்லவை என்பதை இந்தப் படத்தில் மணிவண்ணன் காட்டியிருப்பார். இவ்வளவுக்கும் இது ஓர் அரசியல் படம் என்று சொல்லத்தக்கது என்று உறுதியாகச் சொல்ல முடியாது. ஒரு குடும்பம் படம். அதனூடாக அரசியலைத் தூவியிருப்பார். இதன் அடுத்தபாகமாக வெளியான ‘நாகராஜன் சோழன் MA, MLA’தான் மணிவண்ணனின் இறுதிப் படம்.

இயக்குநர் மணிவண்ணன் சுமார் பத்துப் படங்களைத் தயாரித்திருக்கிறார், நானூறு படங்களில் நடித்திருக்கிறார். நடிகனாக அவருடைய ஆதர்ஸம் எம்.ஆர்.ராதாதான் என்கிறார் அவர். ‘கொடிபறக்குது’ படத்தில் அவரை பாரதிராஜாதான் வில்லன் நடிகராக்கினார். கில்பர்ட் தனசேகரன் என்னும் அந்த வேடத்துக்கு பாரதிராஜாதான் குரல் தந்திருப்பார். பெரிய மனித போர்வையில் அயோக்கியத்தனங்களில் ஈடுபடும் கதாபாத்திரம் அது. முதன்முதலில் வாய்ப்புத் தந்த வெளி இயக்குநர் என்றால் எஸ்.ஏ.சந்திரசேகர்தான். படம் ‘தேவா’. அதில் மொட்டை போட்டு மீசையுடன் காட்சி தருவார்.

‘படையப்பா’ படத்தில் இவருடைய நடிப்பைப் பார்த்த சிவாஜி கணேசன், “டேய் தாடிக்காரா உன்னிடம் தொழில் இருக்குதுடா நீ பெரிய ஆளா வருவ” என்று சொல்லிக் கட்டியணைத்துத் தலையைத் தடவிக்கொடுத்த சம்பவத்தை நினைவுகூரும் மணிவண்ணன் பல விருதுகளைவிட மதிப்பு மிக்க விருது அது எனப் புளகாங்கிதமாகக் கூறுகிறார் மணிவண்ணன்.

இயக்குநர் அகத்தியனின் ‘காதல் கோட்டை’யில் இவர் ஒரு டெலிபோன் பூத் வைத்து நடத்துவார். ‘விஞ்ஞானத்தின் கண்டுபிடிப்பே காதல் விவகாரங்களின் தூதுவனே’ என்று பேசியபடி காதலைக் கலாய்க்கும் அவரது நடிப்பு வெகுஜன மனத்தில் வெகுகாலமாக நிற்கக்கூடியது. கமல்ஹாசனுடன் ‘அவ்வை சண்முகி’, கார்த்திக்குடன் ‘கோகுலத்தில் சீதை’ என எல்லாப் பெரிய நடிகரோடும் சேர்ந்து நடித்துள்ளார்.  ‘சங்கமம்’ திரைப்படத்து நாட்டுப்புறக் கலைஞர் பாத்திரம் ஒரு நடிகராக அவருக்கு நிறைவைத் தந்ததாகக் கூறியிருக்கிறார். மணிவண்னனும் சத்யராஜும் சேர்ந்து ‘தாய் மாமன்’, ‘மாமன் மகள்’ போன்ற படங்களில் அடித்த லூட்டி இப்போதும் யூடியூபில் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. யதார்த்தமான நகைச்சுவையில் மிளிர்ந்த நடிகராக இருந்தபோதும் நகைச்சுவை தனித் தடத்தில் பயணம்செல்வதை அவர் விரும்பியதில்லை. கடவுள் நம்பிக்கையில்லாத மணிவண்ணன் ‘கடவுள்’ திரைப்படத்தில் கடவுளாக நடித்திருக்கிறார்.

தமிழீழ அரசியலைப் பேசும் படம் ஒன்றை இயக்க வேண்டும் என்ற ஆசையும் இயக்க முடியும் என்ற நம்பிக்கையும் அவருக்கு இருந்திருக்கின்றன. ஆனால், அது நடைபெறாமலே போய்விட்டது. ஆனால், அவரது படங்கள் மணிவண்ணைப் பற்றிய சேதிகளை ரசிகர்களுக்குச் சொல்லிக்கொண்டே இருக்கும். இன்று (ஜூலை 31) அவரது பிறந்தநாள். அவருக்கு வாழ்த்துகளைத் தெரிவிப்போம்.   

 இந்து தமிழ் திசை இணையதளத்தில் வெளியான கட்டுரை இது.