மலரே என்னென்ன கோலம்...

இன்று காலை நடைப்பயிற்சி செல்லும்போது, கேட்ட இரண்டு பாடல்கள்தாம் இந்தப் பதிவுக்கு வித்திட்டன. எத்தனையோ பாடல்களைக் கேட்கிறோம். சில நம் மனத்தைக் கவர்கின்றன. பல கேட்டதுடன் மறந்துவிடுகிறோம். அப்படி மறந்த சில பாடல்களில் ஒன்றை ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் எங்கோ கேட்கும்போது, மனம் சட்டென்று மலர்ந்துவிடுகிறது. அந்தப் பாடல் மனத்தின் ஆழத்தில் எங்கே கிடக்கிறது. அந்தப் பாடல் இடம்பெற்ற படம் என்ன, இசை யார் என்றெல்லாம் அதைத் தொடர்ந்து விசாரணைகள் மனத்தில் எழும்புகின்றன. அவற்றுக்கான விடையைக் கண்டடைய மனம் தொடர்ந்து முயலும். சிலவேளை சரியான விடைகளைத் தரும். சிலவேளை மனம் தோல்வியைத் தழுவும். 

இன்று அப்படிக் கேட்ட இரண்டு பாடல்கள் என்று முதல் வாக்கியத்தில் குறிப்பிட்டேன் அல்லவா, அதில் ஒன்று மலரே என்னென்ன கோலம்... என்னும் பாடல். மற்றொன்று, சல சல என ஓடும் குளிரோடையின் சங்கீதமே... என்னும் பாடல். முதல் பாடலைக் கேட்டேன். அதில் இடம்பெற்ற, 

...சமவெளி மலைகளைத் 

தழுவிட நினைத்தால் 

வழியேது முடியாது...

என்னும் வரியைப் பலமுறை முணுமுணுத்தேன். அந்தப் பாடலை அடிக்கடி கேட்ட நினைவு இருக்கிறது. ஆனால், எந்தப் படம் யாரிசையமைத்தது என்பன போன்ற தகவல்கள் தெரியவில்லை. இப்போது, அந்தப் பாடல் குறித்த விவரங்களைப் பார்ப்போம். பாடல் பற்றிய விவரம் அறிந்தவர்கள் ஏற்கெனவே விலகியிருப்பார்கள். விலகாத நல்லவர்கள் சும்மா வாசிப்புக்காக வாசிக்கிறீர்கள். உங்களுக்கு நன்றி. 

மலரே... பாடல் இடம்பெற்ற திரைப்படம் ஆட்டோராஜா (1982). விஜய் காந்த் நாயகனாக நடித்த இந்தப் படத்தை இயக்கியவர் கே.விஜயன். இதே பெயரில் வெளியான கன்னடப் படத்தின் மறு ஆக்கம் இந்தப் படம். படத்துக்கு இசை சங்கர் கணேஷ், இளையராஜா ஆகியோர். ஒரு பாடலுக்கு மட்டும் இளையராஜா இசையமைத்துள்ளார். அந்தப் பாடலை நீங்கள் நன்கு அறிந்திருப்பீர்கள். அந்தப் பாடல், சங்கத்தில் காணாத தமிழை... என்பதே. சரி, மலரே பாடலைக் கேட்க விரும்பினால் இந்த இணைப்பில் கிடைக்கும். சங்கர் கணேஷ் இசையில் பிறந்த மலரே பாடலை எழுதியவர் புலவர் புலமைப்பித்தன். 

அடுத்த பாடலைக் கேட்ட முதல் கணத்தில் அது குறித்த விவரம் ஞாபகத்தில் எழவில்லை. ஆனால், பாடல் முடிந்தபோது, மனம் ஒரு தகவலை எடுத்துத் தந்தது. அந்தப் பாடல் இடம்பெற்ற திரைப்படம் புதுப்பாடகன் என்றது. ஆனால், மனம் தந்த தகவல் பிழையானது. உண்மையில் அந்தப் பாடல் இடம்பெற்ற திரைப்படம் பொண்ணு பாக்க போறேன் (1989).  1989ஆம் ஆண்டில் டிசம்பர் 22 அன்று படம் வெளியாகியிருக்கிறது. இன்று டிசம்பர் 20.  முப்பத்தியோறு ஆண்டுகளாகியுள்ளன. படத்துக்கு இசையமைத்தவர் கே.பாக்யராஜ். கதையையும் அவர் தான் எழுதியுள்ளார். திரைக்கதை, வசனம் எழுதியிருப்பவர் வி.சேகர். இயக்கம் என்.முருகேஷ். பிரபு, சீதா, மனோ போன்றோர் நடித்திருக்கிறார்கள். சல சல என ஓடும்... பாடலுக்கான இணைப்பு இதோ. பாடலை எழுதியவர் கவிஞர் வாலி. 

சரி, அந்தப் புதுப்பாடகன் குறித்தும் சில தகவல்களைப் பார்த்துவிடுவோமா? அந்தப் படத்தின் இயக்கம், இசை எல்லாம் எஸ்.தாணு. அந்தப் படத்துக்கு முதலில் வைத்த பெயர் தெருப்பாடகன். விஜயகாந்த், அமலா ஆகியோர் நடித்திருந்தனர். இதிலும் மனோ நடித்திருக்கிறார் என்பதுதான் இந்தப் படத்துக்கும் பொண்ணு பாக்க போறேன் படத்துக்கும் உள்ள ஒற்றுமை.  

டெனெட்: புளுட்டோனிய போர் தடுக்கும் கொள்கை

கிறிஸ்டோபர் நோலன் என்ற பெயர் ஹாலிவுட் சினிமா ரசிகர்களிடையே மகத்துவமானதாகப் பார்க்கப்படுகிறது. மெமெண்டோ என்னும் அவரது படம் உலக ரசிகர்களின் கவனத்தை ஈர்த்தது. தமிழில் வெளியான ஏ.ஆர்.முருகதாஸ் இயக்கிய கஜினி படம் மெமெண்டோவின் தாக்கத்தில் உருவானது என்பதை நம்மில் அறியாதோர் யாருமிருக்க வாய்ப்பில்லை. அந்தப் படம் தமிழில் குறிப்பிடத்தக்க வெற்றியைப் பெற்றது. ஏ.ஆர். முருகதாஸுக்கு இந்திய இயக்குநர் அந்தஸ்து கிடைக்க காரணமான இயக்குநர் கிறிஸ்டோபர் நோலனின் இன்சோம்னியா, இன்ஸெப்ஷன், இண்டர்ஸ்டெல்லர், டன்கிர்க் படங்களைத் தொடர்ந்து வெளிவந்திருக்கும் ஹாலிவுட் திரைப்படம் டெனெட். 

டெனெட் திரைப்படத்தின் கதையைக் குறித்து சமூக வலைத்தளங்களில் பல கிண்டல்களும் கேலிகளும் உலவிவருகின்றன. ஏனெனில், அவ்வளவு சிக்கலான கதை அது. கடந்த காலத்துக்குள் சென்று நமது தவறு ஒன்றைத் திருத்திக்கொள்ளும் வாய்ப்பு கிடைத்தால் எப்படி இருக்கும்? அல்லது எதிர்காலத்துக்குள் சென்று நாம் எதிர்கொள்வதை அறிந்துகொண்டால் அதை எப்படி எதிர்கொள்வோம்? இதை யோசித்துப் பாருங்கள். ஒரு சுவாரசியம் தென்படுகிறதல்லவா? அந்த சுவாரசியத்தின் அடிப்படையில் தான் இந்தப் படமே அமைந்திருக்கிறது. 

ஒருமுறை பார்த்து அதன் கதையையும் திரைக்கதையையும் முழுமையாகப் புரிந்துகொள்வது என்பது உண்மையிலேயே சாதனைதான். தொடர்ந்து ஆங்கிலப் படங்களிலேயே மூழ்கி முத்தெடுப்பவர்களுக்கு ஒருவேளை அதைப் புரிந்துகொள்வது எளிதாக இருக்கலாம். ஆனால், அவ்வளவு கடினப்பட்டுப் பார்க்க வேண்டிய அளவுக்கு முக்கியமான படமா டெனெட் என்றால் தொழில்நுட்பரீதியில் சரிதான். ஏனெனில், தொழில்நுட்பரீதியாக செறிவான இந்தப் படம் உள்ளடக்கரீதியில் தக்கையான, தட்டையான படம்தான். மனித உணர்வுகளுக்கு இடமே அளிக்காத ஒரு படம் இது. முழுக்க அறிவியல் புனைவு என்னும் வறண்ட வானிலையில் நகரும் படமிது. 

தனக்குக் கிடைக்காதது வேறு யாருக்கும் கிடைக்கக் கூடாது என்னும் மனப் போக்கு கொண்டவர் ஆங்கில ரஷ்யரான, ஆந்த்ரேய் சேட்டர் (கென்னத் ப்ரனா என்னும் வட அயர்லாந்து நடிகர்). ஆயுத வியாபாரியான இவர் உலகை அழிக்கும் தன்மையிலான நேர்மாறு ஆயுதங்களை உருவாக்கும் தொழில்நுட்பத்தில் சிறந்து விளங்குகிறார். ரஷ்யாவின் ரகசிய நகரத்தில் இவருடைய நேர்மாறு ஆயுத ஆலை இயங்குகிறது. நேர் மாறு ஆயுதம் என்பது அணு ஆயுதத்தைவிட மோசமானது. அதனால் கடந்த காலத்துக்கும் சென்று சேதம் விளைவிக்க முடியும். இப்படிப்பட்ட ஆயுதங்களை விற்கும் முகவரான சேட்டரால் உலகம் அழியும் ஒரு சூழல் உருவாகிறது. இதிலிருந்து மனிதர்களைக் காக்கும் பொறுப்பு சிஐஏ ஏஜண்டான நாயகனிடம் விடப்படுகிறது. இந்த வேடமேற்றிருப்பவர் ஜான் டேவிட் வாஷிங்டன். அதை அவர் நிறைவேற்றுகிறாரா, மனிதர்களை அவரால் காக்க முடிந்ததா என்பதே திரைக்கதையின் எஞ்சிய பயணம். 

வழக்கம் போன்ற ஹாலிவுட் படங்களில் காணப்படும் நன்மை தீமைக்கான போர் தான் இந்தப் படத்தின் கருவும். திரைக்கதையை உன்னிப்பாகக் கவனித்தால்தான் படத்தைப் புரிந்துகொள்ள முடியும். ஆனால், அவ்வளவு உன்னிப்பாகக் கவனிக்காவிட்டாலும் ஒன்றும் குடிமுழுகிவிடாது. நமது புராணங்களில் உள்ளதுபோல் பல ஜீபூம்பாக்கள் திரைக்கதையைத் தேற்றியுள்ளன. ஆனால், இடையிடையே இயற்பியல் விளக்கம் தருகிறார்கள். ஆனால், படத்தில் ஒரு வசனம் வருகிறது: இதைப் புரிந்துகொள்ள முயலாதே உணர்ந்துகொள் என்று அது தான் உண்மை. படத்தைப் புரிந்துகொள்ள முயன்றால் படத்தின் காட்சி அனுபவத்தைத் தவறவிடும் வாய்ப்பு உள்ளது. எனவே, காட்சிகளைத் தொடர்ந்து அப்படியே சென்றோம் என்றால் படம் புரிந்துவிடும்.

தன்னைத் துளைத்த தோட்டா நேர்மாறானது என்பதால் அந்த தோட்டாவின் உலோகக் கலவை இந்தியாவைச் சேர்ந்தது என்று அறிந்துகொண்ட நாயகன் இந்தியாவுக்கு வருகிறான். அங்கே அவன் ஆயுத தரகரையும் அவருடைய மனைவியையும் சந்திக்கிறான். பிரியா என்னும் பெயர் கொண்ட அவர் நடிகை டிம்பிள் கபாடியா. அவரிடமிருந்து கிடைத்த தகவல்களைக் கொண்டு ஆந்த்ரேய் சேட்டரின் மனைவியான கேத்ரினைக் (எலிசபெத் டெபிக்கி என்னும் ஆஸ்திரேலிய நடிகை) காண்கிறான். என்னா உயரம் அந்த நடிகை! அவர் கலைப்பொருள்களை மதிப்பிடுபவர். அவர் வழியே சேட்டரைப் பிடிக்க முயல்கிறான் நாயகன். இதில் நாயகனுக்கு உதவுபவன் நீல் என்பவன் (ராபர்ட் பேட்டின்சன் எனும் ஆங்கில நடிகர்). 

வில்லன் எதிர்காலத்துக்குள் சென்று என்ன நடக்கும் என்பதைக் கண்டறிந்து அதன்பின்னர் அந்தச் சம்பவம் நடக்கும்போது அதைச் சமாளிக்கிறான். இப்படியான காட்சிகளை நம்பித்தான் ஆக வேண்டும். நாயகன் மட்டும் லேசுப்பட்டவனா அவனும் கடந்த காலத்துக்குச் சென்று நம்பவியலாத காரியங்களில் எல்லாம் ஈடுபடுகிறான். பார்ப்பவரைக் கவரும் விதத்திலான பிரும்மாண்டமும் தொழில்நுட்பத் தரமும் படத்தை வாய் பிளந்து பார்க்கவைக்கின்றன. ஆனால், முழுவதும் பார்த்து முடித்தபிறகு, ஒரு பூஞ்சையான படத்தைப் பார்க்கவே நேரத்தைச் செலவழித்திருக்கிறோம் என்பது தெரிகிறது. 

ஹாலிவுட் படங்களுக்கே உரிய சேஸிங் காட்சிகளும் வானளாவிய கட்டிடத்தில் கயிறு போட்டு ஏறும் பழங்கால உத்தி நவீனத் தொழில்நுட்பத்துடன் உதவும் காட்சிகளும் உண்டு. ஒரே நேரத்தில் ஒரு குழுவினர் இரண்டாகப் பிரிந்து ஒரு பகுதியினர் கடந்த காலத்துக்கும் ஒரு பிரிவினர் நிகழ்காலத்துக்கும் செல்வது போன்ற காட்சிகளை எல்லாம் நம்பினால் தான் படத்தை ரசிக்க முடியும். படத்தின் தொடக்கத்தில் நிகழும் ஓபரா அரங்கில் நிகழும் தாக்குதல் முதல் இறுதிக்காட்சியில் புளுட்டோனியம் 241ஐ எடுப்பது வரை பார்வையாளர்களை திரையரங்கில் இருத்திவைப்பதற்கான நேர்த்தியான திரைக்கதைதான். என்றபோதும் வழக்கமான ஹாலிவுட் படங்களைப் பார்த்துப் பிரமிப்போருக்கான படம் இது என்பதைத் தவிர குறிப்பிடும்படியாக ஒன்றுமில்லை. கிறிஸ்டோபர் நோலன் படம் என்பதால் பார்க்கலாம். ஆனால், கிறிஸ்டோபர் நோலனின் நல்ல படங்களில் ஒன்று இதுவல்ல என்பதையும் நினைவில்கொள்ள வேண்டும். 

நிலவறைக் குறிப்புகள்: நிலைக்கண்ணாடி போன்றவை

பரிசுத்த வேதாகமத்தில் பிரசங்கி என்னும் அதிகாரத்தின் ஒன்றாம் அத்தியாயத்தில் இடம்பெற்றுள்ள 18ஆம் வசனம் இப்படிச் சொல்கிறது: ‘அதிக ஞானத்திலே அதிக சலிப்புண்டு, அறிவு பெருத்தவன் நோவு பெருத்தவன்.’ ஃபியோதர் தஸ்தவ்யெவ்ஸ்கியின் நிலவறைக் குறிப்புகள் நாவலும் அதையே முன்மொழிகிறது. மனிதன் மகிழ்ச்சியாக இருக்க இயலாதவன்; அவனால் ஒருபோதும் மகிழ்ச்சியில் நிலைக்க முடியாது; அவனது மனம் சதா அவனை அலைக்கழித்துக்கொண்டேயிருக்கும், இதிலிருந்து மீள்தல் சாத்தியமற்றது என்பதைப் பட்டவர்த்தனமாகச் சொல்லிவிடுகிறது இந்த நிலவறைக் குறிப்புகள். 

தஸ்தயெவ்ஸ்கியின் இந்த நாவலில் தன்னைப் பற்றிச் சொல்பவன் ஒரு நிலவறை மனிதன். ஆனால், அவன் தன்னைப் பற்றி மட்டும் சொல்லவில்லை. அவன் ஒரு பிரதிநிதியாகத்தான் இருக்கிறான். அவனைச் சமுதாயம் ஒதுக்கிவைத்திருக்கிறதா அவன் சமுதாயத்தை ஒதுக்கிவைத்திருக்கிறானா என்பது அவ்வளவு எளிதில் விடைகாணக்கூடிய வினாவன்று. அவனது இயல்புகளைச் சொல்லும்போது அவனிடம் எந்த ஒளிவுமறைவும் இல்லை. மனத்தின் பாவனை, ஒப்பனை எல்லாவற்றையும் களைந்துவிட்டு பிறந்தகுழந்தையின்  தன்மையுடன் அவற்றை வெளிப்படுத்துகிறான். இந்த வாக்கியத்தில் ஓர் ஒப்பனை வந்து அமர்ந்துவிட்டது. இப்படிச் சொல்வதால் இந்த வாக்கியத்திலிருந்து என்னை விலக்கிக்கொள்கிறேன் என்று எனக்குள் வாழும் நிலவறை மனிதன் என்னைப் பார்த்து ஏளனம்செய்கிறான். நீயாக எழுதிவிட்டு வாக்கியத்தின் மீது பழிபோடுகிறாயே நியாயமா? என்று கேட்கிறான். இப்படியான கேள்விகளை நிலவறைக் குறிப்புகளில் நீங்கள் தொடர்ந்து எதிர்கொள்ளலாம். 

இந்த நாவலை ஒருமுறை வாசித்தால் போதாது; ஒவ்வொரு முறையும் அது தன்னை வெவ்வேறு வகைகளில் வெளிப்படுத்துகிறது என்பதால் எத்தனை முறை வேண்டுமானாலும் வாசித்து மகிழலாம். ஆனால், மகிழ்ச்சி என்பதை ஆய்வகத்தில் கொண்டு நிறுத்தும் நிலவறை மனிதன் அதையும் ஈவு இரக்கமின்றி அக்கு வேறு ஆணி வேறாகப் பிரித்து மேய்ந்துவிடுகிறான். நீங்கள் எந்தப் பக்கம் திரும்பினாலும் அவனது கேள்விக் கணைகள் உங்கள் கழுத்தைப் பிடித்து திருகுகின்றன, உங்கள் மனசாட்சியை உலுக்குகின்றன. 

தன்னுணர்வு அற்றவன் எப்படி மனிதனாக முடியும் என்ற கேள்வி எழுப்பும் அதே வேளையில் மனிதனின் தன்னுணர்வு அவனை மகிழ்ச்சிக் கடலிலிருந்து வெளியேற்றித் துன்பக் கரையில் போட்டுவிடும் அபத்தத்தை நிலவறை மனிதன் மிக இயல்பாக உணர்த்தும்போது, இயல்பான மனிதனுக்கு அது புரிவதேயில்லை. ஆனால், தன்னுணர்வு கொண்ட மனிதன் அதைப் புரிந்துகொண்டு அவதியுறுகிறான். இயல்பான மனிதன் முட்டாளாக இருக்கலாம், சராசரியானவனாக இருக்கலாம். ஆனால், அவனைப் பார்த்து தன்னுணர்வு கொண்ட நிலவறை மனிதன் பொறாமைப்படுகிறான். அவனைப் போல் தன்னால் இருக்க முடியவில்லையே என ஏங்குகிறான். அதே நேரத்தில் அவனை முட்டாள் எனத் தூற்றுகிறான். இந்த வேறுபாடு உங்களுக்கு விளங்குகிறதுதானே?

நிலவறைக் குறிப்புகள் நாவல் இரண்டு பாகங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டிருக்கிறது. முதல் பாகத்தில் நிலவறை மனிதன் தனது இயல்புகளைக் குறித்து விவரிக்கிறான். இருபதாண்டுகளுக்கும் மேலாகத் தான் எலி வளை போன்ற நிலவறையில் வசித்துவருவதையும் தான் யார் என்பதையும் வாசகர்களிடம் சொல்கிறான். ஆனால், அவன் வாசகர்களுக்காக எழுதவில்லை தனக்காக எழுதுவதாகவும் சொல்கிறான். இப்படிக் கணம்தோறும் நிலைமாறும் சிலவேளை நிலைதடுமாறும்  மனத்தைப் பின்தொடர்ந்து சென்றுகொண்டேயிருக்கிறான். அதன் எல்லா வேடங்களையும் நுட்பமாகக் கவனிக்கிறான். எதனால் இப்படி வேடம் புனைகிறது என்று ஆராய்கிறான். தனது மேன்மையைச் சொல்லி நமது பாராட்டைக் கோரவில்லை அவன். தனது கீழ்மையைச் சொல்லி நமது ஏளனத்தையும் எதிர்கொள்ள அவன் தயாராக இல்லை. ஆனால், தனது மேன்மை கீழ்மை எல்லாவற்றையும் எந்தப் பிரதிபலனையும் பாராமல் சொல்கிறான். அதனால், அவனுக்கு ஆசுவாசம் கிடைக்கலாம். ஆனால் ஆசுவாசம் கிடைக்கும் என்பதற்காக அவன் அதைச் சொல்லவில்லை.  

நிலவறைக் குறிப்புகளின் இரண்டாம் பாகத்தில் நிலவறை மனிதன் எதிர்கொண்ட சில சம்பவங்களை விவரிக்கிறான். அந்தச் சம்பவங்கள் அவனை அலைக்கழிக்கின்றன. இந்தச் சம்பவங்கள் நம்மில் பலர் எதிர்கொண்டதைப் போன்றவைதாம். இவற்றைப் போன்ற சம்பவங்கள் நமக்கும் ஏற்பட்டிருக்கலாம். நாமும் நிலவறை மனிதன் போன்ற அவசத்தை அனுபவித்திருக்கலாம். ஆனால், நம்மால் அதைத் தீர்மானமாக விளக்க முயன்றிருக்காது. ஆனால், நிலவறை மனிதன் அதைத் தீர்க்கமான தருக்கங்களுடன் எடுத்துவைக்கிறான். தன்னிலிருந்து விலகி தனது நடத்தையையும் அவன் கறாராக விமர்சிக்கிறான். சிலபோது, தனது நடத்தைகளுக்கான காரணத்தையும் மொழிகிறான். இந்தத் தருக்கத்தை அவனிடம் எடுத்துக்காட்டும் அவனது தன்னுணர்வுதான் அவனது மிகப் பெரிய சிக்கலாக உள்ளது. 

நிலவறை மனிதனால், ஒரு எஜமானனாகவோ ஒரு பணியாளனாகவோ ஒரு நண்பனாகவோ ஒரு காதலனாகவோ ஏன் ஒரு மனிதனாகவோ கூட இருக்க இயலவில்லை. அது தான் அவனது துயரம். அவனுக்குக் கிடைக்கும் அன்பையும் அவனால் அனுபவிக்க இயலவில்லை. அவனது தன்னுணர்வு அவனைச் சதா கலக்கத்திலேயே காலங்கழிக்க வைக்கிறது.  நிலவறை என்பது சிறிய குடிலாக இருக்கலாம் சிறிய பொந்தாக இருக்கலாம் பெரும்பரப்பாகக் கூட இருக்கலாம். ஆனால், அங்கே வசிக்கும் மனிதனின் மனம் மிகச் சுருங்கிக் கிடக்கிறது. அது அவனை நிம்மதியின்மையில் மூழ்கடிக்கிறது. தன்னைப் பெரிய அறிவாளி எனக் கருதும் நிலவறை மனிதனால் அவன் முட்டாளாகக் கருதும் இயல்பான மனிதன் துய்க்கும் இன்பத்தைக்கூடத் துயக்க இயலவில்லை. 

மகிழ்ச்சியை அவன் வேண்டினாலும் அவனால் மகிழ்ச்சியை அனுபவிக்க முடியவில்லை. அவனது மகிழ்ச்சிகூட அவனைக் கையைப்பிடித்து துன்பத்துக்கே அழைத்துச் செல்கிறது. அவன் அறிஞர்கள் எழுதிய நூல்களைப் பள்ளிக்காலத்திலேயே வாசித்துவிட்டான். ஆனால், அது அவனது இருண்ட வாழ்க்கையில் எந்த வெளிச்சத்தையும் பாய்ச்சவில்லை. அதன் வெளிச்சமெல்லாம் அவனது கலக்கத்தைத் துலக்கப்படுத்தவே உதவுகிறது. நட்பு, உறவு, காதல் என்ற எல்லா உணர்வுகளிலிருந்து விடுபட்ட மனிதனாக அவன் இருந்தபோதும் அதன் காரணமாக அவன் மகிழ்ச்சிக்கடலில் திளைக்கவில்லை. வெறுப்பு சமுத்திரம் அவனது மூச்சை முட்டவைத்துக்கொண்டிருக்கிறது.

நண்பர்களுடன் அமர்ந்து ஒரு விருந்தை அவனால் இயல்பாக உண்ண இயலவில்லை. அங்கே நடக்கும் அபத்தங்கள் அவனைப் பாடாய்ப்படுத்துகின்றன. அதனால் அவன் வெளிப்படுத்தும் எதிர்வினையோ அவனை இன்னும் நார்நாராய்க் கிழித்துவிடுகிறது. குருதி வழிய வழிய குமைகிறான். எல்லாராலும் வெறுக்கப்படும் மனிதனாகத் தான் இருக்கிறோமோ எல்லாரும் தன்னைப் புறக்கணிக்கிறார்களோ அவமதிக்கிறார்களோ என எண்ணும் அதே வேளையில் தன்னால் அப்படி மட்டுமே இருக்க முடியும் என்பதையும் அவன் உணர்கிறான். தன்னைத் தேடி வந்து நேசம் செலுத்திய பெண்ணின் நேசத்தை அவனால் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை. உன்னதமான பளிங்கு மாளிகை போன்ற ஒன்றில்கூட அவனால் வசித்திருக்க முடியாது. அந்தப் பளிங்குமாளிகையையும் அவன் நிலவறையாக மாற்றிக்கொண்டுவிடுகிறான்.  

எந்தப் பெருமிதமும் இல்லாத மனிதனாக இருக்க நேர்வதன் சோகத்தை அவன் பரப்பும் அதே நேரம் பெருமிதங்கள் மீது சாணியடிக்கவும் அவன் தவறவில்லை.  ஒரே சமயத்தில் அவனது மனம் பல்வேறு எண்ணக் குழப்பங்களால் பீடிக்கப்படுகிறது. அந்த மாயச் சுழலில் அவன் மாட்டிக்கொள்கிறான். அதிலிருந்து  அவன் வெளிவர விரும்பினாலும் அதிலேயே கிடந்து உழலவும் பிரியம் கொள்கிறான். இதற்கெல்லாம் என்னதான் முடிவு? எந்த முடிவும் இல்லை என்பதே முடிவு. இப்படியொரு நாவலை எழுதுவதேகூட அவனுக்குப் பெரிய உவப்புக்குரியதாக இல்லை. அதை ஒரு பெரிய தண்டனை என்றுகூடச் சொல்கிறான். 

இந்த நாவலைப் படித்து முடித்தபின் இப்படியெல்லாம் மனிதர்கள் இருப்பார்களா என்று தோன்றவில்லை; இப்படித்தானே இருக்கிறோம் என்று தோன்றுகிறது. அதுதான் நாவல் உருவாக்க விரும்பிய எண்ணமா எனவெல்லாம் தெரியவில்லை. ஆனால், இந்த நாவலை வாசிக்கும்போது, ஒரு நிலைக்கண்ணாடி முன் அமர்ந்திருப்பதுபோல்தான் உள்ளது. இப்படியான நாவல்கள் நமது துயரத்திலிருந்து நம்மை விடுவிடுப்பதில்லை. ஆனால், நமது துயரங்களுக்கு என்ன மதிப்பிருக்கிறது என ஏளனம் செய்கின்றன. இன்பத்துக்கும் துன்பத்துக்குமான ஊடாட்டத்திலேயே வாழ்க்கை சிதைந்துகொண்டேயிருக்கிறது. சிதைவுகளின் வழியே சிரித்துக்கொண்டேயிருக்கிறோம். அந்தச் சிரிப்புக்குப் பொருளென்ன?

நிலவறைக் குறிப்புகள் 

ஃபியோதர் தஸ்தயெவ்ஸ்கி 

தமிழில்: எம்.ஏ.சுசீலா

விலை ரூ. 250/-

வெளியீடு: நற்றிணை பதிப்பகம் 

தொடர்புக்கு: +919486177208

தண்டிக்கப்பட்ட நியாயங்கள்

 இனிய தாம்பத்யம் இடையே ஒரு நண்பன்

இயக்குநர் M.பாஸ்கர் M.A. கதை, திரைக்கதை, வசனம் எழுதி இயக்கித் தயாரித்த படம் ‘தண்டிக்கப்பட்ட நியாயங்கள்’ (1983). ஒளிப்பதிவு, T.S.வினாயகம். இசை, சங்கர் கணேஷ். 

மூளை ஆபரேஷன் செய்வதில் நிபுணத்துவம் பெற்றவர் டாக்டர் பிரபு (சிவகுமார்). ‘சின்னதா இருந்தாலும் கறை கறைதான். அது உடையில இருந்தாலும் சரி உள்ளத்துல இருந்தாலும் சரி என்னால பொறுத்துக்க முடியாது’ என்று வாழ்பவர் அவர். மருத்துவம் தொழிலாக இருந்தபோதும் கலைரசனையும் மிக்கவர். அவருடைய மனைவி ராதா (லட்சுமி). அவர் வழக்கமான மனைவி. கணவனே கண்கண்ட தெய்வம் என்று வாழ்பவர். கணவன் எதிரே புடவை மாற்றவே கூச்சப்படுவர். இந்தத் தம்பதிக்கு லட்சுமி (பேபி மீனா) என்றொரு பெண் குழந்தை.

மகிழ்ச்சியாகவும் அன்யோன்யமாகவும் சென்றுகொண்டிருக்கும் குடும்பத்தில் பிரபுவுடைய நண்பர் ஓவியர் ராஜேஷ் (சிவச்சந்திரன்) வந்துசேர்கிறார். திரைக்கதையில் ஒரு திருப்பத்தையும் மாற்றத்தையும் உருவாக்கும் கதாபாத்திரம் இது. ராஜேஷ், ரசனையற்ற மனைவியுடன் குடும்பம் நடத்த இயலாமல் விவாகரத்துப் பெற்றுக்கொண்டவர். பிரபு படிப்பதற்கு உதவிய குடும்பத்தின் வாரிசு ராஜேஷ் என்பதால் நட்புடன் நன்றியுணர்வும் கொண்டிருக்கிறார் பிரபு. ராஜேஷ் கடுமையான குளிர் காய்ச்சலால் தவிக்கும்போது அவருக்கு வீட்டில் வைத்தே சிகிச்சை அளிக்கிறார் பிரபு. கூடமாட ஒத்தாசையாக இருக்கும்படி மனைவி ராதாவையும் நிர்ப்பந்திக்கிறார் பிரபு. 

முதன்முறை ராஜேஷுக்கு ஊசி மருந்துசெலுத்துவதற்காக அவன் கையைப் பிடித்துக்கொள்ளும்படி பிரபு சொல்லும்போது, ராதா சேலையை ராஜேஷ் கையில் போர்த்திப் பிடிப்பார். பின்னர் வீட்டில் ஒருவருமற்ற நேரத்தில் மயங்கிவிழுந்த ராஜேஷைத் தொட்டுத் தூக்கிப் படுக்கையில் படுக்கவைக்க நேரிடுகிறது. பிரபுவிடம் இதைச் சொல்கையில் பிரபு அதை இயல்பாக எடுத்துக்கொள்கிறார்.

மருத்துவர்களால் கைவிடப்பட்ட அட்வகேட் சிதம்பரத்தின் மூளையில் உருவான கட்டியை அகற்றும் அறுவை சிகிச்சையைச் செய்து முடிக்க குறிக்கப்பட்ட நாளன்று பிரபுவின் திருமண நாள். சிகிச்சை காரணமாகக் கோவிலுக்குச் செல்ல முடியாமல் அம்மா படத்துக்கு முன்பே பிரபுவைக் கும்பிடுகிறார் ராதா. குனியும்போது தாலிச் சரட்டின் ஒரு பகுதி அறுந்து தரையில் விழுகிறது. பதறிப் போகிறார் ராதா. ராதாவைச் சமாதானப்படுத்திவிட்டு பிரபு மருத்துவமனைக்குப் புறப்படுகிறான். அறுவை சிகிச்சையை வெற்றிகரமாக முடிக்கிறான். இரவில் நண்பன் ராஜேஷுக்கு விருந்து தருகிறார்கள்.  

அப்போது ராஜேஷுக்கு மிகவும் பிடித்த பால் பாயசம் செய்திருக்கிறார் ராதா. அதைச் சாப்பிடும் ராஜேஷ், ‘இந்த ருசியை மாத்திரம் என்னால் வரைய முடிஞ்சிருந்தா நான் வரைந்த ஓவியங்கள்லேயே இதுதான்  நம்பர் ஒன்னா இருக்கும்டா’ என்று கூறி பூரித்துப்போகிறார். திருமண நாளன்று எப்போதும் பாடும் பாடலை அன்றும் ராதா பாடுகிறார்; பின்னர் ராதா மூச்சுத்திணறலால் மயங்கிவிழுகிறார். அந்தத் திருமணநாள் ஏதோ விபரீதமான நாளாகப் படுகிறது ராதாவுக்கு.

மறுநாள் செய்தியாளர் சந்திப்பில் மனைவியின் பெருமையைப் பேசிவிட்டு வீட்டுக்கு வருகிறார் பிரபு. அங்கே மனைவி இல்லை. அவர் எழுதிவைத்த கடிதம் மட்டுமே இருக்கிறது. இடிவிழுந்ததுபோல் ஆகிவிடுகிறது பிரபுவுக்கு. கால் போன போக்கில் போகிறான். அதன் பின்னர் அந்தக் குடும்பம் என்ன ஆனது என்பது அதன் பின்னரான திரைப்படம்.

என்ன ஏதென்றே புரியாமல் வீட்டில் தனிமையில் பிரபு தவிக்கிறார். அவரது தவிப்பை, துயரத்தைக் காட்சிகளாகவே விவரித்திருப்பார் பாஸ்கர். லட்சுமி வரைந்த ‘வீட்டுக்கு முன்னே ஆமை இருக்கும்’ ஓவியம், மீன் தொட்டி தரையில் விழ, துடித்துக்கொண்டிருக்கும் மீன்கள், ‘அப்பா மீனு, அம்மா மீனு, நானு மீனு’ எனக் குழந்தை லட்சுமி கூறிய வார்த்தைகள் இவற்றைக் கொண்டே அந்தக் காட்சியை அருமையான சோக ஓவியமாகத் தீட்டியிருப்பார் பாஸ்கர். 

கணவன் மனைவி அன்யோன்யத்தை, மனிதரின் பிரியத்தை மிகவும் யதார்த்தமாகப் பதிவுசெய்திருக்கிறார் இயக்குநர். அநேக மிட் ஷாட்கள். எந்தக் கதாபாத்திரமும் கேமராவைத் தப்பித்தவறிக்கூடப் பார்ப்பதில்லை. அப்படியொரு நுட்பம். ஒரு கதைக்கு என்ன தேவையோ அதைத் தரும் காட்சியமைப்பு. காட்சியில் கதாபாத்திரங்கள் நிற்கும் இடங்கள், அவற்றின் தோரணை, உடல்மொழி, வசனங்கள் (‘இடிவிழுந்த வீட்டுக்கு யாருமே குடிபோக மாட்டாங்கப்பா’, ‘இது மாடு மேஞ்ச துளசி இனி மாடத்துல வைக்க முடியாது’), பார்வை, பின்னணி இசைத் துணுக்குகள் அவற்றை கேமரா உள்வாங்கியிருக்கும் விதம் என ஒவ்வொன்றும் திரைக்கதையை விவரிக்கும் போக்கு ரசிக்கவைக்கிறது. முழுமையான சினிமா அனுபவம் தருகிறது.

முற்பகுதியில் அலோபதி மருத்துவம் இழையாகப் பயன்படுகிறது என்றால், பிற்பகுதியில் நாட்டு மருத்துவம் இடம்பெறுகிறது. பங்களா போன்ற வீட்டைவிட்டு வந்த ராதா பார்வையற்றவராகவும் பூ விற்கும் பருவப் பெண்ணாக லட்சுமியும் (ரோகிணி) பாழடைந்த மண்டபத்தில் வசிக்கின்றனர். அந்த ஊருக்கு வருகிறார் பிரபு. இப்போது அவர் பரதேசியான தாடி பாபா. கணிதச் சூத்திரம் மூலம் அவிழும் கணக்கைப் போல் திரைக்கதையில் ஒவ்வொரு முடிச்சும் அழகாக விழுந்து அப்படியே அவிழ்கிறது. அதுதான் இந்தத் திரைக்கதையின் தனித்துவம்.

அன்று தனக்கும் ராஜேஷுக்கும் இடையே என்ன நடந்தது என்பதை பாபாவிடம் அவர் யாரென்பதே தெரியாமல் ராதா சொல்வார். எல்லாவற்றையும் மௌனமாகக் கேட்டுக்கொண்டே இருப்பார் பாபா. படித்துறையில் நடக்கும் இந்தக் காட்சி உணர்வுமயமானது. விபத்தில் சிக்கிய லட்சுமியை பாபா மீண்டும் ஒரு அறுவை சிகிச்சை வழியே காப்பாற்றுவார். இறுதியில் பாபா யார் என்பது தெரிந்தபின்னர் ராதா என்ன செய்கிறார், பாபா குடும்பத்துடன் சேர்கிறாரா என்பதை யூடியூபில் கிடைக்கும் படத்தைப் பார்த்துத் தெரிந்துகொள்ளுங்கள்.    

ஒரே ஒரு கணம் மனம் தடுமாறியதால் இவ்வளவு பெரிய தண்டனையா? உண்மையில் உடம்பு மனம் இவற்றுக்கெல்லாம் என்ன பொருள்? ஆண், பெண் உறவு, குடும்ப அமைப்பு, மரபு, நவீனம் இவை தொடர்பான பல உணர்வுபூர்வக் கேள்விகளைப் படம் எழுப்புகிறது. ராதா ஏன் ஊரை விட்டு ஓடி வந்தார்? ராஜேஷ் ஏன் தனக்கு அப்படி ஒரு தண்டனையை அளித்துக்கொண்டார்? பிரபுவால் ஏன் குடும்ப வாழ்வுக்குள் மீண்டும் வர இயலவில்லை? ஓவியத்தைப் பார்த்துப் புரிந்துகொள்வதுபோல் அவரவர் புரிதலுக்குத் தகுந்த வாய்ப்பைப் பார்வையாளர்களுக்கு இயக்குநர் அளித்துள்ளார்.

படத்தின் தலைப்பிலிருந்து இறுதிவரை அனைத்தையும் அலசிப் பார்த்து பார்வையாளர்கள் ஒரு முடிவுக்கு வரலாம். ஒவ்வொருவரும் அவரவர் கோணத்தைப் பிறருடன் விவாதிக்கலாம். அப்படியோர் அம்சத்தைத் திரைக்கதையில் புழங்கவிட்டிருப்பது செய்நேர்த்திக்கு உதாரணம். பாஸ்கர் இயக்கிய படங்களில் தீவிரமான படம் இது. இதிலும் திரைக்கதைதான் முதுகெலும்பு. அது மிகவும் தெளிவு, நேர்த்தி. ஆனால், ராதா குளியலறையில் மயங்கிவிழும் அந்தத் தருணத்தில் அப்படியொரு நிகழ்வுக்குச் சாத்தியமா எனும் கேள்வி எழுகிறது. ஆனால், திரைக்கதையை நகர்த்த சில லாஜிக் மீறல் தேவைப்படுகிறது என்னும் அம்சம் அந்தக் கேள்வியை நீர்த்துப்போகச் செய்கிறது.   

சென்னை அரசுப் பொது மருத்துவமனையில் நடைபெற்ற ஒரு அறுவை சிகிச்சையை அரசின் அனுமதிபெற்று, படம்பிடித்து அதைப் படத்தின் டைட்டில் காட்சியில் பயன்படுத்தியிருக்கிறார் பாஸ்கர். தமிழ்த் திரையுலகின் முக்கியப் படங்களில் ஒன்றாக இடம்பெறத் தகுதிகொண்ட படம் இது.

தீர்ப்புகள் திருத்தப்படலாம்

கொன்றவளா அவள் கொண்டவளா?

இயக்குநர் M.பாஸ்கர் M.A. கதை, திரைக்கதை, வசனம் எழுதி இயக்கித் தயாரித்த படம் ‘தீர்ப்புகள் திருத்தப்படலாம்’ (1982). ஒளிப்பதிவு, விஸ்வம் நட்ராஜன். இசை, சங்கர் கணேஷ்.  முழுமையான பொழுதுபோக்குக்கு உத்தரவாதமளிக்கும் நயமான திரில்லர் வகைப் படம் இது.

அன்பான கணவன், மனைவி, அழகுக் குழந்தை என்று நிம்மதியாக வாழ்ந்த ஒரு குடும்பத்துக்கு ஏற்பட்ட சிக்கலும் அதிலிருந்து அது எப்படி மீண்டது என்பதுமே கதை. ராஜேஷ் (சிவகுமார்) ஒரு பெரிய நிறுவனத்தில் சட்ட ஆலோசகராகப் பணிபுரிகிறார். அவருடைய மனைவி ராதா (அம்பிகா). இவர்களுடைய குழந்தை ப்ரியா (பேபி மீனா). பிற பெண்களுடன் ராஜேஷுக்குத் திருமணம் தாண்டிய உறவு உள்ளதோ என்பது ராதாவின் சந்தேகம். அது தொடர்பாக அவர்களுக்குள் அவ்வப்போது தகராறு ஏற்படுகிறது. காரசாரமாக வந்துவிழும் வார்த்தைகள் குடும்பத்தின் அமைதியைக் குலைக்கின்றன. ராதாவை வர்கீஸ் என்னும் உளவியல் நிபுணரிடம் அழைத்துச் செல்ல வேண்டும் என்று முடிவெடுக்கிறான் ராஜேஷ்.

அன்று ஏப்ரல் 1. வழக்கம்போல் அலுவலகம் சென்று வருகிறான் ராஜேஷ். குழந்தை வரவேற்பறையில் இருக்கிறாள். ராதா படுக்கையறையில் பொட்டு கலைந்து, காதில் ஒரு தோடு இல்லாமல் சற்று அலங்கோலமான தோற்றத்தில் உறங்கிக்கொண்டிருக்கிறாள். ராஜேஷின் வாசிப்பு அறையில் ரிக்கார்ட் ப்ளேயர் இயங்கிக்கொண்டிருக்கிறது. பயன்படுத்திய இரண்டு கப் அண்ட் சாஸர்கள் அப்புறப்படுத்தப்படாமல் டீப்பாயின் மீது உள்ளன. இவையெல்லாம் ராஜேஷுக்கு ஏதோ ஒரு சந்தேகத்தை ஏற்படுத்துகின்றன. இப்போது அவன் தன் வாசிப்பறைக்குச் செல்கிறான். அங்கே அவன் கண்ட காட்சி அவனை அதிர்ச்சியில் மூழ்கடிக்கிறது. அவனை மட்டுமல்ல; பார்வையாளர்களையும்தான்.

லாரன்ஸ் அன் கோ நிறுவனத்தின் உரிமையாளர் லாரன்ஸ் (சத்யராஜ்). இவரது நிறுவனத்தின் வாடிக்கையாளர் ராதா. லாரன்ஸுடைய மனைவி ஷீலா (சத்யகலா). அவர்களுடைய குழந்தை மேரி பார்வைத்திறனற்றவள். லாரன்ஸுக்குப் பெண்கள் பலருடன் உறவிருப்பதாக அவரது கடையில் வேலை பார்க்கும் கமல் உட்படப் பலரும் பேசுகிறார்கள். இது ஷீலாவுக்கும் தெரியும். இந்த லாரன்ஸின் சடலம்தான் ராஜேஷின் வாசிப்பறையில் கழுத்து அறுபட்ட நிலையில் கிடக்கிறது. லாரன்ஸை யார் கொலைசெய்திருப்பார்கள் என்பதை சுவாரசியமான திரைக்கதை மூலம் விவரித்திருக்கிறார் இயக்குநர் பாஸ்கர்.

முழு உண்மையை அறியாமல், கேட்ட, பார்த்த தகவல்களின் அடிப்படையிலான ஊகத்தின் உதவியுடன் உண்மையைப் பார்க்க விழைந்தால் அது எத்தகைய விபரீதத்தில் கொண்டுவிடும் என்பதையே திரைக்கதை தெள்ளத் தெளிவாக எடுத்துவைத்திருக்கிறது. கண்ணால் காண்பதும் பொய், காதால் கேட்பதும் பொய் தீரவிசாரிப்பதே மெய் என்பார்கள். அதைத் தான் இந்தப் படமும் சொல்கிறது. லாரன்ஸை ராதா கொலைசெய்திருப்பாளோ எனச் சந்தேகிக்கிறார் ராஜேஷ். ராஜேஷ் கொன்றிருப்பாரோ எனச் சந்தேகிக்கிறாள் ராதா. ராதாதான் லாரன்ஸைக் கொன்றாள் என்றே சொல்கிறாள் ஷீலா. இப்படி ஒவ்வொருவரும் ஒவ்வொரு விதமான முடிவுக்கு வந்திருக்கிறார்கள். அவரவர் ஊகத்துக்குத் தேவையான தடயங்களும் சந்தர்ப்ப சாட்சியங்களும் அவரவர் ஊகத்தை வலுப்படுத்துகின்றன. இப்படி ஒரு பயணத்தின் வழியே கொலைசெய்தவர் யார் என்பதும், அதற்கான காரணம் என்பதும் பார்வையாளர்களுக்குத் தெரியவரும்போது அது எதிர்பாராததாக உள்ளது.

படத்தின் ஒளிப்பதிவு, பின்னணியிசை இரண்டும் அமானுஷ்யத் தன்மையுடன் இயங்கும்வேளையில் வசனமோ பூடகத்தன்மையிலானது. சிவகுமார், அம்பிகா, பேபி மீனா, சத்யராஜ், சத்யகலா, விஜயராகவன் எனப் படத்தில் பங்குகொண்ட அனைவரும் அவரவர் தரப்பைச் செழுமைப்படுத்தியிருக்கிறார்கள். ஒரு திரில்லராக எந்த இடத்திலும் இறுக்கம் குலையாமல் இறுதிவரை பயணிக்கிறது படம். நகைச்சுவைக்காக வெண்ணிற ஆடை மூர்த்தி, வனிதா, ஒய்.ஜி.மகேந்திரன் ஆகியோர் உள்ளார்கள். ’பைரவி’ திரைப்படத்தை நினைவுபடுத்துவது போன்ற நகைச்சுவைக் காட்சிகள் பெரிதாகக் கவரவில்லை. ‘வெண்ணிற ஆடை’ மூர்த்தி சிவகுமாரைப் படுத்தி எடுக்கும் சில காட்சிகளை மட்டும் ரசிக்க முடிகிறது.

மனைவிமீது அன்புகொண்ட அதே நேரத்தில் அவள் மீது எழும் சந்தேகத்தையும் தவிர்க்க இயலாத ஒரு சராசரிக் கணவனாக சிவகுமார் அந்தக் கதாபாத்திரத்துக்குத் தேவையான பாசம், கோபம், எரிச்சல், ஆற்றாமை என அத்தனை உணர்வையும் வெளிப்படுத்தியிருக்கிறார். மனரீதியான பாதிப்பு கொண்ட பெண்ணாக இருந்தபோதும் அம்பிகாவின் கதாபாத்திரம் இயல்பான ஒரு மனைவின் தன்மையிலிருந்து பெரிதும் மாறாதது. கணவனே கண் கண்ட தெய்வம் என்னும் பழமையில் ஊறிப்போனது. அதே நேரத்தில் தன் உரிமைக்காகக் குரல் கொடுக்கவும் தயங்காதது. வேர் பழமையிலும் கிளை புதுமையிலும் ஊடாடும் கதாபாத்திரத்தை அம்பிகா இயல்பான நடிப்பால் உயிர்ப்பித்துள்ளார்.  கனவில் அம்மா மலையிலிருந்து விழுந்ததைக் கண்ட அதிர்ச்சி நீங்காத நிலையில் மருத்துவமனையில் அம்மா அம்பிகாவைப் பார்க்க வரும் காட்சியில் பேபி மீனாவின் நடிப்பு பார்வையாளர்களை ஈர்த்துவிடக் கூடியது. தந்தை இரவின் கெட்ட கனவால் கத்தும்போது பேபி மீனா, “ஏன் டாடி கத்துத இனிமே இப்படிக் கத்தாத எனக்குப் பயமா இருக்கு” என்பது மிக யதார்த்தமான வசனம். திரைக்கதையும், அதற்குத் தேவையான கூர்மையான வசனங்களும் இந்தப் படத்தில் குறிப்பிட்டுச் சொல்லத்தக்கவை.

படத்தின் வசனங்களில் பாஸ்கரின் எழுத்து வன்மை வெளிப்படுகிறது. உதாரணமாக சில வசனங்கள்:

“செத்துப் போனவனுக்கு ஜாதகம் பாக்குறதும் கெட்டுப் போன என் கணவனப் பத்திப் பேசுறதும் ஒண்ணுதான்.”

”மாங்கல்யம் பறிபோயிடுச்சு தாங்கிக்கிட்டேன் ஆனா என் மானம் பறிபோனா என்னால தாங்கிக்கவே முடியாது.”

”கொலைப்பொருளா இல்ல கலைப் பொருளா வச்சிருக்கேன்.”

”குறுக்குவிசாரணை பண்ணுங்க குருட்டு விசாரணை பண்ணாதீங்க”

”எங்குணம் துளசி மாதிரி மத்தவங்களுக்கு மருந்தா இருப்பேனே ஒழிய விருந்தா இருக்க மாட்டேன்”

இயன்றவரை யதார்த்தமான திரைமொழியில் படத்தை நகர்த்தினாலும் தான் எடுப்பது ஒரு பொழுதுபோக்கு சினிமா என்ற விவேகத்துடன் பாஸ்கர் படத்தை இயக்கியிருப்பதால் எந்த இடத்திலும் சினிமாத்தனங்கள் வரம்பை மீறி வெளிப்படவில்லை. தொடக்கம் முதல் இறுதிவரை இப்போதும் எந்த விலகலுமின்றிப் படத்தைப் பார்க்க முடிவதே இந்தப் படத்தின் சிறப்பைச் சொல்லும்.

பக்கத்து வீட்டு ரோஜா

இது ஒரு ‘நகை’ச்சுவைப் படம்

இயக்குநர் M.பாஸ்கர் M.A. இயக்கிய நான்காம் படம் ‘பக்கத்து வீட்டு ரோஜா’. 1982 செப்டம்பர் 2 அன்று வெளியாகியிருக்கிறது. ‘பைரவி’ படத்தில் நடிக்க மறுத்திருந்த நடிகர் முத்துராமனின் மைந்தனான கார்த்திக்தான் இந்தப் படத்தின் நாயகன். இதில் அவருக்கு ஒரு காட்சியில் பெண் வேடமும் உண்டு. இந்த ஆண்டில் நடிகர் கார்த்திக் நடித்த ‘நினைவெல்லாம் நித்யா’, ‘வாலிபமே வா வா’, ‘இளஞ்ஜோடிகள்’ உள்ளிட்ட பத்துப் படங்கள் வெளியாகியிருக்கின்றன. அவருக்கு ஜோடியாக நடிகை ராதா நடித்திருந்தார். 1982-ல் ராதா ‘எங்கேயோ கேட்ட குரல்’, ‘கோபுரங்கள் சாய்வதில்லை’, ‘காதல் ஓவியம்’ உள்ளிட்ட 14 படங்களில் நடித்திருக்கிறார். கார்த்திக், ராதா இருவரும் இந்த ஆண்டில் ஆறு படங்களில் ஜோடியாக நடித்துள்ளனர். 1981-ல் வெளியாகி பெரிய வெற்றியைப் பெற்ற ‘அலைகள் ஓய்வதில்லை’ படத்தில் அறிமுகமாகிய வெற்றி ஜோடி இவர்கள் என்பதே இதற்குக் காரணமாக இருக்க வேண்டும்.

படத்தின் கதையும் தயாரிப்பும் கலைஞானம். அவருடைய உதவியாளர் பனசை மணியன் திரைக்கதை, வசனத்தை எழுதியிருக்கிறார். இயக்கம் மட்டுமே பாஸ்கர். இசை சங்கர் கணேஷ். மனோரமா, கவுண்டமணி, ஜனகராஜ், S.S.சந்திரன், தியாகு உள்ளிட்ட பலரும் நடித்திருக்கின்றனர். மலையாள நடிகர் பிரேம் நஸீரின் மகனான ஷாநவாஸ் எதிர்மறை நாயகனாகவும் அப்போதைய பிரபல நடிகை ராணி பத்மினி நடனக்காரியாகவும் வேடமேற்றிருக்கிறார்கள். நிஜ வாழ்வில் கொலைக்காளான ராணி பத்மினிக்கு இந்தப் படத்திலும் அதே கதிதான்.

மிக எளிய கதை. படத்தைப் பற்றி ஒரு வரியில் சொல்ல வேண்டும் என்றால், பெண் ஒருவர் நகைமீது கொண்ட ஆசையால் எதிர்கொண்ட ஏற்ற இறக்கமான சம்பவங்கள் என்று சொல்லலாம். பொதுவாகவே பாஸ்கர் தனது படத்துக் கதாபாத்திரங்களின் பெயர்களுக்குப் பெரிதாக மெனக்கெடவில்லை. என்ன இருந்தாலும் இது சினிமாதான் என்ற புரிதல் காரணமாக இந்த முடிவுக்கு அவர் வந்திருக்கலாம். இந்தப் படத்தில் பெரும்பாலான கதாபாத்திரங்களுக்கு நடிகர்களது பெயரே வழங்கப்பட்டிருக்கிறது. ராதாவுக்கு நகை என்றால் கொள்ளைப் பிரியம். கோயிலில் அர்ச்சகரிடம் இரவலாக அம்பாள் நகையையே கேட்கிறார் என்றால் பார்த்துக்கொள்ளுங்கள். யாராவது கண்ணைப் பறிக்கும் புது நகை ஒன்றை அணிந்திருப்பதைப் பார்த்துவிட்டால் போதும் அதை எப்படியாவது அணிந்துபார்க்க வேண்டும் என்ற அடங்காத ஆசை அவருக்கு எழுந்துவிடும்.

நகைக்கடை அதிபர் மதன் ஒரு காமுகன். நகைகளுக்கு மயங்கும் பெண்களைத் தன்வசப்படுத்தி மகிழ்பவன். அவனது நகைகளைப் பறிக்க முயன்ற கூட்டத்தினருடன் சண்டையிட்டு அவனுக்கு கார்த்திக் உதவியதால் இருவரும் நண்பர்களாகின்றனர். தனது கடையிலேயே மதன், கார்த்திக்கைப் பணியில் அமர்த்துகிறான். நகைக்கடைக்கு வரும் ராதா கார்த்திக்கை அதன் உரிமையாளர் என எண்ணிக்கொள்கிறாள். அழகான பெண் என்பதால் கார்த்திக்கும் அதை அப்படியே பராமரிக்கிறான். இருவருக்கும் காதல் வந்துவிடுகிறது.

தன்னைக் கடையின் உரிமையாளர் என நினைப்பதால் தனக்கு உதவுமாறு மதனிடம் வேண்டுகிறான் கார்த்திக். ராதாவுக்காக அவனும் கார்த்திக்குக்கு உதவுவதாக ஒத்துக்கொள்கிறான். ராதா குடும்பத்தினரிடம் கார்த்திக்கின் கடையில் தான் வேலை பார்ப்பதாகச் சொல்கிறான் மதன். கார்த்திக் ராதா திருமணம் நடந்துவிடுகிறது. மணமான மறுநிமிடம் ராதாவுக்கு உண்மை தெரிந்துவிடுகிறது. அதன் பின்னர் ராதாவுக்கு கார்த்திக்கை மனதால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. இருவரும் ஒன்றாக இருந்தும் ஒன்றிணைய அவளுக்கு மனம் ஒப்பவில்லை. இருவரும் இணைந்தார்களா, இல்லையா என்பதைச் சுவாரசியமாகச் சொல்லிச் செல்கிறார்கள்.

பெண்களின் நகை மோகத்தால் அவர்களுக்கு ஏற்படும் பாதிப்பைச் சுட்டிக்காட்டும் படம். நகைச்சுவையான திரைக்கதைதான் படத்தை நகர்த்துகிறது. சிஸ்டர் என்று கூறியே பெண்களைக் கட்டிலில் தள்ளத்துடிக்கும் மதன் கதாபாத்திரம் வழியே சமூகத்தில் சகோதரி என்னும் பதம் எப்படியான பொல்லாங்குப் போர்வை என்பதைச் சுட்டுகிறார் இயக்குநர். பாஸ்கர் படங்களில் பெண்களின் உரிமை என்பது பேசப்பட்டாலும் பெண்களின் பாதுகாப்பு என்பது வரம்புக்குள் இருக்கும்வரைதான் என்பதே வலியுறுத்தப்படுகிறது. இந்தப் படத்திலும் அந்தப் போக்குதான் உள்ளது. என்றபோதும், ஆண்களின் புரிதலின்மையையும் படம் பேசுகிறது. தன்னை நாடாத மனைவி ராதாவை வழிக்குக் கொண்டுவர இன்னொரு பெண்ணுடன் காதல் கொள்வதுபோல் நடிக்கிறார் கார்த்திக். ஆண்களின் இந்த நடவடிக்கை எவ்வளவு அபத்தம் என்பதைப் படம் கவனப்படுத்துகிறது.  

படத்தின் நகைச்சுவைக் காட்சிகளில் பெண் இயக்குநராக வருகிறார் மனோரமா. நாயகர்கள் டூப் போடுவதை நக்கலடிக்கும் காட்சி ஒன்று படத்தில் வருகிறது. நாயகியைச் சாட்டையால் அடிக்கும் காட்சியை டூப் போட்டு எடுக்கிறார்கள். தயாரிப்பாளர் உதவி இயக்குநரிடம் ‘டூப்புக்கு வசனம் உள்ளதா?’ என்று கேட்கிறார். வாய்ப்பு கேட்டு வரும் நடிகர் ஒருவர் பல் செட் வைத்துக்கொண்டு ‘வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன்’ வசனம் பேசி பல் தெறித்து நிற்கிறார். கீழே விழுந்து கிடக்கும் பல் செட் தமிழ் சினிமாவைக் கேலியாகப் பார்க்கிறது. சினிமாவில் இருப்பதால் அதை உன்னதமான வேலையாகக் கருதாமல், தனக்குக் கிடைக்கும் சிறு சிறு வாய்ப்புகளில், அதன் அபத்தங்களை வெளிக்கொணரும் காட்சிகள் இயக்குநரின் முத்திரைகளாகின்றன.

முந்தையப் படங்களைப் போல் இதிலும் நட்பு, பாசம், காதல், பாலியல் வல்லுறவு, கொலை என ஒரு பொழுதுபோக்குப் படத்துக்குத் தேவையான அனைத்து அம்சங்களையும் கலந்து, தன்னால் இயன்ற அளவு தெளிவாகவும் நேர்த்தியாகவும் படத்தைத் தந்திருக்கிறார் பாஸ்கர். யூடியூபில் இதன் மட்டமான பிரிண்ட்தான், அதுவும் பாடல்கள் எவையுமின்றிக் கிடைக்கிறது.  

சூலம்: பாடலாசிரியர் வைரமுத்துவின் முதல் படம்

ஆஸ்கார் மூவிஸ் M.பாஸ்கர் M.A. தயாரித்து கதை, திரைக்கதை எழுதி இயக்கிய படம் ‘சூலம்’ (1980). வசனம் மதுரை தங்கம். இந்தப் படத்தில்தான் வைரமுத்து பாடலாசிரியராக முதல் வாய்ப்பைப் பெற்றிருக்கிறார். இந்தப் படத்தின், ‘பெண்ணின் மானம் காக்கும் சூலம்…’, ‘பூனைக்கண்ணி ஜூலி…’ என்னும் இரண்டு பாடல்களை வைரமுத்து எழுதியிருக்கிறார். திரைத்துறைக்கு வைரமுத்துவை அறிமுகப்படுத்தியவர் பாஸ்கர்தான். ஆனால், இந்தப் படம் வெளிவரும் முன்னரே அவர் பாடலெழுதிய ‘நிழல்கள்’ படம் வெளியாகிவிட்டது. ஆக, வைரமுத்துவின் முதல் படம் ‘நிழல்கள்’ என்றாகிவிட்டது.  

ராதிகா, ராஜ்குமார், சுதிர், புஷ்பலதா, தேங்காய் சீனிவாசன், மனோரமா உள்ளிட்டோர் நடித்திருக்கும் படம் இது. ‘சூல’த்தின் ஒருவரிக் கதை என்று பார்த்தால், வீரமான பெண் ஒருத்தியின் ஞானமிகு மானப் போராட்டம் என்று சொல்லலாம். தன்மானம் மிக்க பெண் ஒருத்தியைக் குடும்ப கௌரவத்தையும் அந்தஸ்தையும் உயர்வாக நினைக்கும் இளைஞன் ஒருவன் வல்லுறவுக்கு ஆளாக்குகிறான். தனக்கு ஏற்பட்ட அந்த மோசமான சம்பவத்தை அந்தப் பெண் எப்படிக் கையாளுகிறார் என்பதே திரைக்கதையாக விரிந்திருக்கிறது.

மகாலட்சுமி மில் அதிபர் மகாலட்சுமி அம்மா மில் தொழிலாளர்கள் மீது அன்பும் அக்கறையும் கொண்டவர். அவருடைய மகன் அமெரிக்காவில் படித்துவிட்டு வரும் சின்னதுரை. அவருக்கோ பணமும் கௌரவமும்தாம் பெரிது. தொழிலாளர்களைவிட மில்லே அவருக்கு முதன்மையானது. அந்த மில் அருகே உணவுக் கடை நடத்திவருகிறார் அன்னம்மா. அவள் தன்மானமிக்க குப்பத்துப் பெண். பர்மாவிலிருந்து வந்தவள். அவள் என்ன சொன்னாலும் குப்பத்து ஜனங்கள் கேட்பார்கள். அந்த அளவுக்கு அவளுக்கு அங்கே செல்வாக்கு.

அமெரிக்காவிலிருந்து திரும்பிய சின்னதுரை குப்பத்து மக்களின் குடியிருப்பு அமைந்திருக்கும் இடத்தில் மில் ஒன்றை நிறுவத் துடிக்கிறான். இதற்கு மறுப்பும் எதிர்ப்பும் தெரிவிக்கிறாள் அன்னம்மா. பணத்துக்கும் அவள் மசியவில்லை. தங்களது குடிசைகளை எரிக்க வந்த சின்னதுரை அனுப்பிய ஆட்களையும் குப்பத்து ஜனங்கள் விரட்டி அடித்துவிடுகிறார்கள். அவர்கள் ஒன்றுசேர்ந்து சின்னதுரையின் கொடும்பாவியை எரிக்க ஆத்திரமடைந்த சின்னதுரை அதற்குப் பழிவாங்க நினைத்து அன்னம்மாவைப் பாலியல் வல்லுறவுக்கு ஆளாக்குகிறான். 

சின்னதுரை கையாலேயே தனக்குத் தாலி கட்டவைப்பதாகச் சவால் விடுகிறாள் அன்னம்மா. சின்னதுரையின் காதலியான ரீட்டா எனும் நடனக்காரி ஹோட்டலில் கொலைசெய்யப்பட்டுக் கிடக்கிறாள். அந்தப் பழி அன்னம்மாமீது விழுகிறது. அவள் கொலைப்பழியிலிருந்து மீண்டாளா, சின்னதுரையிடம் இட்ட சவாலில் வெற்றிபெற்றாளா என்பதுதான் திரைக்கதையின் எஞ்சிய பயணம். 

படத்தில் அன்னம்மாவுக்கு ஆதரவாக, உடன் பிறக்காத அண்ணனாக இருப்பவன் பீட்டர் (சுதிர்). பீட்டர் ஒரு தொழுநோயாளி. மருத்துவமனையில் அன்னம்மாவுக்குக் குழந்தை பிறந்த மகிழ்ச்சியில் அவன் அனைவருக்கும் பிரியத்துடன் சாக்லேட் வழங்குகிறான். ஆனால், அவனது தொழுநோய் பாதிப்பு கண்ட கையைப் பார்த்த ஒருவரும் அவனிடம் சாக்லேட் வாங்கிக்கொள்ளவில்லை. அந்த நேரத்தில் அவனிடம் அன்னம்மா மாத்திரம் பிரியத்துடன் சாக்லேட்டைப் பெற்று, ‘உங்க மனசு மாதிரி ரொம்ப இனிப்பா இருக்கு அண்ணன்’ என்று சொல்லிச் சுவைக்கிறாள். தொழுநோய் என்பது தொற்று நோயல்ல என்பதை வசனமாகச் சொல்லாமல் காட்சியாகச் சொல்லிய விதத்தில் ‘சூலம்’ நிமிர்ந்து நிற்கிறது. வேறு எந்தத் தமிழ்ப் படத்திலும் தொழுநோயாளிகளை இவ்வளவு நேர்மறைத் தன்மையுடன் காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறார்களா?  

திரைக்கதையின் அடுத்த பகுதி உடுப்பியில் நிகழ்கிறது. அங்கேயும் சின்னதுரை மில் ஒன்றை நிறுவ முயல்கிறான். ஆனால், அங்கே எஸ்டேட் அதிபராக இருக்கும் ஜூலி என்னும் பெண் அவனது நினைப்புக்கு இடைஞ்சலாக இருக்கிறாள். அந்த ஊரில் ஐம்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் காமுகன் ஒருவன் அப்பாவிப் பெண் ஒருவரைப் பாலியல் வல்லுறவுக்கு ஆளாக்கினான். அவனை மாறு கை மாறு கால் வாங்க பஞ்சாயத்து முடிவுசெய்து நிறைவேற்றியது. அதை நினைவுகூரும் வகையில் ஆண்டுதோறும் மாறு கை மாறு கால் விழா எடுப்பது அவர்களது வழக்கம்.

ஜூலியின் கொட்டத்தை அடக்க அவள் நடத்தும் மீன்பிடித் தொழிலில் சின்னதுரையும் ஈடுபடுகிறான். அன்னம்மாவுக்கு அவன் செய்த துரோகத்துக்குப் பழிவாங்குவது போல் ஜூலி ஒவ்வொன்றாக நிகழ்த்துகிறாள். இறுதியில் தன்னை அவன் பாலியல் வல்லுறவுசெய்துவிட்டதாகவும் பழி போடுகிறாள். அவளைப் பழிவாங்க சின்னதுரை அவளைக் கொல்ல முயல்கிறான். அப்போது அவன் புதை மணலில் விழுந்துவிடுகிறான். தனது மானத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் தான் உடுத்தியிருந்த உடையைக் கழற்றி, கயிறாக்கி அவனைக் காப்பாற்றுகிறாள் ஜூலி. அன்னம்மாவின் மானம்போகக் காரணமாக இருந்த சின்னதுரையைத் தனது மானத்தைப் பற்றிக் கவலைப்படாமல் காப்பாற்றுகிறாள் ஜூலி. இப்போது ஜூலி தான் யாரெனச் சொல்கிறாள். என்றபோதும் அவளை சின்னதுரை திருமணம் செய்துகொள்கிறான்.

ராதிகாவுக்குக் கிடைத்த வேடத்தைப் பயன்படுத்தி வெற்றிகரமாக நடிப்பாற்றலை வெளிப்படுத்தியுள்ளார். படத்தின் பெரிய குறை என்றால் நாயகனாக நடித்த, நடிகை லதாவுடைய தம்பியான ராஜ்குமார்தான். ஏனோ அவர் அந்தக் கதாபாத்திரத்தில் ஒட்டவேயில்லை. ஒரு செல்வந்தனுக்குரிய தோற்றம் இருந்தபோதும் அவரிடம் ஓர் அந்நியத்தன்மை வெளிப்படுகிறது. இந்த வேடத்தில் முதலில் நடிகர் சிரஞ்சீவி தமிழில் அறிமுகமாவதாக இருந்திருக்கிறது.

இதன் பின்னர் வெளியான ‘விதி’, ‘புதியபாதை’, ‘வள்ளி’ போன்ற படங்களில் பாலியல் வல்லுறவுக்காளான பெண்கள் என்ன முடிவு எடுக்கிறார்கள் என்பதுதான் கதையாக இருந்தது. ‘சூலம்’ அதற்கெல்லாம் முன்னோடிப் படம். படத்தின் நாயகிப் பாத்திரம்தான் கனமானது. நாயகனுக்குப் பெரிய பங்கில்லை. இப்போது படத்தைப் பார்க்கும்போது, பாலியல் வல்லுறவுக்கு ஆளான நாயகி தற்கொலை செய்துகொள்ளவில்லையே தவிர அவள் பாலியல் வல்லுறவுசெய்தவனையே அடைவேன் எனப் போராடுவதும் ஒரு பிற்போக்குத்தனமாகத்தான் தெரிகிறது. ஆனால், அந்தப் பாத்திரம் மரபுக்கு உட்பட்டு முற்போக்கை வெளிப்படுத்தும் வகையிலேயே இயக்குநர் பாஸ்கர் அதை உருவாக்கியிருக்கிறார்.

தனது ‘பைரவி’ திரைப்படத்தில் நாயக அம்சம் தூக்கலாக இருந்தது என்றால் தான் தயாரித்த முதல் படமான இதில் இயக்குநர் பாஸ்கர் நாயகியை முதன்மையாக்கியிருந்தார். இந்தப் படத்தில்தான், விஜயகாந்த் நாயகனாக நடித்த ‘பூந்தோட்ட காவல்காரன்’ படத்தை இயக்கிய செந்தில்நாதன் உதவி இயக்குநராக அறிமுகமானார். செந்தில்நாதன்தான் சரத்குமாரை நாயகனாக்கியவர். தயாரிப்பாளர் கே. ராஜன் ‘சூலம்’ திரைப்படத்தில் ஊர்த் தலைவராக நடித்திருக்கிறார். திரைக்கதையை நேர்த்தியாக அமைத்திருக்கிறார் பாஸ்கர். எந்த இடத்திலும் பிசிறு தட்டாமல் அப்படியே நூல் பிடித்ததுபோல் உள்ளது திரைக்கதை. ஆனால், சின்னதுரைக்கு ஜூலி யாரென்பதுகூடத் தெரியவில்லை என்பதை நம்ப இயலவில்லை. பொழுதுபோக்கு அம்சங்கள் கொண்ட அதே நேரத்தில் வழக்கமான பாதையிலிருந்து சற்று விலகிப் பயணப்படும் படம் ‘சூலம்’.

பொழுதுபோக்கும் அம்மன்

மக்களின் கடவுள் நம்பிக்கையைப் பயன்படுத்தி ஆன்மிகவாதிகள் என்னும் போர்வையில் மதவாதிகள் எப்படியெல்லாம் பணம் சம்பாதிக்கிறார்கள் என்பதை நகைச்சுவையாகக் கூறியிருக்கும் படம் மூக்குத்தி அம்மன். அரசியல் காமெடிப் படமாக எல்.கே.ஜி.யைத்தந்த ஆர்ஜே பாலாஜி இப்போது இந்த பக்தி காமெடியை என்ஜே.சரவணனுடன் இணைந்து தந்திருக்கிறார். மூக்குத்தி அம்மனாக லேடி சூப்பர் ஸ்டார் நயன்தாரா அழகழகான சேலைகளில் தரிசனம் தந்து பெண்களைப் பரவசப்படுத்துகிறார். 

நாகர்கோவிலில் ஒரு தனியார் செய்தி நிறுவனத்தின் செய்தியாளர் ஏங்கெல்ஸ் ராமசாமி (ஆர்.ஜே.பாலாஜி). இவருக்கு தெய்வாமிருதம், தேவாமிருதம், வேண்டாமிருதம் என மூன்று தங்கைகள். அப்பா குடும்பத்தைவிட்டு ஓடிச் சென்றுவிட்டார். அம்மா ஊர்வசி. அப்பாவழித் தாத்தா மௌலி. வெள்ளிமலைப் பகுதியில் 11,000 ஏக்கர் நிலத்தை சாமியார் ஒருவர் ஆக்கிரமிக்க முயல்கிறார். இதைச் செய்தியாக்குகிறார் ஏங்கெல்ஸ் ராமசாமி. 

வீட்டுக்கு ஒரு மகாலட்சுமி வந்தபின்னரே வீட்டு மகாலட்சுமிகளை வெளியில் அனுப்ப வேண்டும் என்பதால் முதலில் ஏங்கெல்ஸுக்குத் திருமணத்துக்குப் பெண் பார்க்கிறார் அம்மா. சுசீந்திரம் கோயிலில் சென்று பெண் பார்க்கிறார்கள். அவரும் திருமணத்துக்கு மறுப்பு சொல்கிறார். எதுவுமே சரியாக நடக்காததால் குடும்பத்துடன் ஒருநாள் குலதெய்வம் கோயிலுக்குப் போகும் ஆர்.ஜே.பாலாஜிக்கு குலதெய்வமான மூக்குத்தி அம்மன் காட்சி தருகிறார். முதலில் கடவுள் என்பதை நம்ப மறுக்கிறார் பாலாஜி. பின்னர் அம்மன் நிகழ்த்திய அதிசயத்தை உணர்ந்த பின்னர் நம்புகிறார். 

பக்தர்களே வராமல் பாழடைந்த தன் கோவிலைப் பிரபலமாக்கும் வேலையை அம்மன் பாலாஜியிடம் ஒப்படைக்கிறார். அவரும் அதற்கு முயல்கிறார் ஆனால், பாச்சா பலிக்கவில்லை. அப்போது தான் அம்மன் ஒரு ஐடியா தருகிறார். அம்மன் கோயில் புற்றிலிருந்து பாலை ஊற்றெடுக்கவைக்கிறார் அம்மன். இப்போது புற்றில் பால் பொங்கிவழிவதைப் பார்க்க ஊரார் திரண்டு வருகிறார்கள். மூக்குத்தி அம்மனும் பிரபலமாகிறாள். அதைத் தொடர்ந்து அந்தப் பகுதியில் பகவதி பாபா என்னும் சாமியார் 11,000 ஏக்கர் நிலத்தை ஆக்கிரமிக்கப் பார்க்கிறார். சாமியார் நிலத்தை ஆக்கிரமித்தாரா, மூக்குத்தி அம்மன் ராமசாமிக்கு ஏன் காட்சி தந்தார் போன்ற கேள்விகளுக்கு விடைதருகிறது மூக்குத்தி அம்மன். 

நாடி ஜோதிடர்கள் முதல் யோகா சாமியார்வரை மக்களை எப்படிப் பணத்துக்காக ஏமாற்றுகிறார்கள் என்பதைத் தோலுரித்துக் காட்டுகிறது மூக்குத்தி அம்மன்.  தமிழில் இப்படிப் பல படங்கள் வந்துள்ளன. வி.கே.ராமசாமி தயாரித்த ருத்ர தாண்டவம் தொடங்கி சிம்பு தேவனின் இயக்கத்தில் வெளிவந்த அறை எண் 305-ல் கடவுள் எனப் பல படங்களைப் பார்த்துள்ளோம். இதுவும் அதே விஷயத்தைத் தான் சொல்கிறது என்பதால் புதிதாக எதுவும் இல்லை. சம கால விஷயங்களைக் குறிப்பிடுவதால் அவற்றுடன் பொருத்திப் பார்த்துச் சிரிக்க முடிகிறது. மற்றபடி இந்த மூக்குத்தி அம்மன் பெரிய விசேஷமானவள் அல்ல. 

படத்தை ஊர்வசி ஓரளவு கலகலப்பாக்குகிறார். என்றாலும் அவரை இப்படியான பல படங்களில் பார்த்துப் பார்த்து சலித்துவிட்டது. மௌலியை நீண்ட நாட்களுக்குப் பிறகு பார்க்கிறோம் என்பதைத் தவிர பெரிய திருப்தி இல்லை. அடுத்ததாக, படத்தின் பெரிய பலவீனம் நடிகர் ஆர்.ஜே.பாலாஜி. அவரைப் பார்க்கத்தான் சுத்தமாக முடியவில்லை. அதுவும் அவர் விரைவாக சத்தமாக மளமளவென வசனங்களைப் பேசுவது ஆகியவற்றை ரசிக்க முடியவில்லை. இதுபோதாதென்று ரஜினி படத்தில் ரஜினி ஷாட்டுக்கு ஷாட் வருவது போல் இவரும் படம் முழுவதையும் ஆக்கிரமித்திருக்கிறார். 

கதை இலாகா உதவியுடன் கதையை எழுதியுள்ள பாலாஜி, நண்பர்கள் உதவியுடன் திரைக்கதை வசனத்தை எழுதியிருக்கிறார். படத்தைப் பார்க்கும்போது, அத்திவரதர், நித்தியானந்தா, ஜக்கிவாசுதேவ் எனப் பலர் நினைவுக்கு வருகிறார்கள்.  எல்.ஆர்.ஈஸ்வரியின் குரலில் ஒரு அம்மன் பாடல் இடம்பெற்றுள்ளது. குறிப்பிடத் தகுந்த படம் இல்லை என்றாலும், சும்மா பொழுதுபோக்க குடும்பத்துடன் பார்க்கக்கூடிய வகையில் உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. ஜோராக ஜொலிக்கவில்லை என்றாலும் பார்க்கக்கூடியவள் இந்த மூக்குத்தி அம்மன்.

சூரரைப் போற்று: ஒரு தடவையாவது ஃப்ளைட்ல ஏறிடணும்

எல்லாருக்கும் எல்லாமும் கிடைக்க வேண்டும் என்பது உண்மையானால் விமானம் என்பது ஏழைகளும் பயணம் செல்லும் வகையில் அமைய வேண்டுமல்லவா? அதற்கு என்ன வழி? விமானத்தில் அவர்கள் கட்டணம் செலுத்திச் செல்லும் வகையில் அதன் கட்டணம் குறைந்துவிட்டால் அவர்களும் செல்ல முடியும். அப்படியான ஒரு விமான நிறுவனத்தை உருவாக்கிய ஏர் டெக்கான் நிறுவனத்தின் ஜி.ஆர்.கோபிநாத்துடைய வாழ்க்கைச் சம்பவங்களுடன் கற்பனை கலந்து உருவாக்கப்பட்ட படமே சூரரைப் போற்று. 

சூரியா கதாநாயகனாக நடித்த இந்தப் படம் தொடர்ந்து செய்திகளில் இடம்பெற்றது. அதை அவர் அமேசான் பிரைம் ஓடிடி தளத்துக்குத் தந்ததே அதற்குக் காரணம். பெரிய நடிகர் ஒருவர் நடித்து ஓடிடியில் வெளியாகும் படமாக அது மாறியுள்ளது. 11.11.2020 அன்று இரவு பத்து மணிக்கு அமேசான் பிரைமில் படம் பார்க்கக் கிடைத்தது. தந்தை மரணம் அடைந்ததால் உடனடியாகச் சொந்த ஊரான சோழவந்தானுக்கு விமானத்தில் செல்ல முடிவெடுக்கிறார் நெடுமாறன் (சூர்யா) ஆனால் அவரால் அந்த அளவு கட்டணம் செலுத்திச் செல்ல முடியவில்லை. கட்டணத்துக்காகப் பிறரிடம் நெடுமாறன் கையேந்தும் காட்சி அப்பட்டமான நாடகம். அப்பாவின் மரணத்தில் குறித்த நேரத்தில் கலந்துகொள்ளவும் முடியவில்லை. அந்த நேரத்தில் அவருக்கு ஏழைகளும் செல்லும் வகையில் விமானக் கட்டணத்தைக் குறைக்க வேண்டும் என்றும், அப்படி ஒரு விமான நிறுவனத்தை உருவாக்க வேண்டும் என்றும் வைராக்யம் வருகிறது. ஒழுங்காக டாக்ஸி பிடித்துச் சென்றாலே அவரிடம் இருந்த தொகைக்கு மதுரை சென்றிருக்கலாமே என்று தோன்றுகிறதா?

பள்ளிக்கூட ஆசிரியரான ஆறுவிரல் வாத்தியார் (பூ ராம்) அறவழியில் மனுப் போட்டு சோழவந்தான் கிராமத்தில் ரயில் நின்று செல்லப் போராடுகிறார். அவருடைய மகனான நெடுமாறனோ ரயில் மறியல் நடத்துகிறார். மனு எழுதி மனு எழுதித் தோற்றுப்போன தந்தையின் மகனான தான் எப்படியும் வெற்றிபெற வேண்டும் என்னும் வெறியுடன் இயங்கும் இளைஞராக இருக்கிறார் நெடுமாறன். இப்படியான நிலையில் உள்ள நெடுமாறன் கையில் குறைந்தவிலையில் விமானப் பயணம் செய்வதற்கு உதவும் விமான நிறுவனம் அமைக்கும் ஐடியாவை வைத்திருக்கிறார். அவருடைய ஹீரோ ஜாஸ் விமான நிறுவனத்தின் அதிபர் பரேஷ் கோஸ்வாமி. அவரைப் போல் தானும் ஒரு விமான நிறுவனத்தைத் தொடங்கிவிட வேண்டும் என்று முடிவெடுக்கிறார். விமானப் படையில் சேர்ந்து பயிற்சி பெற்று, விமானப் படை அதிகாரியாகப் பணியாற்றுகிறார். அந்த வேலையிலிருந்து விடுபட்டு வருகிறார். தனது கனவை நனவாக்கப் புறப்படுகிறார். அதில் அவர் வெற்றிபெற்றாரா இல்லையா என்பதே கதை. 

விமானம் என்பது பணக்காரர்களுக்கான வாகனம் என்னும் மாயையை உடைக்க வேண்டும் என்பதே மாறனின் கனவு. கிராமங்களுக்கும் விமானம் வந்துசெல்ல வேண்டும் என ஆசைப்படுகிறார். அவர் விமான நிறுவனம் அமைக்க ஆசைப்பட்டு அதற்கான முயற்சியில் ஈடுபடுகிறார். அவருடைய ஆதர்ஸமான பரேஷ் கோஸ்வாமியே அவரை அவமானப்படுத்துகிறார். கனவுக்கும் நனவுக்கும் இடையில் மிகப் பெரிய பள்ளமிருக்கிறது. அதை அவர் கடந்தால்தான் எல்லாருக்கும் விமானம் என்னும் கனவு நனவாகும். அந்தப் பள்ளத்தை அவர் எப்படிக் கடக்கிறார் என்பதையே திரைக்கதை விவரிக்கிறது. 

மனுவைப் பற்றிப் பேசுகிறார் நெடுமாறன். அந்த மனு அல்ல, புகார் மனு. படத்தில் சுயமரியாதைத் திருமணம் இடம்பெறுகிறது. பின்னணியில் ஒரு காட்சியில் பெரியார் படம் இடம்பெறுகிறது. இதனால் இதைத் திராவிட ஆதரவுப் படம் என முடிவுகட்ட வேண்டியதில்லை. இன்னொரு காட்சியில் விவேகானந்தர் படம் இடம்பெற்றுள்ளது. அலைபாயுதே திரைப்படத்துச் சுவரொட்டியும் தென்படுகிறது. ஒரு காட்சியில் நாயகி சீதாவுடன் ஒப்பிடப்படுகிறார்.  ஷாலினி உஷாதேவியும் சுதா கொங்கராவும் திரைக்கதை எழுதி, சுதா கொங்கரா இயக்கினாலும், கதாநாயகனுக்குப் பையன் பிறந்தால் அவர் நாயகனின் தந்தை போல் ஆறுவிரல்களுடன்தான் பிறக்க வேண்டியதிருக்கிறது. 

ஒரு உடுப்பி ஹோட்டல் தோசையுடன் ஃபைவ் ஸ்டார் ஹோட்டல் தோசையை ஒப்பிட்டு நெடுமாறன் பேசுகிறார். அந்தக் காட்சியின் போது உஸ்தாத் ஹோட்டல் காட்சி ஒன்று நினைவுவருகிறது. விமான நிறுவனம் அமைக்கும் முயற்சியில் அவர் தடுமாறும் காட்சிகளும் அவற்றிலிருந்து அவர் மீண்டு எழும் காட்சிகளும் படபடவென்று நகர்கின்றன. அப்துல் கலாம் போன்று ஒரு ஜனாதிபதியைக்கூடச் சந்திக்கிறார் நெடுமாறன். ஜனாதிபதி அமர்ந்திருக்கும் நாற்காலியின் பின்னால் ஒரு வீணை சுவரில் சாத்திவைக்கப்பட்டிருக்கிறது. அதுவும் தனது தந்தை இறந்த கதையை எல்லாம் ஜனாதிபதியிடம் சொல்கிறார். அவரும் பொறுமையாகக் கேட்டு உடனடியாக அவருக்கு உதவுகிறார். இந்த இடத்தில் எழுவர் விடுதலைக்குத் தமிழ்நாடு படும்பாடு உங்களுக்கு நினைவுக்கு வருகிறதா?

அவருடைய கனவில் அவர் தோல்வியுறும்போதெல்லாம்  அவருக்கு ஏதோவோர் உதவி கிடைக்கிறது. மீண்டும் மீண்டும் அவர் முயல்கிறார். எந்த இடத்திலும் தனது கனவிலிருந்து அவர் பின்வாங்கவில்லை. வட்டிக்குப் பணம் வாங்குகிறார், கிராமத்தினர் அதுவும் ஊர்க்காரர்கள் திரண்டு உதவுகிறார்கள். இப்படி எல்லாம் அவருக்குச் சாதகமாக இருந்தாலும் அவருக்குத் தடைகள் வருகின்றன. தடைகளை நாயகன் உடைக்காவிட்டால் என்ன நாயகன்? ஆக, அவற்றை அவர் சுலபமாக ஊதித்தள்ளுகிறார். 

நெடுமாறனுக்கு விமான நிறுவனம் தொடங்கும் கனவு இருப்பதைப் போல் அவருடைய மனைவிக்கு பேக்கரி தொடங்குவது கனவு. ஆனால், நெடுமாறனுக்கு முன்னர் அவர் கனவை நனவாக்கிவிடுகிறார். நெடுமாறனின் கனவு எல்லாரும் விமானத்தில் பறக்க வேண்டும் என்பது. அதில் அடிப்படையிலேயே ஒரு பிரச்சினை இருக்கிறது. அவர் விமானம் என்பதைப் பணக்காரர்களுக்கான வாகனம் என்கிறார். உண்மையில் அது நேரத்தை மிச்சப்படுத்த நினைப்பவர்களுக்கான வாகனம். எளிய மனிதர்களுக்கு விமானம் அடிக்கடி தேவைப்படுவதில்லை. எப்போதோ ஒரு முறை தேவைப்படலாம். விமானம் இல்லாமலே மகிழ்ச்சியான வாழ்வு வாழ்பவர்கள் எளிய மனிதர்கள். அவர்களை விமானப் பயணத்துக்காக ஏங்குபவர்களாகச் சித்தரித்திருப்பது மிகையானது. சிலருக்கு அப்படியோர் ஆசை இருக்கலாம். அதைப் பொதுவான ஆசையாகக் கட்டமைப்பது சரியா? ஏனெனில், எளியவர்கள் வாழ்வு பூமியுடன் தொடர்புகொண்டது. அது மரத்தின் வேரைப் போல் நிலத்துடன் பிணைப்பைக் கொண்டது. 

அண்மையில் வந்த க.பெ/ ரணசிங்கம் படத்துடன் இந்தப் படத்தை ஒப்பிட்டுப் பார்க்கும்போது ஒன்று புலப்படுகிறது. மனிதர்கள் கசப்பான உண்மையைவிட இனிப்பான பொய்க்கே முகம் கொடுக்கிறார்கள். சூரரைப் போற்று படத்தைப் பார்க்கும்போது, அது ஃபைவ் ஸ்டார் ஹோட்டலில் பழைய சோறு சாப்பிடுவது போல் இருக்கிறது. மணி ரத்னத்தின் படம் போல் எலைட் தன்மையுடன் சாமானியர்களின் விமானப் பயணக் கனவை விவரிக்கிறது. மணிரத்னம், குரு என்னும் ஒரு படத்தை உருவாக்கினார். சுதா கொங்கரா, சூரரைப் போற்று என்னும் படத்தை உருவாக்கியிருக்கிறார். பொழுதுபோக்குப் படம் என்பதால் எல்லாவற்றையும் பொறுத்துக்கொள்ளலாம். சூர்யா இந்தப் படம் விவகாரத்தில் செய்த ஒரு புத்திசாலித்தனம் என்னவென்றால் இதை ஓடிடியில் வெளியிட்டது. அதன் மூலம் எல்லாரும் படத்தைப் பார்க்கும் வாய்ப்பைத் தந்தது. நெடுமாறன் செயலைவிட சூர்யாவின் செயல் மெச்சத்தகுந்தது. மொத்தத்தில், ஆகாயத்தில் பறக்கும் விமானத்துக்கும் அதைத் தரையில் இருந்து பார்க்கும் மனிதருக்கும் இடையில் எவ்வளவு இடைவெளி இருக்குமோ அதைவிட அதிகமான இடைவெளி படத்துக்கும் எனக்கும் இருந்தது. என்னைப் பொறுத்தவரையில், படத்தின் எந்தக் காட்சியும் அன்போடு பார்வையாளனை அணைக்கவில்லை. காட்சிகளில் ஆடம்பரம் மிளிர்கிறது. ஏழைக்குடிசையை அலங்கார விளக்குகளால் அலங்கரித்ததுபோல் பார்ப்பதற்கே ஒவ்வாததாக இருக்கிறது.  

எழுத்து இயக்கம்: சுதா கொங்கரா

திரைக்கதை: ஷாலினி உஷாதேவி, சுதா கொங்கரா

வசனம்: விஜயகுமார்

ஒளிப்பதிவு: நிகேத் பொம்மி

இசை: ஜி.வி.பிரகாஷ்

ரஜினி பேசிய மிகச் சிறிய பஞ்ச் டயலாக்...

ஆண்டு 1988, நவம்பர் 8 தீபாவளி நாள். இலஞ்சி இராமசாமிப் பிள்ளை மேல்நிலைப்பள்ளியில் பதினோறாம் வகுப்பில் படித்துக்கொண்டிருந்தேன். வீடும் இலஞ்சியில்தான் இருந்தது. அப்போதெல்லாம் தீபாவளி, பொங்கல் கொண்டாட்டத்தின் ஒரு பகுதி என்பது புதிதாக வந்துள்ள திரைப்படத்தைப் பார்ப்பதுதான். அதுவும் மனத்துக்குப் பிடித்த நடிகரின் படத்தைப் பார்ப்பது என்றால் மனத்துக்கு இறக்கை முளைத்துவிடும். பருவ வயதும் அந்தப் பைத்தியக்காரத்தனமும் மோடியும் வெற்றுப்பேச்சும்போல் எப்போதும் சேர்ந்தேதான் இருக்கிறது. 

அந்தத் தீபாவளிக்கு பரதன் தியேட்டரில் கொடிபறக்குது படம் வெளியாகயிருந்தது என்பதால் தீபாவளி நாளை மிகவும் ஆர்வத்துடன் எதிர்பார்த்துக் காத்துக்கொண்டிருந்தேன். உலகப் படங்களோ இந்தியப் படங்களோ பார்த்திராத பருவம் அது. பாரதிராஜாவைத் தான் உலகத்தின் சிறந்த இயக்குநர் என்பதாக நம்பிய நாட்கள் அவை. ஆகவே, பாரதிராஜா இயக்கத்தில் ரஜினி காந்த் நடித்திருந்ததால் படத்துக்கும் மிகப் பெரிய எதிர்பார்ப்பு இருந்தது. மேலும் மிகப் பெரிய ரஜினி ரசிகன் என்று காட்டிக்கொள்வதில் அப்படியொரு பெருமை. மேய்க்கிறது எருமை இதுல என்ன பெருமைன்னு கேக்குறீங்களா? அப்போ அதெல்லாம் தெரியல. அந்தக் காலகட்டத்தில் தென்காசியில் திரையிடப்படும் ரஜினியின் திரைப்படங்களை முதல் நாளிலேயே பார்த்துவிட வேண்டும் என்னும் வெறியே இருந்தது. 1987ஆம் ஆண்டுதான் முதன்முதலில் தென்காசியில் மாவீரன் என்னும் ரஜினி படம் வெளியாகியிருந்தது. அப்போது தென்காசி போன்ற மூன்றாம் நிலை நகரங்களில் திரைப்பட ரிலீஸ் என்பதே பெருமைமிகு சம்பவம்தான். இப்போதோ தென்காசியே மாவட்டத் தலைநகராகிவிட்டது. அந்தப் பெருமை எல்லாம் மண்ணோடு மண்ணாகப் போய்விட்டது. 

தீபாவளி அன்று வீட்டிலிருந்த ஹெல்குலஸ் சைக்கிளை எடுத்துக்கொண்டு சென்றேன். எனக்குப் பொழுதுபோக்காக இருந்தவந்த அந்த சைக்கிளில்தான் அப்பா அலுவலகம் சென்றுவந்துகொண்டிருந்தார். வடகரையில் நாங்கள் இருந்தபோது வாங்கிய சைக்கிள், அப்போது அதன் விலை ரூ.750 என்று நினைவு.  பாண்டியன் திரைப்படத்துக்கு தாய்பாலா சென்றபோது, போலீஸ் லத்தி அடியை அந்த சைக்கிளின் பெல் வாங்கிக்கொண்டது. பெல் மேற்பகுதி உள்வாங்கிவிட்டது. அந்த அடி மட்டும் கையில் பட்டிருந்தால், அவ்வளவுதான். சைக்கிளின் தகர செயின் கார்டின் வலது பக்கவாட்டுப் பக்கத்தில் அப்பாவின் பெயரும் அலுவலப் பணி குறித்த விவரமும் வெள்ளை நிறத்தில் எழுதப்பட்டிருக்கும். சைக்கிளின் நிறம் இளம்பச்சை. வாங்கிய புதிதில் டைனமோ மீது மஞ்சள் நிறத் துணியைக் கட்டியிருப்போம். கால ஓட்டத்தில் அந்த சைக்கிள் கரைந்து போய்விட்டது. காலம்தான் எல்லாவற்றையும் உண்டு செரித்துவிட்டு, இன்னும் இன்னும் என்று கேட்கிறதே. 

ஒருமுறை தென்காசி பழைய பஸ் ஸ்டாண்ட் அருகே இரவு நேரத்தில் டைனமோ  விளக்கு எரியவில்லையாதலால், என்னை நிறுத்தி, சைக்கிளின் காற்றைப் பிடிங்கிவிட்டார் போலீஸ்காரர் ஒருவர். அப்படியொரு தண்டனை தருவதில் அவருக்கு ஒரு திருப்தி. அதிகாரத்தைக் கையில் வைத்திருக்கும் மனிதனுக்கு அதைப் பயன்படுத்திப் பார்ப்பதில் ஓர் அற்ப மகிழ்ச்சி. நான் சைக்கிளை உருட்டிக்கொண்டு திரும்பியபோது அந்த சைக்கிளில் எழுதப்பட்ட விவரத்தைப் பார்த்ததும், முதலிலேயே சொல்லியிருக்கக் கூடாதா என்று கேட்டார்.  அந்த விவரம் எழுதப்பட்டதற்கு அப்படி ஒரு நோக்கம் இருந்திருக்க வாய்ப்பில்லை. 

இலஞ்சியில் இருந்தபோது, மாதந்தோறும் மளிகைச் சாமான்களை தென்காசி கூலக்கடை பஜாரில் சம்பளத் தேதியை ஒட்டிய நாளில் வாங்குவோம். அம்மா சென்று எல்லா சாமான்களையும் வாங்கி பலசரக்குக் கடையில் வைத்திருப்பார். நான் சென்று சைக்கிளின் கேரியரில் சாமான்களை வைத்துக் கட்டிக் கொண்டுவருவேன். நான் கொடிபறக்குது படம் பற்றித் தான் எழுதத் தொடங்கினேன். கதை ஏனோ சைக்கிளை நோக்கி நகர்கிறது. சரி சைக்கிளை விட்டுவிட்டு கொடிபறக்குது பக்கம் நகர்ந்துவிடுவோம். 

தீபாவளியன்று பரதனுக்குச் சென்று காத்துக் கிடந்ததுதான் மிச்சம். அன்று படப்பெட்டி வரவில்லை. மறுநாள் 9ஆம் தேதி அன்றுதான் படப் பெட்டி வரும் என்று சொல்லிவிட்டார்கள். மறுநாள் பள்ளி இருந்தது. எப்படியாவது பள்ளிக்கு லீவ் போட்டுவிட்டு வந்துவிடலாம் எனத் திட்டமிட்டேன். அதே போல் ஏதேதோ பொய் சொல்லி பள்ளிக்குச் செல்லவில்லை. பள்ளிக்குத்தான் செல்லவில்லையே படத்துக்குப் போய் வருகிறேன் என்று சொல்லிவிட்டு, தப்பித்தோம் பிழைத்தோம் என பரதனுக்கு சைக்கிளை விட்டேன். டிக்கெட்டும் கிடைத்தது. உற்சாகமாகப் படம் பார்த்தாகிவிட்டது. படம் பார்த்துவிட்டு வெளியே வந்தால் நண்பனொருவன் வந்துவிட்டான். உடனே அப்படியே சைக்கிளைப் போட்டுவிட்டு அவனுடன் அடுத்த காட்சி பார்த்தேன். அடுத்தடுத்து இரண்டு காட்சிகள் அதுவும் கொடிபறக்குது. யோசித்துப் பாருங்கள். என்ன தலைசுத்துகிறதா? 

என் இனிய தமிழ் மக்களே என்று தொடங்கி, ரஜினியைப் பற்றி பாரதிராஜா பேசும் வசனங்கள் அப்படியே காதுக்குள் இன்னும் ஒலிக்கின்றன: “ என் காதலுக்குரிய ராஜகுமாரன் ரஜினியுடன் பன்னிரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு பவனி வருகிறேன். ரஜினிக்கு நான் ரசிகனாய் ரஜினி எனக்கு ரசிகனாய் தாகம்கொண்ட இரு நதிகள் சந்தித்துக்கொண்ட சந்தோஷ சங்கமம் கொடிபறக்குது. முதல் மரியாதையில் ஒரு தென்றலின் கையைப் பிடித்துக்கொண்டு நந்தவனத்தைச் சுற்றிவந்த திருப்தி எனில் இந்தப் படத்தில் ஒரு புயலின் கையைபிடித்துக்கொண்டு பூமியைச் சுற்றிவந்த திருப்தி ...” இப்படியான வசனங்களைக் கேட்டுக் கேட்டுக் கிறங்கிக் கிடந்த காலம் அது. படத்தின் கதைவசன கேஸட்டைக்கூட வாங்கிவைத்திருந்து கேட்டுக்கொண்டிருப்போம். லஹரி நிறுவனம் வெளியிட்டிருந்த அந்த கேஸட்டை. 

கொடிபறக்குது படம் படுதோல்வியடைந்தது. ஒருவேளை எஸ்பி.முத்துராமன் இயக்கியிருந்தால் படம் வெற்றியடைந்திருக்கக்கூடும் என்று அப்போது சொல்லி மனத்தை ரஜினி ரசிகர்கள் தேற்றிக்கொண்டோம். படத்துக்கு இசை அம்சலேகா. கடலோரக் கவிதைகள் படத்துக்குப் பின்னர் இளையராஜாவிடம் ஏற்பட்ட கருத்து மோதலால் பாரதிராஜா வேதம் புதிது படத்தில் தேவேந்திரனையும் இந்தப் படத்தில் அம்சலேகாவையும் இசையமைப்பாளராகப் பயன்படுத்தியிருந்தார். பின்னர் அவர் இளையராஜாவுடன் என் உயிர்த் தோழன் படத்தில்தான் இணைந்தார். அதனால்தான் அந்தப் படத்துக்கே அப்படி ஒரு தலைப்பைத் தேர்ந்தெடுத்திருந்தார். என் உயிர்த் தோழன் திரைப்படமும் பரதனில்தான் வெளியானது. நான்கைந்து நாட்கள் மட்டுமே ஓடியது. அந்தப் படத்தை பாரதிராஜாவே விநியோகித்தார் என்று சொன்னார்கள். வேதம்புதிது படத்தின் பாடல்களுடன் கொடி பறக்குது படத்தின் பாடல்களை ஒப்பிட்டால் மிகவும் சுமார் ரகம்தான். ‘சேலை கட்டும் பெண்ணுக்கொரு வாசம் உண்டு’, ‘அன்னை மடியில்’ ஆகிய பாடல்கள் நினைவலைகளில் தவழ்ந்துவருகின்றன. 

வேலைக்காரன் படத்துக்குப் பிறகு இந்தப் படத்தில் ரஜினியுடன் அமலா ஜோடி சேர்ந்திருந்தார். இயக்குநர் மணிவண்ணன் வில்லனாக இதில் தான் அறிமுகமானார். படத்தில் அவருக்கு பாரதிராஜா குரல் கொடுத்திருந்தார். படத்தில் இரண்டு தோற்றங்களில் ரஜினி வருவார். ஆனால் அதை இரண்டு வேடங்கள் என்று சொல்ல முடியுமா எனத் தெரியவில்லை. ஏனெனில், அந்த இரண்டும் ஒரே ரஜினிதான். ஒருவர் அஸிஸ்டெண்ட் கமிஷனர், மற்றொருவர் தாதா. தாதா பேசிய யப்பா என்பதுதான் ரஜினி பேசிய மிகச் சிறிய பஞ்ச் டயலாக் என நினைக்கிறேன். படம் பார்த்துவிட்டு மறு நாள் பள்ளியில் வேதியியல் ஆசிரியர் முத்துசாமியிடம் படத்தின் ஒரு காட்சி பற்றிய விளக்கம் கேட்டேன். அவரும் சொன்னார். ஆனால், என்ன சொன்னார் என்பது மறந்துவிட்டது. விளக்கத்தைத் தொடர்ந்து, இதைப் போல் என்றாவது பாடத்தில் சந்தேகம் கேட்டிருக்கிறாயா என்று வினவியது மட்டும் ஞாபகத்தில் உள்ளது. 

வேதியியல் ஆசிரியர் முத்துசாமி நிறையக் கதைகள் சொல்வார். அவரிடம் டியூஷன் படித்த காலத்தில் அவருடைய காதல் கதைகளைக்கூடக் கூறியிருக்கிறார். பள்ளியில் ரெனால்ட் பால் பாயிண்ட் பேனாவை அவர்தான் அறிமுகப்படுத்தினார். பிற ஆசிரியர்களிடமிருந்து வேறுபட்டவர் அவர். ரெனால்ட் பேனா என்பதை எங்கு கேள்விப்பட்டாலும் அத்துடன் ஆசிரியர் முத்துசாமியையும் மனம் நினைவில் கொண்டு நிறுத்திவிட்டு இதுதானே என்பதுபோல் ஒரு பார்வை பார்க்கும். மனத்தின் இது போன்ற குழந்தைவிளையாட்டு இல்லாவிட்டால் வாழ்க்கையில் என்ன சுவாரசியம் இருந்துவிடப் போகிறது.

கண்களால் பேசிய அபூர்வ ராகம்

இன்று (ஜூலை 24) நடிகை ஸ்ரீவித்யாவின் பிறந்தநாள். அவரைப் பற்றிய சில நினைவுகளை அசைபோடுவோமா? சில முகங்களை வெறுக்க நினைத்தாலும் வெறுக்க இயலாது அப்படியொரு முகம் கொண்டவர் ஸ்ரீவித்யா. பார்த்தவுடன் ஈர்க்கும் அழகு அவருக்கு இருந்தது. ஆனால், அவரது வெற்றிக்குக் காரணம் அந்த அழகு அல்ல; அவரது நடிப்புத் திறனே. எந்த வேடமிட்டாலும் அதில் தனது திறமையை வெளிப்படுத்தித் தனக்கு வாய்ப்புத் தந்த இயக்குநருக்குத் திருப்தியை அளித்துவிடும் நுட்பம் அவருக்குள் நிறைந்துகிடந்தது.

ஒரு கதாபாத்திரத்தின் உணர்வுகளைப் பார்வையாளர்களுக்குத் தருவதற்கு நடிகர்களுக்குப் பெரிதும் உதவுபவை கண்கள். நடிப்பைக் கண்களில் வெளிப்படுத்த இயலாத நடிகர்கள் திரையில் வெற்றிபெறுவது கடினம். அந்த வகையில் நடிகை ஸ்ரீவித்யா கொடுத்துவைத்தவர். அவரது அழகான இருவிழிகள் உணர்வுகளின் ஊற்றுக்கண்கள். இதயத்தில் ததும்பும் மெல்லிய உணர்வை இதழ் சொல்லத் தயங்கும்போது அவரது கண்கள் அந்த வேலையைச் செம்மையாகச் செய்யும். சொந்த வாழ்வின் ஏற்ற இறக்கமான சம்பவங்களால் உருவான, இதழ்களால் சொல்ல முடியாத எத்தனையோ சோகங்களை அந்த இரு கண்களுக்குள் பதுக்கிக்கொண்டு தனது நடிப்பைக் காண வரும் ரசிகர்களை ஏமாற்றாமல் அவர் அந்தக் கண்களின் வழியே அள்ளித்தந்த குறும்பு, காதல், தோழமை, ஏக்கம், சோகம் போன்ற பல்வேறு உணர்வுகளை வேறிரு கண்களால் தந்திருக்க முடியுமா?

எல்லோரையும் கவரும் அந்தக் கண்களைப் பற்றி, மிகப் பெரிய நடிகர் ஒருவர், ’ஸ்ரீவித்யாவா அவருக்கு ஹெட் லைட் போல் ரெண்டு கண்ணுதானே உண்டு’ எனக் கூறி இவருடன் நடிக்க மறுத்திருக்கிறார். அதே நடிகர் ’அபூர்வ ராகங்கள்’ படத்தின் நூறாம் நாள் விழாவில் வந்து ஸ்ரீவித்யாவின் கண்களின் மகத்துவத்தைப் புகழ்ந்து பேசியுள்ளார். நேருக்கு நேராக அவரிடமே ஸ்ரீவித்யா, என் கண்களைப் பற்றி இப்படிக் கூறியிருக்கிறீர்களே என்று கேட்டபோது, அந்த நடிகர் ஏதோதோ சொல்லிச் சமாளித்து நழுவிவிட்டாராம். ஸ்ரீவித்யா தனது நேர்காணல் ஒன்றில் இதைக் கூறியிருக்கிறார்.

ஸ்ரீவித்யா சிறுவயதிலேயே இசை ஞானத்துடன் இருந்தார். அதற்குக் காரணம் அவருடைய தாய் எம்.எல். வசந்த குமாரியும் தாத்தா அய்யாசுவாமியும். இருவருமே இசைக் கலைஞர்கள். வசந்தகுமாரி  மிக இளையவயதில் சங்கீத கலாநிதி விருது பெற்றவர். எனினும், ஸ்ரீவித்யா இசை கற்றுக்கொண்டது பி.கிருஷ்ணமூர்த்தியிடம். பதினோரு வயதிலேயே இசையில் நல்ல தேர்ச்சி பெற்றிருக்கிறார். இவருடைய தந்தையான விகடம் கிருஷ்ணமூர்த்தி திரைப்பட நகைச்சுவை நடிகர். அரசியல் ஆர்வம் கொண்டவர். காங்கிரஸிலும் பின்னர் சுதந்திரா கட்சியிலும் தன்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டவர். நேரு, ராஜகோபாலாச்சாரி, டாக்டர் ராதாகிருஷ்ணன் உள்ளிட்ட அரசியல் தலைவர்கள் போல் மிமிக்ரி செய்வதில் வல்லவர் என்று தந்தையைப் பற்றி ஸ்ரீவித்யா கூறியிருக்கிறார்.   

ஏறக்குறைய 800 படங்களிலும் 25 தொலைக்காட்சி தொடர்களிலும் நடித்துள்ளார். என்றபோதும், அவர் சிறிய நடிகர் பெரிய நடிகர் என்ற பேதம் பார்த்ததில்லை. ரஜினி அறிமுகமான ‘அபூர்வ ராகங்க’ளில் அவருக்கு மனைவியாக நடித்த ஸ்ரீவித்யா 1991-ல் ‘தளபதி’ படத்தில் தன்னைவிட மூன்று வயது அதிகமான ரஜினிக்குத் தாயாக நடிக்கத் தயங்கவே இல்லை. அதே போல் சினிமா என்றோ தொலைக்காட்சி என்றோ வேறுபாடு காட்டியதில்லை. இயக்குநர்கள் என்ன கேட்கிறார்களோ அதை அப்படியே நடித்துத் தருவது மட்டுமே தனது பணி என்று கருதி கருமமே கண்ணாக இருந்திருக்கிறார். ‘பல நேரம் என்ன சாப்பிட்டேன் என்பதுகூட நினைவில் இல்லை’ என்று சொல்லியிருக்கிறார். “புகழுக்காகவோ விருதுக்காகவோ பணத்துக்காகவோ இவ்வளவு கஷ்டங்களைப் பட்டு நான் நடிக்கவில்லை. என்னைப் பொறுத்தவரை நான் யார் என்பதை நிரூபிக்க விரும்பினேன். அதனால் இத்தனை சிரமங்களுக்கும் மத்தியில் தொடர்ந்து நடித்தேன்” என்று தனது நடிப்பார்வத்துக்கு அவர் காரணம் கூறுகிறார்.

இயக்குநர் ஒருவர் தனது படத்தில் நடிக்க அழைத்து இரண்டு நாட்கள் ஷூட்டிங் நடத்தின் அதன் பின்னர் அவரைப் படத்திலிருந்து நீக்கியிருக்கிறார். அதே இயக்குநர் பின்னர் ஸ்ரீவித்யாவிடம் வந்து, ’தான் செய்தது தவறு’ என்று கூறி மன்னிப்பு கேட்ட சம்பவத்தையும் அவர் பார்த்திருக்கிறார். அவருக்கு நடித்தும் கொடுத்திருக்கிறார். அநேகப் பிரச்சினைகள் அவரைச் சூழந்தபோதும் பாறைபோல் எல்லாவற்றையும் தாங்கிக்கொண்டு கடவுள் நம்பிக்கையை மட்டும் துணையாகக் கொண்டு காலம் கடத்தியிருக்கிறார். ஒரு நிழல் போல் தன்னைக் கடவுள் பின் தொடர்வதான நம்பிக்கையில் எல்லாத் துயரங்களையும் கடந்தவர் ஸ்ரீவித்யா.

கடவுள்மீது இவர் நம்பிக்கை வைத்திருந்தபோதும், கடவுள் இவருக்குத் தனிப்பட்ட கருணை எதையும் காட்டியதாகத் தெரியவில்லை. கமல் ஹாசனுடனான காதல் தோல்வியில் முடிந்தது. அந்த ஏமாற்றத்தை மறக்க அடுத்த காதல் அவருக்குக் கைகொடுக்கும் என நம்பினார். மலையாளப் படமான ‘தீக்கன’லில் நடிக்கும்போது ஏற்பட்ட பரிச்சயத்தால் அதில் துணை இயக்குநராகப் பணியாற்றிய ஜார்ஜ் தாமஸை மதம் மாறித் திருமணம் புரிந்துகொண்டார். எல்லோரும் தடுத்தும் தனக்கு அது நன்மை பயக்கும் எனக் கருதினார். ஆனால், காதலனும் காலமும் அவரை ஏமாற்றியது. அதைக்கூடப் பொறுத்துக்கொள்ளலாம் கடவுளும் கையைவிரித்துவிட்டார் அதுதான் பரிதாபகரமானது. அதன் பின்னரும் காதலும் துயரமும் அவர்மீது பேரார்வம் கொண்டு பின் தொடர்ந்தன. இயக்குநர் பரதனுக்கும் அவருக்கும் காதல் அரும்பியது. மகிழ்ச்சி தர வேண்டிய காதல்கள் அவரது மன நிம்மதியைப் பறித்தன. ஆனாலும், அவர் எதுபற்றிய கவலையும் கொள்ளாமல் இயங்கிவந்திருக்கிறார். தன் தாய் மறைந்த பத்து நாட்களில் அவர் மலையாளப் படமொன்றில் நடித்தார். ஒரு நடிகருக்குத் தனிப்பட்ட முறையில் எந்த சோகம், வருத்தம் இருந்தலும் கேமராவுக்கு முன்னே  வரும் போது அது மறந்துவிடும் அதுதான் கேமராவின் மகத்துவம் என்று கூறியிருக்கிறார் ஸ்ரீவித்யா. 

தமிழில் எம்.ஜி.ஆருடன் ரகசிய போலீஸ் 115-ல் நடித்திருக்க வேண்டியது. ஆனால், சிறு பெண்ணாகத் தெரிகிறார் என்று அந்த வாய்ப்புத் தட்டிப்போனது. 1967-ல் ஏ.பி. நாகராஜன் இயக்கத்தில் சிவாஜி நடித்த ‘திருவருட்செல்வர்’ படத்தில் உமையவளாக வந்து ஒரு நடனம் ஆடுவார். அதுதான் அவரது அறிமுகப்படம். பின்னர், நூற்றுக்குநூறு, ஆறு புஷ்பங்கள், இமயம், அம்மன் கோவில் கிழக்காலே, மைதிலி என்னைக் காதலி, மனிதன்,  அபூர்வ சகோதரர்கள், கற்பூர முல்லை, நம்மவர், காதலுக்கு மரியாதை எனப் பல படங்களில் தன் நடிப்பால் ரசிகர்களைக் கவர்ந்தார். ஆனாலும், தமிழ்ப் படங்களைவிட அவரது நடிப்புக்கு மலையாளப் படங்களே பெரும் வாய்ப்பாக அமைந்திருந்தன. மலையாளத்தில் முதலில் சத்யனுடன் ’சட்டாம்பிகா’ படத்தில் நடித்திருந்தார். ஆனால், ‘செண்டா’ படத்து சுமதி என்னும் கதாபாத்திரம் தனக்குப் பிடித்த ஒன்று என்று  ஸ்ரீவித்யா குறிப்பிட்டிருக்கிறார்.

தமிழ், தெலுங்கு, மலையாளம், கன்னடம் எனத் தொடர்ந்து பல்வேறு மொழிகளில் நடித்திருக்கிறார். எல்லா மொழிகளிலும் சொந்தக் குரலிலேயே பேசி நடித்துள்ளார். ’வாழ்க்கையில் பெரிய அதிர்ச்சியோ பெரிய மகிழ்ச்சியோ ஏற்பட்டதில்லை. வாழ்க்கையில் ஆச்சரியமான எந்தச் சம்பவமும் நடக்கவில்லை’ என்று கூறும் ஸ்ரீவிதா திரைப்படத் துறை ஆணாதிக்கம் மிகுந்தது என்பதை உணர்ந்திருக்கிறார். ஆனால், அதற்காகக் குறைப்பட்டுக்கொள்ளவில்லை. ’எல்லோரையும் நேசியுங்கள், யாருக்கும் துரோகம் இழைக்காதீர்கள் இயன்றவரை உண்மையைப் பேசுங்கள் முடியாதபோது அமைதி காத்திடுங்கள்’ என்று அழகாகச் சொல்கிறார் ஸ்ரீவித்யா ஒரு நேர்காணலில். அப்படியே அவர் வாழ்ந்தும் மறைந்தார். புற்றுநோய் காரணமாக 2006 அக்டோபர் 19 அன்று அவர் உயிர் பிரிந்தது. கேரளம் அவரை முழு அரசு  மரியாதையுடன் அடக்கம் செய்தது. அவரது துயரங்களிலிருந்து மரணம் அவரை விடுவித்தது ஆனால், தனது பண்பட்ட நடிப்பின் வழியே ரசிகர்கள் மனங்களில் அவர் வாழ்ந்துகொண்டேயிருப்பார்.

இந்து தமிழ் திசை இணையதளத்தில் வெளியான கட்டுரை.