சினிமா ஸ்கோப் 27: வெள்ளித்திரை

பிறமொழியில் ஒரு நல்ல படத்தைப் பார்க்கும்போது, அதைத் தமிழில் உருவாக்க வேண்டும் என்று ஒரு படைப்பாளிக்குத் தோன்றுவது இயல்பு. ஆகவே, அருகிலுள்ள மாநிலத் திரைப்படங்கள் குறிப்பாகப் பல மலையாளப் படங்கள் தமிழுக்கு வந்துள்ளன. இது இன்று நேற்று தொடங்கிய பழக்கமல்ல; நீண்ட காலத்துக்கு முன்பே தொடங்கிவிட்டிருக்கிறது; இப்போதும் தொடர்கிறது. இப்போதைய போக்குக்கும் பழைய போக்குக்கும் இடையில் ஒரேயொரு வித்தியாசம் உள்ளது. இப்போது காணப்படுவதைப் போல, ஒரு மலையாளப் படம் வணிகரீதியில் வெற்றிபெற்றுவிட்டாலே தமிழில் அந்தப் படத்தை மறு ஆக்கம் செய்தே ஆக வேண்டும் என்று போட்டிபோடும் மன நிலை அப்போது இருந்ததாகத் தெரியவில்லை. அழுத்தமான கதைகளுக்கும் திரைக்கதைகளுக்கும் மட்டுமே முன்னுரிமை கொடுக்கப்பட்டிருக்கிறது.   

எம்.ஜி.ஆர். நடித்த ஒரே ஒரு மலையாளப் படமான ‘ஜெனோவா’ தமிழில் வெளியாகியிருக்கிறது. சிவாஜி கணேசன் நடித்த ‘பாபு’ படமும் மலையாளத்தில் கே.எஸ்.சேதுமாதவன் இயக்கத்தில் வெளியான ‘ஓடயில் நின்னு’ படத்தின் மறு ஆக்கமே. எம்.கிருஷ்ணன் நாயர், தான் இயக்கிய ‘பாடுன்ன புழா’ படத்தையே தமிழில் ‘மன்னிப்பு’ என்னும் பெயரில் இயக்கினார். வங்காளப் படங்கள், பிரெஞ்சுப் படங்கள் ஆகியவற்றின் தாக்கத்தால் தனது படங்களைப் படைத்தவராக அறியப்பட்டிருக்கும் கே.பாலசந்தரும் பல மலையாளப் படங்களைத் தமிழில் மறு ஆக்கம் செய்திருக்கிறார். ஐ.வி.சசி இயக்கத்தில் மது, ஷீலா நடித்த ‘ஆ நிமிஷம்’தான் ‘நூல் வேலி’ ஆனது. கமல்ஹாசன் நடிக்க பாலசந்தர் இயக்கிய ‘நிழல் நிஜமாகிறது’ படத்தின் மூலமும் மலையாளம்தான். கே.எஸ்.சேதுமாதவன் இயக்கத்தில் வெளியான ‘அடிமகள்’தான் ‘நிழல் நிஜமாகிற’தானது. 

ஆக, தமிழுக்கும் ஏற்ற, தமிழில் கிடைக்காத கதைகளுடன் மலையாளப்படம் வெளியாகும்போது, அதைத் தமிழில் மறு ஆக்கம் செய்திருக்கிறார்கள் இயக்குநர்கள். இந்தப் போக்கின் தொடர்ச்சியாகவே, ஃபாசில் தனது பல மலையாளப் படங்களை பூவே பூச்சூடவா, பூவிழி வாசலிலே, வருஷம் 16, காதலுக்கு மரியாதை என்று படமாக்கியுள்ளதைப் பார்க்க முடிகிறது. உணர்வுபூர்வமான கதையம்சப் படங்களைப் போலவே, மலையாளத்தில் நகைச்சுவைக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து உருவாக்கப்பட்ட படங்களும், அரசியல் படங்கள் சிலவும் தமிழுக்கு வரத் தொடங்கின. 

சத்யன் அந்திக்காடு இயக்கத்தில், ஜெயராம் நடித்த ‘மழவில்காவடி’ என்னும் படத்தைத்தான் பாண்டியராஜன் ‘சுப்பிரமணியசாமி’ என்னும் பெயரில் தமிழ்ப் படமாக்கியுள்ளார். சத்யன் அந்திக்காடு இயக்கிய ‘நாடோடிக் காற்று’தான் தமிழில் பாண்டியராஜன், எஸ்.வி.சேகர் நடிப்பில் ‘கதாநாயகன்’ ஆனது. இந்தப் படங்களில் நகைச்சுவைக்கு முக்கியத்துவம் இருக்கும் என்றாலும் அதையும் தாண்டி மலையாளப் படங்கள் கொண்டிருந்த ஆதார உணர்வைத் தமிழ்ப் படங்கள் எந்த அளவுக்குக் கொண்டிருந்தன என்பதைப் பொறுத்தே அவற்றுக்கான வரவேற்பு தமிழில் கிடைத்திருக்கிறது. ‘மக்கள் என் பக்கம்’, ‘பாலைவன ரோஜாக்கள்’ போன்ற படங்கள் மலையாளத்திலிருந்தே தமிழுக்கு வந்திருந்தன என்றபோதும் அவை அசல் தமிழ்ப் படங்களைப் போன்ற நிறத்தையே கொண்டிருந்தன. 

ஒரு மொழியிலிருந்து பிறிதொரு மொழிக்கு ஒரு படத்தை மறு ஆக்கம் செய்யும்போது, முதல் மொழியைவிட மேம்பட்ட வகையிலோ குறைந்தபட்சம் அதற்கு இணையான வகையிலோ படத்தை உருவாக்கினால் மட்டுமே அந்த மறு ஆக்கத்துக்கு மதிப்பு ஏற்படும். கதை, திரைக்கதை, வசனம், கதாபாத்திரங்களின் உருவாக்கம், கதை நிகழும் களம் போன்ற பல்வேறு அம்சங்களும் இரண்டாம் மொழியில் பொருந்திப் போகும்போதுதான் சிறந்த படைப்பாக மாறும் இல்லையெனில் அது பத்தோடு பதினொன்றாகிப் போகும். யதார்த்தத்தில் இது எந்த அளவு சாத்தியமாகியிருக்கிறது என்பது மிகப் பெரிய கேள்விக்குறி. மலையாளத்தில் வெளியான ‘22 ஃபீமேல் கோட்டயம்’ என்னும் திரைப்படம், கேரளாவிலிருந்து தாதியாக பெங்களூருக்குச் செல்லும் ஓர் இளம் பெண்ணின் வாழ்வைச் சிதைப்பவனை அவள் பழிவாங்குவதைச் சொன்னது. இந்தப் படத்தைத் தமிழில் ‘மாலினி 22 பாளையங்கோட்டை’ என்னும் பெயரில் தமிழில் உருவாக்கினார்கள். இந்தப் படத்தின் மைய அச்சானது இளம்பெண்கள் தாதிகளாகப் பிற மாநிலங்களுக்கோ வெளிநாடுகளுக்கோ பணிக்குச் செல்வதுதான். தமிழ்ச் சூழலில் இப்படியொரு பழக்கம் வழக்கத்திலேயே இல்லை. ஆக, அடிப்படையிலேயே இந்தப் படம் நம்மிடமிருந்து அந்நியப்பட்டுவிடுகிறது. இப்படி, ஒரு மண்ணுக்கேயான பிரத்யேகப் பண்புகளைக் கொண்ட கதைகளைப் பிறிதொரு மண்ணுக்காக மறு ஆக்கம் செய்யும்போது, பெரும்பாலான சந்தர்ப்பங்களில் அது பாதகமான முடிவையே தரும்.    

சிலவேளைகளில் கதாபாத்திரங்களுக்கான நடிகர்கள் தேர்வும் சிக்கலாக மாறிவிடும். உதாரணமாக மலையாளத்தில் பல சுவாரசியமான திரைக்கதைகளை உருவாக்கியுள்ள சீனிவாசன் படைக்கும் பாத்திரங்கள் கேலிக்குரிய பல நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டாலும் அவை கோமாளித்தனமானவை மட்டுமல்ல; அவற்றிடம் உள்ளடங்கிய ஒரு புத்திசாலித்தனம் பளிச்சிடும். அப்படியான பாத்திரங்களைப் படைப்பதே சீனிவாசனின் இயல்பு. அத்தகைய பாத்திரங்களை ஏற்று நடிப்பதற்குத் தமிழில் நடிகர்களே இல்லை. ஆனாலும் அதைப் பற்றி எல்லாம் தமிழ்ப் படைப்பாளிகள் கவலைகொள்வதில்லை. இலுப்பைப் பூக்களின் சர்க்கரையில் திருப்தியடைந்துவிடுகிறார்கள். 

‘வடக்குநோக்கியந்திரம்’ படத்தில் அவர் ஏற்றிருந்த சந்தேகக் கணவன் பாத்திரத்தைத் தமிழில் கருணாஸ் ஏற்று நடித்திருந்தார். கருணாஸ் என்னும் காமெடி நடிகரை அப்படியான கதாபாத்திரத்தில் நடிக்க வைத்திருந்ததால் ‘திண்டுக்கல் சாரதி’ மிக ஏமாற்றம் தந்த திரைப்படமாக மாறியது. ‘உதயனுதாரம்’ படத்தில் சீனிவாசன் ஏற்றிருந்த வேடம், தமிழ் நடிகர் ரஜினிகாந்தின் படங்களில் காணப்படும் அபத்தமான, கதாநாயகத்தனக் காட்சிகளைப் பகடி செய்யும் வகையில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும். இயல்பிலேயே அந்தக் கதாபாத்திரத்திடம் ஒரு கேணங்கித் தனமும் வெகுளித் தனமும் தென்படும். ஆனால், தமிழில் அதை ‘வெள்ளித் திரை’ ஆக்கியபோது அந்த வேடத்தை ஏற்றிருந்தவர் பிரகாஷ்ராஜ். அவர் கமலையே கரைத்துக் குடித்து ஏப்பம்விட்ட திருப்தியில்தான் நடிக்கவே தொடங்குவார். அத்தகைய அதிபுத்திசாலி நடிகர் பிரகாஷ்ராஜ். அவரை அந்த வெகுளித்தனமான கதாபாத்திரம் தாங்குமா? இவ்வளவு ஏன், சீனிவாசன் ஏற்றிருந்த ஒரு கதாபாத்திரத்தைத் தமிழில் இயக்குநர் தங்கர்பச்சானே ஏற்று நடித்திருக்கிறார் என்றால் சீனிவாசனை எந்த அளவு தமிழ்த் திரையுலகம் அலட்சியமாகக் கையாண்டுள்ளது என்பதைப் புரிந்துகொள்ளலாம். இவற்றுக்கு மாறாக, இயக்குநர் பார்த்திபன், தனது ‘புள்ளகுட்டிக்கார’னில் சிறுவேடம் ஒன்றில் சீனிவாசனையே பயன்படுத்தியிருப்பார். 

இதுபோக, மலையாளப் படங்களின் போக்கே பெருமளவில் மாறிவிட்டது. அவை தமிழ்ப் படங்களைப் போலவே உருவாக்கப்படுகின்றன. சமீபத்தில் ‘பிரேமம்’ அங்கே பெரிய வெற்றியைப் பெற்றதன் காரணம் அதன் படமாக்கலில் வெளிப்படையாகக் காணப்பட்ட தமிழ்ப்படத்தனமே. நடிகர் விஜய் நடித்த பல தமிழ்ப் படங்கள் அங்கே வசூலை வாரிக்குவிக்கின்றன. பார்வையாளர்களின் மனம் அங்கே பெரிய அளவில் மாறியிருக்கிறது. இப்போதைய மலையாள ரசிகர்களின் தேவை ‘பிரேமம்’தான் ‘செம்மீன்’ அல்ல. அவர்களுக்காக உருவாக்கப்படும் ‘பிரேமம்’ போன்ற திரைப்படங்கள் ஒருபார்வையில் தமிழ்ப் படங்களே. அவற்றைத் தமிழில் மறு ஆக்கம் செய்ய இவ்வளவு அடித்துக்கொள்ள வேண்டுமா? அப்படி அடித்துப் பிடித்து உருவாக்கிய பல படங்கள் கலைரீதியாகவும் வசூல்ரீதியாகவும் தோல்வியைத்தானே தந்துள்ளன? 

< சினிமா ஸ்கோப் 26 >                     < சினிமா ஸ்கோப் 28 >

சினிமா ஸ்கோப் 26: காதல் கவிதை

புகழ்பெற்ற ரஷ்ய எழுத்தாளர் ஃபியோதர் தஸ்தோயெவ்ஸ்கி எழுதி, 1848-ல் வெளியான கதை ஒயிட் நைட்ஸ். பனிபொழியும் காலத்தின் நான்கு இரவுகளில் நடைபெறும் சம்பவங்களை உள்ளடக்கிய கதையான இது ஒரு கனவுலகவாசியின் நனவுலகக் குறிப்புகள். கதைப்படி அந்தக் கனவுலகவாசி கூச்ச சுபாவி. அவனது பிரதேசத்தில் அழகிய இளம்பெண்கள் பிரவேசித்ததில்லை. பெண்களின் உலகுக்குள் அவனும் அத்துமீறி நுழைந்ததில்லை. ஓரிரவில் அவன் சந்திக்கும் ஓரிளம்பெண் அவனது வாழ்வின் திசையை மாற்றுகிறாள். தன்னைப் பிரிந்துசென்ற காதலனுக்காக காத்திருக்கிறாள் அந்த இளம் பெண். நான்கு நாட்களுக்குள் கனவுலவாசிக்கும் இளம் பெண்ணுக்கும் நட்பும் காதலும் உருவாகிவிடுகின்றன. அவள் முழு மனத்துடனும் காதலுடனும் கனவுலகவாசியுடன் கைகோத்த கணத்தில் பழைய காதலன் தோன்றிவிடுகிறான். அந்தக் காதலனுடன் சென்றுவிடுகிறாள் இளம்பெண். கனவுலகவாசி மீண்டும் தன் கனவுகளில் தஞ்சமடைந்துவிடுகிறான்.       

சற்றே நீண்ட இந்தச் சிறுகதையை உலகின் பல இயக்குநர்கள் படமாக்கியிருக்கிறார்கள். ஒவ்வொரு இயக்குநரும் ஒவ்வொருவிதமான படத்தைப் படைத்திருக்கிறார்கள். கதை ஒன்றுதான். ஆனால், திரைக்கதையின் போக்குக்கு ஏற்ப இதன் காட்சிகளும், கதாபாத்திரங்களின் தோற்றங்களும் மாறுபடுகின்றன. களம் மாறுபடுகிறது, கதாபாத்திரங்களின் நடவடிக்கைகளில் வித்தியாசம் வந்துவிடுகிறது. இப்படியாக அவை வெவ்வேறு வகையான திரை அனுபவங்களைத் தருகின்றன. அடிப்படையில் இந்தக் கதையே முழுக்க முழுக்க காதலுணர்வில் முகிழ்த்த கதை. ஆகவே அசட்டுத்தனங்களுக்கும் அற்புதத் தருணங்களுக்கும் குறைவில்லை. ஒரு திரைப்படத்துக்குத் தேவையான திடுக்கிடும் திருப்பங்கள் என எவையுமில்லை. ஆனால், அறிவால் எளிதில் புரிந்துகொள்ள முடியாத உணர்வின் அடைப்படையில் அந்த இளம்பெண் எடுக்கும் முடிவுகள் அதிர்ச்சிதரவல்லவை.   

இந்தக் கதையை அடிப்படையாகக் கொண்டு 1957-ல் இத்தாலிய இயக்குநர் லூக்கினோ விஸ்கோந்தி ஒயிட் நைட்ஸ் என்னும் பெயரிலேயே ஒரு படத்தை உருவாக்கினார். கறுப்பு வெள்ளைப் படமான இதில் பனிபொழியும் இரவு, ஆற்றுப் பாலம், அதை ஒட்டிய பகுதிகளில் நடைபெறும் சம்பவங்கள் ஆகியவை அசையும் ஓவியங்களைப் போலவே காட்சிகொள்ளும். கதையைப் போலவே இதிலும் இளம்பெண்ணின் பாட்டி உறங்கும்போது, தன்னுடன் அந்தப் பெண்ணின் உடையைப் பிணைத்திருப்பார். தீவிர வாசிப்பனுபவத்துக்கான கதையை இனிய காட்சியனுபவமாக மாற்றியிருப்பார் இயக்குநர். 

இதே கதையை 1971-ல் ஃபோர் ஆஃப் எ ட்ரீம்மர் என்னும் பெயரில் ஃபிரெஞ்சு இயக்குநர் ராபே ப்ரேஸான் (ஆங்கில உச்சரிப்பு ராபர்ட் ப்ரஸ்ஸான்) படமாக்கினார். பிக் பாக்கெட் படத்தை உருவாக்கிய ராபே ப்ரேஸான் தனக்குரிய முத்திரைகளுடன் ஒயிட் நைட்ஸ் கதையைக் கையாண்டிருப்பார். இந்தக் கதையில் இளம்பெண்ணுக்குப் பாட்டி கிடையாது. அதற்குப் பதில் அம்மா. தனது தனிமைக்குள் உழலும் அந்தக் கனவுலகவாசி ஓர் ஓவியன், ஆனால் அதையே பிறரிடம் வெளிப்படுத்தாத அளவுக்கு உள்ளடங்கிய குணம் கொண்டவன். தன் குரலில் தானே பேசி அதைக் கேட்டு மகிழ்பவன். அழகிய வெள்ளைப் புறாக்கள் புல் தரையில் அலைவுறும் ஒலியைப் பதிவுசெய்வதைக்கூட விருப்பத்துடன் செய்யும் அளவுக்கு மென்மையானவன். அவனைத்தான் காதலனுக்காகக் காத்திருந்த இளம்பெண் காதலிக்கிறாள்; காதலன் திரும்பிவிடவும் கைவிட்டுவிடுகிறாள்.  

முக்கோணக் காதல் கதைகளைத் தனித்துவத்துடன் இயக்கியிருந்த இயக்குநர் ஸ்ரீதர் கதை வசனம் எழுதி இயக்கிய அழகே உன்னை ஆராதிக்கிறேன் (1979) திரைப்படத்தில் ஒயிட் நைட்ஸின் பாதிப்பை உணர முடியும். திரைக்கதையில் ஸ்ரீதர் செய்திருந்த பல மாற்றங்களே இந்தப் படத்தை ஒயிட் நைட்ஸிலிருந்து வேறுபடுத்தும். வேணி என்னும் இளம் பெண் கதாபாத்திரத்தை லதா ஏற்று நடித்திருப்பார். அவருடைய காதலனாக ஜெய்கணேஷ் வேணு என்னும் பாத்திரத்திலும், வேணியை உருகி உருகிக் காதலிக்கும் வாசு என்னும் பாத்திரத்தில் விஜயகுமாரும் நடித்திருப்பார்கள். காதலன் பாத்திரத்தை ஸ்திரிலோலனாக மாற்றியிருப்பார் ஸ்ரீதர். ஒயிட் நைட்ஸில் ஓராண்டில் திரும்பிவந்துவிடுவதாகக் காதலன் கதாபாத்திரம் சொல்லிவிட்டுச் செல்லும். ஆனால், இதில் ஜெய்கணேஷ் வேணியிடம் வேண்டியது கிடைத்ததும் தலைமறைவாகிவிடுவார். பல முற்போக்கு சங்கதிகளை இந்தப் படம் கொண்டிருக்கும். வேணியின் அண்ணன் மகளாக வரும் பருவப் பெண் அடல்ட் ஒன்லி ஜோக்குகளை அள்ளிவிடுபவளாக நடித்திருப்பாள். வேணுவிடம் வேணி தன்னை இழந்திருப்பதை அறிந்தும் அவளைக் கரம்பற்ற விரும்புபவனாகவே வாசுவின் கதாபாத்திரத்தைப் படைத்திருப்பார் ஸ்ரீதர். வாலி எழுதிய என் கல்யாண வைபோகம், நானே நானா யாரோ தானா? உள்ளிட்ட பல பாடல்கள் இந்தப் படத்தை மறக்க முடியாததாக மாற்றியிருக்கிறது. 

2003-ல், தோழர் எஸ்.பி.ஜனநாதன் கதை, வசனம் இயக்கத்தில் வெளியான இயற்கை படமும் இதன் பாதிப்பில் உருவானதே. இதை ஜனநாதனே நேர்காணல்களில் குறிப்பிட்டிருக்கிறார். அதனால்தானோ என்னவோ படத்தின் டைட்டிலில் எதுவும் குறிப்பிட்டிருக்க மாட்டார். ஸ்ரீதரின் படத்தில் கனவுலகவாசியின் சாயல் கொண்ட கதாபாத்திரத்தில் விஜயகுமார் நடித்திருந்தார் என்றால் இயற்கையில் காதலன் கதாபாத்திரத்தில் அவருடைய மகன் அருண் விஜய் நடித்திருப்பார். பொழுதுபோக்குப் படங்களை உருவாக்கிவந்த ஸ்ரீதரின் படத்தின் கதாபாத்திரங்கள் போல் முற்போக்கான கதாபாத்திரங்களை, மாற்றுப் படங்களை உருவாக்குவதான பாவனை காட்டும் ஜனநாதன் உருவாக்கவில்லை. நாயகி மாசற்ற பெண்ணாகவே படைக்கப்பட்டிருப்பாள். நெய்தல் நிலத்தின் பின்னணியில் படத்தை உருவாக்கியிருந்ததால் படத்துக்குப் புதியதொரு நிறம் கிடைத்தது. சிறந்த படமென மாநில அரசின் விருதும் கிடைத்தது. 

இத்தனை படங்களுக்குப் பின்னர், இந்திப் பட இயக்குநர் சஞ்சய் லீலா பன்சாலி, சாவரியா (2007) என்னும் பெயரில், ஒயிட் நைட்ஸ் கதையை ஒரு காவியப் படமாக்கினார். காதலனாக சல்மான் கானும், காதலியாக சோனம் கபூரும், கனவுலகவாசியாக ரன்பீர் கபூரும் நடித்திருப்பார்கள். இத்தாலிப் பட்த்திலும், ஃபிரெஞ்சுப் படத்திலும் அந்த இளம் பெண் கிறிஸ்தவ மதத்தைச் சேர்ந்தவளாகக் காட்சிபடுத்தப்பட்டிருப்பாள். இந்திப் படத்தில் அந்தப் பெண் இஸ்லாமியச் சமூகத்தைச் சேர்ந்தவள். மெலோ டிராமா வகையைச் சேர்ந்த இந்தப் படம் ஒயிட் நைட்ஸின் தீவிரத் தன்மையைக் குறைக்கும் வகையிலானது. ஸ்ரீதரைப் போலவே, அமெரிக்க இயக்குநர் ஜேம்ஸ் க்ரேயும் இந்தக் கதையின் பாதிப்பில் 2008-ல் டூ லவ்வர்ஸ் என்னும் பெயரில் ஒரு படமெடுத்தார். இதில் அந்தக் கனவுலக வாசிக்கு வேறு ஒரு காதலியையும் இவர் உருவாக்கியிருப்பார். தான் விரும்பிய இளம் பெண் அவளுடைய காதலனுடன் சென்ற பிறகு, கனவுலகவாசி மற்றொரு காதலியைத் தஞ்சமடைந்துவிடுவான். ஒரே கதையைப் பல்வேறு திரைக்கதைப் பாதைகளில் கொண்டுசென்று பல படங்களை உருவாக்கிவிட முடியும். ஆனால் எல்லாப் படங்களும் தனித்துவம் கொண்டதாக அமைய வேண்டுமென்றால் அதற்கு இயக்குநரின் ஒத்துழைப்பு தேவை. அவருடைய பார்வை வழியேதான் படம் மெருகேறும் அல்லது மொண்ணையாக மாறும்.

< சினிமா ஸ்கோப் 25 >                               < சினிமா ஸ்கோப் 27 >  

ஊழல் தண்டவாளங்களில் நசுங்கும் நேர்மை

க்ளோரி

சென்னை சர்வதேசத் திரைப்பட விழாவில் இந்த ஆண்டு பார்த்த உருப்படியான படங்களில் ஒன்று ஸ்லாவா. இது ஒரு பல்கேரியத் திரைப்படம். இதன் ஆங்கிலத் தலைப்பு க்ளோரி. இரட்டை இயக்குநர்கள் கிறிஸ்டினா குரொஸொவா, பீட்டர் வல்சனவ் இயக்கிய திரைப்படம் இது. இருவரும் இணைந்து அநேகக் குறும்படங்களை இயக்கியிருக்கிறார்கள். அதைத் தொடர்ந்து 2014-ல் ‘த லெஸன்’ என்னும் முதல் படத்தை இயக்கினார்கள். செய்தித் தாள்களில் இடம்பெறும் செய்திகளின் அடிப்படையில் சமூக, அரசியல் பார்வையுடன் மூன்று திரைப்படங்களை உருவாக்கும் நோக்கத்தில் படங்களை இயக்கிவருகிறார்கள். ‘க்ளோரி’ இரண்டாவதாகப் படமாக்கப்பட்டிருக்கிறது.

படத்தின் பிரதான பாத்திரம் சாங்கோ பெட்ரோவ் என்னும் ரயில்வே ட்ரேக்மேன். மத்தியதர வயதைக் கடந்து, முதுமையின் படியில் கால்வைத்திருக்கும் அவர், தனியே ஒரு வீட்டில் வசித்துவருகிறார். அவருடைய துணை கரிசனத்துடன் அவர் வளர்த்துவரும் முயல்கள்மாத்திரமே. அதிகமாக யாருடனும் பேசாமல், நிதானமான வாழ்வை மேற்கொள்பவர் அவர். அவருக்கு நேர் எதிரானது, போக்குவரத்துத் துறை அமைச்சகத்தில் செய்தித்தொடர்பாளராகப் பணியாற்றும் ஜுயா ஸ்டேகோவா என்னும் பாத்திரம். அவர் எப்போதும் பரபரப்பாக இயங்கிக்கொண்டிருப்பவர். இவர்கள் இருவரையும் ஒரே கோட்டில் இணைத்து அதன் மூலம் பல்கேரியாவின் சமூக, அரசியல் சூழலை விமர்சித்திருக்கிறார்கள் இந்த இயக்குநர்கள்.

ரயில்வே தண்டவாளங்களைக் கண்காணித்துச் செப்பனிடும் பணியைத் தினந்தோறும் செய்துவரும் சாங்கோ பெட்ரோவ், ஒரு நாள் தண்டவாளத்தில் நடந்து செல்லும்போது பணத் தாள் ஒன்று கிடப்பதைப் பார்க்கிறார்.அதை எடுத்துக்கொள்ளும் அவர் சிறிது தூரம் சென்ற பின்னர் மற்றொரு தாள் கிடைக்கிறது. இரண்டையும் தன் பையில் செருகிக்கொள்கிறார். தொடர்ந்து சென்றவருக்கு அதிர்ச்சிதரும் வகையில் ஏராளமான பணத் தாள்கள் சிதறிக்கிடக்கின்றன. அவர் அரசுக்குத் தகவல் தெரிவிக்கிறார். ஊடகங்கள் வறுத்தெடுக்கும் போக்குவரத்துத் துறையின் ஊழலிலிருந்து மக்களின் கவனத்தைத் திருப்புவதற்கு இந்தச் சம்பவத்தைப் பயன்படுத்திக்கொள்கிறார், செய்தித் தொடர்பாளர் ஜுயா ஸ்டேகோவா. நேர்மையான மனிதரான சாங்கோவுக்கு அமைச்சரின் தலைமையில் பரிசளித்துக் கவுரவித்து நாட்டின் மானத்தைக் காப்பாற்ற அரசு நிர்வாகம் எடுக்கும் முயற்சிகளால் மனிதநேயம் எவ்வளவு மலினப்படுத்தப்படுகிறது என்பதை இயல்பான திரைமொழியில் காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறார்கள் இயக்குநர்கள்.

பரிசளிப்பு நிகழ்ச்சியில் கலந்துகொள்ள வரும் சாங்கோ பிரமாதமாகக் கவனிக்கப்படுகிறார். அவருக்குப் புதிய உடைகள் வழங்கப்படுகின்றன. இது தொடர்பான காட்சிகள் அனைத்துமே எள்ளல் மிக்கவை. அவருடைய பழைய மணிக்கட்டுக் கடிகாரத்தைக் கழற்றிக்கொடுக்குமாறு அவரை வற்புறுத்தும் ஜுயா அவருக்குப் புதிய மணிக்கட்டுக் கடிகாரம் அமைச்சரால் அணிவிக்கப்படும் என்கிறார். நிகழ்ச்சி முடிந்த பின்னர் அவருடைய பழைய கடிகாரத்தைத் தந்துவிடுவதாகவும் கூறுகிறார். வேறு வழியின்றி தன் தந்தை தனக்குப் பிரியமாக அளித்த கடிகாரத்தை ஜுயாவிடம் தருகிறார் சாங்கோ. ஆனால் வழக்கம்போல் அரசு நிர்வாகம் மெத்தனமாகச் செயல்படுகிறது. ஜுயா சாங்கோவின் பிரியத்துக்குரிய கடிகாரத்தைத் தவறவிட்டுவிடுகிறார். சாங்கோ தன் கடிகாரத்தை மீண்டும் பெற்றுவிடப் போராடுகிறார். இதனிடையே ஊடகங்கள் வேறு தங்கள் கைவரிசையைக் காட்டுகின்றன.

பரிசளிப்பு விழாவில் அமைச்சரிடம் தனியே பேசும் வாய்ப்புப் பெற்ற சாங்கோ தங்களது சம்பளப் பாக்கி எப்போது வரும் என்று கேட்கிறார். அது மட்டுமல்ல போக்குவரத்துத் துறையில் நடக்கும் சில ஊழல்கள் குறித்துத் தனக்குத் தெரியும் என்றும் அதில் ஈடுபடுபவர்களைப் பற்றியும் தன்னால் சொல்ல முடியும் என்றும் கூறுகிறார். அமைச்சர் திக்குமுக்காடிப் போகிறார். நேர்மையான மனிதரின் எளிய கேள்விகளுக்கு விடைசொல்ல முடியாமல் ஊழல் கறை படிந்த அமைச்சர் நழுவுகிறார். சாங்கோ பற்றி அறிந்துகொண்ட ஊடகர் ஒருவர் அவரைக் காட்சி ஊடகம் ஒன்றின் நேர்காணல் நிகழ்ச்சியில் பங்குகொள்ளச் செய்கிறார். அதில் அரசின் ஊழலை அம்பலப்படுத்துகிறார் சாங்கோ. இப்போது அரசு நிர்வாகம் தான் நாயகன் என முன்னிறுத்திய நேர்மையான மனிதரை விரோத மனப்பானமியுடன் அணுகுகிறது. அவரை மிரட்டுகிறது. அவரே தான் சொன்னது உண்மையல்ல எனச் சொல்லவைக்கிறது. அரசாங்கம் தன் ஊழலை மறைக்கத் தனி நபரின் நேர்மையை எப்படிப் பயன்படுத்திக்கொள்கிறது என்பதையும் அதன் வழியே தனி மனித உணர்வுகள் எந்த அளவுக்கு நசுக்கப்படுகின்றன என்பதையும் துயரார்ந்த நகைச்சுவைச் சம்பவங்கள் வழியே உணர்த்தியிருக்கிறார்கள் இயக்குநர்கள். நமது நாட்டு அரசியல் சூழலோடு பொருந்திப்போவதால் இப்படத்தை மிக நெருக்கமானதாக உணர முடிந்தது.

தி இந்துவில் வெளியானது. 

சினிமா ஸ்கோப் 25: துள்ளாத மனமும் துள்ளும்

ஒரு திரைப்படத்தை அப்படியே நகலெடுப்பது ஒரு வகை என்றால் அந்தப் படத்தின் தாக்கத்தில் கதை எழுதி திரைக்கதை அமைப்பது மற்றொரு வகை. இந்த இரண்டு வகைகளிலும் கைதேர்ந்தவர்கள் தமிழ்ப் படைப்பாளிகள். பிற படைப்பாளிகளிடம் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தும் படமாக உதாரணம் காட்டக்கூடிய ஒரு படம் சார்லி சாப்ளினின் சிட்டி லைட்ஸ். சற்றேறக்குறைய எண்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்னர், 1931-ல் வெளியான இது, மிகவும் வரவேற்பைப் பெற்ற ஹாலிவுட் திரைப்படம். இதன் கதை, இன்றுவரை பல படங்களின் திரைக்கதைக்கு அடித்தளமாக  அமைந்துவருகிறது என்பதே இதன் மகத்துவம். 

சிட்டி லைட்ஸ் படத்தைப் பார்க்காதவர்களுக்காக அதன் கதையை ஓரிரு வரிகளில் பார்க்கலாம். வசிக்க வீடற்ற எளிய மனிதன் ஒருவனுக்கும் நடைமேடையில் பூவிற்றுப் பிழைப்பு நடத்தும் பார்வையற்ற பெண்ணுக்குமான உறவை மனிதநேய இழையில் தொடுத்துக்கட்டி பார்வையாளரின் முன்வைத்த படம் இது. இந்தப் படத்துக்குத் தான் சார்லி சாப்ளின் முதன்முதலில் பின்னணியிசை அமைத்தார். இதன் திரைக்கதையின் நேர்த்தி காரணமாக இன்றுவரை இதன் பாதிப்பில் உருவாக்கப்பட்ட எந்தப் படத்தாலும் இதைத் தொடவே முடியவில்லை. இது வானில் ஜொலிக்கும் நட்சத்திரம் என்றால், இதன் தாக்கத்தில் உருவான அனைத்துப் படங்களும் வீட்டில் தொங்கவிடப்படும் காகித நட்சத்திரங்களாகவே காட்சிகொள்கின்றன. 

பார்வையற்ற பெண்மீது கொண்ட பிரியம் காரணமாக அவளது வறுமையைப் போக்க உதவுகிறார் எளிய மனிதரின் வேடமேற்றிருக்கும் சார்லி சாப்ளின். தற்கொலை செய்துகொள்ள முயலும் ஒரு மில்லியனரைக் காப்பாற்றும் சாப்ளினுக்கு உதவுகிறார் அவர். ஆனால் அவர் போதையில் இருக்கும்போது மட்டுமே சாப்ளினை அவருக்கு அடையாளம் தெரியும். போதை தெளிந்தால் சாப்ளினை விரட்டிவிடுவார். இப்படியொரு விநோதக் கதாபாத்திரம் அது. பூக்காரப் பெண்ணின் நெருக்கடியைப் போக்கவும் அவளது பார்வையைத் திரும்பப் பெறவுமான பணத்தைச் சம்பாதிக்கும் முயற்சியில் சாப்ளின் இறங்கியபோது, எதிர்பாராத சம்பவத்தால் சாப்ளின். திருட்டுக் குற்றவாளியாகக் கருதப்படுகிறார். பூக்காரப் பெண்ணுக்குப் பணத்தைக் கொடுத்துவிட்டு வரும் சாப்ளினைக் காவல்துறையினர் பிடித்துச் சிறைக்கு அனுப்பிவிடுகின்றனர்.

சிறைக்குச் சென்று திரும்பிவரும், பிச்சைக்காரர் போன்ற தோற்றம் கொண்ட சாப்ளினை பேப்பர் விற்கும் சிறுவர்கள் கிண்டல் செய்கிறார்கள், அவரது கிழிசலான உடையைப் பிடித்து இழுத்து அவமானப்படுத்துகிறார்கள். இதையெல்லாம் பார்த்துச் சிரித்தபடியிருக்கிறாள் பூக்காரப் பெண். அவளுக்கு இப்போது பார்வை வந்துவிட்டது. சாப்ளின் அவள் முன்னால் வந்து நிற்கிறார். அவர் கையிலுள்ள ரோஜாப்பூவில் ஒவ்வொரு இதழாக உதிர்கிறது. அது முழுவதும் உதிர்ந்த கணத்தில் அவர்மீது இரக்கம்கொண்டு ஒரு புது ரோஜாவைக் கொடுக்கிறாள் பூக்காரப் பெண். அப்போது அவருடைய கையை வருடும்போது அந்த ஸ்பரிசம் அவர் தனக்கு உதவியவர் என்பதைக் காட்டிக்கொடுத்துவிடுகிறது. இருவரும் இணைகிறார்கள். இந்தப் படத்தைப் படமாக்கியிருக்கும் தன்மை காரணமாக இப்போது நீங்கள் படத்தைப் பார்த்தால்கூட ஒரு புதிய படத்தைப் பார்ப்பது போல் உணர முடியும். படத்தின் ஒரு ஷாட்கூட தேவையற்றது என நீங்கள் சொல்ல முடியாது. அவ்வளவு கூர்மையான படைப்பு அது. 

சிட்டிலைட்ஸைப் போன்று பல திரைக்கதைகள் தமிழில் எழுதப்பட்டிருக்கின்றன. 1954-ல் வெளியான ராஜி என் கண்மணி இதன் தழுவல்தான். டி.ஆர். ராமச்சந்திரன், ஸ்ரீரஞ்சனி நடித்த இந்தப் படத்தை ஜெமினி நிறுவனம் தயாரிக்க இயக்கியவர் கே.ஜே. மகாதேவன். இதன் பின்னர் குல்ஷன் நந்தாவின் கதை எழுத ஏ.எல்.நாராயணன் வசனத்தில் வெளியான எங்கிருந்தோ வந்தாள் (1970) படத்தை இயக்கினார் ஏ.சி.திருலோகச்சந்தர். இது தமிழிலும் இந்தியிலும் ஒரே நேரத்தில் உருவாக்கப்பட்டது. தமிழ்ப் படத்தில் சிவாஜி கணேசனும் ஜெயலலிதாவும் நடித்திருக்கிறார்கள். இந்தப் படத்தின் கரு சிட்டி லைட்ஸ் போன்றதே. 

சிட்டி லைட்ஸில் பார்வையற்ற கதாபாத்திரம் என்றால் இதில் பித்துப் பிடித்த கதாபாத்திரம். அந்த வேடமேற்றவர் சிவாஜி கணேசன். பெரிய செல்வந்தக் குடும்பத்தில் பிறந்த அவருக்கு ஆதரவாக வந்து அவரைக் குணப்படுத்துபவர் ஜெயலலிதா. அவரது கதாபாத்திரம் ஒரு தேவதாசிப் பெண் போன்றது. செல்வந்தக் குடும்பத்தில் பிறந்திருந்தாலும் அப்படியொரு சூழலில் மாட்டிக்கொள்வார் ஜெயலலிதா. மனநிலை பாதிப்பு கொண்ட சிவாஜியைக் கவனித்துக்கொள்ளும் ஜெயலலிதாவை ஒரு அசந்தர்ப்பமான பொழுதில் தனதாக்கிக்கொள்வார் சிவாஜி. ஆனால் அவருக்குப் பித்து தெளிந்த சமயத்தில் ஜெயலலிதாவை யாரென்றே தெரியாது. பின்னர் அதை யார் தெளிவுபடுத்துகிறார்கள் என்பதே படத்தின் க்ளைமாக்ஸ். பித்துத் தெளிந்த பின்னர் சிவாஜி ஒவ்வொருவராக அடையாளம்கண்டு வரும் சிவாஜி யாரிந்தப் பெண் என ஜெயலலிதாவைப் பார்த்துக் கேட்பார். அப்போது ஜெயலலிதா, பழைய சம்பவங்களை எல்லாம் சொல்லி நடித்துக்காட்டுவார். கிட்டத்தட்ட மனப்பிறழ்வுக்குள்ளானவர் போல் நடந்துகொள்வார். இந்தக் காட்சி உங்களுக்கு மூன்றாம் பிறை படத்தை ஞாபகமூட்டக் கூடும். 

பாலுமகேந்திரா கதை திரைக்கதை எழுதி இயக்கிய படம் மூன்றாம் பிறை (1983). இதில் ஸ்ரீதேவி மனநலம் பாதிக்கப்பட்டவராக நடித்திருப்பார். அவருக்கு ஆதரவு காட்டுபவர் கமல் ஹாசன். எங்கிருந்தோ வந்தாளை அப்படியே தலைகீழாகக் கவிழ்த்தால் அது மூன்றாம் பிறை. இந்தப் படத்தின் இறுதிக் காட்சியில் தன்னை யாரென்று வெளிப்படுத்த, ஸ்ரீதேவியின் முன்பு நடித்துக்காட்டுவர் கமல் ஹாசன். மனநலம் பிறழ்ந்த ஒருவன் என்றே ஸ்ரீதேவி அவரை நினைத்துக்கொள்வார். இந்தக் காட்சியில் கமல் அவமானப்படுவது சிட்டி லைட்ஸில் சாப்ளின் அவமானப்படுவதற்கு நிகரானது. என்ன ஒன்று ‘கமல் அளவுக்கு’ சாப்ளின் நடித்திருக்க மாட்டார். அப்படி நடித்ததால்தான் கமலுக்குத் தேசிய விருது கிடைத்தது. படத்தின் வணிக வெற்றிக்கு சில்க் ஸ்மிதா பயன்பட்டிருப்பார். மூன்றாம் பிறை போன்ற படத்தில் பூர்ணம் விஸ்வநாதன், சில்க் ஸ்மிதா தொடர்பான காட்சிகளை உருவாக்கத் தனித் தைரியம் வேண்டும். அதைப் பெற்றிருந்திருக்கிறார் பாலுமகேந்திரா. இந்தப் படத்தை இந்தியிலும் பாலுமகேந்திரா உருவாக்கினார். நேரிடையாக சிட்டி லைட்ஸைத் தழுவி உருவாக்கப்பட்ட ராஜி என் கண்மணி தோல்விப்படம். ஆனால் எங்கிருந்தோ வந்தாள், மூன்றாம் பிறை போன்றவை எல்லாம் வெற்றிப் படங்கள்.   

இவை மாத்திரமல்ல மகேந்திரன் திரைக்கதை வசனத்தில் உருவான நிறைகுடம் (1969). எழில் இயக்கத்தில் வெளியான துள்ளாத மனமும் துள்ளும் (1999), மு.களஞ்சியம் இயக்கத்தில் வெளிவந்த நிலவே முகம் காட்டு (1999) போன்ற பல படங்களில் சிட்டி லைட்ஸின் தாக்கத்தை உணர முடியும். இந்த அனைத்துப் படங்களையும் ஒருசேரப் பார்க்கும்போது உங்களுக்குக் கிடைக்கும் அனுபவத்தால் நீங்கள் புதிய திரைக்கதை ஒன்றையே எழுதிவிட முடியும். ஆனால் அது சிட்டி லைட்ஸைத் தாண்டக்கூடிய வகையில் அமையுமா என்பதுதான் உங்களுக்கான சவால். அந்தச் சவாலை இப்போதும் உங்களிடம் விதைக்கும் படமாக சிட்டி லைட்ஸை உருவாக்கியதுதான் சார்லி சாப்ளின் என்ற கலைஞனின் மேதைமை. 

< சினிமா ஸ்கோப் 24 >                         < சினிமா ஸ்கோப் 26 >