இந்த வலைப்பதிவில் தேடு

ஞாயிறு, மே 28, 2017

சினிமா ஸ்கோப் 35: புதுப்புது அர்த்தங்கள்


விலக்க இயலாத நெருக்கமும் விளங்கிக்கொள்ள முடியாத இடைவெளியும் கொண்ட கணவன் மனைவி உறவு அந்தரங்கமானது; ஆத்மார்த்தமானது. அந்த உறவுக்கென மரபு சார்ந்த சில நியதிகளும் விதிமுறைகளும் வகுக்கப்பட்டிருக்கின்றன. தனி மனித மனம் விதிமுறைகளை மீறவே யத்தனிக்கும். இரு நபர்களுக்கிடையேயான அந்த உறவில் மூன்றாம் நபர் குறுக்கிடும்போது ஏற்படும் விரிசல் அல்லது விரிசல் காரணமாக மூன்றாம் நபர் உள்நுழைதல் சிக்கலுக்கும் அதே நேரத்தில் படைப்புக்கும் அடித்தளமிடும். ஆகவே, அதனடிப்படையில் அநேகப் படங்களை உருவாக்கிவிடுகிறார்கள். 

சில நிர்ணயங்களுக்குள் வாழ்வதும் ஒரு வாழ்க்கை, சில நியதிகளை மீறி வாழ்வதும் ஒரு வாழ்க்கை. மீறிய இவர்கள் புதிய வார்ப்புகள் என்ற வாக்கியங்களுடன் நிறைவுபெறும், பாரதிராஜா திரைக்கதை இயக்கத்தில் தயாரான புதிய வார்ப்புகள் (1979) படம். இந்தப் படத்தில் தன் மனைவி ஜோதியின் (ரதி) கழுத்தில் சுருக்குக் கயிறு போன்று தான் கட்டிய தாலியை அறுத்தெறிந்து, அவளை அவளுடைய காதலன் சண்முகமணியுடன் (கே.பாக்யராஜ்) அனுப்புவான் அமாவாசை (கவுண்டமணி). ஆர். செல்வராஜ் கதை எழுதிய இந்தப் படத்தின் வசனம் கே. பாக்யராஜ். 


இரண்டு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, இதே பாக்யராஜ் ‘எண்ட காதலி உங்களுக்கு மனைவியாயிட்டு வரும் ஆனால், உங்கள் மனைவி எனக்குக் காதலியாயிட்டு வராது’ என்று அந்த 7 நாட்களில் வசனம் பேசுவார். இது வெளியான வருடம் 1981. சரியாகப் பத்தாண்டுகளுக்குப் பிறகு, 1991-ல் வெளியான புதிய ராகம் படத்தில் ஒருவருடைய மனைவியான பின்னரும் ஒரு பெண் தன் முன்னாள் காதலருடன் இணைந்துவிடுவாள். அந்த 7 நாட்களில் பெண்ணின் பெருமையாக, மண்ணின் மகிமையாகப் போற்றப்பட்ட மஞ்சள் நிறத் தாலி, இந்தப் படத்தில் மலம் போல் டாய்லெட் கோப்பைக்குள் மூழ்கடிக்கப்படும். இதைத் தயாரித்து இயக்கியவர் நடிகை ஜெயசித்ரா. இது அவருடைய முதல் படம். இளையராஜாவின் இசையில் வெளியான இந்தப் படத்துக்கு ஜீவனளித்ததில் இசைக்கு முக்கியப் பங்குண்டு. 

புரியாத புதிர் (1990) படத்தில் சந்தேகப்படும் கணவனாக நடித்த ரகுவரன் புதிய ராகத்திலும் அதே மாதிரியான கதாபாத்திரத்தில் நடித்திருப்பார். கே.எஸ்.அதியமான் இயக்கத்தில் வெளியான தொட்டாற்சிணுங்கியிலும் ரகுவரனுக்கு இதே போன்ற வேடம்தான். புதிய ராகம் பட நாயகியான பாடகி ஜெயசித்ராவின் வருமானத்தில் வாழும் ரகுவரனிடம் இல்லாத கெட்ட பழக்கங்களே இல்லை எனலாம். அத்தனையையும் தாலிக்காகப் பொறுத்துக்கொண்ட ஜெயசித்ராவால் அவன் தன் கர்ப்பப் பையை அறுத்தெறிந்ததை மட்டும் தாங்கிக்கொள்ள முடியாமல் தாலியைத் துச்சமாக மதித்து - அதையும் அவன்தான் அறுத்தெறிவான் - தூக்கி எறிந்துவிட்டுத் தன் காதலனுடன் வாழ வருவாள் நாயகி. கணவன் மனைவி உறவில் காதல் இல்லாமல் போகும்போது அங்கே விரிசல் உண்டாகிறது. இந்தக் காதலின் அவசியத்தை அழகாக உணர்த்தும் கிளிண்ட் ஈஸ்ட்வுட் இயக்கத்தில் வெளியான த பிரிட்ஜெஸ் ஆஃப் மேடிசன் கவுண்டி. தன் வாழ்நாளில் நான்கு நாட்கள் மட்டுமே நீடித்த காதல் நினைவுகளிலும் காதலன் ஞாபகங்களிலும் எஞ்சிய வாழ்நாளையே கழிக்கும் மனைவியின் கதை அது. 


இயக்குநர் கே .ரங்கராஜ் இயக்கிய முதல் படமான நெஞ்சமெல்லாம் நீயே படத்தில் கணவன் மனைவிக்கிடையேயான விரிசல் காரணமாகக் காதல் காணாமல் போகும். யாரது சொல்லாமல் நெஞ்சள்ளிப்போறது’ என்னும் சங்கர் கணேஷின் பாடல் வழியே இந்தப் படத்தை எளிதில் நினைவுகூரலாம். ஒரு மனைவி எதை வேண்டுமானாலும் பங்கு போட்டுக்கொள்வாள் ஆனால், தன் கணவனைப் பங்குபோடமாட்டாள் என்ற ஐதீகத்தைப் புறந்தள்ளியிருக்கும் இந்தப் படம். இதில் தன் தோழிக்காகத் தன் கணவனையே தந்துவிடுவாள் ஒரு மனைவி. தான் நேசித்து மணந்தவன் தன் தோழியின் கணவன் என்பதை அறிந்து உயிரையே விட்டுவிடுவாள் ஒரு பெண். தான் நேசிக்கும் மனைவியின் விருப்பத்துக்காக அவளுடைய தோழியையே மணக்கச் சம்மதிப்பான் ஒருவன். யதார்த்தத்தில் சாத்தியப்படாத அசாத்திய விஷயங்களைச் சாத்தியப்படுத்தியிருக்கும் இந்தப் படத்தின் திரைக்கதை. இதன் வழியே தமிழர் பண்பாட்டு அம்சம் எனச் சொல்லப்படும் தாலியின் பெருமை கேள்விக்குள்ளாக்கப்படும்; கணவன் மனைவி உறவு குறித்த பரிசீலனை மேற்கொள்ளப்படும். 

கே.பாக்யராஜின் மௌன கீதங்களில் ஒரு முறை மற்றொரு பெண்ணை நாடிய கணவனை விட்டு விலகிவிடுவாள் ஒரு மனைவி. திரும்பவும் அவர்கள் எப்படி இணைகிறார்கள் என்ற திரைக்கதை வழியே கணவன் மனைவி உறவில் மேற்கொள்ள வேண்டிய சில அனுசரிப்புகளைச் சுட்டிச் செல்வார் பாக்யராஜ். கே.ரங்கராஜின் உன்னை நான் சந்தித்தேன் படத்தில் தன் மேல் சந்தேகப்படும் கணவனின் போக்கு பிடிக்காமல், எந்தத் தவறும் செய்யாத அந்த மனைவி கணவனைவிட்டு விலகிவிடுவாள். அவள், தன் மனைவியின் நினைவில் வாழும் குடிகார மனிதர் ஒருவரின் குழந்தையின் நல்வாழ்வுக்காக அவருடன் சேர்ந்து ஒரே வீட்டில் வசிப்பாள். அவர் இறந்த பின்னர் அந்த மகளுக்காகத் தன் பூவையும் பொட்டையும் இழப்பாள். அதே கோலத்தில் சில ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு தன் கணவனைச் சந்திப்பாள். அதன் பின்னர் அவள் வாழ்வு என்ன ஆனது என்பது எஞ்சிய திரைக்கதை. 


எந்த நாடானாலும் தன் மனைவி மற்றொரு மனிதரின் கருவைச் சுமந்தால் அவளுடைய கணவனால் அதைத் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியாதுதான் போல. ரஷ்யப் படமான த பேனிஷ்மெண்டில் அப்படித்தான் தன் கணவனிடம் தான் கர்ப்பமாக இருப்பதாகவும் ஆனால் அந்தக் குழந்தை உன்னுடையதில்லை என்றும் ஒரு மனைவி தன் கணவனிடம் கூறுவாள். அதைக் கேட்டு நொறுங்கிப்போவான் அந்தக் கணவன். ஏற்கெனவே அவர்களுக்கு இரண்டு குழந்தை வேறு இருக்கும். இந்த நிலையில் இந்த விஷயத்தை எப்படி அணுகுகிறான் என்பதை அந்தப் படம் திரைக்கதையாக விரித்திருக்கும்; அதன் முடிவோ அதிர்ச்சிதரத்தக்கதாக இருக்கும். இந்தப் படத்தை இயக்கிய ஆந்த்ரேய் ஜயஜிந்த்சேவின் இரண்டாம் படம் இது. இந்தப் படத்தின் காட்சிக் கோணங்களும், படத்தின் பின்னணியில் ஒலிக்கும் சப்தங்களும், படமாக்கப்பட்ட நிலக் காட்சிகளும், கட்டிடங்களும், கதாபாத்திரங்களின் மவுனங்களும் காட்சியின் இடையே நீளும் அமைதியும்… இவை எல்லாமும் சேர்ந்து கதாபாத்திரங்களின் உணர்வை அப்படியே பார்வையாளர்களுக்கு மடைமாற்றும்.

கடந்த ஆண்டில் சிறந்த வெளிநாட்டுப் படப் பிரிவில் ஆஸ்கர் வென்ற த சேல்ஸ்மேன் படத்திலும் தனக்கும் தன் மனைவிக்கும் இடையே குறுக்கீடாக வந்து சேர்ந்த ஒரு மனிதரால் நேரும் அலைக்கழிப்பே திரைக்கதையாகியிருக்கும். திரைப்படங்களின் வாயிலாக நாம் காணும் கணவன் மனைவி உறவை வைத்துப் பார்க்கும்போது, உலகின் எல்லாப் பகுதிகளிலும் கணவன் மனைவி உறவு என்பது ஒரே போன்ற சிக்கல்களைக் கொண்டிருப்பதாகவே தோன்றுகிறது. நமது உறவுகளில் மகா குழப்பத்தை உண்டுபண்ணும் மஞ்சள், குங்குமம், தாலி, பூ போன்ற விஷயங்களை பிற நாட்டுப் பார்வையாளர்கள் எப்படிப் புரிந்துகொள்வார்கள் என்பதை நினைத்தாலே வியப்பாக உள்ளது.

ஞாயிறு, மே 21, 2017

சினிமா ஸ்கோப் 34: நான் மகான் அல்ல

திரைக்கதைகளுக்கு நடிகர்களைத் தேடுவதற்கும் நடிகர்களுக்குத் திரைக்கதை எழுதுவதற்கும் அடிப்படையில் பெரிய வித்தியாசமிருக்கிறது. திரைக்கதைக்கு ஏற்ற கதாபாத்திரத்தைத் தேடும்போது அந்தக் கதாபாத்திரத்தின் தன்மைகளை மட்டும் வெளிப்படுத்தினாலே போதும். கதாபாத்திரத்தின் குணாதிசயம் புரிந்துவிடும். நாயக நடிகர்களுக்குத் திரைக்கதை எழுதும்போது அவர்களின் குணநலன்களையும் கணக்கில் கொள்ள வேண்டியது அவசியம். அவற்றையும் சேர்த்துதான் ரசிகர்கள் கதாபாத்திரத்தின் தன்மையைப் புரிந்துகொள்வார்கள். நடிகர்களுக்குப் பொருந்தாத குணாதிசயத்தைக் கதாபாத்திரத்திடம் தவிர்த்திட வேண்டும். இல்லையென்றால் அந்தக் கதாபாத்திரம் எடுபடாது. அதனாலேயே நடிகர் எம்.ஜி.ஆர். தனது படங்களில் தான் ஏற்று நடிக்கும் கதாபாத்திரங்கள் குடிப்பது போலவோ புகைப்பது போலவோ காட்சிகள் அமைப்பதைத் தவிர்த்தார். அப்படியான காட்சிகள் தனது இமேஜைச் சரித்துவிடக்கூடியவை என நம்பிச் செயல்பட்டார் அவர்.  

எம்.ஜி.ஆர். இயல்பில் நல்லவரா கெட்டவரா என்பது வேறு விஷயம். ஆனால், ரசிகர்கள் பார்க்க விரும்பிய நல்ல எம்.ஜி.ஆர். மட்டுமே திரையில் காட்சி தந்தார். கதாபாத்திரங்களது குணாதிசயம் நடிகர்கள் மீது ஏற்படுத்தும் தாக்கம் காரணமாகவே அவர் அந்தப் புரிதலைக் கொண்டிருந்திருக்கலாம். எனவேதான், புதுமையான முயற்சிகளை மேற்கொள்ளும்போது, புதுமுக நடிகர்களைக் கொண்டு அல்லது தனக்கெனப் பெரிய இமேஜ் ஏதுமற்ற நடிகர்களைக் கொண்டு பரிசோதனை முயற்சியில் ஈடுபடுகிறார்கள். ஒருதலை ராகம், புதுவசந்தம், சேது, சுப்பிரமணிய புரம், சூது கவ்வும் எனப் பல உதாரணங்களைச் சுட்ட முடியும். இப்படியான படங்களின் கதாபாத்திரங்களை ரசிகர்கள் எளிதில் புரிந்துகொள்ள முடியும். ஏனெனில், அந்த நடிகர்கள் பற்றிய முன்முடிவுகள் எவையும் ரசிகர்களிடம் இருக்காது.     

எச்சில் கையால் காக்காவைக்கூட விரட்டாதவர் என்று பெயர் எடுத்த நடிகரை வைத்துக் கொடைவள்ளல் ஒருவரைப் பற்றிய கதையை உருவாக்கும்போது, ஒன்றுக்குப் பலமுறை யோசிக்க வேண்டியதிருக்கிறது. உதாரணத்துக்குச் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு வெளிவந்த லிங்கா படத்தை எடுத்துக்கொள்ளுங்கள். அதில் நடிகர் ரஜினிகாந்த் ஏற்றிருந்த கதாபாத்திரம் தனது சொத்தை எல்லாம் விற்று ஊருக்காக அணைகட்டுவது போல திரைக்கதை அமைந்திருக்கும். அது சாத்தியமா என்பதை ரசிகர்கள் அந்தக் கதாபாத்திரத்தை மட்டும் வைத்துத் தீர்மானிக்கவில்லை கதாபாத்திரத்தை ஏற்றிருந்த நடிகரின் குணநலன்களையும் பரிசீலித்தே தீர்மானித்தார்கள். ஆகவே, அந்தத் திரைக்கதை எடுபடாமல் போனது.  

அதே போல் ஒரு திரைக்கதையை எந்தக் காலகட்டத்தில், யாருக்காக எழுதுகிறோம் என்பதையும் கவனத்தில் கொள்ள வேண்டும். ஒரே உத்தியை எப்போதும் பின்பற்றும் போக்கும் ஆபத்தானது. லிங்கா திரைப்படம் எண்பதுகளில் வெளியாகியிருந்தால் ஒருவேளை அது மிகப் பெரிய வெற்றியைக்கூடப் பெற்றிருக்க முடியும். அன்று ரஜினி காந்த் என்ற நடிகருக்கு மிகப் பெரிய இமேஜ் இருந்தது. சமூக வலைத்தளங்களின் அபரிமிதமான வளர்ச்சி ரஜினி காந்தின் முகமூடியை அகற்றியிருக்கிறது. இந்தச் சூழலில் வெளியான லிங்காவின் திரைக்கதை ரசிகர்களுக்கு அந்நியமாகப் பட்டிருக்கலாம்.


இந்தப் படத்தின் தோல்வி தந்த பாடத்தாலேயே அதன் பின்னர் வெளியான கபாலி என்ற ரஜினி காந்த் படம் தலித் படம் என்று முன்னிருத்தப்பட்டு வெற்றியை நோக்கி நகர்த்தப்பட்டது என்பதாகவும் புரிந்துகொள்ள வாய்ப்பிருக்கிறது. ரஜினி காந்த் என்னும் நடிகருக்கான திரைக்கதையை எழுதுவது பெரிய கம்ப சூத்திரமல்ல; ஆனால், ஏழு கடல் தாண்டி, எட்டு மலை தாண்டிச் சென்று திரைக்கதையைப் பெற்று வந்தது போல் காட்டிக்கொள்ள வேண்டும். அருணாச்சலம் என்னும் சாதாரணப் படத்துக்காக என்னவெல்லாம் கதைகள் பரப்பப்பட்டன என்பதைக் கொஞ்சம் நினைவுபடுத்திப் பாருங்கள். ரஜினி காந்தை முன்வைத்துச் செய்யப்படும் பலகோடி ரூபாய் வியாபாரத்தின் பொருட்டே இந்தத் திரைக்கதைக்காக, இந்தத் திரைப்படத்துக்காக எப்படி எல்லாம் சிரமப்பட்டிருக்கிறோம் என்ற விஷயங்களை எல்லாம் படம் தொடங்கிய நாள் முதலே ஊடகங்களின் உதவியுடன் பார்வையாளர்களிடம் பரப்புகிறார்கள். 

ரஜினியைப் பொறுத்தவரை, அவர் திரைப்படங்களில் ஏழைகளுக்கு உதவுவார்; பாதிக்கப்பட்டவர்களின் பக்கம் நிற்பார்; அநியாயங்கள் கண்டு பொங்குவார்; அம்மா, தங்கை என்றால் நெகிழ்வார். மொத்தத்தில் திரைப்படங்களில் அவர் ஓர் ஏழைப் பங்காளன்; ஒரு நவீன கால ராபின்ஹூட். பெரும்பாலான திரைப்படங்களில் இப்படியான திரைக்கதைகளை மட்டுமே தேர்ந்தெடுத்து நடித்துவந்தவர் அவர். 


எப்போதுமே வலுவான திரைக்கதையிலேயே திறமையான நடிகரின் பங்களிப்பு பளிச்சிடும். ரஜினி காந்தின் படங்களின் திரைக்கதையை வலுவேற்றுவதற்காக அவரது தனிப்பட்ட வாழ்க்கைச் சம்பவங்களை இணைத்துக் காட்சிகள் அமைக்கப்பட்டதும் தமிழ்த் திரை கண்ட ஒன்றே. தமிழில் பெரிய வெற்றிபெற்ற மன்னன் படம் அனுராகா அருளிது என்னும் கன்னடப் படத்தின் மறு ஆக்கம்தான். இந்தப் படத்தில் விஜயசாந்தி ஏற்றிருந்த கதாபாத்திரத்துக்கு எதிராக ரஜினி காந்த் பேசும் வசனங்கள் அரசியல்ரீதியாக அவருடைய ரசிகர்களால் அர்த்தம்கொள்ளப்பட்டன. மன்னன் படத்தில் ரஜினி காந்த் சொந்தக் குரலில் ஒரு பாடல் பாடியிருப்பார். 'அடிக்குது குளிரு...' என்னும் அந்தப் பாடலை எப்போது கேட்டாலும் ஜன்னி வந்துவிடும். என்றபோதும் அந்தப் படம் பெற்ற வெற்றிக்குத் தமிழக ரசிகர்களின் இந்தப் புரிதலும் காரணமானது.  

இதற்கு அடுத்து வெளிவந்த அண்ணாமலை படத்தில் இந்த அரசியல்ரீதியான வசனங்கள் படு வெளிப்படையாகவே அமைக்கப்பட்டிருந்தன. வினுச்சக்ரவர்த்தி ஏற்றிருந்த ஏகாம்பரம் எனும் அரசியல் கதாபாத்திரத்துக்கு எதிராக ரஜினி பேசும் வசனங்கள் அப்போதைய முதலமைச்சர் ஜெயலலிதாவுக்கு எதிரானதாக ரசிகர்களால் புரிந்துகொள்ளப்பட்டுப் பலத்த கைதட்டலைப் பெற்றுத் தந்தன. அண்ணாமலையின் மூலப் படமான ஹூத்கர்ஸ் என்னும் இந்திப் படத்தில் இந்தக் காட்சிகள் கிடையாது. இவை தமிழுக்காகவே செய்யப்பட்ட மாற்றங்கள். அதுவும் ரஜினி கதாபாத்திரம் கேமராவைப் பார்த்தே சவால் விடும்; வசனங்களைப் பேசும்.  


அண்ணாமலை பெற்ற வணிக வெற்றியால் இப்படியான வசனங்கள் அவருடைய படங்களான பாண்டியன், உழைப்பாளி, முத்து போன்றவற்றிலும் தொடர்ந்தது. ஆனால், இத்தகைய வசனங்கள் பாண்டியனுக்குக் கைகொடுக்கவில்லை. அது பாம்பே தாதா என்னும் கன்னடப் படத்தின் மறு ஆக்கமாகவே உருவானது. ஆனாலும், ஜெயசுதாவைப் பார்த்து ரஜினி பேசும் பல வசனங்கள் ஜெயலலிதாவைப் பார்த்துப் பேசப்படுவதாக நினைத்தே ரசிகர்கள் படத்தைப் பார்த்தனர். ஆனாலும் படம் பெரிய வெற்றியைப் பெறவில்லை. 

ஆக, மக்கள் செல்வாக்குப் பெற்ற நடிகராக இருந்தாலும் திரைக்கதை சரியாக சோபிக்கவில்லை எனில் நடிகரின் உழைப்பு வீண்தான் என்பதே பாலபாடம். ரஜினி காந்த் பெரிய நடிகர், ரசிகர்கள் அவருக்காக என்ன வேண்டுமானாலும் செய்வார்கள் என்பது உண்மை எனில், ரஜினி காந்த் ஆத்மார்த்தமாக நடித்துக் கொடுத்த ஸ்ரீராகவேந்திரர், அவர் கதை வசனம் எழுதிய வள்ளி, ஆன்மிக அனுபவமாகக் கருதி நடித்த பாபா போன்றவை பெரிய வெற்றியைப் பெற்றிருக்க வேண்டும். ஆனால், அவை பெரிய வெற்றியைப் பெறவில்லை தோல்வியே கண்டன என்பது திரைக்கதையின் பலத்திலேயே நடிகர்கள் ஜொலிக்க முடியும்; நடிகர்கள் பலத்தில் திரைக்கதை ஜொலிக்காது என்பதையே உணர்த்துகிறது.



< சினிமா ஸ்கோப் 33 >                   < சினிமா ஸ்கோப் 35 >                      

ஞாயிறு, மே 14, 2017

சினிமா ஸ்கோப் 33: உன்னைப் போல் ஒருவன்


இயக்குநர் மைக்கேல் ஆண்டர்சன் இயக்கத்தில் 1958-ல் வெளியான திரைப்படம் சேஸ் எ குரூக்டு ஷேடோ. டேவிட் ஆஸ்பார்ன், சார்லெஸ் சின்க்ளெய்ர் ஆகிய இருவர் இணைந்து இதன் திரைக்கதையை எழுதியிருக்கிறார்கள். தன் தந்தையும் சகோதரனும் இறந்த சோகத்தில் இருக்கிறார் அந்த இளம் பெண். அப்போது அவரது வீட்டுக்கு இளைஞர் ஒருவர் வருகிறார். வந்தவர் தான் அந்தப் பெண்ணின் சகோதரன் என்கிறார். இளம் பெண்ணுக்கோ அதிர்ச்சி. ஏனெனில், அவளுடைய சகோதரன் விபத்தில் மரித்துப்போயிருக்கிறான். ஆனால், அவளுடைய சகோதரன் என்பதற்கான எல்லாச் சான்றுகளையும் அந்த இளைஞன் வைத்திருக்கிறான். உள்ளூர் காவல் துறையே குழம்புகிறது. சான்றுகள் மட்டுமல்ல; அவளுக்கும் சகோதரனுக்கும் தெரிந்த தனிப்பட்ட விஷயங்களைக்கூட அவன் அறிந்திருக்கிறான். அவள் தன் சகோதரனுக்கு, அவன் கடற்கரையை ஒட்டிய மலைச்சாலையின் அபாயகரமான வளைவுகளில் அநாயாசமாக காரோட்டியதற்காகப் பரிசாகத் தந்த சிகரெட் பெட்டி அந்த இளைஞனிடத்தில் இருக்கிறது. சகோதரனைப் போலவே அந்த இளைஞனும் அதே சாலையில் காரோட்டுவதில் சாகசம் நிகழ்த்துகிறான். ஆனாலும் அவன் தன் சகோதரன் அல்ல என்பதில் உறுதியாக அவள் மாத்திரம் இருக்கிறாள். அவன் எதற்காக ஆள் மாறாட்டத்தில் வந்திருக்கிறான்?  அவளிடமுள்ள வைரத்தைக் கைப்பற்றவா அல்லது வேறு ஏதேனும் காரணத்துக்காகவே என்பதை அவளால் உணர முடியவில்லை.

அவளுடைய மாமாவை அழைத்துவருகிறார்கள் அவரும் அந்த இளைஞனை அவளுடைய சகோதரன் என்கிறார். எல்லாமே அவளுக்கு எதிராக நிற்கிறது. இறுதியாக அவனது கைரேகையை எடுத்து அதைப் பரிசோதிக்கிறார்கள். இருவருக்கு ஒரே மாதிரியான கைரேகை அமையாது என்பதால் அவள் அதை மலை போல் நம்பியிருக்கிறாள். ஆனால், அதுவும் அவளை ஏமாற்றிவிடுகிறது. இப்போது இருவரும் ஒருவரே என்ற முடிவுக்கு வந்த நேரத்தில் அந்தப் பெண் வாய் திறக்கிறாள். குடும்ப மானத்தைக் காப்பாற்றத் தன் சகோதரனைத் தான் கொன்றதாகச் சொல்கிறாள். இப்போது எல்லோரும் அதை நம்புகிறார்கள். அந்த இளைஞனை அவளுடைய சகோதரன் அல்ல என்று ஒப்புக்கொள்கிறார்கள். இது அத்தனையும் அவர்கள் நடத்திய நாடகம் என்பது வெட்டவெளிச்சமாகிறது. இப்போது உங்களுக்கு ஒரு தமிழ்ப் படம் ஞாபகத்தில் வந்திருக்கும்.


இந்த ஆங்கிலப் படத்தின் கதையைத் தழுவி 1963-ல் சேஷ் அங்கா என்ற வங்க மொழித் திரைப்படம் எடுக்கப்பட்டது. அதை இயக்கியவர் ஹரிதாஸ் பட்டாச்சார்யா. திரைக்கதையை அவருடன் ஷியாமள் குப்தா, ராஜ்குமார் மொய்த்ரா ஆகியோர் இணைந்து எழுதியிருந்தனர். வங்காளத்தின் புகழ்பெற்ற நடிகர் உத்தம் குமார், ஷர்மிளா தாகூர் ஆகியோர் நடித்திருந்தனர். ஆங்கிலப் படத்தின் கதையை அப்படியே எடுத்துக்கொள்ளாமல் அதில் பல மாற்றங்களைச் செய்திருப்பார்கள். ஆங்கிலப் படத்தில் நாயகியிடம் ரகசியமாக வைக்கப்பட்டிருக்கும் வைரம் என்ற விஷயம் வங்காளப் படத்தில் கிடையாது. அதே போல் சகோதர சகோதரி என்ற உறவு இங்கே கணவன் மனைவியாக மாற்றப்பட்டிருக்கும். சுதான்ஷு குப்தா என்னும் தொழிலதிபர் தன் திருமண நிச்சயதார்த்த நிகழ்ச்சிக்காகக் கிளம்புவதில் படம் தொடங்கும். அவருக்கும் ஷோமா என்பவருக்கும் நடைபெறும் நிச்சயதார்த்த நிகழ்ச்சியில் கல்பனா குப்தா என்பவர் சுதான்ஷுவுடைய மனைவி என்று சொல்லி குறுக்கிடுவார். வழக்கறிஞருடன் வந்த கல்பனா குப்தா திருமண நிச்சயதார்த்த நிகழ்ச்சியை நிறுத்திவிடுவார்.

தன் மனைவி பர்மாவில் ரங்கூனில் வைத்து விபத்தில் இறந்துவிட்டதாகவும் அவளுடைய இறப்புச் சான்றிதழ் தன்னிடம் உள்ளதாகவும் சுதான்ஷு குப்தா தெரிவிப்பார். வந்திருக்கும் பெண் யாரென்று தனக்குத் தெரியாது என்றும் அவரது நோக்கம் என்னவென்று தெரியவில்லை என்றும் அவர் சொல்வார். கல்பனா குப்தா மீது பல குற்றச்சாட்டுகளைச் சுமத்துவார். காவல் நிலையத்தில் வழக்குத் தொடுப்பார். வழக்கு விசாரணை நீதிமன்றத்தில் நடைபெறும். ஆனால், பெரும்பாலான சான்றுகள் கல்பனா குப்தா சுதான்ஷு குப்தாவின் மனைவி என்பதை நிரூபிக்கும் வகையிலேயே அமையும். இறுதியாக ஷோமாவும் தன் கையைவிட்டுப் போகும் நிலையில் சுதான்ஷு குப்தா தன் மனைவியைத் தானே கொன்றுவிட்டதாக ஒப்புக்கொள்வார். அவரது வாக்குமூலத்தைப் பெற நடத்தப்பட்ட நாடகமே இது என்பதும் தெளிவாகும்.

இந்த இரண்டு கதைகளைப் படித்ததுமே இவற்றைத் தழுவி உருவாக்கப்பட்ட, தாதா மிராசி இயக்கத்தில் 1964-ல் வெளியான படமான புதிய பறவை உங்கள் நினைவுகளில் சிறகசைத்திருக்கும். இதே கதையை மலையாளத்தில் மம்முட்டியைக் கதாநாயகனாகக் கொண்டு ஜி.எஸ். தயாளன் என்னும் இயக்குநர் படமாக்கினார். 1989-ல் வெளியான சரித்திரம் என்னும் அந்தப் படத்தில் உறவு அண்ணன் தம்பியாக மாறியிருக்கும். அண்ணனாக மம்முட்டியும் தம்பியாக ரகுமானும் நடித்திருப்பார்கள். இந்தப் படத்தில் சிவன் குட்டி என்னும் திரைப்படைக் கதையாசிரியர் வேடத்தில் ஜெகதி ஸ்ரீகுமார் நடித்திருப்பார். அந்தக் கதாபாத்திரமே உலகப் படங்களைப் பார்த்து உள்ளூரில் கதை பண்ணும் வேலையைத்தான் செய்யும். அவர் ஒரு காட்சியில், இறந்துபோன தம்பி உயிருடன் வரும்போது, சேஸ் ஆஃப் குரூக்டு ஷேடோ படத்தில் வருவது போலவே உள்ளதே என்பார். மலையாளிகள் எப்போதுமே கெட்டிக்காரர்கள்.   

புதிய பறவை வங்காளப் படத்தைத் தழுவி எடுக்கப்பட்டதாகவே அதன் டைட்டில் தெரிவிக்கும். புதிய பறவையின் திரைக்கதையை பி.பி.சந்திரா என்பவர் எழுதியிருப்பார். வசனம் ஆரூர் தாஸ். சிவாஜி கணேசனுக்காகத் திரைக்கதையில் பல மாற்றங்களைச் செய்திருப்பார்கள். வங்கப் படத்தில் காதல் உள்ளுறை வெப்பமாக இருக்கும். ஆனால், புதிய பறவையில் காதல் அனலாகக் கொதிக்கும். நவீன பாணி உடை, பகட்டான ஒப்பனை, உணர்வுபூர்வ காட்சியமைப்புகள், அட்டகாசமான பாடல்கள், ஆர்ப்பரிக்கும் இசை போன்ற எல்லாவற்றையும் சேர்த்துப் படத்தைப் பிரம்மாண்டமான இசை நாடகம் போலவே உருவாக்கியிருப்பார்கள்.


பாடல் காட்சியில் உடலழகைக் காட்டும் வகையில் பனியன் போடாமல் மெல்லிய வெள்ளைச் சட்டையை மட்டும் சிவாஜி அணிந்திருப்பார். இந்த உத்தியைப் பணக்காரன் படத்தில் ரஜினி காப்பியடித்திருப்பார். ஆங்கிலப் படத்து நாயகியும் வங்க நாயகனும் புகைபிடிப்பவர்கள் அதைப் போலவே சிவாஜியும் படத்தில் மிகவும் ஸ்டைலாகப் புகைபிடித்துக்கொண்டேயிருப்பார். உணவு மேசையில் அமர்ந்திருக்கும்போதுகூட அவரது கையில் சிகரெட் புகைந்துகொண்டிருக்கும். கைரேகையை எடுக்கும் காட்சி வங்கப் படத்தில் கிடையாது ஆனால், ஆங்கிலப் படத்திலும் புதிய பறவையிலும் உண்டு. 

சிவாஜியின் நடிப்பு, அதிலும் இறுதிக் காட்சியில் எல்லாமே நாடகம் என்பதை உணர்ந்ததும் அவர் வெளிப்படுத்தும் நடிப்பு, வசன உச்சரிப்பு எல்லாமே நயமான நாடக பாணியில் அமைந்திருக்கும். இதற்கு முன்னர் வெளியான இரண்டு படங்களிலுமே கதாபாத்திரங்கள் தம் இயல்புக்குள்ளேயே சுருண்டுதான் கிடக்கும். ஆனால், கோபால் என்னும் கதாபாத்திரம் சிவாஜி என்னும் மாபெரும் நடிகனிடம் கட்டுப்பட இயலாமல் மேலெழுந்து கர்ஜிக்கும். சிவாஜியின் ரசிகர்களும் திரையரங்கில் ஆரவாரக் கூச்சலிடுவார்கள். இப்படிப் படமாக்கப்படாமல் அந்த இரண்டு படங்களையும் போல் பெரிய சத்தமின்றி உருவாக்கப்பட்டிருந்தால் புதிய பறவைக்குப் பெரிய வணிக வெற்றி கிடைத்திருக்குமா என்பதற்கு உத்தரவாதமில்லை.

< சினிமா ஸ்கோப் 32 >                    < சினிமா ஸ்கோப் 34 >

ஞாயிறு, மே 07, 2017

சினிமா ஸ்கோப் 32: புதையல்

திடுக்கிடும் திருப்பங்களும் ரசனையான காட்சிகளும் சினிமாவை ருசிகரமானதாக்கும். அந்தத் திருப்பங்களும் காட்சிகளும் ஏதாவது ஒரு முடிச்சை உருவாக்குவதும் பின்னர் அதை அவிழ்ப்பதுமாகவே திரைக்கதையின் பயணம் அமையும். இந்த முடிச்சு ஒன்றாகவும் இருக்கலாம்; பலவாகவும் இருக்கலாம். பெரும்பாலான படங்களில் ஏதாவது ஒரு பெரிய முடிச்சிட்டு அதை அவிழ்ப்பதே திரைக்கதையின் வேலையாக இருக்கும். அந்த முடிச்சு எவ்வளவுக்கெவ்வளவு கடினமாக உள்ளதோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு அதை அவிழ்ப்பதும் சுவாரசியமாக இருக்கும். ஒரு முடிச்சைப் போட்டு அதை மட்டுமே அவிழ்ப்பதைப் போல் பல முடிச்சுகள் கொண்ட திரைக்கதையும் அமைக்கலாம். இந்த வாரம் இரண்டு படங்களைப் பார்க்கலாம். ஒன்று தமிழ்ப் படம், மற்றொன்று ஆங்கில மொழியில் எடுக்கப்பட்ட பரீட் (Buried 2010) என்னும் ஸ்பெயின் நாட்டுப் படம். வாழ்வதற்கான போராட்டத்தை மையமாகக் கொண்ட படம் இது. இந்த இரண்டு படங்களில் பரீட் ஒரே முடிச்சைக் கொண்ட படம். ஆனால், தமிழ்ப் படத்தில் பல முடிச்சுகள் உண்டு. ஒவ்வொரு முடிச்சாகப் போட்டு, ஒவ்வொன்றையும் அவிழ்த்துக்கொண்டே செல்லும் வகையில் திரைக்கதை அமைக்கப்பட்டிருக்கும். 


பரீட் படத்தில் திரையில் ஒரே கதாபாத்திரம்தான் நடித்திருக்கும். இந்தக் கதாபாத்திரத்தை ஏற்று நடித்திருப்பவர் ரேயான் ரெனால்ட்ஸ் என்னும் கனடா நாட்டைச் சார்ந்த நடிகர். படத்தை இயக்கியிருப்பவர் ரோட்ரிகோ கார்டஸ். அமெரிக்காவைச் சேர்ந்த ட்ரக் ஓட்டுநர், பால் கான்ராய் ஈராக்கில் பிணைக்கைதியாக மாட்டிக்கொள்கிறார். பிணைக்கைதியாக அவர் வைக்கப்பட்டிருக்கும் இடம் ஒரு சவப் பெட்டி. ஆம், ஒரு சவப் பெட்டியில் அவரை வைத்து மூடி அந்தப் பெட்டியை மண்ணில் புதைத்துவிடுகிறார்கள். அவரை விடுவிக்க ஐந்து மில்லியன் அமெரிக்க டாலரை, அதுவும் மண்ணில் புதையுண்ட அவரிடமே கேட்டு ஈராக் தீவிரவாதிகள் மிரட்டுகிறார்கள். அந்தச் சிக்கலிலிருந்து அவர் மீட்கப்பட்டாரா மீள வழியின்றி மாண்டாரா என்பதையே அந்தப் படம் சொல்லிச் செல்லும்.   

ஒரு சினிமாவை ரசனைக்குரியதாக்குபவை பசுமையான சூழல்களும் இயற்கை எழில் கொஞ்சும் இடங்களும் மனதை ஈர்க்கும் வண்ணமயமான லொகேஷன்களும் தாம். அப்படியான இடங்களில் படமாக்கலை மேற்கொண்டால்தான் படத்தின் மூலம் கிட்டும் காட்சி அனுபவத்தின் ருசி கூடும். அதனால்தானே தமிழ்ப் படங்களில் ஒரு பாடலுக்காகவே இதுவரை படப்பிடிப்பே நடக்காத புதிதான ஒரு நாட்டையோ புதிரான ஓர் இடத்தையோ தேடிக் கண்டுபிடித்துச் சென்று படம் பிடிக்கும் வழக்கமே தோன்றியது. ஆனால், இந்தப் படத்தில் அதற்கு வாய்ப்பே இல்லை. ஏனெனில், படம் முழுவதும் அந்தச் சவப் பெட்டிக்குள் அடைபட்டிருக்கும் அந்த ஓட்டுநரையே சுற்றிச் சுற்றி வரும். ஆனாலும் படம் அலுப்புத் தட்டாமல் செல்லும். அந்த வகையில் திரைக்கதையாசிரியர் கிறிஸ் ஸ்பார்லிங் காட்சிகளை நகர்த்தியிருப்பார். 


படம் தொடங்கிய நிமிடத்திலிருந்து ஒவ்வொரு நிமிடமும் அந்த ஓட்டுநர் தப்பிப்பாரா இல்லையா என்ற எதிர்பார்ப்பைத் திரைக்கதை விஸ்தரித்தயபடியே செல்லும். அவரிடம் இருக்கும் மொபைல் உதவியுடன் அவர் வெளி உலகைத் தொடர்புகொண்டு அந்தச் சிக்கலிலிருந்து தப்பிக்கப் பார்ப்பார். அதற்காக அவர் மேற்கொள்ளும் முயற்சிகளாகவே படத்தின் சம்பவங்கள் அமைந்திருக்கும். அந்த ஓட்டுநரைத் தவிர ஏனைய கதாபாத்திரங்கள் எல்லாமே வெறும் குரல்களாகவே வெளிப்பட்டிருக்கும். அவரைத் தவிர படத்தில் முகத்தைக் காட்டும் ஒரு கதாபாத்திரம் அவருடன் அலுவலகத்தில் வேலைபார்த்த பெண் சகா ஒருவர். அவரும்கூட படத்தில் ஒரு வீடியோ படத்தின் காட்சியாகத்தான் வருவார். மற்றபடி அந்த ஓட்டுநர் மட்டுமே முழுப் படத்தையும் ஆக்கிரமித்திருப்பார். இது ஓர் இயக்குநருக்குச் சவாலான விஷயம்தான். இதை வெறுமனே இப்படி ஒரு த்ரில்லராக மட்டும் உருவாக்கியிருந்தால் அதில் பெரிய சுவாரசியமிருக்காது. ஆனால், படத்தில் நிறுவனங்கள் தமது ஊழியரை எப்படி ஈவு இரக்கமில்லாமல் நடத்துகின்றன என்ற விமர்சனம் இடம்பெற்றிருக்கும். சிறிதுகூட குற்றவுணர்வு இன்றி நெருக்கடியில் மாட்டிக்கொண்ட ஊழியரைக் கைகழுவிவிடும் நிறுவனங்களின் குரூரத்தை வெளிப்படுத்தும் வகையில் திரைக்கதையை அமைத்திருக்கும் பாங்கால்தான் இது மாறுபட்ட திரைப்படமாகிறது. ஒரு பேஸ் பால் விளையாட்டு வீரருக்குக் கிடைக்கும் மரியாதையும் கவனிப்பும் ஒரு ட்ரக் ஓட்டுநருக்குக் கிடைக்கவில்லையே என்ற ஆதங்கத்தை வெளிப்படுத்தும் வசனம் உண்டு. கடைசி வரையில் அந்த ஓட்டுநர் தப்பித்துவிட மாட்டாரா, மனைவி, குழந்தையுடன் சேர்ந்துவிட மாட்டாரா என்ற ரசிகரின் எதிர்பார்ப்பு கடைசியில் பொய்த்துப்போகும்போது அந்தப் படம் உருவாக்கப்பட்டதன் காரணம் புரிந்துவிடும். 

குற்ற உணர்வே அற்ற அதிகாரிகளைக் கொண்ட நிறுவனத்தின் கதையை பரீட் காட்சிப்படுத்தியிருந்தது என்றால், குற்ற உணர்வு காரணமாகத் தன் நண்பனின் மீது நீங்காத அன்பு கொண்டு வாழ்ந்த ஓர் இளைஞனைப் பற்றிச் சித்தரிந்திருந்தது, சித்திக் இயக்கிய ஃப்ரெண்ட்ஸ் திரைப்படம். விஜய் போன்ற மாறுபட்ட முயற்சிகளுக்கு முகம் கொடுக்காத நடிகர் நடித்திருந்தும் படம் ஓரளவு ரசனைக்குரியதாக உருவானதற்குக் காரணம் இதன் திரைக்கதைதான். அதன் பலத்தில்தான் படம் நின்றது. விஜயும் சூரியாவும் நண்பர்கள். சூரியாவின் தங்கை விஜயைக் காதலிப்பார். அவர் அதை மறுத்துவிட்டு ஓடுவார். ஆனால் விஜயோ அந்தக் காதலை ஆதரிக்கவே செய்வார். இருவருக்கும் திருமணம் செய்துவைக்க விரும்புவார். இதனிடையே அவரும் சூரியாவும் சேர்ந்து பெரும் செல்வந்தக் குடும்பத்தின் மாளிகைக்குச் செல்ல நேரும். அங்கு தேவயானியுடன் விஜய்க்குக் காதல் வரும். அதைத் தொடர்ந்து ஏற்படும் சிக்கல், சூரியாவுக்கும் தேவயானிக்கும் மோதல், நண்பனுக்காகத் திருமணம் வேண்டாம் என விஜய் மறுப்பது எனப் படம் முழுவதும் ஒன்று மாற்றி ஒன்றாகப் பல முடிச்சுகள் வந்து விழும். 


படத்தின் தொடக்கத்தில் சூரியாவின் தம்பி சாவுக்குத் தான்தான் காரணம் என்ற குற்ற உணர்வாலேயே எல்லோரையும்விட சூரியாமீது அதிக அன்பைப் பொழிபவராக இருக்கும் விஜய் கதாபாத்திரம். படத்தின் இறுதியில் அப்படியே இந்தச் சூழல் சூரியாவுக்கும் பொருந்திவரும். விஜய் சாவுக்குத் தான்தான் காரணம் என்ற குற்ற உணர்வு சூரியாவைப் பற்றி நிற்கும். இந்த இரு குற்ற உணர்வையும் களைந்து, படத்தை சுபமாகவே முடித்திருப்பார் இயக்குநர். விஜய் என்ற கதாநாயகத்துவ நடிகருக்காக இந்த உணர்வுபூர்வ படத்தின் கிளைமாக்ஸில் அடிதடி, சண்டை எனச் சும்மா தெறிக்கவிடுவார்கள். நம் கதாநாயகர்களது பிம்பம் காரணமாக இப்படிச் சில சேதாரம் திரைக்கதையில் நேரத்தான் செய்யும். அதையெல்லாம் சகித்துக்கொண்டுதான் இயக்குநர்களும் படத்தை உருவாக்குகிறார்கள்; ரசிகர்களும் படத்தைப் பார்க்கிறார்கள். ஆக, ஒரு படத்தில் எத்தனை நடிகர்கள் நடித்திருக்கிறார்களோ என்பதிலோ எத்தனை முடிச்சுகள் உள்ளன என்பதிலோ ரசிகர்களின் கவனம் பதியப்போவதில்லை, அவர்களது கவனமெல்லாம் படம்  ரசிக்கத்தகுந்த வகையில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறதா என்பதிலேயே நிலைத்திருக்கும்.

< சினிமா ஸ்கோப் 31 >                           < சினிமா ஸ்கோப் 33 >