யாத்திரைகள் அல்லாவின்ட நிச்சயங்களானு
கண்டன்குந்நு வலியபறம்பு ஆதமிண்ட மகன் அபுக்காவுக்கும் அவருடைய மனைவி வீட்டிலப்புரையில் அய்ஷும்மாவுக்கும் கைக்கும் வாய்க்கும் சரியாக இருக்கும் வறுமையான வாழ்க்கை அமையப்பெற்றும் மரிக்கும் முன்பு புனிதமான மெக்காவில் காலடி வைத்து இஸ்லாமியரின் ஐந்து அடிப்படைக் கடமைகளில் ஒன்றான ஹஜ்ஜை நிறைவேற்றிவிட வேண்டுமென்ற நீண்ட கால மோகம் காரணமாக அவர்கள் மேற்கொள்ளும் முயற்சிகளைப் பின்புலமாகக் கொண்டு இஸ்லாம் மார்க்கத்தைப் பழுதறக் கடைப்பிடிக்கும் அபுக்காவுடைய நடைமுறைச்சிக்கல் மிக்க எளிய வாழ்க்கைப் பயணத்தின் ஊடாகவும் அவர் சந்திக்கும் நபர்கள் மூலமாகவும் இஸ்லாம் மார்க்கம் குறித்த தனது பார்வையை ஆழமாகவும் செறிவாகவும் பதிவுசெய்துள்ளார் இயக்குநர் சலீம் அகமது.
தேர்ந்தெடுத்துக்கொண்ட கதையைப் பார்வையாளனுக்குக் காட்சிப்படுத்தும்போது மையக் கதையிலிருந்து சிறு விலகலைக்கூட அனுமதிக்காத கறார்தன்மையுடனும் அக்கறையுடனும் திரைக்கதை உருவாக்கப்பட்டுள்ளது. இதன் காரணமாகப் பார்வையாளனுக்கும் படத்திற்கும் இடையே உருவாகும் மானசீக உறவு வலுவானதாக அமைகிறது. எனவே அத்தரையும் மார்க்க நெறிகளை உரைக்கும் புத்தகங்களையும் யுனானி மருந்துகளையும் விற்பதற்காக அவற்றைத் தூக்கிக்கொண்டு ஊர் ஊராக மசூதி மசூதியாக அலையும் அபுக்கா செல்லும் இடங்களுக்கெல்லாம் அவர் தோளில் தொங்கும் பையாகவோ கையிலிருக்கும் குடையாகவோ நாமும் செல்ல முடிகிறது.
இறைத்தூதர் உஸ்தாத் தொழுகைக்கெனப் பள்ளிக்குப் போவதில்லை; ஆனால் நாவிதர் போக்கரின் மகளின் பித்தைத் தெளியவைத்தவர், உஸ்மானின் மணமகள் பம்பாயில் இருப்பதை ஞான திருஷ்டியில் தெரிவித்தவர், வெறும் சில்லறைகள் மட்டுமே தந்து மரக்கடை ஜான்சன் மிகப் பெரிய அளவில் சம்பாதிக்க உதவிய கைராசிக்காரர். தொலைந்துபோன கோயிலின் விக்கிரஹம் ஏரிக்கடியில் மூழ்கிப்போயிருப்பதைச் சொன்னவர். அற்புதங்களையும் தீர்க்கதரிசனங்களையும் தன் மூலமாக இறைவன் வெளிப்படுத்துகிறானே தவிர தனக்கும் அவற்றுக்கும் எந்தத் தொடர்பும் இல்லை என்பதையும் தான் வெறும் கருவி மட்டுமே என்பதையும் ஆழமாக உணர்ந்துகொண்டவர். ஆனால் மற்றவர் துயரங்களைக் காற்றோடு கலந்துவரும் மாறுபாடுகளைக் கொண்டே அறிந்துகொள்பவர்.
இந்தக் காலத்தில் அத்தரை யார் விரும்புகிறார்கள்? துபாய் செண்டுக்குத்தான் மரியாதை, மார்க்கங்களைக் குறித்து அறிவதில் யாருக்கென்ன அக்கறை, அவரவருக்கு அவரவர் காரியங்கள்தாம் முக்கியமாகப் போய்விட்டது என்று அய்ஷும்மாவிடம் அபுக்கா புலம்புவதும், ஹஜ்ஜுக்குச் செல்வதற்காகச் சேமிக்கும் பணத்தைப் போட்டுவைக்கும் பெட்டியை மற்றொரு பெட்டிக்குள் வைத்து மிகப் பாதுகாப்பாகப் பத்திரப்படுத்துவதும் அந்தப் பணத்தை எண்ணும்போது கவனமாகச் சன்னலைப் பூட்டிவிட்டே எண்ணுவதும், பணத்தை உடம்போடு அணைத்தபடி அக்பர் டிராவல்ஸுக்கு எடுத்துச்செல்வதும் பக்கத்தில் அமர்ந்திருப்பவரைச் சந்தேகத்தோடு பார்ப்பதும் தான் எதார்த்தம். இன்றைய காலகட்டத்து சக மனிதன் குறித்த உண்மையான புரிதல் இதுதான்.
உஸ்தாத் மறைவுக்குப் பின்னர் உடலைப் பெற்றுக்கொள்வதில் இரு கிராமத்தினரிடையே போட்டியும் பூசலும் ஏற்படுகின்றன. யாருக்கும் தேவைப்பட்டிருக்காத தாயத்தங்காடி பள்ளியில் உஸ்தாத் சமாதியின் காரணமாக மக்கள் கூட்டம் அதிகரிக்கிறது, தினம் 10,000 ரூபாய் பணமீட்ட முடிகிறது. உஸ்தாத்திடம் குற்றம்கண்டுபிடித்தோரெல்லாம் அவரது வழிநடப்பதாகச் சொல்லிப் பணம் பண்ணுகிறார்கள். இத்தகவலைக் கூறும் மம்மூனும் மொய்தீனும் டீக்கடையில் அமர்ந்து பேசும் காட்சியில் நாம் எதிர்கொள்ளும் எதார்த்தமான ஏமாற்றுக்கார மனிதர்களை நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் சந்திக்கிறோம்.
உஸ்தாத்மீது கொண்டுள்ள அடர்த்தியான பிரியம் நிரம்பிவழிய உஸ்தாத் மவுத் ஆன சேதியை ஆழ்ந்தவருத்தத்தில் தோய்த்தெடுத்த தொனியில் அபுக்காவிடம் கூறும் ஹைதருக்குப் உஸ்தாத்தைக் கொண்டு பொருளாதாரரீதியான பயன் இல்லை. ஆனால் பக்ரீத் அன்று உஸ்தாத் மீண்டும் அரூபமாக அவதரிப்பது அவனுக்கு மட்டுமே புலனாகிறது. ஆன்மிக அமைதி அவனுக்கு கிட்டுகிறது. அவன் ஹஜ் கடமை நிறைவேற்ற வேண்டுமெனத் துடிக்கவில்லை. இறைவன்மீது அவன் வைத்திருக்கும் நம்பிக்கைகாரணமாகவே உஸ்தாத் அவனுக்குப் புலனாகிறார். மார்க்க நெறிகளை முழுமுற்றாகப் பின்பற்றியும் உஸ்தாத்திடம் மந்திரித்து தாயத்து வாங்கிக் கட்டியும் ஜான்சன், கோவிந்தன் மாஸ்டர், அஷ்ரப் போன்றோர் உளபூர்வமாக உதவ முன்வந்தும் ஹஜ்ஜுக்குச் செல்லும் பாக்கியம் அபுக்காவுக்குக் கிட்டவில்லை. உஸ்தாத்தின் மறு அவதரிப்பை ஹைதர் உணர்ந்த அந்த பக்ரீத் நாளில்கூட அபுக்கா ஹஜ் கனவிலேயே இருக்கிறார். இந்த இரு கதாபாத்திரங்களைக் கொண்டு மார்க்கத்திற்கும் இறை நம்பிக்கைக்கும் இடையே உள்ள மாறுபாட்டைப் படம்பிடித்துள்ளார் சலீம் அகமது.
தனக்கு விருப்பமான பெண்ணை நிக்காஹ் செய்துகொண்டு அவளோடு துபாய்க்குப் பிழைக்கப்போய்விட்டான் அபுவின் மகன் சத்தார். அவனுடைய மூத்த குழந்தை அபுவின் சாயலிலேயே இருப்பதையும் இரண்டாவது குழந்தைகூடக் கல்விச்சாலைக்குச் செல்லத் தொடங்கிவிட்டதையும் சத்தாரின் நண்பன் உஸ்மான் மூலம் அறிகிறார்கள் அபுவும் அய்சும்மாவும். பேரப்பிள்ளைகளைக்கூடத் தங்களிடம் கூட்டிவந்து காட்டாமல் தன் மகன் இருப்பதையும் தங்களைப் பெற்றோரெனக் கூறுவதில்கூட அவமானப்படுபவனாக அவன் மாறிவிட்டிருப்பதையும் குறித்து மனச்சஞ்சலத்துடன் அபுக்காவும் அய்சும்மாவும் உறங்காமல் படுக்கையில் உரையாடிக்கொள்ளும் காட்சியில் ஆக்கிரமித்துக் கிடக்கும் இருட்டு துயரடர்ந்த அந்த முதியவர்களது வேதனையையும் இயலாமையையும் மேற்பூச்சாகக் காணப்படும் மெல்லிய வெளிச்சம் வாழ்க்கைமீது அவர்கள் கொண்டிருக்கும் நம்பிக்கையையும் உணர்த்துகின்றன. பணம்கொழித்த நிலையில் மூன்று நான்குமுறை ஹஜ்ஜுக்குப் போய்வரும் மாலியக்கிள் அஸினார் ஹாஜியாருக்கோ அவரின் மகன் கார் வாங்கிக்கொடுக்கிறான். இந்த முரண்பாடுகளுக்குப் பின்னணியிலுள்ள காரணங்கள் பற்றிய சிந்தனை கிளறப்படுவது இப்படத்தின் மூலம் சாத்தியப்படுகிறது.
மெக்காவெனும் புனித பூமியின் ஹஜ் நிகழ்ச்சிகளைக் கண் நிறையக் காண்பதில் தனக்குள்ள மோகத்தை ஆர்வத்தோடும் ஏக்கத்தோடும் அய்ஷும்மாவிடம் விவரிக்கும்போதும், மெதினாவில் அய்ஷும்மாவின் கையை இறுக்கப் பிடித்தபடி ரசூலுல்லாவை வணங்கியதாகக் கண்ட கனவு குறித்து விவரிக்கும்போதும், மிகப் பாடுபட்டு சம்பாதித்த பணத்தைக் கொண்டு வாங்கிவந்த பாஸ்போர்ட்டை அஷ்ரப் மிகச் சாதாரணமாகக் கையாளுவதைக் கண்டு பதற்றப்படும் போதும், அஸ்ரப்பைச் சந்தித்துத் திரும்பும்போது அவர் தன் மகன் சாயலில் இருப்பதாக அய்ஷும்மா சொல்வதைக் கேட்டவுடன், இல்லையென மறுத்து அஸ்ரப் நல்லவன் எனக் கூறும்போதும், நிலத்தகராறுக்கு வரும் சுலைமான், “தொப்பியும் தாடியும் வைத்துக்கொண்டு ஐந்துவேளை தொழுதால் மட்டும் முஸ்லிமாகிவிட முடியாது ஜீவித்துக்காட்ட வேண்டும்” எனக் கூறி தன்னை இழிவுபடுத்தும்போது ‘சுலைமானே’ எனச் சஞ்சலத்துடன் விளிக்கும்போதும், ஹஜ்ஜுக்குப் போகும் முன்பு அவனைக் கண்டு அவன் இருக்கும் கோலம் கண்டு வேதனையோடு நெகிழும்போதும், ஹஜ்ஜுக்கான பணத்தை ஜான்சனிடமும் கோவிந்தன் மாஸ்டரிடமும் அஷரப்பிடமும் மார்க்க நெறிகளைக்கூறி மறுக்கும்போதும், ஹஜ் செல்ல இயலாத நிலைமைக்குத் தனது செயல்களே பொறுப்பென அதை தனது தவறாக எடுத்துக்கொள்ளும்போதும் அசலான முஸல்மானாகவும் முதியவனாகவுமே மாறிவிட்டார் சலீம் குமார். பிற கதாபாத்திரங்களைக் கையாண்டவர்களும் தங்களால் இயன்ற அதிகபட்ச உழைப்பைக் கொடுத்துள்ளனர் என்பது அவதானிக்கக் கூடியதாக உள்ளது.
தனித்துவமான திரைமொழியில் உருவாக்கப்பட்டுள்ள இப்படத்தில் ஒளிப்பதிவும் இசையும் படத்தோடு படமாக பிரித்துணரமுடியாதபடி ஒரே அங்கங்களாகி திரைப்படத்தை வலுவாக்கியுள்ளன. கண்களின்வழி பார்வையாளனுக்குள் புகும் காட்சிகளில் கதாபாத்திரங்களின் உணர்வுகளைச் செம்மைப்படுத்துவதில் பின்னணியிசை அமைத்த ஐசக் தாமஸ் கொடுக்காபள்ளியின் பங்கு குறிப்பிடத்தக்க விதத்தில் அமைந்துள்ளது. அதீதப் புனைவாகக் காட்சியளிக்கும் திரைப்படத்தின் வெளிச்சம் பாயும் பகுதிகளைவிட வெளிச்சம் பாயாத மறைவுப் பகுதிகளே மார்க்கம் குறித்த இயக்குநரின் அபிப்பிராயங்களை விமர்சனங்களை மென்மையாக எடுத்துவைக்கின்றன. இறை நம்பிக்கைக்கும் மார்க்கத்தைப் பின்பற்றுதலுக்குமான வேறுபாடுகளை மிக நுட்பமாக உள்ளுக்குள் மறைந்திருக்கும் நுண்ணடுக்கில் இயக்குநர் காட்சிக்குவைக்கிறார். மேலோட்டமான அதீதப் புனைவின் மயக்கம் தெளிந்து சற்று ஆழமாக இறங்கித் திரைப்பிரதியை அணுகும்போது இந்த நுண்ணிய வேறுபாட்டைக் கண்டுபிடித்து மனம் ஆசுவாசம் கொள்கிறது.
தான் பார்த்துப் பழகிய வாழ்க்கையை அது சார்ந்த மனிதர்கள் எதிர்கொள்ளும் வாழ்வியல் பிரச்சினைகளை உள்ளடக்கிய படைப்புத்திறன் மிளிரும் இது போன்ற அசலான திரைப்படம் விருதுகளுக்கென அனுப்பப்படுவதால் நம் கலாச்சாரம் வெளியுலகுக்குப் பரிச்சயமாவதோடு படைப்பாளியின் படைப்புத்திறன் உலகளவில் உரிய அங்கீகாரமடைவது சாத்தியமாகிறது. உலகப்படங்களை நகல் செய்து நல்ல படங்கள் எனக் கூச்சமின்றி கூறுவதோடு அத்தகைய படங்களைத் திரைப்படத்திற்கென வழங்கப்படும் உச்சபட்ச விருதுகளுக்கும் மனசாட்சியின்றி அனுப்பிவைப்பவர்கள் நிறைந்துள்ள சூழலில் இதைப் போன்ற படங்கள் விருது பெறுவதும் அதற்கான ஊக்குவிப்பது கிடைப்பதும் அவசியமானதே.
நவம்பர் 2011, படப்பெட்டி இதழில் வெளிவந்துள்ள விமர்சனம் இது
