நான் கடவுள்

காவி முலாம் பூசிய பிச்சைப்பாத்திரம்

மனிதனைக் கடவுள் தன்மையிலிருந்து விலக்கிவைப்பதே நான்தான். நான் அழிந்தால்தான் கடவுள் தன்மை உருவாகும். நான் கடவுள் என்று சொல்லும்போதே அதில் தொனிக்கும் ஆணவத் தன்மை கடவுள் தன்மையிலிருந்து பெருமளவு மாறுபட்டது. இத்தகு முரண்பட்ட தலைப்பின் மூலம் வித்தியாசமான தமிழ்ப் படம் என்ற கருத்தை உருவாக்கிக்கொண்ட, தமிழ்த் திரைப்பட வரலாற்றில் நீண்ட நாள்கள் படம்பிடிக்கப்பட்ட படமான நான் கடவுளைத் திரையில் பார்க்கும் ஆவலைத் தொடக்க நாள் முதலே தூண்டிய படம் இது. இந்தியர்களின் புனிதத் தலமான காசியில் சம்ஸ்கிருதப் பாடல் (படத்தில் வசனம்தான் ஜெயமோகன்) பின்னணியில் ஒலிக்கத் தொடங்கும் இந்தத் தமிழ்ப் படத்தின் முதல் இருபது நிமிடங்களில் இளையராஜா, ஆர்தர் வில்சன் இருவரது பக்க பலத்தோடு சராசரித் தமிழ் ரசிகனைத் தனது பிடிக்குள் கொண்டுவருவதில் வெற்று பெற்றுள்ளார் பாலா.  வழக்கமான பல விஷயங்களைச் சர்வசாதாரணமாக அலட்சியப்படுத்தி விட்டு வித்தியாசமான ஒரு திசையில்  நம்மை அழைத்துச் செல்லப் போகிறார் என்ற நம்பிக்கையோடு காத்திருக்கையில் படம் வேறு திசையில் பயணப்படுவது வரமா சாபமா. பாலாவின் முந்திய படங்களிலும் சரி இந்தப் படத்திலும் சரி படங்களின் அடி ஆழத்தில் விதியோ சாபமோ பயணப்படுவது நிகழ்கிறது. கதாநாயகனின் பின்னால் நாய்கள் வரும் இரண்டு காட்சித் துண்டுகள் படத்தில் இருக்கின்றன.

சேதுவில் பித்துப்பிடித்த பெண் கதாநாயகனைச் சுற்றிச் சுற்றிவர அவனோ மற்றொரு பெண்ணைக் காதலித்துப் பித்துப்பிடித்து அலைய அந்தக் காதல்கூடக் கைகூடாமல் போனதற்கும் நந்தாவில் வலியவரும் நல்வாழ்வை வெறுத்து ஒதுக்கும் கதாநாயகன்  தாய் கையாலேயே கொல்லப்பட்டதற்கும் பிதாமகனில் கலகலப்பான ஏமாற்று வியாபாரி கதாபாத்திரத்துக்கும் மௌனியான வெட்டியானுக்கும் இடையே மலரும் நட்புக்கும் காரணம் என்னவாக இருக்க முடியும்? இப்படத்திலும் 14 வருடம் குடும்பத்தைப் பிரிந்து வாழ வேண்டிய நிர்ப்பந்தத்தைக் கதாநாயகனுக்கு ஏற்படுத்தியது வெறும் ஜாதகம்தானா? அறிவுத்தளம் தனது தோல்வியை ஒப்புக்கொண்டே ஆக வேண்டிய இடங்கள் இவை. இத்தகைய கதைகளைக் கையில் எடுத்துக்கொண்டு ஏதோவொரு வித்தியாசமான களம் அமைத்து - சேதுவில் பாண்டிமடம், நந்தாவில் இலங்கைத் தமிழர்கள், பிதாமகனில் கஞ்சா வியாபாரம், இதில் அகோரியும் அகோரப் பிச்சைக்காரர்கள் -  அதில் வர்த்தக வெற்றிக்கான விஷயங்களைச் சரியான விகிதத்தில் கலந்துதருவதில் சமர்த்தர் பாலா. இந்த விகிதாசாரக் கலப்பு மிக இயல்பான ஒன்றாக அமைந்திருந்தது சேதுவில் மட்டுமே. செண்டிமெண்ட்ஸ்களைத் துறந்ததாகவே தனது கதாநாயகப் பாத்திரங்களை வடிவமைக்கிறார். ஒழுங்குகளைக் குலைப்பதிலும் உறவுகளைத் துறந்து திரிவதிலும் பெருவிருப்பம் கொண்டு அலையும் அவை. வாழ்வில் நடைபெறும் நிகழ்ச்சிகளையும் அதற்கான காரணங்களையும் அலசி ஆராயத் துடிக்கும் ஆழ்மனத் தேடுதலின் வடிகால்கள் போன்ற தோற்றம்கொள்கின்றன பாலாவின்  படைப்புகள். தனித்துத் திரிய விரும்பும் தனிமனிதனுக்கும் அவனை ஒரு கூட்டுக்குள் அடைத்துவிடத் துடிக்கும் சமூகத்துக்குமான உறவில் ஏற்படும் முரண்களினூடாக வாழ்க்கை பற்றிய சமூகம் குறித்த தனது புரிதல்களை, விமர்சனங்களை வெளிப்படுத்துகிறார் இவர். மனங்களில் பரவிக்கிடக்கும் இருட்டை வலுக்கட்டாயமாக இழுத்துவந்து திரையில் கடைபரப்புகிறார். இளமையின் வசந்தம் திளைக்கத் திரிபவனைப் பைத்தியமாக்கிச் சங்கிலிகொண்டு கட்டிப்போடவும் வன்புணர்ச்சி செய்த ஆணுறுப்பை அப்படியே அறுத்து எடுக்கவும் பழிவாங்கும் பொருட்டுக் குரல்வளையைக் குதறி உதிரத்தை உறிஞ்சவும் ஊனமுற்றவர்களைக்கூட ஈவு இரக்கமின்றி கொடுமைப்படுத்தவும் பாலாவின் கதாபாத்திரங்களால் முடிகிறது. கருணையும் குரூரமும் குடிகொண்டிருக்கும் மனித மனத்திலிருந்து குரூரத்தைக் கருணையின்றிக் காட்சிகளாக்குவதை விருப்பத்தோடு செய்கிறார் இயக்குநர். 

      

இத்தகைய பின்னணியோடு பார்க்கும்போது கடவுள் பற்றிய படமெனும் போது அதில் குவிக்கப்படும் கவனம் எளிதில் புரிந்துகொள்ளக்கூடிய ஒன்று.   கால் கை முகம் எனத் தனித்தனியாகக் காட்டிப் பெரும் ஆரவாரத்தோடு கதாநாயகனை அறிமுகப்படுத்தும் தமிழ்த் திரைப்படச் சூழலில் தலைகீழாக ஆசன நிலையில் கதாநாயகனை அறிமுகப்படுத்தும் துணிச்சல் பாலாவுக்கு உள்ளது. அந்தத் துணிச்சல்தான் கதாநாயகி கதாநாயகன் சந்திக்கும் முதல் காட்சியைப் பிணவறையில் வைக்கும்படிச் செய்திருந்தது நந்தாவில். இயன்ற வரை அழகாகக் கதாநாயகிகளைக் காட்டுவதிலேயே அக்கறை காட்டும் இயக்குநர்கள் மத்தியில் அழகான கதாநாயகியை அசல் பிச்சைக்காரி போலவே காட்டியிருப்பதன் மூலம் கதைக்குத் தான் நடிகர்கள் என்பதை அழுத்தம் திருத்தமாக உணர்த்தியுள்ளார்.  பூஜாவின் ஒப்பனையும் உடையமைப்பும் நடிப்பும் கதாபாத்திரத்திற்கும் நடிகருக்குமான இடைவெளியை இல்லாமல் ஆக்குகிறது. ஆர்யாவின் கதாபாத்திரம் காட்ட வேண்டிய உக்கிரத்தையும் உணர்ச்சியையும் இசைதான் உச்சத்துக்கு எடுத்துச்செல்கிறது. பிச்சைக்காரர்களின் உலகத்தைத் தனது இயல்பான நக்கல் நையாண்டியோடு காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறார் பாலா. படத்தைச் சுவாரசியப்படுத்த பிச்சைக்காரர்களை உருவாக்குபவனாக ஒரு வில்லனை உருவாக்கி அவனைக் கதாநாயகனுக்கு எதிர்ப்புறத்தில் நிறுத்துவது உதகிறது. ஆனால் பிச்சைக்காரர்கள் உருவாவதின் காரணம் பற்றிய தவறான புரிதலுக்கு வழிகாட்டுகிறது படம்.   (பிச்சைக்காரர்கள் பின்னணியில் எச்சில் இரவுகள் என்றொரு படம் ரவீந்தர் நடித்துத் தமிழில் வந்ததாக ஞாபகம்) பிதாமகனில் வெற்றிபெற்ற சூத்திரம் என்பதற்காகப் பழைய பாடல்களை இந்த அளவுக்குப் பயன்படுத்த வேண்டுமா? ரசிகர்களைத் தன் பக்கம் இழுக்கும் திறன்பெற்ற இயக்குநர் அவர்கள் வழியில் பயணப்படுவது அவசியமா?

கண் பார்வையற்ற பிச்சைக்காரிக்கு ஆதரவென யாருமில்லை. தன் வளர்ப்புத் தகப்பனிடமிருந்து பிடுங்கிவரப்பட்டு தாண்டவன் குழுவில் பிச்சை எடுக்கும்படி நிர்ப்பந்திக்கப்படுகிறாள். வேறு வழியற்ற அவள் அவ்வாழ்வுக்குத் தன்னை முழுவதுமாக ஒப்புக்கொடுக்கிறாள். அதற்கும் ஆபத்து வருகிறது. பார்க்கச் சகிக்க இயலாத முகம் கொண்ட ஒருவன் மணந்துகொள்வதற்காக அவளைத் தாண்டவன் விலைபேசுகிறான். அவளுக்கு மனம் அதில் ஒப்பவில்லை. தப்பிக்க முயல்கிறாள். மாதா கோவில் கன்னியாஸ்திரி அவளுக்கு வெறுமெனப் போதிக்கிறாள். ஆறுதலாக பைபிள் வசனத்தைச் சொல்கிறாள். தன்னைக் கட்டாயப்படுத்தும் தாண்டவனிடம் அவ்வசனங்களைப் பேசுகிறாள் பிச்சைக்காரி. அவை அவளைக் காப்பாற்றவில்லை. அவளை வாங்க வந்தவன் அவளது விருப்பமின்மையை அறிந்து ஓடிவிட அவளை விற்கமுடியாத கோபத்தில் கண்மூடித்தனமாக அவளைத் தாக்குகிறான் தாண்டவன். ஓரிடத்திலும் அவளுக்கு ஆறுதல் கிடைக்கவில்லை. பந்த பாசங்களை அறுத்துவிட்டுவரும்படி குருவால் அனுப்பப்பட்டிருக்கும், அடிக்கடி இந்தி, சம்ஸ்கிருத வசனமும் அவ்வப்போது தமிழ் வசனமும் பேசும், காசியிலிருந்து திரும்பியிருக்கும் கஞ்சா சாமியிடம் -கதாநாயகனிடம்- வருகிறாள். முருகனோ காளியாத்தாளோ மாதாவோ அல்லாவோ தனக்கு உதவவில்லையே திக்கற்ற, வாழ இயதாத தனது கதி என்னவாகும் என வினவுகிறாள். அவள் சொல்லும் கடவுள்கள் பட்டியலில் ராமரோ விஷ்ணுவோ ஏன் இல்லையென நாம் நினைக்க இயலாது ஏனெனில் பிச்சைக்காரிக்குத் தெரிந்த தெய்வங்களைத் தான் அவள் குறிப்பிட முடியும். பிச்சைக்காரிக்கு அரசியல் தெரியாது அது வசனகர்த்தாவுக்கும் இயக்குநருக்கும்தான் தெரியும். அவளுக்குத் தன்னைக் கடவுளாக நினைத்துக்கொண்டிருக்கும் அந்தக் காசி ரிடர்ன் என்னவித ஆறுதலைத் தரப்போகிறார் என எல்லோரும் ஆவலோடு எதிர்பார்க்க அவர் தரும் வரம் அவளுக்கு மரணம். வாழவழியில்லாதவர்களுக்கு எல்லாத் திசையிலிருந்தும் பிரச்சினைகள் வரும் அவற்றிலிருந்து அவர்களைத் தப்புவிக்க என்ன செய்யலாம்? பிரச்சினைகளை அழிக்கலாம். அல்லது வாழ வழியற்றவர்களை அழிக்கலாம்.  பிரச்சினைகள் அனைத்தையும் அழிப்பது சாத்தியமற்றது. ஆனால் வாழ வழியற்றவர்களை அழிப்பது எளிது. அத்தகைய தீர்வுகளை அவர்களே மேற்கொண்டால் அது தற்கொலை, பாவம். சாதாரணமானவர்கள் அதைச் செய்தால் கொலை ஆனால் காசிச் சாமியார் அதே விஷயத்தைச் செய்தால் வெறும் மரணமல்ல அது. பிறவாமையிலிருந்து காக்கும் முக்தி. ஏனெனில் அவர் வேதமறிந்தவர்; சம்ஸ்கிருதம் கற்றவர்; தன்னை உணர்ந்த சுயம்பு;  தூமை என்றால் என்னவென்று தெரியுமா எனத் தாயை அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கும் ‘ஞானி’.

 “வாழ வழியில்லாதவர்களுக்கு நீ தரும் மரணம் வரம்; வாழத் தகுதி இல்லாதவர்களுக்கு நீ தரும் மரணம் தண்டனை” எனப் படம் முன்வைக்கும் கருத்து ஆன்மிகத்தைத் தாண்டிய அரசியலாக மாறியுள்ளதை எதிர்கொள்ள நேரிடும்போது மனத்தில் பரவும் அதிர்ச்சி அலைகள் அடங்க மறுக்கின்றன. படத்தின் பெரும்பான்மையான சமயத்தில் வசனகர்த்தாவின் வேலையை இசையமைப்பாளரே செய்துவிடுகிறார். பல இடங்களில் வசனத்தைத் தவிர்த்துப் பின்னணி இசையை ஒலிக்கவிட்டே காட்சிகள் நகர்த்தப்பட்டிருக்கின்றன. கிடைத்த இடத்தில் தனது வசனங்கள் மூலம் மிகச் சாதுர்யமாக இந்துத்துவக் கருத்துகளை முன்வைத்துள்ளார் வசனகர்த்தா.  நீதிமன்ற காட்சியில் நீதிபதியே, ‘சாமியார் ஒருவர் முதல்வரைக் கொல்வதாகவே சொன்னாரே அவரை உங்களால் என்ன செய்ய முடிந்தது? சாமியார்களை மதியுங்கள்’ எனச் சொல்லும் விதமாக வசனங்கள் வருகின்றன. திக்கற்றவர்கள் வேறு மார்க்கமற்றதால் அறியாமையால் கிறித்துவத்திற்குச் செல்கிறார்கள். இஸ்லாமோ கிறித்துவமோ மற்ற கடவுள்களோ அவர்களுக்கு உதவுவதில்லை எனும்படியான புரிதலை உருவாக்குவதன் பின்னணிக் காரணம் குறித்து ஆழ்ந்து யோசிக்க வேண்டியுள்ளது. கதாபாத்திரங்களை வித்தியாசமாக வடிவமைத்து படம் நெடுகத் திரியவிட்டிருப்பதில் தனது ஆளுமையைக் கட்டிக்காப்பாற்றியபோதும் படத்தின் மூலம் உணர்த்த முயன்ற தீர்வும் அதில் பொதிந்துள்ள கருத்தும் அரசியலும் படத்தின் மீது மூன்றாம் கண் கொண்ட பரிசீலனையைக் கோருகின்றன.