சிலைகளின் சரித்திரங்கள்

வ.உ.சிதம்பரம் பிள்ளை

சென்னை துறைமுக பொறுப்புக் கழக மைய வளாகத்தின் முன்னே நிறுவப்பட்டுள்ளது வ.உ.சியின் சிலை. 1968இல் உலக தமிழ் மாநாடு நடைபெற்றபோது காமராஜர் சாலையில் சிலைகள் வைக்கப்பட்டன. அப்போது வைக்கப்பட்ட சிலைதான் இதுவும். 1968, ஜனவரி 2 அன்று அப்போதைய உணவு, வருவாய்த் துறை அமைச்சர் கே.ஏ.மதியழகன் தலைமையில் தமிழ்வேள் பி.டி.ராஜன் திறந்துவைத்தார் இச்சிலையை. 

வ.உ.சி.

வ. உ. சிதம்பரம்பிள்ளை செப்டம்பர் 5, 1872இல் திருநெல்வேலி மாவட்டத்தில் ஒட்டப்பிடாரம் எனும் ஊரில் பிறந்தார்.  சட்டக்கல்வியைத் திருச்சியில் பெற்று 1895இல் வழக்கறிஞரானார். உரிமையியல், குற்றவியல் ஆகிய சட்டத் துறைகளில் சிறந்து விளங்கிப் பொருள் குவித்தார். விவேகபானு என்கிற மாத இதழை நடத்திவந்தார். 

வ.உ.சி கைத்தொழில்சங்கம், தருமசங்கம், நூல்நூற்பு நிறுவனம், தேசியப் பண்டகசாலை ஆகியவற்றை நிறுவி சுதேசியம் வளர்த்தார். பாலகங்காதர திலகரின் விடுதலைப் போராட்டத்தில் மனத்தைப் பறிகொடுத்து, இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்திகாகப் பாடுபட்டார். ஆங்கிலேய  கப்பல் கம்பெனிக்குப் போட்டியாக, 1906ஆம் ஆண்டு “சுதேசி நாவாய்ச் சங்கம்” என்கிற சங்கத்தை நிறுவி அதன் செயலாளர் ஆனார். அதன் தலைவர் மதுரை தமிழ்ச்சங்கத் தலைவர், வள்ளல் பாண்டித்துரைதேவர்; சட்ட ஆலோசகர் சேலம் சி.விஜயராகவாச்சாரியார். அந்தக் கம்பெனியின் சார்பில் காலியா, லாவோ ஆகிய இரண்டு கப்பல்களை வாங்கி தூத்துக்குடி துறைமுகத்தில் இருந்து இயக்கத் தொடங்கினார்.

தொடர்ந்த இவருடைய சுதந்தரப் போராட்ட நடவடிக்கைகளால் எரிச்சலடைந்திருந்த ஆங்கிலேய அரசு, 1908ஆம் ஆண்டு மார்ச் 9 அன்று விபின் சந்திரபாலர் விடுதலைக் கொண்டாட்டத்தின் போது அரசாங்கத்தை அவமதித்ததாகவும், சுதந்திரத்திற்காக பொதுமக்களைத் தூண்டியதாகவும் இவர்மேல் வழக்குப் பதிவுசெய்து, அரச நிந்தனைக்கு 20 ஆண்டுகள், சுப்ரமணிய சிவாவுக்கு உடந்தையாக இருந்ததற்கு 20 ஆண்டுகள், மொத்தம் 40 ஆண்டுகள். அதுவும் அந்தமான் சிறையில் என இவருக்கு இரட்டை ஆயுள் தண்டனை கொடுத்தது.  தீர்ப்பளித்தவர் திருநெல்வேலி ஜில்லா செஷன்ஸ் நீதிபதி ஏ.எஃப்.ஃபின்ஹே. அந்தத் தீர்ப்பை எதிர்த்து சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் மேல்முறையீடு செய்யப்பட்டது. முறையீட்டின் போது அந்தமான் அனுப்ப இயலாது என்பதால் கோவைச் சிறையில் அடைக்கப்பட்டார் வ.உ.சி. அங்கே தான் செக்கிழுக்க வைக்கப்பட்டார். தூத்துக்குடியைத் தலைநகராகக் கொண்டு 1986இல் மாவட்டம் உருவாக்கப்பட்டபோது இவருடைய பெயர் தான் அந்த மாவட்டத்துக்கு வைக்கப்பட்டது. இந்திய அரசும் இவரைக் கௌரவித்து அஞ்சல் தலை வெளியிட்டிருக்கின்றது. நவம்பர் 18, 1936 இல் வ.உ.சி காலமானார்.

இராஜகோபாலாச்சாரியார்

சென்னை பாரிமுனையில் உயர் நீதிமன்ற வளாகத்தையொட்டி நிறுவப்பட்டுள்ளது ராஜாஜியின் முழு உருவச் சிலை. இதை 1978, டிசம்பர் 24 அன்று இந்திய துணை ஜனாதிபதி பி.டி.ஜாட்டி திறந்துவைத்தார். அந்நிகழ்ச்சிக்கு ஆளுநர் பிரபுதாஸ் பி பட்வாரி முன்னிலை வகித்தார்; முதல்வர் எம்.ஜி. ராமச்சந்திரன் தலைமை வகித்தார்.

மூதறிஞர் ராஜாஜி

ராஜாஜி 10 டிசம்பர், 1878இல் சேலம் மாவட்டத்தில் தொரப்பள்ளி கிராமத்தில் பிறந்தார். இந்திய சுதந்திரப் போராட்ட வீரர். வழக்கறிஞர், எழுத்தாளர், அரசியல்வாதி எனப் பன்முகம் கொண்டவர். இந்திய தேசிய காங்கிரஸில் பெரும் பங்கு வகித்தவர். 1952 வரையில் கேரளம், தமிழகம், ஆந்திரா மற்றும் கர்நாடகம் இணைந்த பகுதிகளைக் கொண்ட மதராஸ் (சென்னை) மாகாணத்தின் முதலமைச்சராகப் பணியாற்றினார். சுதந்திரத்திற்குப் பின்னர் இந்தியாவின் முதல் கவர்னர் ஜெனரலாக பொறுப்பாற்றினார்.

இராஜாஜியின் கல்லூரிக் கல்வி பெங்களூரு சென்ட்ரல் கல்லூரியிலும் சென்னை மாகாணக் கல்லூரியிலும் கழிந்தது. 1900இல் தமது வழக்கறிஞர் தொழிலை நன்கு நடத்தி வந்தார்.பின்னர் அரசியலில் ஈடுபட்டு சேலம் நகராட்சி உறுப்பினராகவும் பின்னர் நகரதந்தையாகவும் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டார். காங்கிரசில் சேர்ந்து ரௌலத் சட்டத்திற்கெதிரான இயக்கம், ஒத்துழையாமை இயக்கம், வைக்கம் சத்தியாகிரகம் போன்றவற்றில் ஈடுபட்டார். 1930ஆம் ஆண்டு மகாத்மா காந்தியின் தண்டி யாத்திரையை ஒட்டி வேதாரண்யத்தில் உப்பு சத்தியாகிரகம் நடத்திச் சிறை சென்றார். 1937ஆம் ஆண்டு மதராஸ் மாகாணத்தின் முதன்மை மந்திரியாக பொறுப்பேற்று 1940 வரை பதவி வகித்தார். 1946ஆம் ஆண்டு அமைக்கப்பட்ட இடைக்கால அரசில் தொழில், வழங்கல், கல்வி மற்றும் நிதித் துறை அமைச்சராகப் பணியாற்றினார். 1947 முதல் 1948வரை மேற்கு வங்க ஆளுனராகவும் 1948 முதல் 1950வரை விடுதலை பெற்ற இந்தியாவின் முதல் கவர்னர் ஜெனரலாகவும் 1951 முதல் 1952 வரை உள்துறை அமைச்சராகவும் பணியாற்றினார். மாநிலங்கள் சீரமைப்பிற்கு முன்பான சென்னை மாகாணத்தின் முதலமைச்சராக 1952 முதல் 1954வரை பதவிவகித்தார்.  1967 சட்டமன்ற தேர்தலில் காங்கிரசிற்கு எதிரான அணியை ஒருங்கிணைத்து தமிழக அரசியலில் முதன்முறையாக காங்கிரசல்லாத ஆட்சி மலர துணை நின்றார்.  நாடாளுமன்றத்திலும் சுதந்திராக் கட்சி 45 இடங்களைப் பிடித்து முதன்மை எதிர்கட்சியாக விளங்கியது. கருத்து வேறுபாடுகள் கொண்டிருந்த போதும் பெரியார் ஈ. வே. இராமசாமியுடன் தமது கடைசிக் காலம் வரையில் நட்பு பாராட்டியவர்.

ராஜாஜி தமது எழுத்தாற்றலால் ஆங்கில இலக்கியத்திற்கு சிறப்பாக பங்களித்துள்ளார். தமிழிலும் இராமாயணம் மற்றும் மகாபாரதம் காவியங்களை மொழிபெயர்த்துள்ளார். இவர் கல்கி, இரசிகமணி டி.கே.சியுடன் இணைந்து குற்றாலத்தில் இலக்கிய ஆய்வுகள் நடத்தினார். புகழ்பெற்ற கர்நாடக இசைப்பாடலான “குறை ஒன்றும் இல்லை, மறை மூர்த்தி கண்ணா” இவர் இயற்றிய பாடலே. 1954ஆம் ஆண்டு இந்தியாவின் உயரிய குடிமையியல் விருதான பாரத ரத்னா விருது பெற்றார். 1972, டிசம்பர் 25அன்று தமது 94ஆவது வயதில் காலமானார் இவர்.

உ. வே. சாமிநாதய்யர்

சென்னை மாநிலக் கல்லூரியில் உ.வே.சாமிநாதய்யரின் சிலைநிறுவப்பட்டுள்ளது.     உத்தமதானபுரம் வேங்கடசுப்பையர் சாமிநாதையர் சுருக்கமாக உ.வே.சா பிப்ரவரி 19, 1855 அன்று கும்பகோணமருகே உத்தமதானபுரத்தில் பிறந்தார். இவரது தந்தையாரான வேங்கட சுப்பையர் ஒர் இசைக் கலைஞர். உ.வே.சா தனது தொடக்கத் தமிழ்க் கல்வியையும், இசையையும் சொந்த ஊரில் உள்ள ஆசிரியர்களிடத்தே கற்றார். பின்னர் அவர் 17 வது வயதில் தஞ்சாவூர் திருவாவடுதுறை சைவ ஆதினத்தில் தமிழ் படிப்பித்துக்கொண்டிருந்த புகழ் பெற்ற தமிழறிஞர் மகாவித்துவான் என அழைக்கப்பட்ட திரிசிரபுரம் மீனாட்சி சுந்தரம் பிள்ளை அவர்களிடம் தமிழை 5 ஆண்டுகளாக பயின்று தமிழறிஞர் ஆனார். தொடக்கத்தில் கும்பகோணத்திலிருந்த கல்லூரி ஒன்றில் ஆசிரியராகப் பணியில் இருந்த சாமிநாதையர் பின்னர் சென்னை மாநிலக் கல்லூரியிலும் ஆசிரியராக இருந்தார். பலரும் மறந்து அழிந்துபோகும் நிலையிலிருந்த பண்டைத் தமிழ் இலக்கியங்கள் பலவற்றைத் தேடி அச்சிட்டு பதிப்பித்தவர். இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் தமிழுக்குத் தொண்டாற்றியவர்களுள் உ. வே. சா குறிப்பிடத்தக்கவர். தமது அச்சுப்பதிப்பிக்கும் பணியால் தமிழ் இலக்கியத்தின் தொன்மையையும் செழுமையையும் அறியச் செய்தார். உ.வே.சா 90 க்கும் கூடுதலான புத்தகங்களை அச்சுப்பதிப்பதித்தது மாத்திரமன்றி 3000 க்கும் கூடுதலான ஏட்டுச்சுவடிகள், கையெழுத்தேடுகளைச் சேகரித்தும் இருந்தார்.

உ.வே.சாமிநாதய்யார்

இராமசாமி முதலியார் என்பவரே  பின்னை நாட்களில் உ.வே.சா ஏட்டுசுவடிகளில் இருந்த தமிழ் இலக்கியங்களை அச்சேற்றும் பணியே மேற்கொள்ள கால்கோலியவர். இவரால் உ.வே.சாவுக்கு கையளிக்கப்பட்ட சீவக சிந்தாமணி எனும் சமண இலக்கியத்தின் செழுமை அக்காலகட்டத்தில் சமயக்காழ்ப்பினால் புறக்கணிக்கப்பட்டிருந்த சமண இலக்கியங்களை பற்றி அறியும் ஆவலையும் அதை அழிய விடாது அச்சேற்ற வேண்டும் எனும் எண்ணத்தையும் அவருள் தூண்டியது. பலவிதமான சமண இலக்கியங்களைத் தேடி சேகரித்தார். 1887இல் சீவக சிந்தாமணியை பதிப்பித்து வெளியிட்டார். அடுத்து பத்துப்பாட்டு வெளிவந்தது. இவ்வாறு தொடக்கம் பெற்ற உ.வே.சாவின் தமிழ் இலக்கியங்களின் மூலச் சுவடிகளை தேடி சேமித்து, பகுத்து, பாடபேதம் கண்டு, தொகுத்து வழுநீக்கி அச்சிலேற்றும் பணியானது அவர் 84 வயதில் காலமாகும் வரை தொடர்ந்தது. இதற்காக அவர் பல ஊர்களில் ஏட்டுச் சுவடிகளை தேடியலைந்து கிடைத்தவற்றை அச்சேற்றினார்.

உ. வே. சா தமிழுக்கும் இலக்கியத்துக்கும் ஆற்றிய பங்களிப்பினை பாராட்டி மார்ச் 21, 1932 அன்று சென்னைப் பல்கலைக்கழகம் சிறப்பு முனைவர் பட்டம் அளித்தது. இது தவிர மகாமகோபாத்தியாய மற்றும் தக்க்ஷிண கலாநிதி எனும் பட்டமும் பெற்றுள்ளார். இந்திய அரசு பிப்ரவரி 18, 2006இல் இவரது நினைவு அஞ்சல் முத்திரை வெளியிட்டுள்ளது. உ.வே.சாமிநாதையர் தனது வரலாற்றை என் சரித்திரம் எனும் தலைப்பில் ஆனந்த விகடன் வார இதழில் 1940 முதல் 1942 வரை தொடராக எழுதி வந்தார். இது 1950ல் தனிப் புத்தக வடிவம் பெற்றது. ஏப்ரல் 28, 1948அன்று காலமானார் உ.வே.சா.