சென்னைப் புத்தகக் காட்சி 2010 கிட்டத்தட்ட ஏழு கோடி ரூபாய்க்கு விற்பனை ஏற்படுத்திக்கொடுத்திருக்கிறதாம். நல்ல வியாபாரம் தான். புத்தகக் காட்சிக்குச் செல்பவர்களில் பெரும்பாலான பேர் புத்தகங்களை வாங்கிக் குவிக்கின்றனர். கூட்டம் கூட்டமாக நண்பர்களோடோ குடும்பத்துடனோ வந்து அள்ளிச் செல்கின்றனர். வீடுகளில் தனித்தனியாக அலமாரியில் அடுக்கி வைத்துக்கொள்ளலாம். வந்து பார்ப்பவர்கள் பிரமிப்போடு பார்ப்பார்கள். அலமாரித் தொழிலும் வளரும். புத்தக உற்பத்தி பெருகும். அறிவுப் புரட்சி விண்ணை முட்டும். எழுதித் தள்ளிய எழுத்தாளர்களது எண்ணங்கள் தொடர்ந்து பொங்கியபடியே இருக்கும். அறிவுப்பசிக்கு தீனிபோட மாட்டாமல் அச்சகங்களும் இணையமும் விழிபிதுங்கும். இணைய தளங்களில் புத்திசாலி எழுத்தாளர்கள் சாமர்த்திய சண்டைகளைத் தொடருவார்கள். அறிவுக் களஞ்சியங்களைப் பின்தொடரும் வாசக வட்டங்கள் பூதக் கண்ணாடி கொண்டு அர்த்தம் தேடி அலையும். அறிந்தோ அறியாமலோ குழாயடிச் சண்டையைக் கூடிக் களித்த சந்தோஷம் கிட்டும். சண்டையை மற்றவர்கள் பார்ப்பதால் வீறு கொண்டு வீர வசனங்களை இலக்கியத் தரத்தோடு வெளிப்படுத்தி மகிழ்வர் எழுத்தாளப் பிரம்மாக்கள். படைப்பதனால் நான் இறைவன் பாடிய கண்ணதாசனுக்கு ஐய்யோ.
உலகெங்கிலும் சிதறுண்டு கிடக்கும் தமிழ் வாசகப் பரப்புக்கு இலக்கிய சுகம் தர சதா உழைத்துக்கொண்டே இருக்கும் எழுத்தாளனை இன்னும் தமிழகம் சரியாகப் புரிந்துகொள்ளாத வருத்தத்தால் எரிச்சலால் அவர்கள் தமிழகத்தில் பிறந்த அபத்தத்தை தமிழ் வாசகன் தலையிலேயே கொட்டுகிறார்கள். சினிமாவில் வெளிப்படும் வடிவேல் வழி வந்த அநியாயத்திற்கு நல்லவர்கள் அவ்வளவையும் தாங்கிக்கொண்டு பின்னூட்டம் அனுப்புகிறார்கள். வாய்ப்புக் கிடைக்கும்போது எழுத்தாளர்களின் பாதம் பட்ட மண்ணை எடுத்துப் பூசிக்கொள்கிறார்கள். இதையெல்லாம் காணச்சகிக்காமல் தானே எழுத வந்தார்கள் என எண்ணும் பைத்தியக்காரர்கள் இருக்கலாம். அப்போது அவர்கள் வாசகர்கள். இப்போது அவர்கள் எழுத்தாள பிரம்மாக்கள். இதைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும் ஞானசூன்யங்கள். எழுத்தாளர்கள் என்பவர்கள் யார்? கருத்துகளை உருவாக்குபவர்கள். ஆய்வுகளை மேற்கொள்பவர்கள். புண்ணாக்கு பற்றி எழுதினாலும் அவற்றின் அத்தனை வரலாற்றோடு அக்கு வேறு ஆணி வேறாக புண்ணாக்கை மேய்ந்து விடுபவர்கள். அவர்களின் அறிவைக் கண்டு அரண்டுபோய் அப்படியே பின் தொடர்வதைத் தவிர வேறென்ன செய்வான் வாசகன்.
இவையெல்லாம் வெற்றுப்புலம்பல்கள். இது வியாபார உலகம். சந்தையில் எல்லாமும் விற்கப்படும். சந்தையில் கிடைக்காத பொருள்களே இல்லை என்ற நிலையை உருவாக்குவது தான் நல்ல சந்தை. வாங்குவதற்கு ஆள் உள்ள போது எதையும் யாரையும் விற்கலாம். மனிதர்களை விற்கும் சந்தை இருந்தால் அங்கே வியாபாரத்தைப் பெருக்க மகளை மகனை மனைவியை குடும்பத்தினரை விற்கலாம். அச்சந்தையை ஒட்டி தத்து எடுப்பது பெருகலாம். பலபேரை ஒருவர் மணக்கலாம். எல்லாம் சந்தைப் பொருள்கள். புத்திசாலி மட்டுமே நல்ல விற்பனையாளனாவான். பாரதியும் தான் கணக்குப் போட்டான். அவனுக்கு வியாபாரம் தெரியவில்லை. அல்லது அது வியாபாரத்துக்கான தருணம் இல்லை. ஆனால் அவனது பொருள் சந்தை மதிப்பு மிக்கது என்பது இப்போது புரிகிறது. வாங்கத் தெரிந்தவன் வாங்கும் தகுதி உள்ளவன் வாங்கித் தள்ளும்போதே விற்கத் தெரிந்தவன் விற்பது தானே முறை. இதிலென்ன தவறு. இன்னும் சமூக அக்கறை அது இதுவெனப் பேசி வீணாய்ப்போனவர்களைக் கழுவிலேற்றுங்கள். சந்தையில் கலகத்தை உண்டுபண்ணும் அவர்களுக்குப் பைத்தியக்காரர்கள் என்ற பேட்ஜைக் குத்திவிடுங்கள் மற்றவற்றை மக்கள் பார்த்துக்கொள்வார்கள். வாழ்க பாரதி! வாழ்க காந்தி! வாழ்க பாரத moneyத்திருநாடு!
Nanba, romba nalla ezhthureenga. Neenga college-la ivalu amaithiya irunthavara, ivaluvu thiramai-yodu irunthavara, aacharyama iruku.
பதிலளிநீக்குRaj (MSEC 94)
என்னிடம் ஒரு திறமையும் எப்போதும் கிடையாது நண்பா, இன்னும் வாழ்க்கையைப் புரிந்துகொள்ளாத மக்கு பிளாஸ்திரி தான் நான். பொறுமையாகப் படித்து உங்கள் கருத்தையும் பதிவுசெய்ததற்கு மிகவும் நன்றி ராஜ்.
பதிலளிநீக்கு