போராட்டங்களாலான வாழ்க்கை

சென்னை சர்வதேச திரைப்பட விழா 2013

டிசம்பர் 17 அன்று பார்த்த திரைப்படம் Wałęsa, Man of hope. போலந்து அதிபர் லேக் வலேசா பற்றிய வரலாற்றைச் சித்திரித்த திரைப்படம் இது. ஆனால் ஒரு திரைப்படத்திற்குரிய அத்தனை சுவாரசியத்துடன் திரைக்கதை அமைக்கப்பட்டிருந்தது. ஒரு சாதாரண எலக்ட்ரீசியனாக இருந்து தொழிற்சங்கப் போராட்டங்கள் வழியாக ஒரு நாட்டின் அதிபராக உயர்ந்த மனிதரைப் பற்றிய கதை. ஒவ்வொரு முறை போராட்டத்திற்காகப் போகும்போதும் தனது கைக்கடிகாரத்தையும் மோதிரத்தையும் கழற்றிக்கொடுத்து நான் திரும்பி வரவில்லை என்றால் இவற்றை விற்று வாழ்க்கைச் சமாளி என்று தெரிவித்துப் போகிறார் வலேசா. இந்தக் காட்சி ஒரு சில இடங்களில் மீண்டும் மீண்டும் வருகிறது. இப்படியான சித்திரிப்பு படத்திற்கு கலைத் தன்மையை அளிக்கிறது.

பொதுவாழ்வுக்கு தன்னை அர்ப்பணித்த மனிதனின் குடும்பம் அனுபவிக்கும் அத்தனை துயரத்தையும் வலேசாவின் குடும்பம் அனுபவிக்கிறது. வலேசாவிடம் மேற்கொள்ளப்படும் நேர்காணல் வழியே போராட்ட வாழ்க்கை காட்சியாக விரிந்துசெல்கிறது. நோபல் பரிசு வாங்க தான் செல்ல முடியாத நிலையில் தன் மனைவியை அனுப்பிவைக்கிறார் வலேசா. விமான நிலையத்தில் அதிகாரிகள் அவரைச் சோதனையிடும் போது அனைத்து உடைகளையும் களைந்த நிலையில் நோபல் பதக்கத்தை துணியால் மறைக்கும் காட்சி இயக்குநரை அடையாளம் காட்டுகிறது. 

அறிவுஜீவிகள் மணிக்கணக்காகப் பேசி எடுக்கும் முடிவை தான் ஒரு சில நொடிகளில் எடுத்துவிடுவதாக வலேசா குறிப்பிடும் காட்சியில் அரங்கில் உற்சாகம் பெருகியது. ஒரு கதாநாயகத் தனத்துடன் ஒரு பக்கத்திலிருந்து பார்த்ததைப் போன்று படமாக்கப்பட்டிருந்தது. வலேசாவின் போராட்டங்களுக்கு கிடைத்த பிற ஆதரவோ அது தொடர்பான பெரிய விவரங்கள் படத்தில் பதிவுசெய்யப்படவில்லை. 

87 வயது இயக்குநர் இயக்கிய படம் என்பதால் படுத்திவிடக் கூடாதே என்று பயம் இருந்தது. ஆனால் படத்தைப் பார்த்தபின்னர் படத்தில் வெளிப்பட்டிருந்த உற்சாகம் இயக்குநர் மீதான மதிப்பை அதிகப்படுத்தியிருந்தது. 

கடினமும் கசப்புமான வாழ்க்கை

சர்வதேச திரைப்பட விழா 2013

திங்களன்று (2013 டிசம்பர் 16) மாலை உட்லண்ட்ஸில் பார்த்த படம் In bloom.  ஜியார்ஜியா நாட்டுப் படம். வேறொரு படம் திரையிடுவதாக இருந்தது. ஆனால் கடைசியில் மாறுதல் ஏற்பட்டு இந்தப் படம் திரையிடப்பட்டது. தெளிவான திரைக்கதையைக் கொண்டு அமைக்கப்பட்டிருந்த திரைப்படம் இது. இரண்டு தோழிகள் பள்ளியில் படிக்கிறார்கள். அவர்களது குடும்பங்கள், சமூகச் சூழல், நாட்டில் நிலவும் சிக்கல்கள், மனிதர்களின் கண்மூடித்தனம், மனிதர்களிடையே நிலவும் போலித்தனம் போன்ற பல்வேறு விஷயங்களை விமர்சனத்துடன் மிகவும் நுட்பமாக வெளிப்படுத்தியது இந்தப் படம். தொடக்க காட்சியில் ரேஷனில் ரொட்டி வாங்க நிற்கும் கும்பலும் அங்கே நடக்கும் களேபரமும் நமது சூழலை ஒத்திருந்தது. காதலியின் பாதுகாப்புக்கு காதலன் ரிவால்வரை வழங்குகிறான். அதை ஒரே முறை அதுவும் ரௌடித்தனத்திற்கு எதிரான மிரட்டலுக்கு மட்டுமே பயன்படுத்தும்படியான காட்சியமைப்பு. 

அஹிம்சையை வலியுறுத்துகிறது படம். தான் நேசிப்பவனிடமிருந்து தன்னை தட்டிப்பறித்து கட்டாய மணம் புரிகிறான் ஒருவன். அந்தப் பெண்ணுக்கு அதைத் தட்டிக்கேட்க முடியவில்லை. அந்த அத்துமீறலுக்கு தன்னை ஒப்புக்கொடுக்கிறாள். தோழியின் திருமணத்திற்கு வந்த சின்னப் பெண்ணிற்கு தோழியின் போக்கும் அங்கும் நிலவும் போலித்தனமும் எரிச்சலை உண்டாக்குகிறது. அதை வெளிப்படுத்தும் விதமாக அவள் போடும் ஆட்டம். கோபத்தை கலையம்சத்துடன் வெளிப்படுத்துகிறது. 

தன் கணவனே தனது காதலனை கொன்றது அறிந்து ஆத்திரத்துடன் அவனைக் கொல்லத் துடிக்கும் தோழி. ஆனால் ரிவால்வரின் குண்டுக்கு வேலை இல்லை. அந்த ரிவால்வர் மௌனமாக நீருக்குள் மூழ்குகிறது. வன்முறைக்கு விடை வன்முறை அல்ல என்பதை படம் உணர்த்துகிறது.  

படத்தில் முக்கியப் பாத்திரம் ஏற்று நடித்த பெண்ணின் தந்தை கதாபாத்திரம் சிறையில் இருப்பது போன்று சித்திரிப்பு இடம்பெற்றிருக்கிறது. ஆனால் கடைசி வரை அந்தப் பாத்திரம் பார்வையாளர்களுக்கு காட்சியாவது இல்லை. இறுதியில் தனது தந்தையைப் பார்க்க அந்தப் பெண் சிறைக்கு செல்வதுடன் படம் நிறைவு பெறுகிறது. 

அமைதியின் அழகு

சர்வதேச திரைப்பட விழா

15.12.2013 ஞாயிறு அன்று காலை 11 மணிக்கு கேஸினோ திரையரங்கில் The photograph படம் பார்த்தோம். போலந்து நாட்டைச் சேர்ந்த படம். மிக இயல்பான படம். திரைக்கதையில் பெரிய திருப்பங்கள் என எவையும் இல்லை. ஆனால் தீவிரமான சம்பவங்களைக் கொண்ட படம். 

ஒரு சாதாரணக் குடும்பத்தில் நிகழும் சம்பவங்களை காட்சிகளாக வரித்திருந்தது இப்படம். பல இடங்களில் அமைதியின் அழகை தரிசிக்கும் வாய்ப்புக் கிடைத்தது. பார்வையாளனுக்கான இடத்தை அளிப்பதில் மௌனக் காட்சிகளுக்கு ஈடுஇணையே இல்லை. படத்தைப் பார்வையாளன் மனத்தில் ஓட்டிப் பார்க்க வாய்ப்பளிப்பவை பின்னணி இசைகூட இன்றி மௌனமாக நகரும் சட்டகங்களே. சத்தங்களால் பூசப்படாமல் மௌனங்களால் மெருகேற்றப்பட்டிருந்த காட்சிகள் மனத்திற்கு அமைதியையும் திரைப்படம் பார்த்த முழு ஆசுவாசத்தையும் அளித்தன. தன் தாய் கர்ப்பம் தரித்திருக்கும் போது அவளை நெருங்கி நின்று அணைத்தபடி நிற்கிறான் அந்நிய ஆண் ஒருவன். இப்படி ஒரு புகைப்படம் 17 வயது இளைஞனுக்குக் கிடைக்கிறது. அதன் விவரம் அறிய அவன் பயணப்படுகிறான். பயணத்தின் முடிவில் பல அனுபவங்களைப் பெற்றவனாகிறான். அந்த அனுபவங்கள் வாயிலாக ஒரு வாழ்க்கை விவரிக்கப்பட்டது. 

அடுத்ததாக உட்லண்ட்ஸில் Puppy love என்னும் திரைப்படம். 

இது சொல்லிக்கொள்ளும்படியான படம் அல்ல. பதின்பருவ வயது பெண்ணின் பாலியல் செயல்பாடுகள் பற்றிய படம். அவளது தோழி ஒருத்தி வந்த பின்னர் அவள் வாழ்வில் எதிர்கொள்ளும் சம்பவங்கள் தாம் கதை. 

அடுத்து பார்த்த சீனப் படம் A Touch of Sin. கேன் பட விழாவில் சிறந்த திரைக்கதைக்கான விருது பெற்ற படம், அப்படி இப்படி என ஏகத்துக்கு இப்படம் குறித்த செய்திகள் கசிந்திருந்தன. ஆனால் படம் ஏமாற்றமான ஒன்றே. 

மிஷ்கின் டைப் படம் எனக்கூடச் சொல்லலாம். சமகால சீனா அரசியல் பொருளாதார சமூக மட்டத்தில் மிகவும் சீரழிந்துபோய் உள்ளது என்பதை காட்சிகளால் சொல்லிய படம். ஆனால் பார்த்துப் பார்த்து சலித்துப்போன காட்சிகளால் ஆன இப்படம் மிகவும் சுமாரான படமே.

இறுதியாக பார்த்த படம் Young and Beautiful  . 

இப்படத்தில் 17 வயது பெண் ஒருத்தி பாலியல் தொழிலில் ஈடுபடுகிறாள். ஒரு சுவாரசியத்திற்காக அதில் ஈடுபடுகிறாள். வீட்டில் உள்ளவர்களுக்கு இது எதுவுமே தெரிவதில்லை. ஒருமுறை தனது முதிய வாடிக்கையாளரை சந்திக்க விடுதிக்குச் சென்றபோது அவர் இவளுடன் கூடலில் ஈடுபட்ட தருணத்தில் உயிரை விட்டுவிடுகிறார். எதிர்பாராத இந்தச் சம்பவத்தால் செய்வதறியாது அவ்விடத்தை விட்டு ஓடி விடுகிறாள். இதைத் தொடர்ந்து அவள் எதிர்கொள்ளும் சிக்கல்களே படம். 

ஈரம் கசியும் பாறை

சென்னை சர்வதேசத் திரைப்பட விழா

சென்னை சர்வதேசத் திரைப்பட விழா நேற்று (12.12.2013) அன்று தொடங்கியது. இன்று உட்லண்ட்ஸ் தியேட்டரில் இத்தாலியப் படமான Salvo (சல்வோவோ சால்வோவோ) பார்த்தோம். ஃபேபியோ கிராஸ்ஸடோனியோவும் அண்டோனியோ பியாஸாவும் இப்படத்தின் இயக்குநர்கள். வசனங்களுக்கு வேலையே இல்லை. ஆட்கொல்லி ஒருவனின் மனத்தில் கசிந்த அன்பைச் சொல்லும் கதை. விரோதம் காட்ட வேண்டியவன் மீது பரிவு கொள்ள நேர்ந்த சூழல். மனிதர்களின் குணாதிசயங்களை எப்போதுமே விளங்கிக்கொள்ள இயலாது. இப்படத்தின் கரு கிட்டத்தட்ட ஓநாயும் ஆட்டுக்குட்டியும் என்னும் படத்தின் கரு தான். ஆனால் ஓநாய் ஓலமிட்டது. சல்வோவின் மெல்லிய வெளிப்படுத்தல் மனத்திற்குள் ஓலமிடுகிறது. மௌனத்தின் வலுவை உணர்த்துகிறது படம். 

மேகத்தை எப்படி விவரிக்க

சென்னை சர்வதேச திரைப்பட விழா

இன்று சென்னை திரைப்பட விழாவில் காலையில் ராணி சீதை அரங்கில் எல்லீஸ் ஆர் டங்கன் குறித்த An American in Madras என்னும் ஆவணப்படத்தை பார்த்தேன். எல்லீஸ் பற்றிய நல்ல காட்சிபூர்வ ஆவணம். இயக்குநர் பற்றிய படமென்றாலும் தமிழ்த் திரைப்படம் அரசியல் எனப் பல விஷயங்களைத் தொட்டுச் சென்றது படம். எல்லீஸ் ஆர் டங்கன் ரெட்டை நாடி என்பதால் எம்ஜிஆரை கதாநாயக வேடத்திற்கு ஒப்பந்தம் செய்ய மறுத்துள்ளார் கருணாநிதி தான் வற்புறுத்தி எம்ஜிஆரை நடிக்க வைத்துள்ளார். நல்ல சூரியனை படமாக்கி அதை நிலவாக காட்டிய செய்தி டங்கனின் படைப்புத்திறனை வெளிப்படுத்தியது. திரையிடல் முடிந்த பின்னர் அரங்கில் பேசிய முக்தா வி சீனிவாசன் தான் எல்லீஸ் ஆர் டங்கனுடன் சென்று மந்திரி குமாரி நாடகத்தைப் பார்த்த அனுபவத்தைப் பகிர்ந்துகொண்டார். பத்திரிகையாளர் ஞாநி ஆவணப்பட இயக்குநரிடம் ஏன் கருணாநிதியை நேர்காணல் செய்யவில்லை எனக் கேட்டார். அதற்குப் பதிலளித்த இயக்குநர் கருணாநிதியைப் பலமுறை தொடர்பு கொண்டும் அவர் நேர்காணல் அளிக்கவில்லை எனக் குறிப்பிட்டார். முக்கியமான ஆவணப்படம். 

அடுத்ததாக கேசினோ திரையரங்கில் Like father, Like son என்னும் ஜப்பானியப் படம் பார்த்தேன். தங்கள் குழந்தை தங்களுடைய குழந்தை இல்லை என்பதை அக்குழந்தையின் ஆறு வயதில் பெற்றோர் அறிகின்றனர். மருத்துவமனையில் குழந்தை மாறிவிட்டது. தாங்கள் வளர்த்த குழந்தைக்கும் தங்கள் சொந்தக் குழந்தைக்கும் இடையில் மாட்டிக் கொண்டு பெற்றோர் படும் அவதியே படம். பல இடங்களில் தொய்வு. சொந்த ரத்தம் என்பதைவிட வளர்த்த பாசம் தான் அதிகம் என்னும் வகையில் படம் அமைந்திருந்தது. கை கொடுத்த தெய்வம், என் பொம்முக்குட்டி அம்மாவுக்கு போன்ற தமிழ்ப்படங்களில் இம்மாதிரியான விஷயம் கையாளப்பட்டிருந்தது நினைவுக்கு வந்தது.

அடுத்ததாக உட்லண்ட்ஸில் How to Describe a Cloud என்னும் படம் பார்த்தேன். மாயத்தன்மை கொண்ட படம். பார்வை பறிபோன தாய்க்கும் மகளுக்கும் இடையிலான பாசத்தையும் அம்மகளது காதலையும் சுற்றி படத்தின் சித்திரிப்பு அமைந்திருந்தது. காட்சிகள் மெதுவாக நகர்ந்தன ஆனால் தீவிரமாக இருந்தன. ஒளிப்பதிவு இசை ஆகியவை படத்தை வழக்கமான படத்திலிருந்து மாறுபட்டதாக காட்டியது. மர்மம், புதிர் நிறைந்த மனித வாழ்வை உணர்த்தும்விதத்தில் படம் அமைந்திருந்தது.

இறுதியாக உட்லண்ட்ஸில் Waiting for the Sea என்னும் ரஷ்யப் படத்தைப் பார்த்தேன். நம்பிக்கையை வலியுறுத்திய படம். தட்பவெப்பம் சரியில்லை என்பதால் கடலுக்கு செல்ல வேண்டாம் என வற்புறுத்தியும் கடலுக்கு செல்கிறான் கடலோடி ஒருவன். அவனுடன் அவனது மனைவியும் செல்கிறாள். புயல் வந்து அனைவரையும் மூழ்கடித்துவிடுகிறது. கடலோடி மட்டும் தப்பித்துவிடுகிறான். பத்துப்பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கு பின்னர் தனது கடற்கரை ஊருக்கு வருகிறான். கடல் என்பதே அங்கு இல்லை. எல்லாம் பழங்கதை. இயற்கை மாற்றத்தால் கடல் சுத்தமாக வற்றிவிட்டது. அவன் மீண்டும் கரையில் ஒதுங்கி துருப்பிடித்துப் போன கப்பலைச் சரிசெய்து கடலில் தொலைந்த மனைவியைக் கண்டுபிடித்துவிட முடிவுசெய்து போராடுகிறான். ஊரே அவனைப் பைத்தியக்காரன் என்று முடிவுசெய்துவிடுகிறது. அவன் தனது நம்பிக்கையில் வென்றானா என்பதே படம். 

 (படங்களைப் பற்றிய சிறு குறிப்புகளே இவை.)

சிலைகளும் பேசும்

சர் பிட்டி தியாகராய செட்டி 

சென்னை மாநகராட்சி கட்டடம்

சென்னை மாநகராட்சிக் கட்டடத்தின் முன்னே நுழைவாயில் வருவோருக்கு முகம் காட்டி வெள்ளைவெளேரென நின்றிருப்பது வெள்ளுடை வேந்தர் சர் பிட்டி தியாகராய செட்டியின் சிலை. மெட்ராஸ் மாகாணத்தின் ஏகாட்டூரில் தெலுங்கு செட்டி குடும்பத்தில் 1852, ஏப்ரல் 27 அன்று பிறந்த இவர் சிறந்த வழக்கறிஞர், தொழிலதிபர், புகழ் பெற்ற அரசியல்வாதி. சென்னை மாநகராட்சிக்குத் தேர்தல் முறையில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட முதல் தலைவர் இவர். 1916இல் பார்ப்பனர் அல்லாதாரின் நலன் பேண நீதிக்கட்சியை டி எம் நாயரோடு இணைந்து தொடங்கியவர். இக்கட்சியின் கொள்கைகளைப் பரப்ப 1927இல் ஜஸ்டிஸ் என்னும் பத்திரிகைத் தொடங்கி நடத்தினர் இருவரும். டி.எம். நாயர் தான் இப்பத்திரிகையின் முதல் ஆசிரியர். தென்னிந்திய வர்த்தக சபையைத் தொடங்கியவர்; 1910முதல் 1921வரை அதன் தலைவராகவும் இருந்தவர் தியாகராய செட்டி. 1882இலிருந்து 1923வரை சென்னை மாநகராட்சியின் உறுப்பினராக இருந்தார்.  ஏழை மக்கள் கல்வி கற்க வசதியாக வண்ணாரப்பேட்டையில் ஒரு பள்ளியைத் தொடங்கினார். அந்தப் பள்ளிதான் இப்போது தியாகராய கல்லூரி என்னும் பெயரோடு விளங்கிவருகிறது.

இந்தத் தியாகராய கல்லூரியின் உள்ளே இவரது சிலை ஒன்று உள்ளது. 1985, செப்டம்பர் 28 அன்று அப்போதை தொழிற்துறை அமைச்சர் கே.ராஜாராம் திறந்துவைத்த சிலை இது. அந்நிகழ்ச்சிக்கு தியாகராய கல்வி அறக்கட்டளையின் தலைவர் விஎம்ஜி ராமகண்ணப்பன் தலைமை தாங்கினார்; பி. சிதம்பரம் முன்னிலை வகித்தார். இந்தச் சிலை கும்பகோணம் தொகுதியின் முன்னாள் சட்டமன்ற உறுப்பினர் ஏ.ஆர். ராமசாமி அன்பளிப்பாக வழங்கியது.  இக்கல்லூரிக்கு அருகிலேயே இவரது பெயரில் சென்னை மாநராட்சி பூங்கா ஒன்றை நிறுவியுள்ளது. இப்பூங்காவிலும் இவரது மார்பளவு சிலை ஒன்று உள்ளது.

1920இல் முதன்முறையாக நடைபெற்ற பொதுத் தேர்தலில் நீதிக்கட்சி பெரும் வெற்றி பெற்றது. அப்போதைய சென்னை கவர்னர் லார்டு வெலிங்டன் தியாகராய செட்டியை பிரதராகப் பதவியேற்று மந்திரிசபை அமைக்கச்சொன்னார். ஆனால் இவரோ அப்பதவி தனக்கு வேண்டாமென மறுத்துவிட்டார். சென்னை வரலாற்றில் தனக்கென நீங்கா இடத்தைப் பிடித்துக்கொண்ட இவர் 1925 ஏப்ரல் 28 அன்று காலமானார்.   

சர் பிட்டி தியாகராய செட்டி (சீனியர்) 

சென்னை வண்ணாரப்பேட்டை தியாகராய கல்லூரி வளாகத்தில் சர் பிட்டி தியாகராய செட்டி (சீனியர்) சிலை உள்ளது. பிப்ரவரி 9, 2004இல் கல்லூரி குழுத் தலைவர் பி. தியாகராயன் தலைமையில் நடைபெற்ற விழாவில் பத்மஸ்ரீ நல்லி குப்புசாமி செட்டியார் திறந்து வைத்த சிலை இது. 

பி. ராமசாமி செட்டி 

 சென்னை வண்ணாரப்பேட்டை தியாகராய கல்லூரியின் நிறுவனர் திரு பி ராமசாமி செட்டி. இவரது சிலை இக்கல்லூரியின் வளாகத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. இச்சிலையை 1955, அக்டோபர் 6 அன்று அப்போதைய சென்னை பல்கலைக்கழக துணை வேந்தர் டாக்டர் சர் லட்சுமணசாமி முதலியார் திறந்துவைத்துள்ளார்.  பிட்டி தியாகராய செட்டி (சீனியர்), சர் பிட்டி தியாகராய செட்டி இருவரும் 1897இல் வடசென்னையில், வண்ணாரப்பேட்டையில் வட சென்னை இந்து பள்ளியைத் தொடங்கினர். செட்டி சகோதரர்கள் மரணத்திற்குப் பின் தியாகராய செட்டி இந்து பள்ளி என அழைக்கப்பட்டது அந்தப் பள்ளி. ஜூன் 1947இல் இப்பள்ளியின் மாணாக்கர் எண்ணிக்கை 1600ஆக இருந்தது. எனவே இப்பள்ளியை கல்லூரியாக உயர்த்தினால வட சென்னை பகுதி மக்களுக்கு உயர் கல்வி கிடைக்கும் என நம்பியதால் ராமசாமி செட்டி இண்டர்மீடியேட் கோர்ஸோடு 1950இல் தியாகராய    கல்லூரியைத் தொடங்கினார். 1954இல் முதல் நிலை கல்லூரியானது இது. 1963முதல் 1965வரை இக்கல்லூரி மேலாண்மைக் குழுத் தலைவராக முன்னாள் முதல்வர் எம் ஜி ராமச்சந்திரன் இருந்துள்ளார். 1907இல் பிறந்த ராமசாமி செட்டி 1954 மே 28இல் காலமானார்.