வரலாற்றில் வாழும் சிலைகள்

சுவாமி விவேகானந்தர்

சுவாமி விவேகானந்தரது சிலை சென்னை ஐஸ் ஹவுஸ் அருகே கடற்கரைச் சாலையில் கடலை நோக்கியபடி கம்பீரமாக நிறுவப்பட்டுள்ளது. தற்போதைய விவேகாநந்தர் இல்லமான ஐஸ் ஹவுஸ் அந்தக் காலத்தில் பிரபலமான வக்கீலான பிலகிரி அய்யங்காருக்குச் சொந்தமானது. அக்கட்டடத்தில் தான் விவேகாநந்தர் அமெரிக்கா செல்வதற்கு முன்பு ஒன்பது நாட்கள் தங்கியிருந்தார். அமெரிக்காவிலிருந்து திரும்பியதும் அக்கட்டடத்திற்கருகே மேடை அமைக்கப்பட்டு அவருக்கு வரவேற்பு அளிக்கப்பட்டது. எனவே1963இல் அவருடைய நூற்றாண்டு விழாவின் போது அவரது சிலை அதே இடத்தில் நிறுவப்பட்டது. முதலில் ஜவஹர்லால் நேரு தான் இச்சிலையைத் திறந்துவைப்பதாக இருந்தது. ஆனால் நேரு காலமாகிவிட்டதால் 1964ஜூனில் டாக்டர் ராதாகிருஷ்ணன் இச்சிலையைத் திறந்துவைத்தார். விவேகாநந்தர் இல்லத்திலும் விவேகாநந்தரின் சிலை ஒன்று உள்ளது.

விவேகானந்தர் 1863 ஜனவரி 12ஆம் நாள் கல்கத்தாவில் விசுவநாத் தத்தாவுக்கும் புவனேஸ்வரி தேவிக்கும் முதல் மகனாகப் பிறந்தார். பள்ளிப்படிப்பு முடிந்தவுடன் 1879 ஆம் ஆண்டு கல்கத்தாவில் உள்ள மாநிலக் கல்லூரியில் சேர்ந்தார். பின்னர் ஸ்காட்டிஷ் சர்ச் கல்லூரியில் தத்துவம் பயின்றார். அங்கே மேல்நாட்டு தத்துவங்கள், மற்றும் ஐரோப்பிய நாடுகளின் வரலாறு முதலியவற்றை படித்தறிந்தார். இச்சமயத்தில் அவர் மனத்தில் இறை உண்மைகளைப் பற்றி பல கேள்விகளும் சந்தேகங்களும் எழுந்தன. இறை உண்மைகளைப் பற்றி அறிந்து கொள்வதற்காக, இராமகிருஷ்ணரைப் பற்றி கேள்விப்பட்டு அவரிடம் சென்றார் விவேகானந்தர். ராமகிருஷ்ணரை முதன் முதலாக விவேகானந்தர் 1881இல் சந்தித்தார். இராமகிருஷ்ணரின் ஈடுபாட்டால், விவேகானந்தரால், பக்தி மார்க்கம், ஞான மார்க்கம், இரண்டின் அவசியத்தையும் புரிந்துகொள்ள முடிந்தது. 24 டிசம்பர், 1892இல் கன்னியாகுமரி சென்ற விவேகானந்தர் அங்கே கடல் நடுவில் அமைந்த ஒரு பாறைமீது மூன்று நாட்கள் தியானம் செய்தார். அம்மூன்று நாட்கள் இந்தியாவின் கடந்த காலம், நிகழ்காலம், மற்றும் எதிர்காலம் குறித்து தியானம் செய்ததாகப் பின்னர் அவர் குறிப்பிட்டுள்ளார். இன்று அந்தப் பாறை விவேகானந்தர் பாறை என அழைக்கப்படுகிறது.

கன்னியாகுமரியிலிருந்து சென்னை வந்த விவேகானந்தரிடம், அமெரிக்காவில் நடைபெறவுள்ள 1893ஆம் ஆண்டு உலக சமய மாநாட்டில் இந்து மதம் சார்பாக கலந்துகொள்ளுமாறு சென்னை நகர இளைஞர்கள் வேண்டுகோள் விடுத்தனர். அதை ஏற்றுக்கொண்ட விவேகானந்தர் அமெரிக்கா பயணமானார். சிகாகோவின் உலகச் சமய மாநாட்டில் அவர் ஆற்றிய சொற்பொழிவுகளுக்கு அந்நாட்டில் பெரும் வரவேற்பு கிடைத்தது. விவேகானந்தர் ஆற்றிய சொற்பொழிவுகள், அவர் எழுத்துக்கள், கடிதங்கள், பேச்சுக்கள், பேட்டிகள் முதலியன The complete works of Swami Vivekananda என்னும் பெயரில் தொகுக்கப்பட்டுள்ளன. இத்தொகுப்பு தமிழ் மொழியிலும் விவேகானந்தரின் ஞான தீபம் என்னும் பெயரில் மொழிபெயர்க்கப்பட்டு வெளிவந்துள்ளது. 1902ஆம் ஆண்டு ஜூலை 4 ஆம் நாள், தனது 39ஆம் வயதில் பேலூரில் விவேகானந்தர் காலமானார்.

தங்குத்தூரி பிரகாசம் பந்துலு

சென்னை பாரிமுனை பேருந்து நிலையம், இராஜா அண்ணாமலை மன்றம் ஆகியவற்றின் அருகில் எஸ்பிளனேடு, பாரிஸ் கார்னர் பிராட்வே பேருந்து நிலையச் சாலை ஆகியவை சந்திக்கும் முனையில் அமைக்கப்பட்டுள்ள சிலை ஆந்திர கேசரி திரு தங்குத்தூரி பிரகாசம் பந்துலுவினுடையது. சென்னை மேயராக திரு ஹபிபுல்லா பாக் இருந்தபோது அக்டோபர் 19, 1968 அன்று அப்போதைய தமிழகப் பொதுப்பணித் துறை அமைச்சர் மு. கருணாநிதி தலைமையில் இந்திய ஜனாதிபதி டாக்டர் வி வி கிரி திறந்துவைத்த சிலை இது.

பந்துலு சென்னை மாகாணப் பிரதமராக 30.04.1946 முதல் 23.03.1947 வரை பதவிவகித்துள்ளார். அவரது அமைச்சரவையில் வி வி கிரி தொழிற்துறை மந்திரியாக இருந்தது குறிப்பிடத்தக்கது. ஆலோசகர் ஆட்சியில் ரத்து செய்யப்பட்ட மதுவிலக்கை பந்துலு மீண்டும் கொண்டுவந்தார். ஆந்திர மாநிலம் தனியாகப் பிரிந்தபோது அதன் முதல்வராக 01.101953முதல் 15.11.1954வரை பதவிவகித்துள்ளார் இவர். சென்னையில் சைமன் கமிஷன் பகிஷ்காரம் இவரது தலைமையில் நடைபெற்ற இடத்திலேயே இவருக்குச் சிலையும் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. இவரது சிலையை நிறுவுவதில் முன்னாள் முதல்வர் அண்ணாதுரை அதிக அக்கறை எடுத்துக்கொண்டார். விடுதலைப் போராட்டங்கள் அனைத்திலும் கலந்துகொண்டவர் இவர். இங்கிலாந்தில் பாரிஸ்டர் பட்டம் பெற்ற பிரகாசம் பந்துலு ஸ்வராஜ்யா என்னும் ஆங்கிலத் தினசரி பத்திரிகையை சென்னையில் நடத்தி விடுதலைப் போருக்கு மாபெரும் சேவை செய்தார். ஆகஸ்ட் 23, 1872இல் பிறந்த ஆந்திர கேசரி பந்துலு மே 20, 1957இல் காலமானார்.

கோபால கிருஷ்ண கோகலே

கோபால கிருஷ்ண கோகலேவின் சிலை பல்கலைக்கழக செனட் கட்டடத்தின் முன்னே அமைக்கப்பட்டுள்ளது. காந்தியால் அவரது அரசியல் குரு என அழைக்கப்பட்டவர் கோகலே. காந்தியின் அழைப்பின் பேரில் 1912இல் தென்னாப்பிரிக்கா சென்றுவந்தவர் கோகலே. இவர் மகாராஷ்டிராவிலுள்ள ரத்னகிரி மாவட்டத்தின் கோதலக்கில் மே 9, 1866 அன்று பிறந்தவர். மிதவாதியாக இருந்தபோதும் நாட்டின் நன்மையைப் பொறுத்தவரையில் எதையும் யாருக்கும் விட்டுக்கொடுக்கக் கூடியவரல்ல. கல்விக்காக ஸ்ரீ கோகலே செய்த பொதுத்தொண்டு மிக மிக அதிகமான அளவிலானது. அதன் காரணமாகவே அவரது சிலை செனட் மண்டபத்தின் முகப்பில் இடம்பெற்றிருப்பது மிகப் பொருத்தமான ஒன்று. கோகலே பிறர் நலனுக்காக வாழ்ந்தவர். 1905ஆம் ஆண்டில் இந்திய தேசிய காங்கிரஸின் தலைவராகத் தேந்தெடுக்கப்பட்டார். அப்போது இந்திய ஊழியர் சங்கத்தைத் தோற்றுவித்தவர் கோகலே. சென்னை ராயப்பேட்டையில் இதன் கிளை இருக்கிறது. தனது 49ஆவது வயதில் பிப்ரவரி 19, 1915 அன்று பம்பாயில் காலமானார் கோகலே.

பாபு ஜெகஜீவன் ராம்

இந்தியாவின் துணைப் பிரதமராக விளங்கிய பாபு ஜெகஜீவன் ராமின் சிலை சென்னை கடற்கரைச் சாலையில் உழைப்பாளர் சிலை எதிரே எழிலகக் கட்டடத்தின் முகப்பில் பல்கலைக்கழகத்தைப் பார்த்தவாறு அமைக்கப்பட்டுள்ளது. இச்சிலையை 1990ஆம் ஆண்டு முதல்வர் மு.கருணாநிதி தலைமையில் அப்போதைய ஜனாதிபதி ஆர். வெங்கடரமணன் திறந்துவைத்துள்ளார்.

சுதந்திரப் போராட்ட வீரரான ஜெகஜீவன் ராம் பீஹாரில் அர்ரா அருகேயுள்ள சந்த்வாவில் 1908, ஏப்ரல் 5 அன்று பிறந்தார். அனைத்திந்திய தாழ்த்தப்பட்டோருக்கான அமைப்பை 1935இல் உருவாக்குவதற்கு முக்கியப் பங்காற்றியவர். 1946இல் ஜவஹர்லால் நேரு தலைமையிலான இடைக்கால அமைச்சரவையின் மிக இளைய அமைச்சர் இவர். அதைத் தொடர்ந்து அமைக்கப்பட்ட அமைச்சரவையில் தொழிற்துறை அமைச்சராக இருந்துள்ளார். பாதுகாப்புத்துறை அமைச்சராகவும் விவசாயத்துறை அமைச்சராகவும் இரயில்வே துறை அமைச்சராகவும் சேவையாற்றியுள்ளார் இவர். 1947, ஆகஸ்ட் 16இல் ஜெனிவாவில் நடைபெற்ற சர்வதேச தொழிலாளர் கருத்தரங்கில் இந்தியப் பிரதிநிதியாக காந்தியவாதி டாக்டர் அனுக்ரஹா நாராயண் சின்ஹாவுடன் சென்று கலந்துகொண்டார். தற்போதைய மக்களவை சபாநாயகரும் முதலாவது பெண் சபாநாயகருமான மீரா குமார் இவரது மகள். பாபு ஜெகஜீவன் ராம் ஜூலை 6, 1986இல் புதுதில்லியில் வைத்துக் காலமானார்.

டாக்டர் அம்பேத்கர்

டாக்டர் அம்பேத்கரின் வெங்கலத்திலான முழு உருவச் சிலை சென்னையில் சிங்கார வேலர் மாளிகைக்கு எதிரே அமைக்கப்பட்டுள்ளது. அம்பேத்கரின் 94ஆவது பிறந்தநாளை முன்னிட்டு இச்சிலை நிறுவப்பட்டுள்ளது. 1985, ஏப்ரல் 14அன்று எம். ஏ. எம். ராமசாமி தலைமையில் ஜனாதிபதி ஆர். வெங்கடரமணன் திறந்துவைத்துள்ள சிலை இது. இவ்விழாவில் தமிழக சமூக நலத்துறை அமைச்சர் கோமதி சீனிவாசன், மக்கள் நல்வாழ்வுத் துறை அமைச்சர் ஆர். எம். வீரப்பன், மத்திய சமூக நலத்துறை அமைச்சர் மரகதம் சந்திரசேகர் ஆகியோர் கலந்துகொண்டுள்ளனர்.

பாபாசாகேப் டாக்டர் அம்பேத்கர் மகாராஷ்டிர மாநிலம் (தற்போதைய மத்தியப்பிரதேசம்) ரத்னகிரி மாவட்டத்தில் அம்பாவாதே என்னும் கிராமத்தில் 1891 ஏப்ரல் 14 அன்று ராம்ஜி - பீமாபாய் ஆகியோரின் 14ஆவது குழந்தையாகப் பிறந்தார். மகர் என்னும் தாழ்த்தப்பட்ட சமுதாயத்தில் பிறந்தார். டாக்டர் அம்பேத்கர் மிகச் சிறந்த கல்வியாளர். பரோடா மன்னரின் உதவியுடன் கொலம்பியா பல்கலைக் கழகத்தில் உயர்கல்வி பயின்றார். அங்கு அவர் 1915இல் “பண்டைய இந்தியாவின் வர்த்தகம்’ என்னும் ஆய்வுக்கு முதுகலைப் பட்டம் பெற்றார். பின்னர், “இந்திய லாபப் பங்கு ஒரு வரலாற்றுப் பகுப்பாய்வு’ என்னும் ஆய்வுக்கு கொலம்பியா பல்கலைக் கழகம் அவருக்கு டாக்டர் பட்டம் வழங்கியது. “பிரிட்டிஷ் இந்தியாவில் அரசு நிதியைப் பரவலாக்குதல்’ என்னும் ஆய்வுரைக்கு 1921இல் முது அறிவியல் பட்டம் பெற்றார். “ரூபாயின் பிரச்சினை’ என்ற ஆய்வுரைக்கு 1923இல் டிஎஸ்சி பட்டம் பெற்றார்.

பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்துக்கு எதிரான போராட்டத்தில் டாக்டர் அம்பேத்கர் தன்னை ஈடுபடுத்திக்கொண்டார். சமுதாய அமைப்பிலும் பொருளாதாரத்திலும் ஒடுக்கப்பட்டவர்கள் கையில் அதிகாரம் கிடைக்க வேண்டும் என்பதற்காகவும் போராடினார். 1930இல் லண்டனில் நடைபெற்ற வட்ட மேசை மாநாட்டில் கலந்துகொண்டார். இரண்டாவது வட்டமேசை மாநாட்டில் வகுப்புவாரி பிரதிநிதித்துவம் குறித்த பிரச்சினை முக்கியமாக விவாதிக்கப்பட்டது. தாழ்த்தப்பட்டோருக்குத் தனி வாக்குரிமையும், விகிதாசாரப் பிரதிநிதித்துவமும் வழங்கப்பட வேண்டுமென அம்பேத்கர் வலியுறுத்தினார். இதன் விளைவாக “இரட்டை வாக்குரிமை’ தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு வழங்கப்பட்டது. காந்திஜி இதை எதிர்த்தார். தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்கு தனித் தொகுதிகள் ஒதுக்கப்பட வேண்டுமென வலியுறுத்தி காந்திஜி உண்ணாவிரதப் போராட்டத்தைத் தொடங்கினார். இதன் விளைவாக 24-9-1931இல் காந்திஜிக்கும், டாக்டர் அம்பேத்கருக்கும் இடையே “புனா ஒப்பந்தம்’ ஏற்பட்டது. இதன்படி தாழ்த்தப்பட்டோருக்கு தனி வாக்குரிமை என்பதற்குப் பதிலாக பொது வாக்கெடுப்பில் தனித்தொகுதி ஒதுக்கீடுகள் ஒத்துக்கொள்ளப்பட்டன. வர்ணாசிரம தருமத்திலிருந்து தோன்றிய சாதிய அமைப்பையும் தீண்டாமைக் கொடுமைகளையும் எதிர்த்து டாக்டர் அம்பேத்கர் தீவிரமாகப் போராடினார். இறுதியில் 1956இல் தமது ஆதரவாளர்களுடன் புத்த மதத்தில் இணைந்தார். இந்திய விடுதலைக்குப் பின்னர் நாட்டின் முதலாவது சட்ட அமைச்சராகவும் இந்திய அரசியல் சாசனத்தின் தலைமைச் சிற்பி ஆகவும் செயல்பட்டார். 1951ஆம் ஆண்டு “இந்து சட்டத் தொகுப்பு மசோதா’ அறிமுகப்படுத்தப்பட்டபொழுது அதை எதிர்த்து தனது சட்ட அமைச்சர் பதவியைத் துறந்தார். சமூக நீதிப் போராளி டாக்டர் அம்பேத்கர் 1956 டிசம்பர் 6இல் காலமானார்.

தீக்குள் விரலை வைத்தால்...

நந்தலாலா

நண்பர் முரளியின் அடவி பிப்ரவரி இதழில் இந்த விமர்சனம் வெளியாகியுள்ளது. அச்சில் தென்பட்ட ஒரு சில பிழைகளை மட்டும் திருத்தி இதில் பதிவிட்டுள்ளேன்.

திரையரங்குகளுக்காகத் தயாரிக்கப்படும் அனைத்துப் படங்களும் வணிக நோக்கத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டிருப்பினும் தங்கள் திரைப்படங்கள்மீது சுமத்தப்படும் வணிகப் பொதியைத் தாண்டி அவற்றை அர்த்தமிக்க கலைப் படைப்பாக மாற்ற விரும்பும் பயணத்தையும் அவ்வப்போது இயக்குநர்கள் மேற்கொள்கிறார்கள். வணிகத்துக்கும் கலைக்கும் இடையே சதா சர்வகாலமும் பனிப்போர் ஒன்று நிகழ்ந்துவருகிறது. திரை ரசிகர்களில் ஒரு சாரார் வணிகத்தின் பக்கமும் ஒரு சாரார் கலையின் பக்கமும் தங்களை இருத்திக்கொள்கிறார்கள். இவை இரண்டும் சரிவிகிதத்தில் கலந்த கலவையெனச் சில படங்கள் தமிழில் வந்துள்ளன, உதாரணமாகத் தேவர் மகன், சேது போன்ற படங்களைச் சுட்டமுடிகிறது. சட்டென ஞாபகம் வந்தவை இவை அவ்வளவே. ஆனால் தமிழின் நல்ல படம் ஒன்றை யாரேனும் வினவினால் உடனேயே ஞாபகத்தில் வந்து நிலைப்பது உதிரிப்பூக்கள் மட்டுமே. ஆனாலும் தமிழில் மாற்றுப்பட முயற்சிகள் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக நடந்தவாறு தான் உள்ளன. கலையா கவளமா எனப் போட்டி வரும்போது அங்கே பலியாவது சந்தேகமே இல்லாமல் கலையே. மறைந்திருந்து வீழ்த்திவிடுகிறது கவளம். ஆனாலும் மீண்டும் உயிர்த்தெழுந்து விடும் மாய சக்தி மட்டுமே கலைக்கு கைவரப்பெற்றிருக்கிறது. சித்திரம் பேசுதடி, அஞ்சாதே போன்ற ஜனரஞ்சகத் திரைப்படங்களை இயக்கியிருப்பினும் மாற்றுப்பட முயற்சிக்குரிய திரைப்படம் இதுவெனத் திரைக்கு வருவதற்கு முன்பே நந்தலாலாவைத் தன் சாதுர்யத்தால் மிஷ்கின் பேசவைத்திருந்ததால் அதன்மீது ஒரு தனிக்கவனம் இருந்தது சினிமா ஆர்வலர்களுக்கும் ரசிகர்களுக்கும். ஆனால் திரையரங்க அனுபவம் சிலாகிக்கவைத்த ஒன்றாக இருக்கவில்லை. மானசீகமாக மனத்தில் கட்டியமைக்கப்பட்ட பிம்பத்துக்கும் நேரிலே திரையில் அசையும் சலனக் காட்சிகளாலான பிம்பத்துக்கும் இடையே பெருவாரியான வேறுபாடுகளை மனம் உணர்ந்திருக்கக்கூடும்.

குழந்தைகளோடு குழந்தையாய் வளர வேண்டிய பிராயத்தில் தனியனாகப் பாட்டியோடு வாழ நேர்ந்த சிறுவன் அகிலேஷ். அவனுடைய தாய் மற்றொருவரை மணந்துகொண்டு அன்னவயல் என்னும் கிராமத்தில் வாழ்ந்துவருகிறாள். அதையறியாத அகி தன்னைக் காண அவள் வருவாள் வருவாள் என எதிர்பார்த்து ஏமாந்து இறுதியில், தன் தாயைக் கண்டு அவள் கன்னத்தில் முத்தமொன்று தரும் ஆசையில் பள்ளியில் இருந்து சொல்லாமல் கொள்ளாமல் அவளைத் தேடி ஓடிவருகிறான். ஜுரம் நின்ற பின்னும் ஊசிபோட்டுக் கொடுமை பண்ணும் மனநலக் காப்பகத்தில் தன்னைக் கொண்டு சேர்த்த தாய் வீட்டிற்கு அழைத்துப்போக வரவே வராத கோபத்தால் அவளது கன்னத்தில் அறைய வேண்டும் என்னும் ஆர்வத்தில் அங்கிருந்து தப்பித்த பாஸ்கர் மணி அவள் வசிக்கும் தாய் வாசலுக்கு தாயைத் தேடிப் போகிறான். இருவரும் இணையும் புள்ளியில் தொடங்குகிறது, நந்தலாலாவின் பயணப்பாதை. பயணம் பேருந்தில் தொடங்கி, ஆட்டோ, போலீஸ் ஜீப், டிராக்டர், புதுக்கார், லாரி, மாட்டுவண்டி, பைக் எனப் பலவகையான வாகனங்களில் நடந்தேறுகிறது. அந்த நிலவியலும் சம்பவங்களும் தருக்கங்களுக்குட்படாமல் பார்வையாளனிடமிருந்து அந்நியப்பட்டே நிற்கின்றன. அந்தப் பயணத்தில் எதிர்ப்படும் சம்பவங்கள், அவர்கள் சந்திக்கும் மனிதர்கள் இவற்றை மட்டுமே வைத்துக் கதை நகர்த்த துணிந்தற்கு மிஷ்கின் கிகுஜிரோவுக்கு மனத்திலாவது நன்றி சொல்ல வேண்டும்.

காற்றைத் தவிர ஒன்றுமில்லை தந்த இளையராஜா படத்தின் குறைகளைக் களைந்து படத்தின் தரத்தை உயர்த்த முயன்றதில் கிட்டத்தட்ட களைத்தேபோய்விட்டார். மாறுபட்ட பல கோணங்களில் காட்சிகளை ஒளிப்படச் சுருளுக்குள் சிறைப்பிடித்ததில் ஒளிப்பதிவாளரின் பங்கும் உயர்வான இடத்திலேயே உள்ளது. அநாவசியமான கூட்டங்கள் எதுவும் இல்லை படத்தில். சாதிக்கலவரம் நடந்த ஊரைக்கூட ஊருக்கு வெளியே காண்பித்ததால் கலவரப் பூமியையும் பெருகியோடும் குருதியையும் திரையில் பார்க்க வேண்டிய பாரமில்லை. ஆபாசமான வசனங்களில்லை. உரையாடல்கள் பக்கம் பக்கமாகப் பேசப்படவில்லை. பெரும்பான்மையான காட்சிகளில் மிக நீளமான காட்சிகளில் கூட வசனங்கள் மௌனித்திருக்க இசை மட்டும் உணர்ச்சிகளைக் கொட்டுகிறது. இப்படிப் பலவிதமான நேர்மறையான கூறுகளுக்கான அம்சங்களைக் கொண்டிருந்தும் உன்னதத் திரைப்படத்தைப் பார்த்த திருப்தி தர வேண்டிய நந்தலாலா அதிலிருந்து தவறியதாலேயே இப்படம் குறித்த கோபம் கொப்பளிக்கிறது.

நல்ல படம் ஒன்றிற்குத் தேவைப்படும் அனைத்துக் கூறுகளும் நிரம்பிவழிவது போன்ற தோற்றம் கொண்டிருந்தபோதிலும் நல்ல படம் இதுவெனும் கூற்றை ஏற்பதா மறுப்பதா என்பதை அவதானிக்க இயலாமல் தத்தளிக்கும் மனம் இறுதியில் மறுப்பின் பக்கமே நிற்கிறது. பார்வையாளனுக்கும் திரைக்கும் நடுவே கண்ணுக்குப் புலப்படாத கண்ணாடிச் சுவர் ஒன்று எழும்பி நிற்கிறது. அதன் வழியே தான் அவன் கதாபாத்திரங்களைக் காண்கிறான். இசையெனும் ஈரமான விழுதுகள் அவனை நோக்கி வளைந்து நெளிந்து வந்தும் அந்தக் கண்ணாடிச் சுவரைக் கடக்க இயலாமல் திரும்புகிறது. திரைக்கதையின் நுட்பமான இழைகள் இசை வழியே கதாபாத்திரங்களுக்கும் பார்வையாளனுக்கும் இடையே நெருக்கமான உறவைப் பின்னியிருந்தால் படம் முடியும் தருவாயில் அந்த உறவிலிருந்து தன்னைக் கழற்றிக்கொள்ள அவன் பிரயத்தனப்பட வேண்டியதிருந்திருக்கும். ஆனால் அப்படியொரு இழை உருவாவதை அறிந்தோ அறியாமலோ மிகக் கவனமாகத் தடுத்துவிடுகிறார் இயக்குநர். கதாபாத்திரங்களோடு பார்வையாளனுக்கு ஏற்பட வேண்டிய அன்னியோன்ய உறவு ஏற்படாமலே போய்விட்டபோது அதன் நிறைகள் எவையுமே மனத்தில் தங்கவில்லை.

கதாபாத்திரங்களில் இயக்குநரின் தாக்கம், குறிப்பாக அவரது தன்முனைப்பு அதிக அழுத்தத்துடன் பதிந்திருக்கிறது. அதனதன் இயல்புகளோடு திரிய வேண்டியவை இயக்குநரின் கருத்துகளைத் தாங்க முடியாமல் தங்கள் இயல்பிலிருந்து பிரிந்து அந்நியத்தன்மையைத் தழுவிக்கொள்கின்றன. கதையோட்டத்தின் போக்கில் அவனை உள்ளிழுக்கத் தவறி அவனைவிட்டு எங்கோ தொலைதூரத்துக்குப் பயணிக்கிறது திரைக்கதை. மாடோட்டுபவர்கூட ஒரு மாட்டுக்கு ராமன் என்றும் மற்றொன்றுக்கு ராவணன் என்றும் பெயர்வைத்திருக்கிறார். ஒரு காட்சியில், “நீ என்ன சாதி?” என பாஸ்கர் மணியிடம் வினவுகையில் அவன் “மெண்டல்” எனப் பதில் தருகிறான், கேள்வி கேட்டவள், “அது என்ன சாதி?”யென வெகுளியாகக் கேட்கிறாள். இத்தகைய அசட்டறிவு தூசியாகப் படம் முழுவதிலும் பரவிக்கிடக்கிறது.

அகியின் தாயைப் பாஸ்கர் மணி சந்திக்கும் காட்சியில் காலம்காலமாக வசனங்களால் கட்டியமைக்கப்பட்ட புனிதம் வசனமே இல்லாமல் இசையின் துணையோடு கட்டியமைக்கப்பட்டுள்ளது மட்டுமே புதுமை. அடுத்த கட்டத்தை நோக்கி நகராமல் அங்கேயே விழுந்துகிடப்பதால் என்ன பயன்? அகியின் தாய் பாஸ்கர் மணியின் காலில் விழுந்து கதறி அழுகிறாள். கழுத்திலிருக்கும் நகையைக் கழற்றிக்கொடுக்கிறாள், பணத்தைக் கொடுக்கிறாள். எல்லாவற்றையும் ஒதுக்கித்தள்ளிவிட்டு ஓங்கி அவள் கன்னத்தில் அறைகிறான் பாஸ்கர் மணி. அங்கே இயக்குநரின் முதிராத் தன்மையை எதிர்கொள்கையில் பார்வையாளனுக்கும் திரைக்குமான தூரம் பல மடங்கு அதிகரிக்கிறது.

பாலியல் தொழிலாளியை அவளது சிக்கலிலிருந்து மீட்ட பின்பு அவள் பேசும் வசனங்களைக்கூடத் தாங்கிக்கொள்ளலாம்- சிக்மண்ட் ஃப்ராய்ட்கூட நினைவுருத்தப்படுகிறார்- ஆனால் அதன் பின்பு அவளது அழுக்கைப் போக்குவதற்காக அவளை மழை நீரில் குளிப்பாட்டும் அபத்தத்தைத் தாங்கிக்கொள்ளவே முடியவில்லை. அது போதாதென்று குறியீடு போல மலைப்பாம்பொன்றை நகரச் செய்தது அபத்தத்திலும் அபத்தம். பாஸ்கர் மணி அவனது தாயைச் சந்திக்கும் காட்சியில் பார்வையாளனுக்கு அதிர்ச்சி ஏற்படுத்துவதை மட்டுமே குறிக்கோளாகக் கொண்டிருந்திருக்கிறார் இயக்குநர். மனநிலை பிசகிய நிலையில் அந்தத் தாய் இருப்பதற்கான நியாயமான காரணங்கள் எவையுமே இல்லை. ஏனெனில் அவள்தான் மகனை மனநலக் காப்பகத்தில் சேர்ந்து வந்திருக்கிறாள் அவள் ஏன் மன நலம் பாதித்தவளாக மாற வேண்டும் என்ற நியாயமான கேள்விகள் எழுவதையும் தடுக்க முடியவில்லை. இப்படியான தருக்கங்கள் எவற்றிற்கும் பதில் கிடைக்காத காரணத்தினாலேயே தன்னளவில் தனிப்பட்டுப் போய்விடுகிறது இப்படம். எல்லாவற்றுக்கும் காரணம் வேண்டுமா என்னும் கேள்வியில் தருக்கங்களை எல்லாம் மூழ்கடித்துவிட முடியாது. தருக்கங்களைப் பற்றி யோசிக்காமல் திரைக்கதையில் ஒன்றிவிட்ட பார்வையாளர்கள் வேண்டுமானால் தீக்குள் விரலைவைக்கும்போது நந்தலாலாவைத் தீண்ட முடியும் - அத்தகைய ஒன்றுபடலின் காரணம் ஞானமா, அறியாமையா? - நாம் சூடு கண்டதுதான் மிச்சம்.