ஸ்கூல் படிப்பு திருநெல்வேலி மாவட்டம், தென்காசி தாலுகாவிலுள்ள இலஞ்சி கிராமத்துல. வேலை கிடைச்சிடுச்சுன்னு ஒரு படம் வந்தது. அந்தப் படம் எங்க ஊர்லதான் ஷூட் பண்ணாங்க. பச்சைப் பசேல்லுன்னு இருக்குற அந்தக் கிராமத்துல பிழைக்கத் தெரியாம (எங்க போனாலும் எனக்குப் பிழைக்கத் தெரியாது) எப்போதும் தகிக்கிற பட்டணம் வந்து சேர்ந்தேன். காலேஜ் படிப்பு கீழக்கரை முகம்மது சதக் இஞ்சினியரிங் காலேஜ்ல. ஸ்கூல்லயோ காலேஜ்லயோ காதல் செய்ய வாய்ப்பு இல்ல. ஸ்கூல் கோயட் தான். நமக்குத் தான் எந்தக் குடுப்பினையும் இல்ல. காலேஜ்ல பசங்க மட்டும்தான். பாடம் நடத்த சில பெண்கள் வந்துட்டுப்போனது அழியாத கோலங்களா மனசுல இருக்கு. குரு தெய்வம்தான் ஆனால் பலர் அநியாயத்துக்கு அழகான தெய்வங்களா இருந்தது யார் குற்றம்? இதெல்லாம் உருப்படவா என சில நல்லவர்கள் முணுமுணுக்கலாம். என்ன செய்ய ஆசையும் அவதியும் இறைவன்செயல்.
மெட்ராஸ் வந்த பிறகு, அப்பல்லாம் மெட்ராஸ்தான் இப்பதான் சென்னை, மந்தைவெளி, ஆவடி, பழவந்தாங்கல் போன்ற பல இடங்களில் தங்கியிருந்தேன். கடைசியா இப்போ திருவல்லிக்கேணியில் வாசம். டிகிரி முடித்து கிட்டத்தட்ட பதினைந்து வருஷம் ஆகிய போதும் சொல்லிக்கொள்ளும் படியான ஒரு வேலை கிடையாது எனக்கு. அதற்கான முயற்சியும் கிடையாது என்னிடம். ஏதாவது ஒரு உப்புமா கம்பெனியில் கிடைக்கும் ரவை தூவும் வேலையைக் கிடைப்பதற்கரிய சிறப்பான வேலையாய் செய்வேன். எதன் மேலும் பெரிய மரியாதையோ விருப்பமோ இல்லாத ஒரு வாழ்க்கையே எனக்கு விதிக்கப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் அதை விருப்பமாகவே வாழ்கிறேன் அல்லது அப்படி நினைக்கிறேன். சாம்ராஜ்ய சக்கரவர்த்திகளே ஜால்ராவை சுருதி சுத்தமாக இசைக்கிறார்கள். எனவே ஜால்ரா ஒரு சிறந்த கருவி என்பது புரிந்தும் அதை இசைக்கக் கற்றுக்கொள்ளாமல் வாழ்க்கையை வீணடித்துவிட்டேன். கூடிய விரைவில் கற்றுக்கொள்வேன் என நம்புகிறேன்.
நான் புத்திசாலி என நினைத்து ஒவ்வொரு செயலையும் செய்கிறேன். ஆனால் விதியோ தொடர்ந்து நான் முட்டாள் என்பதை நிரூபித்துச் செல்கிறது. விதிக்கும் எனக்குமான கண்ணாமூச்சி தொடர்ந்துகொண்டே இருக்கிறது. தொடந்து தோற்றபோதும் வெற்றிவரும் என்ற நம்பிக்கையில் சூதாடும் ஒரு சூதாடி நான். வெற்றியோ தோல்வியோ விளையாடப் பிடித்திருக்கிறது. விளையாடுகிறேன். (ஓவர் பில்ட்டப்பாத்தான் இருக்கு)
அப்பூ..டோண்ட் ஒரி பி ஹாப்பி..
பதிலளிநீக்குநன்றி கடற்கரய்.
பதிலளிநீக்கு