16.04.2011, மாலை 6:00 மணி, கன்னிமாரா நூலக அரங்கு, எழும்பூர், சென்னை.
நிழற்படம்: செல்லையா முத்துசாமி
நினைவச்சில் சுழலும் சக்கரம்
சென்னைப் புத்தகக் கண்காட்சியை ஒட்டி வெளியிடத் திட்டமிடப்பட்டிருந்த, பழ. அதியமான் பதிப்பித்த கு. அழகிரிசாமி சிறுகதைகள் முழுத் தொகுப்பு நூலாக்க நேர்த்திக்குத் தரப்பட்ட கவனம் காரணமாகச் சற்றுத் தாமதமாக ஏப்ரலில் தயாரானது. எனவே, காலச்சுவடு பதிப்பக வெளியீடான கு. அழகிரிசாமி சிறுகதைகள் முழுத் தொகுப்பு, சுந்தர ராமசாமி எழுதிய கு. அழகிரிசாமி நினைவோடை ஆகிய இரு நூல்களின் வெளியீட்டு விழா 2011, ஏப்ரல் 16 அன்று மாலை ஆறு மணி அளவில் சென்னை எழும்பூரிலுள்ள கன்னிமாரா நூலக அரங்கில் வைத்து நடைபெற்றது. தகவல் தொழில்நுட்ப வசதிகள் அதிகரித்துள்ளதால் இப்போது புத்தக வெளியீட்டு நிகழ்வு குறித்த அறிவிப்பு, அழைப்பைப் பதிப்பகங்களாலும் எழுத்தாளர்களாலும் வாசகர்களிடம் மிக எளிதாகக் கொண்டுசேர்த்துவிட முடிகிறது. ஆனால் புத்தக வெளியீட்டு நிகழ்ச்சியை விழாவாக மாற்றுவதும் சிறு நிகழ்வாகச் சுருக்குவதும் வாசகர்களின் கையில்தான் இருக்கிறது, அது முழுக்க முழுக்க வாசகர்களின் விருப்பத்தைப் பொறுத்தது. அரசியல் விழாக்களுக்குக் கூட்டம் கூட்டுவது எளிது. கையில் பணமிருந்தால் போதும் அரங்கை நிறைத்து மறு நாளைய தினசரிகளில் திரண்டிருந்த கூட்டத்தின் காட்சிகளைப் படமாகப் பிரசுரித்து வரலாறாக்க முடியும். ஆனால் அந்த அளவுக்கு இன்னும் இலக்கிய உலகின் அறம் வீழ்ச்சியடையவில்லை என்பதால் இங்கே கூட்டமானது கூட்டுவதல்ல கூடுவது. கு. அழகிரிசாமி என்னும் எழுத்தாளர் சம்பாதித்துவைத்திருக்கும் வாசக பலம் நிகழ்வரங்கை முழுவதுமாக ஆக்கிரமித்திருந்தது. இருக்கைகள் நிரம்பி வழிய அமர இடமற்ற வாசகர்கள் பலர் கடைசியில் நின்றபடியே நிகழ்ச்சிமீது கண்பதித்திருந்தனர்.
எழுத்தின் வசீகரம் வாசக மனங்களை அதன் பக்கம் ஒருவிதக் கிறக்கத்துடன் சாய்ந்துகொள்ளவைக்கிறது. தான் உணர்ந்த, தான் கடந்த, தான் அனுபவித்த சம்பவம் போன்ற ஒன்றைத் தான் வாசிக்கும் கதையில் காணும் வாசகன் அது புனையப்பட்டுள்ள நேர்த்தி, நம்பகத்தன்மைக்குத் தக்க அந்த எழுத்தோடும் அதன் காரணமாக எழுத்தாளனோடும் மானசீக உறவுகொள்கிறான். அந்த உறவின் பலத்தோடு நேர்விகிதத் தொடர்பு கொண்டது எழுத்தாளனின் ஆயுள். லௌகீக இறப்பைத் தாண்டியும் படைப்பாளியின் ஆயுள் நீள்வதும் அவருக்காக வாசகர்கள் கூடுவதும் இதன் காரணமாகவே. அப்படியோர் அற்புதப் படைப்பாளியாகப் பரிணமித்திருந்தவர் அழகிரிசாமி என்பதை வந்திருந்த பார்வையாளர்கள் கூட்டம் நிரூபித்தது.
சுபவீ, வண்ண நிலவன், பிரபஞ்சன், திலீப் குமார், ஞாநி, ட்ராட்ஸ்கி மருது, அம்ஷன் குமார் உள்ளிட்ட பிரபலங்கள் பலரும் திரளான வாசகர்களும் நிகழ்வின் தொடக்கத்திலிருந்தே அரங்கில் குழுமியிருந்தனர். அரங்கம் நிறைய ஆட்களோடு பல கேமராக்கள் நிகழ்வை நிரந்தர ஒளிப்பட ஆவணமாக்கிக்கொண்டிருந்தன. நகர்ந்து செல்லும் தருணங்களை இழுத்துப் பிடித்துநிறுத்தி அவற்றைப் படைப்புக்குள் புகுத்திவிட முயன்று அதில் பெரிய வெற்றியும் பெற்ற அழகிரிசாமியின் முழுத் தொகுப்பு வெளியீட்டு நிகழ்வு ஆறு மணிக்குத் தொடங்கியது. மேடையில் இடப்புறம் பழ. அதியமானில் தொடங்கி சா. கந்தசாமி, கி. ராஜநாராயணன், சீதாலக்ஷ்மி அழகிரிசாமி, விஜயலட்சுமி சொக்கலிங்கம், இறுதியாக வலப்புறம் ச. தமிழ்ச்செல்வன் ஆகியோர் அமர்ந்திருந்தனர். கு. அழகிரிசாமி சிறுகதைகள் முழுத் தொகுப்பை எழுத்தாளர் கி.ரா. வெளியிட அழகிரிசாமியின் மனைவி சீதாலட்சுமி பெற்றுக்கொண்டார். சுந்தர ராமசாமி எழுதிய நினைவோடையை எழுத்தாளர் சா. கந்தசாமி வெளியிட அழகிரிசாமியின் சகோதரரின் மனைவியான விஜயலட்சுமி சொக்கலிங்கம் பெற்றுக்கொண்டார்.
நாற்காலியில் அமர்ந்தபடி அரங்கில் தனது கிராமிய மனம் கமழும் குரலை ஒலிக்கவிட்டார் கி. ரா. அவரது உரையில் அவன் இவன் என உரிமையோடு விளிக்கப்பட்ட பால்ய கால நண்பனான அழகிரிசாமியோடு இணைந்த சிறு பிராயத்து நினைவுகள் அவருக்கே உரித்தான கரிசல் தமிழில் தெளிவாக, சுவாரசியமாக வெளிப்பட்டு அரங்கை நெகிழ்த்தின. அழகிரிசாமியின் சிறுகதைகள் முழுத்தொகுப்பை வெளியிடுவது குறித்துப் பெருமிதம் கொண்ட கி. ரா., அவரது கதைகள் குறித்து விரிவாகப் பேச பதினைந்து நிமிடங்கள் போதாது என்பதால் அவற்றைத் தவிர்த்துவிட்டதாகக் குறிப்பிட்டு, மனத்தின் நினைவலைகளில் தானாக எழும்பி மேலாக மிதந்த சில ஞாபகச் சிதறல்களைப் பசுமை உணர்வோடு எடுத்தடுக்கினார்.
1940களின் தொடக்கத்தில் முதன்முறையாகக் கன்னிமாரா நூலகத்திற்கு அழகிரிசாமியுடன் வந்திருந்ததை நினைவுகூர்ந்த கி.ரா., அதன் பின்பு இப்போதுதான் இங்கே வந்திருப்பதாகச் சொன்னார். ஒவ்வொரு மனிதரும் சில வகையான செயல்களைத் தன்னிச்சையாகச் செய்துகொண்டே இருப்பார்கள். அப்படி அழகிரிசாமியிடம் காணப்பட்ட விரல்களால் காற்றில் ஏதாவது எழுதிக்கொண்டிருப்பது, கையில் ஏதாவது காகிதம் கிடைத்துவிட்டால் அதில் பேனாவால் மனத்தில் தோன்றும் எண்ணங்கள் எவற்றையாவது அப்படியே எழுதுவது - அது கிறுக்கலல்ல - ஆகிய மானரிஸங்களை ஆர்வத்துடன் குறிப்பிட்டதோடு அப்படியான எழுத்துக் காகிதங்களைத் தானோ அவரது குடும்பத்தாரோ சேகரித்துவைக்காமல் போய்விட்டதை எண்ணி ஆதங்கம் கொண்டார் அவர். அடுத்ததாக அழகிரிசாமியிடம் வழக்கத்திலிருந்த வெற்றிலை பாக்கு போடும் பழக்கம் பற்றியும் பகிர்ந்துகொண்டார். அழகிரிசாமி வெற்றிலை பாக்கைக் குதப்பிக்கொண்டு பேசுவது எப்படி இருக்கும் என வாயில் வெற்றிலை பாக்கு போட்ட சாறு உமிழ்நீருடன் கலந்து வாய் நிறைய இருப்பதுபோல் வாயை வைத்துக்கொண்டு கி.ரா பேசிக் காட்டினார், அதில் சிறப்பம்சம் என்னவென்றால் துளி எச்சில்கூட அழகிரிசாமி பேசும்போது வெளியில் தெறிக்காதாம். மணநாள் அன்று தாலி கட்டும் நேரத்தில்கூட வாயில் வெற்றிலைச் சாற்றுடன்தான் தான் தன் மனைவிக்குத் தாலி கட்டியதாக அழகிரிசாமி வேடிக்கையாகச் சொல்வார் என்றும் தெரிவித்தார் கி.ரா. இசையில் அழகிரிசாமிக்கிருந்த ஆர்வத்தைப் பற்றிக் குறிப்பிட்டு, இசையறிவு கொண்ட மனைவியை மணக்க வேண்டும் எனத் தாங்கள் இருவரும் முடிவெடுத்திருந்ததாகவும் அந்த விஷயத்தில் அழகிரிசாமி கொடுத்துவைத்தவர் எனவும் சொல்லியபோது அதுவரை பெரிய சலனம் எதுவுமின்றி நிகழ்வைக் கவனித்துக்கொண்டிருந்த அழகிரிசாமியுடைய மனைவியின் முகத்தில் மெல்லிய புன்னகை அரும்பிற்று. தான் அறிந்த மனிதர்களின் வாழ்க்கையில் நடைபெற்ற சம்பவங்களைத் தனது சிறுகதையில் உட்புகுத்தும்போது ஆணைப் பெண்ணாகவும் பெண்ணை ஆணாகவும் மாற்றிவிடுவார். சம்பந்தப்பட்ட ஆட்களுக்கே தாங்கள் இடம்பெற்றிருப்பது தெரியாதவிதமாக அமைந்துவிடும் அது. அவருடன் மிக நெருங்கிப் பழகுபவர்களுக்கு மட்டுமே யார் என்ன என்பது தெரியுமென்ற கி. ரா., தென்காசியில் டிகேசி வீட்டில் என். எஸ். கிருஷ்ணனுடன் கழித்த சம்பவமொன்றையும் ஞாபகப்படுத்திவிட்டுத் தனது உரையை அமைதிப்படுத்தினார்.
கி.ராவுக்கு அடுத்தபடியாக, நினைவோடையை வெளியிட்ட சா. கந்தசாமியை உரையாற்ற அழைத்தார் நிகழ்ச்சியை ஒருங்கிணைத்த அரவிந்தன். அழகிரிசாமியுடன் தனக்கு நெருங்கிய பழக்கம் இல்லாவிடினும் சுந்தர ராமசாமி, அழகிரிசாமி ஆகிய இருவரையும் அறிந்தவன் என்னும் முறையில் தான் பேசுவதாகச் சொன்னார் கந்தசாமி. தமிழின் மொழி நடையில் ஏற்பட்ட மாற்றங்களின் காரணமாகத் தமிழ் செம்மொழியானதற்கு அழகிரிசாமி போன்ற படைப்பாளிகள்தாம் காரணமே ஒழிய பேராசிரியர்கள் அல்ல என்னும் கருத்தை அள்ளித் தெளித்துவிட்டு அமர்ந்துகொண்டார் அவர்.
அழகிரிசாமியின் சிறுகதைகள் குறித்து உரையாற்ற அடுத்து வந்தார் ச. தமிழ்ச்செல்வன். மிகச் சமீபத்தில் தேர்தல் பிரச்சாரத்தை முடித்துவிட்டு வந்திருப்பதால் சுருக்கமாகப் பேசச் சொன்னது மகிழ்ச்சியளிப்பதாகக் கூறித் தொடங்கினார் தனது உரையை அவர். இந்த உலகில் அவருக்கு மிக அதிகமாகப் பிடித்த நபர் கு. அழகிரிசாமிதான் என்றபோது குரலில் தொனித்த பாவம் அவருக்கு அழகிரிசாமியின் எழுத்தின் மீதிருக்கும் லாகிரியைப் படம்பிடித்தது. அழகிரிசாமியின் எழுத்துக்கள் தன்னைப் பண்படுத்தியதாகவும் மனிதனின் ஆணவம் முதலான அனைத்து எதிர்மறை எண்ணங்களையும் கரையவைக்கக்கூடிய எழுத்து அவருடையது என்றும் இறுக்கம் தளர்ந்த நெகிழ்வான குரலில் மொழிந்தார்.
அதியமான் தன் பதிப்புரையில் வெறும் நாய், காற்று முதலிய கதைகளை தாமரை வகைக் கதைகள் எனவும் வழக்கமாக அழகிரிசாமியின் கதைகளின் அடிநாதமாக ஒலிக்கும் கேலியோ சோகமோ இவ்வகைக் கதைகளில் குரலெடுக்கத் தொடங்கும் எனவும் எழுதியிருந்தார். இப்படிக் கொஞ்சம் தாழ்ந்தவரிசையில் தாமரையில் பிரசுரமான கதைகளை வைத்துப் பார்த்தது சங்கடத்தையும் வருத்தத்தையும் அளிப்பதாகவும் தாமரை வகைக் கதைகள் என்பதை உயர்வான வகையாகக் குறிப்பிட்டிருக்கலாமே என்றும் கேள்வியெழுப்பினார் அதியமானிடம் தமிழ்ச்செல்வன். அதியமானின் பதிப்புரை அழகிரிசாமியைப் பற்றிய தெளிவான அறிமுகத்தைத் தருகிறது என்பதை வெறும் வாய் வார்த்தையாக வெளிப்படுத்தாமல் ஆத்மார்த்தமாக அனுபவித்துச் சொன்னார் அவர். ஆனால் பாவண்ணனின் முன்னுரை இத்தொகுப்பின் திருஷ்டிப்பொட்டாக அமைந்துவிட்டதாகவும் அவரிடம் தரப்பட்டிருந்தாலும் அவர் இந்தப் பணியைத் தவிர்த்திருக்க வேண்டுமென்றும் நண்பராக இருந்தபோதும் அழகிரிசாமி கதைகளை அவர் மதிப்பிடுவதைத் தாங்கிக்கொள்ள முடியவில்லை என்றும் குறிப்பிட்டதோடு அடுத்த பதிப்பில் பாவண்ணனின் முன்னுரையை எடுத்துவிட்டால் நன்றாக இருக்கும் என்றும் மனத்தில் பட்டதை எவ்வித நாசூக்கும் இன்றி பட்டவர்த்தனமாக வெளிப்படுத்தினார் தமிழ்ச்செல்வன். எழுத்தாளனை ஆராதிக்கும் வாசகத் தொனியே அந்த வேண்டுகோளை முழுவதுமாக நிறைந்திருந்தது. பெரும் படைப்பாளிகளின் நூலுக்கு முன்னுரை எழுதுவதற்கு மன முதிர்ச்சியும் வாழ்வனுபமும் அதிகப்படியாகத் தேவை என்னும் உள்ளடக்கிடக்கையே அப்படியொரு வேண்டுகோளை வார்த்தெடுத்துத் தந்திருக்கும் என எண்ணவைத்தது. இந்தச் சந்தர்ப்பத்தில், காலச்சுவடு பதிப்பகம் வெளியிட்டிருக்கும் மௌனி படைப்புகளுக்கு நண்பர் கே.என்.செந்தில் எழுதிய முன்னுரை சட்டென மனத்தின் மூலையில் தோன்றி மறைந்தது. மௌனியின் மேல் அளவுகடந்த பிரியம் கொண்ட வாசகர் ஒருவர் அந்த முன்னுரையை வாசிக்க நேரும்போது அவரது மனம் மலருமா சுருங்குமா என்ற யோசனையில் மனம் லயித்துக்கிடந்தது.
அழகிரிசாமியின் பதிமூன்று தொகுப்புகளையும் தான் சேகரித்துவைத்திருந்ததையும் நண்பர் ஒருவரிடம் சென்ற அவை திரும்பவில்லை என்பதையும் சொன்னபடியே அவரது கதைகளில் தான் சிலாகித்த விஷயங்களைப் பார்வையாளர்களோடு பகிர்ந்துகொண்டார் தமிழ்ச்செல்வன். அதிகம் கொண்டாடப்படாத படைப்பாளி அழகிரிசாமி என்பதால் அவருக்கு இப்படியொரு தொகுப்பு கொண்டுவந்திருப்பதன் மூலம் இனி அவர் பரவலாக எடுத்துச்செல்லப்படும் வாய்ப்பை இது உருவாக்கும் என்னும் தன் நம்பிக்கையைப் பரவவிட்டார் அவர். கோவில்பட்டிக்காரனாகவும் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியைச் சார்ந்தவனாகவும் தான் இருக்கும் காரணத்தால் இந்த விழாவுக்கு அழைக்கப்பட்டிருப்பதாக அவர் கருதுவதாகவும் கூறி வாய்ப்பளித்தற்கு நன்றி சொல்லி விடைபெற்றார் அவர்.
இறுதியாகப் பதிப்பாசிரியர் பழ. அதியமான் உரையாற்றினார். முன்னர் பேசிச் சென்ற அனைவரும் சுருக்கமாக முடித்திருந்ததால் அதிகப்படியான நேரம் தனக்கிருந்ததால் தொகுப்பு குறித்தும் நினைவோடை குறித்தும் மேலதிகத் தகவல்களைப் பகிர்ந்துகொண்டார் அதியமான். தொகுப்பில் இடம்பெற்றிருந்த 105 கதைகளையும் காலவரிசைப்படி அடுக்கியிருப்பதை இரண்டு மூன்று முறை குறிப்பிட்டதோடு இத்தகு முழுத்தொகுப்பு வெளிவரும்போது எழுத்தாளர் பற்றிய சிறப்பான அறிமுகத்திற்கு உதவியாக இருக்கும் என்பதால் நினைவோடையை இப்போது வெளியிட்டிருப்பதாகவும் அவர் தெரிவித்தார். அன்பளிப்பு கதையை வாசகர்களில் பெரும்பாலானோர் படித்திருக்கக்கூடும் என்பதை அறிந்திருந்தும் நிகழ்ச்சி வெற்றிகரமாக நடந்துகொண்டிருந்ததன் காரணமான உற்சாக மிகுதியாலோ என்னவோ அதியமான் கிட்டத்தட்ட அந்தச் சிறுகதை பற்றியும் இன்னும் சில கதைகள் குறித்தும் அதிகப்படியாகவே சிலாகித்துவிட்டார். அழகிரிசாமி எழுதியிருக்கும் கதைகளில் வரும் வரி போன்ற ஏதாவது ஒரு வரியை எழுதிவிட்டால்கூடப் போதும் என ஏதோ ஒரு சந்தர்ப்பத்தில் தமிழ்ச்செல்வன் யாரிடமோ பகிர்ந்துகொண்டிருந்ததைக் கேள்விப்பட்டு அழகிரிசாமிமீது அவருக்கிருக்கும் ஆழமான நேசத்தை உணந்திருந்ததன் காரணமாகவே அவரை அழைத்திருப்பதாகவும் பகன்றார் அதியமான். தனக்குக் கிடைத்த வாய்ப்பை மிகச் சரியாக அதியமான் பயன்படுத்திக்கொண்டதாக அரவிந்தன் கூறியது பாராட்டென்றே தோன்றியது.
கடுமையான உழைப்பின் பயனாகக் காலகாலத்திற்கும் நிலைத்திருக்கும் வகையிலான தொகுப்பைப் பதிப்பித்திருந்த அதியமான் தனது உரையையும் அதேயளவு நேர்த்தியோடு சொற்சிக்கனத்தைக் கடைப்பிடித்து செறிவுள்ள ஒன்றாக வெளிப்படுத்தியிருந்தால் நிகழ்வு முழுமையான திருப்தியை அளித்திருக்கும். கச்சிதமாக முடிக்க வேண்டிய உரையைச் சற்று நீட்டியதன் காரணமாக மெல்லிய சோர்வை இறுதியில் உண்டுபண்ணிவிட்டார் என ஒரு சில பார்வையாளர்கள் தங்களுக்குள் பேசியபடியே விடைபெற்றுச் சென்றது தவிர்க்கப்பட்டிருந்தால் நலமாக இருந்திருக்கும் ஆனால் எல்லாமும் நாம் நினைத்தபடியா நடந்துவிடும், சில விஷயங்களில் லகான் அரூபமான ஒன்றாக அல்லவா அமைந்துவிடுகிறது.
(இந்தப் பதிவு காலச்சுவடு மே, 2011 இதழில் பத்திரிகைக்குத் தக்க சில மாற்றங்களோடு வெளியானது. அதன் இணைப்பு : http://www.kalachuvadu.com/issue-137/page65.asp )
