ஊரடங்கு டாக்கீஸ்

ஃபோட்டோகிராஃப்

மாண்புமிகு பாரதப் பிரதமர் மார்ச் 24 அன்று கரோனா ஊரடங்கை அறிவித்தபோது, நாள்தோறும் ஒரு படம் பார்க்க வேண்டும் என்று முடிவுசெய்துகொண்டேன். அதன்படி முதலில் கண்ணும் கண்ணும் கொள்ளையடித்தால் படத்தைப் பார்த்தேன். மிகப் பிரமாதமான படம் என்று சொல்ல முடியாவிட்டாலும் ஓரளவு பரவாயில்லை என்ற ரகத்தைச் சேர்ந்த படம். வெறும் பொழுதுபோக்குப் படம் என்பதால் அதில் பெரிதாகப் போற்றவோ தூற்றவோ எதுவும் இல்லை.

அடுத்த நாளில் கிம் கி டுக் இயக்கிய ஹுயூமன் ஸ்பேஸ் டைம் அண்ட் ஹுயூமன் படத்தைப் பார்த்தேன். 2018ஆம் ஆண்டின் சென்னை சர்வதேசத் திரைப்பட விழாவில் தவறவிட்ட படம். அந்தச் சமயத்தில் அந்தப் படத்தைப் பதிவிறக்கம் செய்யும் முயற்சியில் எனது கிரெடிட் கார்டில் எழுநூறு எண்ணூறு ரூபாயை இழந்திருந்தேன். அது மட்டுமல்லாமல் கிரெடிட் கார்டையே மாற்றும் அளவுக்கு நிலைமை ஆனது. எனவே, அந்தப் படம் கிடைத்தபோது உடனே பதிவிறக்கிவைத்தேன். ஆனாலும் பார்க்கும் சந்தர்ப்பம் இப்போதுதான் கிடைத்தது. வாழ்க்கை, மரணம், காமம், கடவுள், உறவு என எல்லாவற்றையும் கேள்வி கேட்கத் தூண்டும் படம். சற்றுக் கடினமான படம்தான். அதிலும் மனித இறைச்சியைத் தின்னும் காட்சிகளை எல்லாம் காண மனவலு வேண்டும். படத்திலும் கரோனா போன்ற ஒரு நெருக்கடி நிலைமை வருகிறது. அப்போது மனிதர்கள் எப்படியெல்லாம் மாறுகிறார்கள். உணவுக்கான போராட்டத்தில் எப்படி அடித்துக்கொண்டு சாகிறார்கள் என்பதையெல்லாம் படம் காட்சிப்படுத்தியிருந்தது.

ட்ரான்ஸ்

அடுத்ததாக வி1 கொலை வழக்கு படம் பார்த்தேன். பரவாயில்லை. திரில்லர் படம். இருட்டுக்குப் பயப்படும் நாயகன், கொலை வழக்கு ஒன்றைத் தீர்க்கும் வகையிலான திரைக்கதை. சற்று மாறுபட்ட திரைக்கதைதான். இப்படியான ஒரு திரில்லரில் ஆணவக் கொலை என்பதை எதிர்பாக்க இயலவில்லை. 

அடுத்ததாக ஃபோட்டோகிராப் இந்திப் படம் பார்த்தேன். நவாஸுத்தின் சித்திக்கி நடித்த திரைப்படம். ஒருமாதிரி நாவல் தன்மையில் நகர்ந்தது படம். இந்தப் படம் ஒருவகையில் ஒரு கனவு போன்றது. எப்படி இப்படியெல்லாம் நடக்கும் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள முடியாத சுகமான கனவு. எனவே, அதன் முடிவும் கனவுபோல் சட்டென்று நிகழ்ந்துவிடுகிறது. 

இவற்றைத் தொடர்ந்து பாராசைட் படம் பார்த்தேன். வர்க்க வேறுபாடுகள் மனிதரைப் பதம் பார்க்கும் யதார்த்தத்தைச் சுட்டிக்காட்டிய படம். தொடர்ந்து அய்யப்பனும் கோஷியும், ஹெலன், ட்ரான்ஸ், லூசிபர், டிரைவிங் லைசன்ஸ், உண்ட, ஈ.ம.யா., அண்ட் தி ஆஸ்கார் கோஸ் டு, தமாஷ, ஈடே  எனப் பல மலையாளப் படங்கள் பார்த்தேன்.

அய்யப்பனும் கோஷியும்

அய்யப்பனும் கோஷியும் கிட்டத்தட்ட தூள், கில்லி மாதிரியான கமர்ஷியல் காம்போதான். ஆனால், நாட்டுப்புறப் பாடல் ஒன்றும், பழங்குடியின அய்யப்பன் கதாபாத்திரமும் அதற்கு வேறொரு பரிணாமத்தை அளித்துவிடுகின்றன. டிரைவிங் லைசன்ஸ் படத்தை அடியொற்றியே இந்தப் படமும் உருவாக்கப்பட்டிருக்கிறது. ரசிகர் நடிகர் இடையிலான பிரச்சினை டிரைவிங் லைசன்ஸில் என்றால், அய்யப்பனும் கோஷியும்மில் அது அதிகாரம் பெற்ற அதிகாரி, செல்வாக்கு மிக்க செல்வந்தர் இருவருக்கிடையேயான ஈகோ மோதல்.   

உண்ட வழக்கமான மம்மூட்டியின் இன்னுணர்வுத் திரைப்படம். சீருடைக்குள்ளே உழன்று திரியும் மனித அவஸ்தைகளைச் சொன்ன படம். ஈ.ம.யா. மரணத்தின் அழகைச் சொல்லும் படம். இறந்தவருக்காக ஒருவர் குழி தோண்டுகிறார். இறுதியில் அவரே அதில் புதைக்கப்பட்டுகிறார். இப்படி மனித வாழ்வின் மரணம் பொருட்டு நிகழும் அவலங்களும் நகைச்சுவைகளுமான படம் இது.

ஈ.ம.யா.

சிறு வயது முதலே சினிமாக் கனவுடன் சுற்றும் இளைஞனின் கதை அண்ட் தி ஆஸ்கார் கோஸ் டு. படமெடுக்க அவன் பிரயாசைப்படுவதுடன் அவனது பாடு முடியடையவில்லை. நல்ல படம் எடுத்த பிறகும் அதற்கு உலக அங்கீகாரம் பெறுவதற்கு என்னவெல்லாம் பாடு பட வேண்டியதுள்ளது என்பதைச் சொல்லும் படம் இது. ஆஸ்கார் கிடைக்காவிட்டாலும். மற்றொரு திரைப்படத்துக்கான கதையும் திரைக்கதையும் இயக்குநருக்குக் கிடைத்துவிடுகிறது. அதுதான் இந்தப் படம். 

தமாஷ உருவ கேலி என்பதை விமர்சிக்கும் சாதாரணத் திரைப்படம். வழுக்கைத் தலை வாய்க்கப்பெற்ற கல்லூரி ஆசிரியர் ஒருவரது திருமண முயற்சிகளில் அவர் எதிர்கொள்ளும் சம்பவங்களே திரைப்படமாகியுள்ளது. ஈடே காதல் படம். ஆனால், இருதுருவ அரசியல் நிலைப்பாடுகள் கொண்டோரிடைய முகிழ்த்த காதல் என்பதால் புது மோஸ்தர் கிடைத்துவிடுகிறது. திருமணத்தை ஒரு கட்சியே தீர்மானிப்பது எல்லாம் உச்சபட்ச அடாவடிதான். ஆனால், அடாவடியை மேற்கொள்ளும் கட்சி தோழர்களுடையது.

பாராசைட்

இப்படி ஊரடங்கு காலம் பல திரைப்படங்களைக் காண வாய்ப்பளித்துள்ளது.   

சாட்டை இல்லாத பம்பரம்

நான் இலஞ்சி ராமசாமி பிள்ளை மேல்நிலைப் பள்ளியில் படித்தபோது, கோடை விடுமுறைக்குக் குடும்பத்துடன் கோவில்பட்டிக்குச் செல்வோம். கோவில்பட்டியில் அப்போது சரஸ்வதி, ராமசாமி, நாராயணசாமி என மூன்று திரையரங்குகள் இருந்தன. கடைசியாக 1987 ஆம் ஆண்டு சென்றோம். அதன்பின்னர் அங்கே செல்வது இல்லை. சில உறவுகளும் நட்புகளும் அப்படியே சில பல காரணங்களால் அறுந்துபோவதுபோல் கோவில்பட்டியுடனான தொடர்பும் அறுந்துவிட்டது. ஆனால், பால்யத்தில் அங்கே பார்த்த பல படங்கள் அவ்வப்போது நினைவில் எழும். இந்த ஊரடங்கு காலத்தில் அப்படி எழுந்த நினைவுகளால் சில படங்களைப் பார்த்தேன்.

சிறு வயதில் ஏன் அந்தப் படத்தில் என்ன காட்சிகள் நினைவில் பதிந்திருந்தன, அவை ஏன் நினைவில் நின்றன போன்றவற்றை ஆராய்ந்து பார்ப்பதில் மனம் ஏதோ ஒருவகை ஆறுதல் கொள்கிறது. கோவில்பட்டியில் பார்த்த படங்களென ஒரே ரத்தம், ராமன் ஸ்ரீராமன், சாட்டை இல்லாத பம்பரம், அம்மன் கோவில் கிழக்காலே, பூவிழி வாசலிலே எனச் சில மனத்தின் மேல் வரிசைக்கு அடிக்கடி வந்து செல்லும். அப்போது கோவில்பட்டி நாடார் பள்ளியில் பொருட்காட்சி நடைபெறும். பொருட்காட்சியிலும் தினந்தோறும் சினிமா ஒன்று திரையிடுவார்கள். பொருட்காட்சியில் பட்டணம் பொடி விளம்பரத்துக்காக வைக்கப்பட்டிருந்த ஒரு பெரிய ஆள் உட்கார்ந்து கொண்டு கையில் உலக்கையைப் பிடித்துக்கொண்டிருப்பது போன்ற உருவம் ஒன்று இப்போதுகூட நினைவிலாடுகிறது.

சாட்டை இல்லாத பம்பரம் படத்தைத் திடீரென்று சில நாட்களுக்கு முன்னர் பார்த்தேன். மிகவும் சாதாரணப் படம். நாயகன் வெகுளியான பணக்கார இளைஞன். அவன் வீட்டு வேலையாட்களே அவனை வேலை வாங்குகிறார்கள். அந்த அளவுக்கு அப்பாவி அவன். அவன் வீட்டுக்கு எதிரே கடைவைத்திருக்கும் பொன்னம்மா என்னும் பெண்மணி, ஒரு விவரமான பொண்ணைப் பார்த்துத் திருமணம் செய்துகொண்டால் அவனது வாழ்வு உருப்படும் என்கிறாள். அவனும் அப்படி ஒரு பெண்ணைப் பார்த்து, அவளைக் காதலித்துத் திருமணம்செய்துகொள்கிறாள். அவள் ஏழைக் குடும்பத்துப் பெண். அவர்களது வாழ்வு திருமணத்துக்குப் பிறகு என்னவானது என்பது தான் படத்தின் கதை. யூடியூபில் படம் கிடைக்கிறது.

சிவகுமார், சரிதா, சோ, சங்கிலி முருகன், சாமிக்கண்ணு, காந்திமதி உள்ளிட்டோர் நடித்த இந்தப் படத்தின் கதையை கே. பாக்யராஜ் எழுத, வசனத்தை கவிஞர் வாலி எழுதியுள்ளார். ஈரோடு என் முருகேஷ் இயக்கத்தில் உருவாகியுள்ள படம் இது.